Treść:
Zbieracze grzybów z doświadczeniem wiedzą, że wśród prezentów leśnych znajdują się takie okazy, które nie przyniosą szkody, ale również ciesząNie dostarczę.To są niejadalne grzyby. Nie mają związku z jadowitymi gatunkami, jednak nie można też jeść takich "żniw".Ta kategoria obejmuje grzyby, których miąższ nie zawiera niebezpiecznych toksyn powodujących poważne zatrucie, ale jednocześnie ma kombinację znaków lub jednego z nich:
- ma bardzo sztywną strukturę;
- nieprzyjemny smak( większość grzybów jest gorzka);
- obrzydliwy zapach, który może występować albo w surowym grzybie, albo przejawia się w procesie jego przygotowywania.
Niektóre gatunki, oprócz powyższego opisu, mają brzydki wzrost na swoich czapkach.
Przedstawiamy krótką listę najsłynniejszych grzybów niejadalnych z nazwą, opisem i zdjęciem. Mamy nadzieję, że pomoże to uniknąć irytujących błędów i wybierze tylko najsmaczniejsze grzyby.
Resident Coniferous Forest - Row
Grzyby Ridge należą do jednego z gatunków, których różnorodność może zmylić nawet doświadczonego grzybiarza. Oprócz pysznych jadalnych i szczerze niebezpiecznych jadowitych są też niejadalne rzędy. Najsłynniejszy z nich:
- Row Spruce. Rośnie w wilgotnych zaroślach drzew iglastych i jodeł.Kapelusz jest mały, ma średnicę do 10 cm, przypomina jasnobrązowy dzwonek z lekkim wybrzuszeniem w środku. Powierzchnia pokryta jest ledwo widocznymi łuseczkami i paskami, aw przejrzałych grzybach czapki pękają, odsłaniając lekkie, wodniste mięso o bardzo ostrym smaku i nieprzyjemnym zapachu. Noga jest dość wysoka, zakrzywiona, wnętrze puste.
- Zamawianie jest żółtym siarkowym. Występuje w lasach liściastych i iglastych. Młode grzyby mają zaokrąglone czapki koloru siarkowo-żółtego, w starych wyrównują się, a na środku wyrasta wybrzuszenie, a kolor ciemnieje. Po deszczu skóra staje się śliska, a przy suchej pogodzie jest gładka i aksamitna. Smukła noga u góry jest jasnożółta, pogrubiająca się lub użyczająca, i staje się brudniejsza bliżej ziemi. Nogi starych grzybów zdobią ciemne łuski, ale nie zawsze. Miąższ jest żółto-zielony, pachnie jak aceton, gorzki.
Młode rzędy świerków można mylić z warunkowo jadalnymi dzwoneczkami, ale, w przeciwieństwie do pierwszych, zielone obrosłe rosną na krótkiej mięsistej nodze, a kolor zielony przeważa w kolorze.
Niektórzy naukowcy przypisują świerka i żółć siarkową trującym. W rzeczywistości, jedząc je, można uzyskać łagodne zaburzenie odżywiania, ale niewielka ilość toksyn zwykle nie prowadzi do śmierci.
Piękno lub wygląd russula jest zwodnicze
Spośród znanych syrozeek większość grzybów uważa się za jadalne i bardzo smaczne, a niektórzy szczególnie ryzykowni grzybiarze stosują je nawet bez gotowania. Są jednak wśród nich takie odmiany, których nawet najbardziej zdesperowany zjadacz nie odważy się posmakować, a powodem jest żrący smak.
russula niejadalne, które jednak mają bardzo piękny wygląd, to:
- Żrący( wymioty lub pieczenie-żrący).Na białej kruchej nodze, pustej w środku, widnieje wyraźny różowawy kapelusz z lżejszymi krawędziami, pokryty lepką skórą.Są też grzyby o kolorze czerwonym lub fioletowym. Miąższ jest biały, cienki i kruchy, nie ma zapachu, ale jest bardzo gorzki.
- Blood red( sardonyx).Ma również czerwony kapelusz w różnych odmianach tego koloru, ale różni się różową mięsistą łodygą w kształcie buzdyganka lub cylindra. Krawędzie czapek są lekko faliste, skóra błyszcząca, dobrze zdejmowana. Ciało jest białe, gęste, ostre i bez smaku.
