Wiercenie studni przy pomocy ślimaka: przegląd technologii

Jak zapewnić własny grunt i dom wystarczającą ilością czystej wody? Czasami najłatwiejszą odpowiedzią na to pytanie jest urządzenie studni. Jeśli zatrudnisz brygadę, jest to kosztowne, a umiejętności i chęć ciężkiej pracy są dostępne, możesz to sam wywiercić. Metody, dzięki którym można uzyskać wodę z wnętrzności Matki Ziemi, są różne.

Wśród nich wiercenie studni szumowiną zajmuje całkiem przyzwoite miejsce. Najczęściej strefowanie stosuje się w połączeniu z metodą rdzenia obrotowego w celu wydobycia luźnych skał luźnych: piasku, żwiru. Zdarza się, że bez użycia zhelonki na ogół niemożliwe jest podniesienie zniszczonego gruntu z dołu.

Porozmawiamy o tym, jak wykonuje się prace wiertnicze z zhelonką. Z nami dowiesz się, jak prawidłowo wiercić studnię wodną w strefie podmiejskiej, używając prostego domowego narzędzia do wiercenia. Biorąc pod uwagę nasze zalecenia, zaopatrzysz źródło wody w minimalne koszty.

Ogólne koncepcje dotyczące procesu wiercenia

Wiercenie przez próg jest tak zwaną metodą wiercenia szokowego. Jako narzędzie do wiercenia używa się powłoki - ciężkiego, pustego, długiego i wąskiego pocisku, który zrzuca się do szybu wiertniczego z wysokości kilku metrów.

Pod ciężarem kłębu warstwy gleby są niszczone i wpadają do wnęki pocisku. Ślimak jest usuwany, czyszczony z ziemi, a następnie wrzucany z powrotem do kopalni.

Proces powtarza się wielokrotnie, aż dotrze do warstwy wodonośnej i przejdzie przez nią. Chociaż opisywanie tego procesu wygląda na proste, może być długie i pracochłonne.

Jednak wiercenie kablem udarowym ma wiele zalet w porównaniu z innymi metodami. Na przykład podczas wiercenia ręcznego za pomocą kosy woda zwykle nie jest dostarczana do beczki, jak to często ma miejsce w przypadku wiercenia ślimakowego lub obrotowego.

W rezultacie gleba w studni nie ulega zamoczeniu, co zmniejsza ryzyko osłabienia lub zniszczenia jej ścian. Kolejnym plusem jest precyzyjna definicja warstwy wodonośnej.

W wierceniu „na mokro” nie zawsze łatwo jest zrozumieć, że w końcu pojawiła się długo oczekiwana woda. Nawet doświadczeni wiertnicy nie od razu rozpoznają ten moment i kontynuują wiercenie. Ponadto uważa się, że natężenie przepływu w „suchych” studniach jest wyższe niż w przypadku „mokrych”.

Wybierając między małą płytką a ślimakiem, niektórzy mistrzowie kierują się poniższymi uwagami. Instalacje ślimakowe z płukaniem, które wytwarzają nowoczesny przemysł, mają ograniczenia dotyczące głębokości wiercenia.

A moc takich instalacji wynosi 12 kW. Trudno jest znaleźć motoreduktor, który zapewnia taką moc w warunkach domowych.

Jednak skrzynia biegów o mocy zaledwie 2,2 kW podnosi ciężar około jednej tony. Nawet bardzo ciężka powłoka podniesie taki mechanizm bez trudności. Pozostaje tylko rzucić żółwia w dół, aby uzyskać wystarczająco silne uderzenie, zdolne do zniszczenia wystarczająco gęstych skał. Dzięki temu przy mniejszym zużyciu energii uzyskuje się bardziej efektywny wpływ.

