Struktura aparatu: lustrzanka, bezlusterkowa, kompaktowa

Lustrzanka, bezlusterkowiec, kompakt – wszystkie tego typu aparaty mają swoje wady i zalety, mają swoje cechy, zalety i wady. Tylko jedno pozostaje niezmienione - zasada „tworzenia obrazu z wiązki światła”. Ale jak dokładnie to się dzieje, i z czego składa się kamera? Porozmawiajmy krótko i na temat.

Lustrzanki

Popularny zarówno wśród profesjonalistów, jak i amatorów. Główna cecha - dzięki konstrukcji pozwalają kontrolować strzelanie „od i do”. Zastanów się, co mają "Pod skórą".

Lustrzanka cyfrowa składa się z dwóch części - tusza i soczewka. Jednocześnie do jednego tuszu może być kilka różnych rodzajów soczewek.

Ciekawe! Koszt samej tuszy może być znacznie niższy niż koszt pojedynczych soczewek.

Obiektyw

Reprezentuje zestaw obiektywów i przysłona. Różne są obiektywy – szerokokątny, normalny, teleobiektyw. Dokładnie jakość i rodzaj zdjęć zależy od obiektywu, i należy je omówić osobno.

Jednak niezależnie od typu projekt pozostaje niezmieniony:

Mówiąc szczegółowo:

1. Zestaw soczewekprzez który przechodzi światło odbite od przedmiotów.
2. Membrana. W rzeczywistości jest to zestaw ruchomych płatków. Membrana reguluje ilość światła docierającego z zewnątrz. Stopień otwarcia płatków decyduje o tym, czy zdjęcie będzie jasne czy ciemne.
3. Inne zestaw soczewekprzez który światło wchodzi bezpośrednio do "tusza». Mianowicie w tusza są już czujniki i lusterka regulujące położenie soczewek.

Dlaczego potrzebne są soczewki? Oni są określ, ile otaczającej przestrzeni wpadnie na zdjęcie, jaka będzie ostrość, jak będzie działał zoom i tak dalej.

Tusza

To w nim znajduje się „mózg” aparatu. Rozważmy wszystkie szczegóły za pomocą diagramu:

Mówiąc szczegółowo:

1. Wiązka światła, która przeszła przez system soczewek i trafiła w membranę przezroczyste szkło. Widać to nie tylko na schemacie, ale także podczas wyjmowania soczewki z tuszy. Tutaj strumień światła podzielony jest na dwie części.
2. Pierwsza część przypada czujniki fazowe, oni są - system ogniskowania. To ona określa, w jakiej pozycji będą soczewki, a zatem, co dokładnie będzie w centrum uwagi.
3. Druga część przechodzi do drugiej ekran skupiający. Wygląda jak matowe szkło z wiszącą nad nim soczewką powiększającą. W ten sposób fotograf może ocenić poprawność ostrości przed zrobieniem zdjęcia.
4. Zaraz po matowym szkle wiązka światła wpada w charakterystyczny dla wszystkich lustrzanek cyfrowych „garb”. Tutaj znajduje się pryzmat pentagonalny. To tutaj początkowo odwrócony obraz zostaje doprowadzony do formy, do której jesteśmy przyzwyczajeni i przesłany dalej – do wizjer.
5. Wizjer- ekran, na który wyświetlany jest obraz. Może mieć różne rozmiary i odcienie. W profesjonalnych urządzeniach i aparatach "ponadprzeciętnie" wizjer jest duży i jasny - to ułatwia życie fotograf, bo od razu można ocenić kadr, ustawić odpowiednie ustawienia, zobaczyć jak ustawiona jest ostrość.

Prawdziwa magia zaczyna się po naciśnięciu przycisku. Półprzezroczyste zwierciadło (1 na poprzednim schemacie) unosi się, a wiązka światła nie jest już dzielona wzdłuż matówek, ale natychmiast uderza matryca.