- Ostroedkaya. Jest to bardzo jasny i zauważalny grzyb, dzięki któremu z pewnością nie można go przekazać: kapelusz o bogatym fioletowym kolorze z ciemniejszym środkiem, najpierw wypukły, a następnie wyrównany. Gładka stopa ciemnoróżowa. Ciało i talerze są żółte. Smak jest bardzo ostry.
- Birch. Jeden z najbardziej gorzkich syroezek, ostry smak nie znika nawet po długotrwałym moczeniu. Ale wygląda całkiem atrakcyjnie, a nawet pachnie jak owoce, z nutą miodu. Noga jest biała, kapelusz beżowy, ciało lekkie i kruche.
Nawet uraz jest bez smaku
Wielu początkujących grzybiarzy uważa, że można zbierać i konsumować grzyby mleczne, a następnie szczerze się zastanawiać, dlaczego pyszny grzyb odcięty pod brzozą okazuje się być gorzki. Dzieje się tak, gdy znajdziesz niejadalne grzyby mleczne, które są również nazywane laktorami dla ich lepkiego mlecznego soku, uwalnianego podczas pękania.
Niejadalne mlechnikow obejmują:
- .Średniej wielkości grzyb z lekko wypukłym lub otwartym kapeluszem o postrzępionych krawędziach, kolor zmienia się od różowego do jasnobrązowego. W starszych okazach, czerwonawe płatki płatkowe przypominające małe kolce często powstają na powierzchni kapelusza. Pusta noga tego samego koloru, zakrzywione, żółte płytki pod nakrętką są mocno przymocowane do niej. Miąższ tego niejadalnego grzyba jest żółtawy lub zielonkawy, bezwonny, ale bardzo ostry.
- Przyklejony( aka szaro-zielony lub oślizły).Nazwa w pełni odpowiada wyglądowi: lekka stopa przykleja się do dłoni, na wierzchu zdobi ją brudna zielona, nawet szara czapka z ciemnymi plamami. Sok mleczny jest również lepki, płynie, gdy łamliwa jest delikatna, biała i ostra, bezzapachowa miazga.
- Hepatic. Małe grzyby są całkowicie pomalowane na piękny brązowy kolor, czapka ma kształt lejka, jest gładka. Miąższ jest również brązowy, ale jaśniejszy, bardzo delikatny, nie ma zapachu, obrzydliwie cierpki.
- Złoty żółty( aka złoty).Czapka ma wklęsły, gładki, czerwono-złoty kolor, z ciemniejszymi cienkimi paskami lub plamami. Noga nieco lżejsza, początkowo grubsza, a następnie pusta. Miąższ i sok są białe, ale żółte po pokrojeniu. Nie ma odstraszającego aromatu, ale smak grzybów jest bardzo gorzki. Kształt mlechnika jest podobny do cameliny, ale ten ostatni ma sok pomarańczowy z przejściem do zielonkawego zabarwienia.
- Szary róż( znany również jako bursztynowy lub dereszowy).Kapelusz w kształcie lejka i nogawki pomalowany na brudny róż, bliżej brązu, kolor. Biało-różowe talerzyki pod czepkiem są mocno przymocowane do luźnej nogi. Charakterystyczną cechą tego obciążenia jest ostry nieprzyjemny zapach pochodzący z żółtawego miąższu i przypominający lubczyk lub cykorię.
- Żywica czarna( inaczej żywica).Kapelusz jest czekoladowo-brązowy z aksamitną powierzchnią, prawie płaski. Wytrzymała noga ma kształt cylindra z rozszerzeniem w górnej części i jest przykryta lekkim dołem. Miąższ i sok są białe, ale po pokrojeniu stają się różowe. Co ciekawe, pomimo gorzkiego smaku, grzyb wytwarza przyjemny owocowy aromat.
Według niektórych źródeł, lepki lakier należy do trujących grzybów: duża ilość toksyn może powodować poważne zatrucia.
Piękny, ale gorzki borowik
Wśród przystojnych borowików są tacy "towarzysze", którzy nawet po długim gotowaniu nie stają się smaczni. Ich gęsta miazga zawiera dużo goryczy, co czyni ją całkowicie nieprzydatną do spożycia.
Grzyby niejadalne obejmują:
- Piękny( jest piękny - rodowód lub po prostu niejadalny).Ciało grzyba jest charakterystyczne dla gatunku i jest bardzo mięsiste, nasada jest koloru brązowego, pokryta suchą skórą.Łodyga jest różowo-czerwona całkowicie lub żółtawa z różową siatką.Po cięciu kremowy gorzki miąższ staje się niebieski.