Zbieraj także handcap będzie łatwiej i szybciej niż śruba, której konstrukcja jest znacznie bardziej skomplikowana. Zdarzają się przypadki, gdy przy pomocy domowej roboty żółtka, statywu i silnika możliwe było złamanie studni o głębokości ponad 40 metrów, chociaż wykonanie tej pracy zajęło kilka miesięcy.

Co należy wziąć pod uwagę podczas pracy?

Na początek nie boli przewidywanie możliwych problemów. Oczywiście każda studnia ma indywidualne cechy.

Wiercenie w odległości zaledwie kilkudziesięciu metrów może odbywać się w innym scenariuszu. Ale wiedza o przybliżonym składzie gleby i warstwach, które ona zawiera, pozwoli ci przygotować wstępny plan, zaopatrzyć się w niezbędne narzędzia itp.

Im cięższa i lepka substancja, którą trzeba usunąć na powierzchnię, tym trudniej będzie pracować z szumowiną. Najprostszy sposób radzenia sobie z suchym piaskiem. Ale na ruchomych piaskach praca może trwać wiecznie, a studnia prawie się nie pogłębia. W tym przypadku niektórzy mistrzowie zalecają wiercenie z jednoczesnym płukaniem, zanurzając obudowę tak szybko, jak to możliwe.

Niemożliwe jest pokonanie warstw ciężkiej gliny za pomocą żółtka. Na glebach tego typu wydajniejsze jest wiercenie w inny sposób.

Aby wybrać warstwę gliny, użyj szkła: wąskiego długiego narzędzia o ostrej dolnej krawędzi i bez zaworu. Jest także wrzucany do kopalni z wysokości kilku metrów. Następnie szkło jest usuwane i czyszczone przez wąski pionowy otwór wykonany w jego boku. Czasami taka dziura jest wykonywana w powłoce.

Taka praca na glinie porusza się ciężko i powoli. Warto oszacować koszt pracy i czasu, być może warto preferować wiercenie ślimakowe do metody uderzenia. Aby ocenić skład gleby, na której będą wykonywane wiercenia, istnieją dwa sposoby. Tanie - zapytaj sąsiadów, którzy mają już dobrze i drogo - zamów wiertarki od specjalistów.

Zazwyczaj wybiera się miejsce dla studni, w której zmniejsza się relief, uważa się, że będzie to bliżej warstwy wodonośnej. Niektórym rzemieślnikom udało się wywiercić całkiem przyzwoity odwiert w piwnicy ich domu za pomocą yolona, ​​ponieważ maszyna lub trójnóg uluchki ma stosunkowo zwartą strukturę.

Należy pamiętać, że taką pracę można wykonać tylko w dość przestronnej piwnicy z wysokim sufitem. W tej przestrzeni konieczne jest nie tylko ustawienie platformy wiertniczej, ale także zbudowanie obudowy.

Jeśli podłoga i sufit nie są jeszcze dostępne, wciągarkę można zamontować na krokwiach. Ponadto należy wziąć pod uwagę dużą ilość brudnej wody, która będzie pochodzić ze studni podczas wiercenia i może leć dookoła. Wiercenie jest bardziej uzasadnione w porze suchej.

Najczęściej odbywa się to latem. Operacje wiercenia są również dość skuteczne w zimie, chociaż pokonanie warstwy zamarzniętej gleby może nie być łatwe. Ale wiosną podczas powodzi nie zaleca się wykonywania odwiertów. Trudniej jest usunąć mokrą glebę i trudniej będzie określić, kiedy w studni pojawi się woda. Jesienią miejsca pracy zazwyczaj spadają w listopadzie.

Użyte narzędzia i materiały

Na początek będziesz potrzebować samej łodygi, a także instalacji, do której powinna zostać zawieszona. Otwór wiertniczy jest dość ciężkim pociskiem.

Z silnym pragnieniem, napełnione urządzenie można oczywiście wyciągnąć z wału ręcznie, ale zajmie to dużo czasu i wysiłku. Aby ułatwić pracę, w miejscu wiercenia ustal wieża statywu.