I tu w grę wchodzą jeszcze dwa fundamentalnie ważne elementy dla „tuszy”:

1. Brama. Jest „wyrzucany” w momencie naciśnięcia przycisku. To on definiuje narażenie (jak długo światło wejdzie do matrycy). Ma dwa fundamentalnie ważne parametry - opóźnienie i prędkość. Opóźnienie - czas, jaki upływa od naciśnięcia przycisku do wyrzucenia migawki. Wskaźnik ma fundamentalne znaczenie przy fotografowaniu obiektów dynamicznych. Im mniejsze opóźnienie, tym wyraźniejsze zdjęcie.. Prędkość określa, jak długo migawka będzie otwarta na minimum.
2. Macierz, który otrzymuje wiązkę światła. W rzeczywistości - żeton z oddzielnymi elementami światłoczułymi.

Jeśli nie wchodzisz w szczegóły techniczne, to po matrycy obraz jest przetwarzany i zapisywany na karcie pamięci aparatu.

Aparaty bezlusterkowe

Są prostsze od lustrzanych odpowiedników, nie pozwalają na kontrolowanie wszystkich parametrów strzelania i są bardziej kompaktowe. Mają już mniej węzłów krytycznych.

Schemat:

1. Obiektyw konstrukcja jest taka sama jak w lustrzankach cyfrowych - komplet soczewek i przysłona. Zasadniczo, Za pomocą przejściówki Twój ulubiony obiektyw DSLR może zostać przearanżowany na model bezlusterkowy i możesz go używać w spokoju.
2. Wiązka światła po przejściu przez soczewki i przysłonę od razu trafia matryca (podobnie jak w lustrzankach cyfrowych, jest to mikroukład z elementami światłoczułymi).
3. Obraz dociera do procesor i przetwarzane.
4. Obraz w czasie rzeczywistym uderza w ekran. Możesz od razu ocenić ramkę i zrobić zdjęcie.

Co powiesz na migawka? Jest, tylko że jest już regulowany nie ręcznie, ale czysto elektronika.

Dzięki pozbyciu się „niepotrzebnych” elementów bezlusterkowce stały się bardziej kompaktowy i lekkijednak nie do końca nadają się do fotografowania dynamiki. Znowu nie wizjer, podobnie jak w lustrzankach, a obiektywy można zmieniać nie we wszystkich modelach, a jedynie „ponadprzeciętnie”.

Kompaktowe aparaty cyfrowe

Prawie zagrożone - są z powodzeniem zastępowane bez lustra, które zapewniają bardziej akceptowalną jakość zdjęć przy niewielkich rozmiarach. Drugim zagrożeniem dla aparatów kompaktowych jest aparaty w smartfonach. Cokolwiek by nie powiedzieć, telefon jest zarówno lżejszy, jak i zawsze pod ręką, a aparaty z roku na rok są coraz lepsze.

Charakterystyczna cecha - niewymienne sztywne soczewki. Przechodzi światło soczewkispada na matryca, stamtąd - do PROCESOR, gdzie jest przetwarzany i podawany na mały ekran.

Brzmi jak aparaty bezlusterkowe? TAk. Jest jednak szereg wad – „słabsze” zdjęcia, obraz na ekranie jest pokazywany z niedokładnościami, a fotograf jest praktycznie wyeliminowany z zarządzania procesem. Wybierz program, naciśnij przycisk - to wszystko, co pozostaje. Resztę wykonuje automatyzacja bez Twojego udziału.

W zasadzie to wszystko, co można powiedzieć o budowie różnych typów kamer. Oczywiście w artykule nie poruszyliśmy rozdzielczości obrazu, nie zagłębialiśmy się głową, nogami, ramionami i innymi kończynami w czysto techniczne subtelności i niuanse - to tematy osobnych artykułów. Ale miejmy nadzieję, że przedstawiliśmy ogólne pojęcie o zasadach aparatu i jego strukturze.