Kto wynalazł telewizję: historia i ewolucja, kto i kiedy stworzył pierwszą telewizję kolorową,

Powiedzenie, że telewizor został wymyślony przez jedną osobę, prawdopodobnie nie jest do końca prawdą. Umysł, wiedza i doświadczenie kilkudziesięciu naukowców i inżynierów z całego świata są inwestowane w ten biznes. Są to Topov, Tesla, Marconi itp. inżynierowie i badacze, którzy wynaleźli i opracowali wykorzystanie fal radiowych w komunikacji. Nie sposób nie zauważyć rozwoju amerykańskiego Sawyera i Francuza Maurycego, który opracował podstawową zasadę telewizji - przesyłanie zdjęć na odległość.

Ale na przełomie XIX i XX wieku po prostu nie było technologii i sprzętu, które można by zastosować w praktyce.
W tych starożytnych czasach można było używać tylko środków mechanicznych i prymat w rozwiązaniu tego problemu należy do Paula Nipkova, inżyniera z Niemiec. Zwrócił uwagę opinii publicznej, którą nazywamy telewizją elektromechaniczną. Opracował urządzenie, które przekształciło obraz w zestaw sygnałów elektrycznych. Nawiasem mówiąc, były produkowane masowo do połowy lat trzydziestych ubiegłego wieku.

Kolejny krok przyniósł jego rodak Brownotrzymał patent na szklaną lampę, która posłużyła za prototyp lampy elektronopromieniowej. M. Dickman, uczeń Browna, wykorzystał telefon do celów praktycznych i pokazał publiczności urządzenie z dość małym ekranem. Pośredni punkt, umieścić British Brad, pokazując pierwszy na świecie odbiornik telewizyjny, który zawierał wszystkie zwykłe komponenty, ale działał bez dźwięku.
Pierwsze transmisje telewizji elektromechanicznej przeprowadzono w latach 20. XX wieku.

Jak wyglądał pierwszy telewizor?

Aby pokazać programy, wykorzystano pierwszy telewizor, który był drewniane pudełko. Lupa została wbudowana w panel przedni, co pozwoliło na przeglądanie przesyłanego obrazu. Liczba linii na obrazie zawierała się w przedziale od 30 do 120Oczywiście z punktu widzenia naszych czasów nie można mówić o pewnej jakości transmisji sygnału.

Telewizor mechaniczny

Niemiecki wynalazca Paul Nipkov wynalazł dysk, na którym zastosowano otwory. Zostały ułożone spiralnie. Dzięki obrotowi stało się możliwe skanowanie obrazów linia po linii i przekształcanie ich w sygnały przesyłane do odbiornika.

Kto stworzył pierwszy odbiornik telewizyjny w Związku Radzieckim?

Sygnał radziecki urządzenie zostało zaprojektowane w ówczesnym Leningradzie, obecnie w Petersburgu, w przedsiębiorstwie o nazwie Komintern. Sercem jego działania był ten sam dysk Nipkova. W rzeczywistości był to dekoder, nie wyposażony we własny odbiornik radiowy, dekoder wymagał podłączenia do zwykłego odbiornika radiowego. Aby odbierać dźwięk, konieczne było użycie innego odbiornika radiowego.

Pierwszy radziecki telewizor został wyposażony w ekran o wymiarach 3 * 4 cm. Aby móc zastanowić się, co się na nim dzieje, do telewizora dołączono potężną lupę. W latach trzydziestych XX wieku wydano 3 tysiące. taki aparat. Nawiasem mówiąc, ciekawy fakt, a jednocześnie domowy projekt i produkcja odbiorników telewizyjnych, które pozwoliły odbierać nie tylko programy krajowe, ale także za granicą.

Kto i kiedy stworzył pierwszy kolorowy telewizor?

Myśl inżynierska nie stoi w miejscu i eksperymenty nad tłumaczeniem rozwiązań kolorystycznych zostały podjęte nawet podczas rozwoju telewizji mechanicznej. Pierwsze wynalazki, które pomogą rozwiązać ten problem. W szczególności opatentowana została technologia dekompozycji sygnału za pomocą ruchomego pryzmatu, jego autor Jan Shchepanik. Hovhannes Adamyan, który był zaangażowany w tworzenie telewizji dwukolorowej, wniósł znaczący wkład.