Może być wykonany z metalu lub drewna. Na górze przymocuj urządzenie, przez które przechodzi metalowy kabel. Na tym kablu powiesić muszlę. Tak więc wyciągnięcie go zajmie mniej wysiłku.

Windę wykonuje się za pomocą motoreduktora ze sprzęgłem, na wale którego nawinięty jest kabel. Aby zapobiec obracaniu się bębna przez bezwładność po uderzeniu taczki, można zainstalować specjalne urządzenie do hamowania.

W zastosowaniach komercyjnych użycie hamulca jest w pełni uzasadnione, ale na własny użytek można się bez niego obejść. Za pomocą sprzęgła można dostosować siłę przyłożoną do urządzenia, uwzględniając moment uderzenia. W procesie działania urządzenia zdolność do szybkiego określenia tego momentu przychodzi wraz z doświadczeniem.

A instalacja i umywalka oraz szkło mogą być wykonane niezależnie lub zakupione w sklepach ze sprzętem. Jak wykonać narzędzie do wiercenia ręcznego, jest napisane szczegółowo w tym artykule.

Do produkcji żółtka potrzebny będzie kawałek metalowej rury o długości kilku metrów. Zewnętrzna średnica takiej rury powinna być około 20 mm mniejsza niż wewnętrzna średnica obudowy. Na przykład, jeśli używana jest stalowa obudowa o średnicy 133 mm, rura o średnicy 108 mm będzie odpowiednia dla fali fal.

Grubość ścianek rurki zhelonki może osiągnąć 10 mm. Jednocześnie wymiary i waga urządzenia powinny być skorelowane. Musi być wystarczająco ciężki, aby skutecznie rozluźnić i uchwycić uderzenie w ziemię.

Należy jednak pamiętać, że do wyjęcia wypełnionej żelki moc przekładni powinna być wystarczająca. Waga 30-40 kg jest uważana za wystarczającą. Po wybraniu rury konieczne jest spawanie lub przykręcenie buta z zaworem klapowym w dół.

U góry spawanej kratki i uchwytu, do którego przymocowany jest metalowy kabel. Dolna część może być zaostrzona wewnątrz, aby poprawić rozluźnienie gleby. Zamiast ostrzyć krawędź, można spawać spiczaste pręty lub ostre kawałki metalu na dole.

W przybliżeniu w ten sam sposób szkło jest wykonane z kawałka rury do wiercenia studni na glinach. Tylko w tym przypadku zawór nie jest potrzebny, a na długości rury wykonane są pionowe otwory, dzięki czemu szkło można oczyścić z lepkiej gleby.

Oprócz instalacji i zhelonki potrzebujesz wielu materiałów i urządzeń:

• obudowa w odpowiedniej ilości;
• zaciski do mocowania rur podczas spawania lub lutowania twardego;
• wiertarka ogrodowa;
• miejsce do zbierania odpadów;
• pojemność lub miejsce zrzutu zanieczyszczonej wody;
• spawarka lub lutownica do rur PVC.

W tworzeniu otworu można stosować zarówno metal jak i plastik obudowa. Dolna część pierwszej rury z tworzywa sztucznego powinna być wyposażona w specjalny but, który ułatwia proces opuszczania rury do szybu. Rury z tworzywa sztucznego są lutowane przy użyciu lutownicy zaprojektowanej do tego celu.

Łatwo opanować pracę z tym narzędziem, ale przed rozpoczęciem pracy lepiej jest wziąć kilka lekcji od bardziej doświadczonych rzemieślników lub trenować na odcinkach niepotrzebnych rur. Trochę łatwiej jest pracować z metalowymi rurami, ponieważ są one mocniejsze niż konstrukcje z tworzyw sztucznych.