- Chunky( jest zakorzeniony lub gorzki gąbczasty).Półkulista czapka jest biaława, gładka, często pęka.Łodyga jest cytrynowa z jasną siatką, ma pogrubienie w postaci bulwy w pobliżu ziemi. Miąższ jest również żółty, po przyciśnięciu niebieski, bezwonny, gorzki.
Rezydent łąk chlorophyllum ołowiu-żużlu
Ten niejadalny grzyb o trudnej nazwie wygląda jak parasole, a niektórzy naukowcy przypisują go jadowitym gatunkom. W pełni toksyczne właściwości chlorofilu ołowiowo-ołowiowego nie zostały jeszcze w pełni zbadane, więc do tej pory po prostu odnosi się do kategorii grzybów niejadalnych.
Aby uniknąć ewentualnych zaburzeń odżywiania, lepiej nie ryzykować i nie dotykać grzybów, które spotkałeś podczas spaceru.
Grzyby mają kapelusz, jak parasol. W starszych okazach jest to pokorne, ale w młodości ma formę dzwonkowatą.Kapelusz jest pomalowany na szaro-biały, w środku znajduje się mała gałka, ciemniejsza. Skórka na powierzchni kapelusza chlorofilu jest ołowiana i żużelowa jest sucha, z pozostałościami z pokrowca. Wysoka noga jest cienka, biała, ale po złamaniu staje się brązowa. U młodych grzybów jest ozdobiony pierścieniem z góry. Ciało jest białe, w kontakcie z powietrzem zmienia kolor na różowy.
Delikatny miłośnik pniaków łuszczącej się olchy
Na zgniłych szczątkach gatunków drzew pod koniec lata można znaleźć małe grzyby z kruchym miąższem - łuszczącą się olchą.Żółta czapeczka pośrodku ma ciemniejszy kolor, a wzdłuż krawędzi - resztki welonu. Brązowawa łodyga jest najpierw opasana, ale potem staje się gładka.Żółte mięso łamie się łatwo i gorzko.
Za ognisty kolor grzyba zwany jest także ćmią olszową.
Ziemny mieszkaniec Hebeloma rootlike
Ale trudno nie pomylić nikogo z innymi grzybami, to jest korzeń podobny do Gebelom, ale wszystko z powodu długiej szarej nogi, pokrytej małymi brązowymi łuskami, jest na wpół ukryte w ziemi. Ale czapka jest raczej mała, początkowo półokrągła, a następnie wyrównana. Skórka jest błyszcząca, jasna cegła, z wrastającymi łuskami. Ciało młodego Hebelomy jest słodkie, ale potem słodycz odchodzi, ustępując miejsca goryczce. Nie ma duplikatów, ze względu na swój smak nie jest spożywany.
Najmniejszym grzybem jest mięso ascocorin
Okazuje się, że fioletowo-purpurowe mięsiste narośla na pniach i pniach również grzyby zwane askocoriné mięsa. Rzeczywiście, w kolorze przypominają świeże mięso. Same grzyby są bardzo małe, nie więcej niż 1,2 cm, najpierw rosną osobno, ale szybko łączą się w solidny, gęsty dywan. Kształt dorosłego grzyba jest zróżnicowany: może mieć lejek pośrodku błyszczącej nasadki lub może być wypukły. Duża rodzina niejadalnych grzybów, rosnących na drzewie, wygląda jak wielopoziomowy wzrost, z każdą kolejną "podłogą" ściśle związaną z poprzednią.Są grzyby i nogi, ale są one bardzo małe, mniej niż 1 cm. Chociaż miąższ grzybowy nie ma gorzkiego smaku lub nieprzyjemnego zapachu, uważa się je za niejadalne ze względu na ich miniaturowy rozmiar, który jest raczej trudny do przetworzenia przed gotowaniem.
Jadąc do lasu, pamiętaj - zewnętrzne piękno grzyba może być zwodnicze i jest w stanie dostarczyć co najmniej rozczarowanie. Ostrożnie przeczytaj, zanim przejdziesz do zdjęć grzybów niejadalnych, wybranych w artykule. Bądź ostrożny i ostrożnie wybieraj tylko jadalne grzyby, a przy najmniejszych wątpliwościach lepiej wrócić do domu z pustymi rękami, niż przynieść naprawdę niemiłe niespodzianki. Udane "polowanie"!
