Jak nauczyć się rozpoznawać grzyby rurkowe

Jednym z najcenniejszych i najbardziej pysznych prezentów w lesie jest biały grzyb. Czy wiesz, że on należy do grzybów rurkowych? Ich mięsiste i gęste mięso jest prawdopodobnie najsmaczniejszym spośród innych przedstawicieli królestwa grzybów iz pewnością najbardziej przydatnym i pożywnym. Biały król grzybów nie jest jedynym z tego gatunku, a ponadto są nim niejadalne egzemplarze rurkowe, a nawet trujące. Porozmawiajmy bardziej szczegółowo o tym, czym są grzyby rurkowe i czym one są.

Dla tego gatunku grzybów charakteryzuje się symbioza z gatunkami drzewiastymi: prawie każdy grzyb rośnie pod własnym drzewem.

Charakterystyka i klasyfikacja grzybów rurowych

Bardzo łatwo odróżnić grzyby rurowe: pod spodem czapek znajduje się wiele małych, gęstych rurek stojących obok siebie, tak że miąższ maski staje się jak gąbka. Kształt kapelusza nigdy nie jest płaski - zawsze jest wypukły, mniej lub bardziej, w zależności od gatunku.

Specyficzna struktura czapki przyczynia się do tego, że pochłania ona dużo wilgoci, co należy wziąć pod uwagę podczas gotowania.

Wśród grzybów rurkowych większość gatunków jest jadalna, gotowana, marynowana i smażona. Zachowują swoje walory smakowe w formie wysuszonej, ale ponieważ kolor nie zawsze jest zachowany po wyschnięciu, takie przysmaki dzielą się zazwyczaj na dwie nierówne grupy:

1. Biały, w którym pulpa pozostaje lekka nawet w postaci wysuszonej. Należą do nich tylko borowik, są to również grzyby białe (na które mają swoją nazwę).
2. Czarny - wszystkie pozostałe grzyby rurkowe, których wysuszona miazga ma ciemny kolor.

Gromadząc jadalne grzyby rurkowe, lepiej zostawić stare okazy w lesie: zawierają one mniej Ponadto podczas obróbki cieplnej miąższ czapki w większości gatunków staje się galaretowaty.

Jednocześnie są wśród grzybów rurowych i szczerze mówiąc nudne, oficjalnie uznane gatunki niejadalne z gorzkim miąższem. Przyszedł tu nawet trujący grzyb, ale o tym później.

Popularne jadalne rurki

Do jednej z najbardziej ulubionych grzybów jadalnych grzybów rurowych o doskonałych właściwościach smakowych należą:

1. Boroviki (białe grzyby). Rosną w małych rodzinach głównie pod drzewami iglastymi lub brzozowymi, w zależności od tego kolor kapelusza zmienia się od brudnej szarości do ciemnego brązu. Gąbka pod kapeluszem również się różni, u niektórych gatunków jest biała, w innych ma kolor żółto-zielony. Noga w postaci beczki, gruba, mięsista. Miąższ jest lekki, wytwarza charakterystyczny zapach.
2. Oliwy. Mieszkańcy lasów sosnowych lubią hodować rodziny. Mięsiste brązowe nakrycia głowy pokryte są bardzo śliską skórą. Noga może być jaśniejsza lub ciemniejsza, również o gęstej strukturze. Gąbka jest często żółta.
3. Moss wieloryby. Małe grzyby rosną na glebach piaszczystych. Czapki mogą być brudne, żółte lub kruche, żółte zabarwienie zmieni kolor na niebieski po przerwie. Gruba noga.
4. Pachy. Rośnie między korzeniami rodzin brzóz. Półkuliste czapki na początku są lekkie, ale potem brązowe. Noga jest brudno biała, pokryta częstymi szarymi łuskami. Miąższ jest lekki, ale po wyschnięciu ciemnieje.
5. Podosinoviki. Mięsiste grzyby rosną odpowiednio pod osikami. Wypukła czapka przypomina kolor liści jesienią, pomarańczowo-brązowy. Noga jest wysoka, w dolnej części zgęstnieje, pokryta czarnymi łuskami. Gąbka jest żółto-szara, miąższ na pęknięciu staje się początkowo niebieski, a następnie prawie czarny.
6. Polski grzyb. Rośnie wśród zwalonych drzew sosnowych na wilgotnych glebach. Kapelusz jest ciemnobrązowy, pod spodem jest biało-żółta gąbka. Noga jest raczej wysoka, gruba, jasnobrązowa z ledwo zauważalnym wzorem. Po pocięciu, światło staje się niebieskie, a następnie staje się brązowe, co odróżnia polski grzyb od białego.
7. Oakbreads. Rośnie w lasach dębowych i lipowych. Duża średnica cap do 20 cm mają różne odcienie brązu, aksamitną skórą jest pierwszym, z wiekiem staje się błyszczący połysk. Warstwa gąbczasta u młodych grzybów jest żółta, u dorosłych pomarańczowa. Żółta łodyga jest dość wysoka, do 12 cm grubości, pokryta czerwonawą siatką. Po wystawieniu na działanie powietrza żółty miąższ szybko zmienia kolor na niebieski.