Należy przypomnieć, że prace te zostały przeprowadzone pod koniec XIX wieku. W tym samym czasie rosyjski badacz Polumordvinov złożył patent na tłumaczenie kolorów za pomocą skanera mechanicznego. Ale pomimo aktywności badaczy, próbki z prawdziwego życia nie powstały do ​​końca lat trzydziestych. Pierwsza transmisja kolorów miała miejsce w Glasgow.

Był w rękach założyciela telewizji mechanicznej, Bairda. Tłumaczenie opierało się na metodzie tłumaczenia na przemian trzech kolorów podstawowych. Do transmisji wykorzystano dysk Nipkova z trzema rzędami spiralnych otworów pokrytych filtrami czerwonym, zielonym i niebieskim.
W odbiorniku zainstalowano urządzenie, które zsyntetyzowało obraz przy użyciu tych samych płyt. Test telewizji kolorowej odbył się w 1938 roku. Należy zrozumieć, że taki system telewizyjny był niedoskonały i nie otrzymał masowego rozwoju.

Historia i ewolucja telewizorów

Mimo wszystkich wysiłków naukowców i inżynierów telewizja nie była szeroko rozpowszechniona. Wynika to przede wszystkim z faktu, że sprzęt wyróżniał się trudną obsługą i wysokimi kosztami.

Telewizja stała się powszechna po wynalezieniu kineskopu. Ten wynalazek należy do A. Zvorykin, który po rewolucji październikowej wyemigrował do Stanów Zjednoczonych z Rosji. W 1933 roku wynalazł lampę katodową, którą nazwał jonoskopem. Nazywamy to lunetą kinową, która stała się podstawą współczesnej telewizji elektronicznej.

Podczas II wojny światowej nie zależało to od telewizji, ale w Stanach Zjednoczonych niektóre firmy opanowały seryjną produkcję odbiorników, a jednocześnie rozwijała się sieć telewizyjna. Anteny i stacje telewizyjne były budowane w tłumach. Szybkość telewizji w Stanach Zjednoczonych można ocenić na podstawie dwóch liczb. W 1946 r. Na sto rodzin mieszkających w USA pięć miało już telewizory, ale już w 1962 r. Telewizory zainstalowano w 90% rodzin.

W Europie i ZSRR, które zostały prawie zniszczone podczas II wojny światowej, rozwój telewizji był znacznie wolniejszy.

W latach 1950–1960 firmy produkcyjne opanowały produkcję modeli z ekranami o przekątnej 7–10 cali. W tych latach określono podstawy translacji sygnału kolorowego. W Stanach Zjednoczonych opanował produkcję produktów nieżelaznych. Zaczęły być wyposażone w piloty, ale prawdą było, że w tamtych czasach był podłączony do telewizora za pomocą kabla. Wydanie tych urządzeń opanowało i inne firmy z całego świata. Nawet Japonia, prawie całkowicie zniszczona przez wojnę, stworzyła własny aparat.

Ulepszono odbiorniki sygnałów telewizyjnych z lat 1960–1970. Początkowo były one wytwarzane na lampach elektrycznych, pojawienie się urządzeń półprzewodnikowych doprowadziło do tego, że telewizory zaczęły być produkowane przy użyciu urządzeń półprzewodnikowych. Rozmiary monitorów wzrosły do ​​25.

W tym okresie 1970–1980 ograniczono produkcję produktów z czarno-białym obrazem, interesy producentów skierowane były na część technologiczną, ale także na wygląd urządzenia.

1980-1990, szczególnie odbiorniki telewizyjne nie uległy zmianie, twórcy przeprowadzili eksperymenty z wyglądem, stworzyli poręczne odbiorniki sygnału ciała. Od strony technologicznej nastąpiło przejście z elementów półprzewodnikowych na mikroukłady i mikroukłady. Obudowy telewizorów wykonane są z materiałów polimerowych.

