Montaż klimatyzatora „zrób to sam”: szczegółowe instrukcje dotyczące montażu jednostki zewnętrznej i wewnętrznej + analiza niuansów instalacji

We współczesnym świecie nie sposób wyobrazić sobie życia bez klimatyzatora. Regulacja temperatury powietrza w pomieszczeniu pozwala czuć się komfortowo o każdej porze roku. Sprzęt znajduje zastosowanie w budynkach administracyjnych, biurach, sklepach i teatrach. Klimatyzator utrzymując temperaturę, wilgotność i czystość powietrza w pomieszczeniu zapewnia wysoką wydajność, dobry nastrój i dobre samopoczucie użytkowników.

Kupując klimatyzator do domu, użytkownicy często borykają się z problemem jego instalacji. Opłata za usługi specjalistów może sięgać prawie jednej trzeciej kosztów sprzętu. Dlatego wielu właścicieli wpada na pomysł samodzielnego montażu. Ale co jest do tego potrzebne i czy w zasadzie jest to możliwe?

Pomożemy Ci znaleźć odpowiedzi na te pytania - w naszym artykule dowiesz się, czy można zainstalować klimatyzator własnymi rękami i co jest do tego potrzebne. Porozmawiamy również o tym, jak zainstalować sprzęt klimatyczny w domu, przestrzegając wszystkich zasad i możliwych niuansów, które pojawiają się podczas jego instalacji.

Zasada działania i urządzenie klimatyzatora

Zanim zaczniesz instalować klimatyzator, musisz zapoznać się z jego urządzeniem i zrozumieć zasadę działania.

Urządzenie systemu klimatyzacji jest dość proste - konstrukcyjnie składa się z następujących jednostek i elementów:

• kompresor, który jest zainstalowany na zewnątrz budynku;
• kondensacyjny wymiennik ciepłaznajduje się w jednostce zewnętrznej;
• parownik, który jest instalowany w pomieszczeniu (w zależności od modeli może być kilka jednostek);
• regulator ciśnienia;
• system rur łączących.

Sam system jest zamkniętą pętlą. Wewnątrz obwodu głównym elementem służącym do chłodzenia powietrza jest chłodziwo.

Zwykle stosowany jako czynnik chłodniczy freon. Będąc w stanie gazowym, pod ciśnieniem, nadmuchany przez wentylator sprężarki, przechodzi do kondensacyjnego wymiennika ciepła, gdzie po podłączeniu do powietrza zewnętrznego zamienia się w ciecz i już w postaci płynnej wchodzi do parownika przez regulator nacisk.

Dzięki działaniu regulatora ciśnienia obniża się temperatura wrzenia freonu. Dostając się do specjalnej komory znajdującej się w bloku parownika, freon rozszerza się i „gotuje”, jednocześnie intensywnie pochłaniając ciepło i wydzielając chłód. W wyniku tego procesu uwalniany jest kondensat, który osadza się w komorze parownika na chłodnicę, przez którą ciecz jest odprowadzana do specjalnego zbiornika. Kondensat odprowadzany jest z układu klimatyzacji rurą.

Absorbując ciepło, freon ponownie przechodzi ze stanu ciekłego do gazowego i pod ciśnieniem przez system rur odprowadzany jest z powrotem do bloku sprężarki, zamykając krąg procesu roboczego.

Tak więc zamknięty obieg czynnika chłodniczego zależy od starannego połączenia wszystkich elementów i wyeliminowania rozprężania na złączach i połączeniach układu.

Bardziej szczegółowo omówiliśmy budowę i zasadę działania domowych urządzeń klimatyzacyjnych w ten materiał.

Również, aby zapewnić normalne funkcjonowanie klimatyzatora, warto wybrać odpowiednie miejsce do jego instalacji. Nieprzestrzeganie specyfikacji instalacji zwiększa zużycie części systemu i prawdopodobieństwo awarii. Funkcje instalacji zostaną omówione poniżej w artykule.

Wymagania techniczne dotyczące montażu bloków

Istnieje szereg zasad dotyczących wyboru miejsca do zainstalowania klimatyzatorów, ale niuanse nie zawsze są wskazane w instrukcjach i dokumentacji technicznej sprzętu, choć są one bardzo ważne podczas eksploatacji. Istniejące obliczenia dla systemów klimatyzacyjnych zakładają, że podczas instalacji należy przestrzegać kilku parametrów.

Tak więc w przypadku jednostki wewnętrznej należy przestrzegać następujących parametrów:

• odległość od górnej pokrywy jednostki wewnętrznej klimatyzatora do sufitu, aby zapewnić normalny wlot powietrza, musi wynosić co najmniej 15 cm;
• odległość do ściany narożnej, do której przylega klimatyzator, wynosi co najmniej 30 cm;
• odległość do ewentualnej przeszkody w ruchu powietrza wdmuchiwanego do pomieszczenia wynosi co najmniej 1,5 metra.