Niektórzy naukowcy nazywają dąb gatunkami konwencjonalnie jadalnymi, a użycie ich surowej miazgi generalnie powoduje objawy zatrucia. Jednak właściwie ugotowane dęby są nie mniej smaczne niż prawdziwki i bardzo jadalne.

Uwaga, niebezpieczeństwo - trujący grzybkowaty grzybowy fałszywy borowik

Jedynym przedstawicielem rurkowatym, który może wyrządzić szkodę osobie, jest grzyb szatański. Do nich, odrobaczone jego droga do zaufania nie jest to zaskakujące, ponieważ najwyraźniej ma najwyższy podobieństwo do Borovik, w związku z czym jego zbieracze są nazywane „false borowik”.

Jego kapelusz ma kształt półkuli, z gładką szarawą skórą, lekko aksamitną. Gruba noga przypomina beczkę, pomarańczową u góry i lekko pożyczył. Centrum nogi trujący grzyb rurowy oczek zdobią czerwone, zwracając się do ziemi w żółto-brązowy kolor.

Borowik odróżnić fałsz od chwili obecnej może być pulpy niebieskawym po nacięciu, które początkowo zmienia kolor na czerwony. Ponadto środkowa część nogi ma jaskrawo zabarwioną czerwoną siatkę.

Niejadalny rurkowaty

Wśród wielu grzybów rurkowych i tak, że na zewnątrz - cały urok, ale jedzenie jest absolutnie nieprzydatne ze względu na gorzkim miąższu. Niektóre z nich są łatwe do nauczenia się również na nieprzyjemny zapach, jednak nie jest to wcale.

Najbardziej znane niejadalne grzyby rurkowe to:

1. Grzyb pieprzowy (to pieprz z pieprzem lub mielonym pieprzem). Najczęściej tworzy grzybicę z gatunków liściastych (brzozy). Wygląda jak zwykły smarownice, ale warstwa gąbki jest w kolorze jasnym kolorze (czerwonawy). Wypukła głowa zardzewiała, pokryta lekko aksamitnie suchą skórą. Noga tego samego koloru, ale ziemia jest jaśniejsza, żółtawa. Nazywano go grzybem pieprzowym, co miało charakterystyczny, ostry smak miąższu. Z tego powodu uważa się to za niejadalne. Jednak niektórzy smakosze potrafią używać go jako przyprawy (zamiast pieprzu).
2. Grzyb żółciowy (jest też gorzki). Ma grubą nasadki mięsiste barwy opalonej złotej matową sucha skóra, biała gąbczastej warstwy, w starych próbek staje różową barwę. Żółty noga ozdobione brązowym wzór siatki, a na cięcie zmienia różowy, która odróżnia różanka białego grzyba, którego przypomina.
3. Porphyrovic pseudo-brzoza. Gruby kapelusz jest pierwszy półkolisty, a następnie wyprostowany, oliwkowo-brązowy, pokryty aksamitną skórą. Gęsta noga jest pomalowana w tym samym kolorze, w środkowej części jest grubsza. Gąbka w młodych grzybach jest jasnoszara, z wiekiem staje się brązowa. Biała miazga jest zabarwiona na czerwono w przełomie, gorzka i nieprzyjemnie pachnie. Jednak niektóre grzybiarze zapewniają, że po długiej obróbce cieplnej można jeść grzyby.
4. Trameters Troga. Jeden rodzaj hubki, rośnie na suchym twardym drewnie w postaci wielowarstwowego nagromadzenia. Gąbczasta gruba warstwa w postaci dużych porów staje się korkiem. Krawędzie rozcieńczalnika nakrywki, a powierzchnia jest pokryta sztywnym skórę w postaci szczecin, zabarwiona na szaro-żółty kolor. Miąższ jest lekki i bardzo twardy, bez smaku, więc nie jest używany do jedzenia.

Nie należy lekceważyć znaczenia grzybów rurkowych. Mimo pewnych gatunków, które nie różnią się w smaku między gąbczastych grzyby z mięsistym miąższu i grube czapki są jednymi z najbardziej smaczne i zdrowe produkty leśne. Idąc za przysmaki na obiad wakacje, uważnie patrzeć pod drzewami i mieć pewność, aby umieścić w swoim koszu kilka borowikami lub masła.

Znajomość wideo z rurkowymi grzybami jadalnymi