1990-2000 - zmniejszona jest lista producentów odbiorników sygnału telewizyjnego, na co wpływa spadek popytu ze strony nabywców i wypełnienie rynku sprzętu AGD odbiornikami telewizyjnymi.
Ich skrzynki zaczęły być wykonane z tworzywa sztucznego, co doprowadziło do znacznego zmniejszenia masy produktu
Użytkownik miał możliwość pełnej kontroli odbiorników telewizyjnych za pomocą pilotów, które działały na zasadach promieniowania podczerwonego.

2000–2010 Rozwój technologii na początku XXI wieku doprowadził do pojawienia się płaskich monitorów, które są wytwarzane w technologii plazmowej. Pojawienie się tych technologii umożliwiło zorganizowanie produkcji płaskich telewizorów LCD. Pod koniec tego okresu produkcja odbiorników telewizyjnych z kineskopami została zakończona. Kluczowi producenci produkowali tylko monitory LCD lub plazmowe.

W latach 2010–2015 produkcja telewizorów plazmowych została ograniczona, produkowane są tylko telewizory LCD, diody podświetlenie ekranu. Teleceivers przekształcone w sprzęt komputerowy, mają możliwość korzystania z zasobów internetowych. Mogą stać się częścią domowej sieci LAN. Rozpoczęto produkcję, która nie wymaga zewnętrznego podświetlania odbiorników telewizyjnych OLED i kropek kwantowych. Jeśli w 2010 roku produkowane były głównie telewizory z monitorami HD i Full HD, to wtedy w 2015 r. ponad 50% telewizorów ma rozdzielczość UHD. Wiodące firmy rozpoczęły produkcję odbiorników telewizyjnych z zakrzywionymi monitorami o przekątnej około 100 cali.

W tym samym roku opracowano telewizory 3D i wprowadzono je do produkcji seryjnej.. Umożliwiło to widzowi wyświetlanie obrazów wolumetrycznych na przykładzie kin 3D. Obecnie wiele firm kontynuuje badania, aby to poprawić technologia i bez użycia jakiegokolwiek dodatkowego sprzętu, na przykład bez okulary stereo.

W praktyce stosuje się je w technologiach, które umożliwiają udostępnianie obrazów 3D na monitorach telewizorów aktywnych i pasywnych. Pierwszy dzieli obraz na dwa i zupełnie inny. Aby wyświetlić obraz, konieczne będzie użycie specjalnych okularów. Rozkład obrazu odbywa się za pomocą polaryzacji. Każda linia ma własną częstotliwość, która jest odfiltrowywana przez użyte punkty. Oznacza to, że każdy widzi swój obraz, który w rezultacie prowadzi do powstania trójwymiarowego obrazu.

Aktywna technologia implikuje obecność czujnika podczerwieni, który wysyła sygnał do okularów z tym samym czujnikiem. Wszystkie 1080 linii obrazu są podawane do okularów. Po sygnałach przesyłanych z telewizora mikrokomputer zamyka / otwiera soczewki. Dlatego technologia nazywa się aktywną. Szybkość otwierania zamykania jest tak wysoka, że ​​oko nie ma czasu na jego wymianę. Ponieważ każde oko otrzymuje własny obraz, mózg już tworzy obraz 3D.

W trakcie rozwoju technologii telewizyjnej stało się jasne, że wśród narzuconych powodów pewne ograniczenia jakości obrazu na ekranie telewizora należy nazwać słabym zabezpieczeniem Sygnał telewizyjny.

Możesz poprawić jego jakość tylko przy zmianie sygnału analogowego na cyfrowy. Ulepszenie odbiorników telewizyjnych ma na celu wykorzystanie metod zarządzania i kontroli sygnału.
Większość zaawansowanych gospodarek już dawno przeszła na sygnały cyfrowe. Teraz proces ten wpłynął na nasz kraj. Przejście na cyfrę zostało określone decyzją rządu i należy zauważyć, że w wielu regionach kraju została już wprowadzona.