Nieprzestrzeganie tych parametrów technicznych może doprowadzić do awarii klimatyzatora i wzrostu zużycia energii.

Również brak mas powietrza dostarczanych do chłodzenia może prowadzić do niestabilnej pracy i awarii jednostki wewnętrznej klimatyzatora.

Jeśli chodzi o domowe zasady instalacji jednostki wewnętrznej klimatyzatora, to przy wyborze miejsca, w którym strumień zimnego powietrza zostanie skierowany, należy wykluczyć możliwość stałego przebywania tam osoba.

Zimne powietrze nie powinno dostawać się do strefy odpoczynku (sofa, łóżko) i pracy (komputer lub biurko). W przeciwnym razie nie można uniknąć ciągłej choroby z powodu nawiewu zimnego powietrza.

Aby zainstalować jednostkę zewnętrzną, należy przestrzegać następujących parametrów:

• odległość od tylnej ściany jednostki zewnętrznej do ściany budynku nie jest mniejsza niż 10 cm, w przeciwnym razie trudno będzie „złapać” powietrze zewnętrzne;
• utrzymywać odpowiednią odległość od ziemi (podczas instalowania klimatyzatorów na parterach lub w domach prywatnych), aby zapobiec przedostawaniu się śniegu, błota, wody do bloku;
• zainstalować w odległości co najmniej 1 metra od rur gazowych;
• zapewnić co najmniej 1 metr wolnej przestrzeni na wydmuchiwanie powietrza przez wentylator.

Jednostka zewnętrzna klimatyzatora musi być zamontowana na zewnętrznej ścianie budynku sąsiadującego z mieszkaniem. Należy również wykluczyć położenie bloku na ścianie sąsiedniego mieszkania. W razie potrzeby zapewnij jednostkę zewnętrzną specjalny daszek - jest to konieczne, aby zimą nie spadły sople lodu na klimatyzator.

Podczas ustawiania jednostki zewnętrznej należy wziąć pod uwagę możliwość swobodnego dostępu do niej w celu konserwacji.

Należy zauważyć, że u zarania masowej instalacji klimatyzatorów w budynkach mieszkalnych uważano, że jednostka zewnętrzna powinna być montowana niżej niż jednostka wewnętrzna. Mit ten opierał się na fakcie, że w ten sposób zapewnione zostanie stałe smarowanie olejem sprężarki jednostki zewnętrznej (w przeciwnym razie olej podobno gromadzi się w jednostce wewnętrznej).

Z punktu widzenia lokalizacji jednostek zewnętrznych i wewnętrznych parametrem decydującym jest odległość między nimi. Ustalony szkielet wynosi od 1 do 6 metrów, ale producent może wskazać konkretne parametry, których należy ściśle przestrzegać.

Jeśli przekroczysz maksymalną dopuszczalną odległość (ponad 6 metrów), będziesz musiał dodatkowo wpompować freon do systemu, a gdy znajduje się mniej niż metr, konieczne jest uformowanie pierścienia z rury, aby zapewnić niezbędne materiał filmowy.

Bardziej szczegółowo, kwestia prawidłowego wyboru optymalnego miejsca do montażu klimatyzatora omówiliśmy w naszym innym artykule.

Procedura instalacji klimatyzatora

Nawet przy samodzielnej instalacji na pewno będziesz potrzebować pomocy. Wynika to z dość dużej wagi jednostki zewnętrznej klimatyzatora oraz prac, które będą prowadzone z zewnątrz budynku.

Etap 1 - przygotowanie narzędzi i materiałów

Podczas instalowania systemu klimatyzacji własnymi rękami w mieszkaniu ważną rolę odgrywa przygotowanie do nadchodzącej pracy. Niezbędny zestaw sprzętu, użytych materiałów i narzędzi zapewni nieprzerwaną pracę przy instalacji klimatyzatora.

Tak więc do instalacji potrzebne są następujące narzędzia:

• dziurkacz, główne narzędzie do wykonywania otworów przelotowych w ścianie;
• wiertarka z kompletem wierteł, niezbędnych do wykonania otworów na łączniki;
• pompa próżniowa do uruchamiania układu klimatyzacji;
• piła do metalu lub specjalna obcinak do rur miedzianych;
• pilnik lub papier ścierny do przycinania powierzchni rur;
• giętarka do rur aby zapewnić wymagany kształt systemu rur;
• kalibrator rur i narzędzie do kielichowania;
• bruzdownica (lub dłuto z młotkiem);
• poziom;
• śrubokręty;
• zestaw kluczy imbusowych.