Często taka rura jest po prostu wprowadzana do kopalni, aby obniżyć ją do pożądanej głębokości. Do spawania rur metalowych używaj spawarki, jeśli umiejętność pracy z takimi urządzeniami nie jest, będą musieli się uczyć. Najczęściej studzienki ze złączami gwintowanymi są używane do odwiertów, ale spawanie jest uważane za bardziej niezawodne.

Opis technologii wiercenia

Jeśli wszystkie materiały i narzędzia są przygotowane, możesz przystąpić do pracy. Statyw jest zainstalowany nad wybranym miejscem dla studni. Metalowy kabel yolonu jest obracany na bloku i nawijany na wał przekładni. W ziemi pod szlamem za pomocą wiertarki ogrodowej robią otwór o takiej średnicy, że skorupa wchodzi do niego.

Możesz zacząć wiercić. Podniesiony nad dziurę kubek jest po prostu odrzucany. Cios rozluźnia ziemię, zawór otwiera się, a wnęka żółtka jest wypełniona ziemią.

Zwykle nie robią jednego, ale trzech lub czterech ciosów, tak że skorupa jest wypełniona ziemią tak bardzo, jak to możliwe. Następnie jest podnoszony z wału, zawór jest otwierany, a wychwycona ziemia jest wylewana z urządzenia.

Pusta skorupa jest kilka razy upuszczana do dołu itp. Stopniowo kopalnia staje się głębsza. Aby zabezpieczyć swoje ściany przed zawaleniem, pierwsza obudowa powinna zostać opuszczona do środka.

Rura jest utrzymywana za pomocą specjalnych zacisków, aby nie opadła zbyt głęboko. W razie potrzeby długość obudowy zwiększa się, spawa, przykręca lub lutuje rury do siebie.

Uważa się, że można najpierw wywiercić płytką studnię, a następnie zainstalować rury, ale znacznie łatwiej jest zainstalować rury natychmiast. To dokładnie chroni ściany studni przed zawaleniem.

Bardzo ważne jest prawidłowe zainstalowanie pierwszej obudowy w kopalni. Jej pozycja jest ustawiona na poziomie i starannie ustalona. Położenie pozostałych rur jest ustalane przez pierwszą rurkę. Jeśli rura jest rozłożona od samego początku, może to utrudnić wiercenie, instalację pompy filtra, utrzymanie studni itp.

Górna warstwa gleby gliniastej jest zwykle bardzo gęsta z powodu dużej ilości wtrąceń gliny. Jest trzymany za pomocą szkła, którego urządzenie opisano powyżej. Działają w taki sam sposób jak rusztowanie: wrzucają je do kopalni, wyjmują, czyścą itp. Po minięciu tego trudnego miejsca możliwe jest ponowne użycie małej półki.

Trudności mogą pojawić się podczas przepływu, jeśli w trakcie wiercenia beczka przechodzi przez tę warstwę bogatą w wodę. Niektórzy mistrzowie uważają, że w celu przyspieszenia pracy sensowne jest umieszczenie wody w obudowie i wyjęcie płynnej gleby.

Zazwyczaj wiercenie odbywa się na sucho. Pozwala to dokładnie określić wygląd wody w studni, wskazując, że warstwa wodonośna została osiągnięta.

Zaprzestanie wiercenia, gdy tylko pojawi się woda w kopalni, jest częstym błędem nowych wiertaczy. Zaleca się kontynuowanie wiercenia i przejście do następnej warstwy gleby o około pół metra. W ten sposób zapewniony zostanie maksymalny współczynnik well well. Potem pozostaje dobrze pompować, obniż pompę, wyposażyj głowę, itp.

Wybór: z filtrem lub bez?

Aby zapobiec przedostawaniu się zanieczyszczeń do studni, drugą rurą dobrze filtr. Wykonana jest z długiej rury, której średnica musi być mniejsza niż średnica obudowy. Górna część rury jest używana pod gruczołem, aw środkowej części znajduje się wiele otworów.