Samodzielna instalacja klimatyzatora jest niemożliwa bez obecności tych narzędzi.

Ponadto przed rozpoczęciem pracy musisz przygotować materiały eksploatacyjne:

• Przewód zasilający do wykonania przewodu zasilającego i podłączenia modułów - zastosować przewód czterożyłowy o przekroju 2 x 2,5 mm²;
• bezszwowe rury miedziane - ich długość powinna przekraczać szacowaną długość trasy o 50 cm, ale średnica rur dobierana jest zgodnie z instrukcją klimatyzatora;
• izolacja syntetyczna i izolacyjna;
• wąż falisty z wbudowaną wewnętrzną spiralą z tworzywa sztucznego do drenażu - jej długość musi być o 1 metr dłuższa niż obliczona długość trasy;
• wsporniki stalowe do montażu jednostki zewnętrznej klimatyzatora - dopuszczalne obciążenie wsporników oblicza się na podstawie masa bloku (należy wziąć wsporniki, które wytrzymują obciążenie dwukrotnie większe od ciężaru zewnętrznego) blok);
• zapięcia, wybrany do mocowania wspornika i jednostki wewnętrznej klimatyzatora.

Podczas montażu lepiej jest użyć wysokiej jakości materiałów, zbierając je bezpośrednio na swój sprzęt. Zapewni to niezawodność działania systemu.

Etap 2 - montaż jednostki zewnętrznej

Następnie zastanów się, jak powinien być zainstalowany klimatyzator zewnętrzny.

Do powyższych wymagań ogólnych należy dodać:

• montaż należy przeprowadzić na elementach nośnych elewacji budynku lub balkonu;
• jeśli ściany są wykonane z betonu komórkowego, obowiązkowe jest zastosowanie uszczelki tłumiącej;
• maksymalny dopuszczalny hałas nie powinien przekraczać 30 dB;
• w instalacja na balkonie lub strych warto wziąć pod uwagę możliwość wibracji podczas pracy sprzętu;
• w przypadku montażu na wysokości 3 pięter i powyżej - prace muszą być wykonywane przez instalatorów wysokościowych przy użyciu sprzętu wspinaczkowego.

Jeśli wszystkie te wymagania zostaną spełnione, możesz rozpocząć instalację jednostki zewnętrznej klimatyzatora.

Decydując się na opcję instalacji: na balkonie, pod oknem lub obok okna, konieczne jest wykonanie znacznika za pomocą poziomu. Po oznaczeniu dziurkaczem wykonuje się wszystkie niezbędne otwory - do zamocowania wsporników i okablowania systemu rur wewnątrz pomieszczenia - w które wkładane są śruby kotwiące.

Warto zauważyć, że w domach, w których nie ma izolacji termicznej, średnica otworu pod układy komunikacji klimatyzatora powinna wynosić 50 mm, a w przypadku zastosowania izolacji termicznej co najmniej 80 mm.

Wsporniki są mocowane śrubami, które należy dokręcić jak najmocniej. Należy pamiętać, że podczas instalacji waga jednostki zewnętrznej może przekraczać 20 kg, dlatego podczas instalacji nie można obejść się bez pomocy partnera.

Jednostka zewnętrzna jest zawieszona na wsporniku. Wcześniej należy ułożyć gumę w miejscach styku wspornika z jednostką zewnętrzną klimatyzatora. To dzięki tej warstwie zostaną wygładzone wibracje z pracy klimatyzatora.

Etap 3 – montaż jednostki wewnętrznej

Aby zainstalować jednostkę wewnętrzną klimatyzatora domowego, należy również przestrzegać wszystkich powyższych wymagań. Biorąc również pod uwagę, że jednostki zewnętrzne i wewnętrzne muszą być instalowane względem siebie w odległości nie większej niż 6 metrów.

Podczas wykonywania prac w pomieszczeniach konieczne jest:

• przygotować miejsce do pracy, zdejmując zasłony i zdejmując sprzęt AGD lub meble ze ściany, na której będzie zainstalowany klimatyzator;
• sprawdź dostępność zasilania (gniazda), aby podłączyć do niego klimatyzator, jeśli standardowy kabel zasilający urządzenia nie wystarczy, będziesz musiał go zwiększyć;
• zamontować urządzenie na ścianie lub suficie.

W pomieszczeniu, w którym zainstalowana jest jednostka wewnętrzna klimatyzatora, konieczne jest wykonanie oznaczeń za pomocą za pomocą poziomicy, a następnie za pomocą wiertarki wykonaj otwory w ścianie i ustaw uchwyt na klocek klimatyzator. Jest zauważalnie lżejszy od zewnętrznego, ale mimo to mocowania muszą go pewnie trzymać.