Perforowana powierzchnia jest zamykana siatką tkania galoidalnego, ale w skrajnym przypadku zwykła siatka o drobnych oczkach również będzie działać, na przykład z parametrami 0.2X0.13. Siatkę można zamocować za pomocą drutu.

Dno filtra jest studzienką, nie ma potrzeby perforacji. Jeśli dobrze ułożony ślimak, można obniżyć filtr przy użyciu połączenia między pręt, a następnie podczas wykonywania kabla wiertniczego filtr wiertniczy jest dostarczany za pomocą metalu kabel.

Nie można naciskać filtra siłą, aby zapewnić szczelność konstrukcji podczas łączenia z dławikiem. W takim przypadku można skutecznie wykorzystać PSUL - wstępnie skompresowaną taśmę uszczelniającą. Ten materiał jest szeroko stosowany przy instalacji okien PCV.

Taka taśma powinna być nawinięta na krawędzi filtra i natychmiast opuszczona do kopalni, ponieważ PSUL rozszerza się dość szybko. Jeśli filtr zostanie opuszczony natychmiast po nawinięciu taśmy, rozszerzy się na dno i zapewni niezawodne uszczelnienie filtra. Po opuszczeniu filtra obudowa jest delikatnie podnoszona.

W takim przypadku większość filtra powinna znajdować się poniżej poziomu krawędzi obudowy. Aby podnieść rurę, możesz użyć dwóch pięciotonowych dźwigników. Część rury, która jest usuwana na powierzchnię, jest odcinana lub odkręcana. Aby zapobiec ześlizgiwaniu się zacisku, elementy wystające są przyspawane do wystającej części rury.

Metoda wiercenia kablem uderzeniowym pozwala na stworzenie studni bez filtra. Aby wyposażyć go w ten sposób, konieczne jest obniżenie obudowy poniżej poziomu wodonośnego o około 0,5 metra. Gdy „mokry” ślimak lub wiercenie rdzeniowe jest trudne do wydobycia z rdzenia studni. Sok łatwo usuwa luźne, nasycone wodą skały klastyczne.

Po dokładnym zainstalowaniu obudowy dwa węże są opuszczane do studni. W jednym z nich strumień wody wpływa do studni, aw drugim powietrze jest wtryskiwane sprężarką. W ten sposób uzyskuje się tak zwany transport powietrzny, a przepływ wody zapobiega tworzeniu się piaskowej zatyczki.

W rezultacie mieszanina wody, piasku i powietrza przepłynie przez obudowę, która musi zostać odprowadzona do oddzielnego pojemnika. Po osiadaniu mieszaniny należy zmierzyć ilość piasku wypłukanego ze studni. Według podręczników każdy metr sześcienny takiego piasku ma około 4,5 metra sześciennego przepływu.

Z rdzeniową i ślimakową metodą wiercenia zostanie wprowadzona studnia wodna inny artykułz którymi radzimy przeczytać.

Wnioski i przydatne wideo na ten temat

Wideo # 1. Wizualna demonstracja wiercenia studni za pomocą ślimaka:

Wideo # 2. Połączenie wiertła ślimakowego na twardym gruncie i wykorzystanie zhelonki do przejścia przez drobny piasek wypełniony wodą:

Wideo # 3. Ciekawy wariant urządzenia zhelonka i szkła do wiercenia:

Wiercenie metodą szokową ma wiele zalet w porównaniu z bardziej popularną metodą ślimaka. Zlew i inne urządzenia są łatwe do wykonania ze złomu. Proces wiercenia jest również prosty, zwłaszcza jeśli przewiduje się możliwe problemy na samym początku.

Czy masz osobiste doświadczenie w wierceniu ręcznym? W trakcie zapoznawania się z prezentowanym przez nas materiałem pojawiły się pytania, chcemy podzielić się tylko ze znanymi subtelnościami? Napisz komentarze w bloku poniżej, zadawaj pytania, zostaw zdjęcie na ten temat.