Włóż plastikowe kołki do otworów i przymocuj je jak najmocniej młotkiem. Zamocuj panel montażowy klimatyzatora, zamocuj go za pomocą wkrętów samogwintujących. Następnie zawieś jednostkę wewnętrzną.

Etap 4 - instalacja komunikacji sprzętu

Komunikacja klimatyzatora obejmuje:

• połączenia elektryczne;
• system rurociągów;
• system odwadniający.

Podczas instalowania jednostki zewnętrznej stempel wykonuje otwór w ścianie, który nazywa się kanałem głównym. Musi mieć wymaganą średnicę, aby można było przez nią prowadzić komunikację.

Aby zapewnić płynną pracę klimatyzatora o mocy powyżej 1,5 kW, zaleca się ułożenie oddzielnej linii zasilającej. Aby to zrobić, musisz podłączyć kolejny do panelu głównego. wyłącznik obwodu, z którego poprowadzić czterożyłowy kabel bezpośrednio do miejsca instalacji klimatyzatora. Podczas podłączania należy określić zero i fazę.

Warto zauważyć, że praca z elektrycznością jest uważana za niebezpieczną i nie można jej wykonywać bez znajomości podstaw elektrotechniki.

Zalecamy również zapoznanie się z regulaminem podłączenie silnika klimatyzatora.

Układanie systemu rurociągów należy wykonywać ze szczególną ostrożnością, ponieważ wyciek szczelności pociąga za sobą wyciek zagrażającego życiu freonu.

Porządek pracy:

• rura miedziana jest przycinana na wymaganą długość z marginesem gięcia 1 m;
• krawędzie są szlifowane papierem ściernym lub pilnikiem;
• gięcie rur musi odbywać się z zachowaniem promienia co najmniej 10 cm;
• do izolacji termicznej rur nałożyć na nie specjalne węże z pianki poliuretanowej;
• kielichować końce rur i podłączyć rurociąg;
• po podłączeniu mocno dokręcić kołnierz złączki.

Aby zapewnić większą szczelność systemu rur, profesjonaliści zalecają wykonanie lutowanie rur miedzianych. Lutowanie odbywa się za pomocą grzejnika propanowego: rura jest podgrzewana do temperatury 250 stopni i stosuje się specjalny lut. Mogą to być luty miękkie: L-SnCu3 (S-Sn97Cu3) i L-SnAg5 (S-Sn97Ag5). Zapewniają niezawodne wiązanie, odporność na naprężenia mechaniczne i korozję.

Po wykonaniu połączenia pomiędzy jednostką zewnętrzną i wewnętrzną zgodnie z instrukcją należy przystąpić do montażu kanalizacji. Pobranie zużytego płynu można przeprowadzić na zewnątrz pomieszczenia lub do specjalnego pojemnika znajdującego się w pomieszczeniu. Zaleca się wyposażenie odpływu odpływu poza teren posesji.

Kanał odwadniający wykonany jest ze wzmocnionej rury z tworzywa sztucznego. Wystarczy połączyć go kołnierzem z odpływem. Rurę do odprowadzania cieczy należy ułożyć ze spadkiem co najmniej 3 mm na 1 m.

Po zakończeniu tych prac falistość jest wyciągana do wylotu komunikacji z jednostki wewnętrznej, a połączenie należy zamocować za pomocą zacisku. Komunikacja jednostki zewnętrznej jest zamknięta wężem. Ewentualne pęknięcia w otworze przelotowym uszczelnione są pianką poliuretanową.

Rozmawialiśmy bardziej szczegółowo o instalacji komunikacji w następna publikacja.

Wnioski i przydatne wideo na ten temat

Samodzielna instalacja klimatyzatora jest wyraźnie pokazana na tym filmie:

Na tym samym filmie możesz zobaczyć, jakie najczęstsze błędy popełniane są podczas samodzielnej instalacji klimatyzatora:

Klimatyzator można zainstalować samodzielnie. Aby to zrobić, musisz mieć trochę wiedzy i umiejętności. Podczas instalowania klimatyzatorów należy przestrzegać instrukcji i wymogów bezpieczeństwa. Jednak podczas wykonywania pracy nie można obejść się bez pomocy asystenta - waga jednostki zewnętrznej może przekroczyć 20 kg.

Jeśli po przeczytaniu artykułu nadal masz pytania lub masz sugestie dotyczące instalacji oparte na osobistych doświadczeniach, koniecznie podziel się nimi w specjalnej sekcji komentarzy pod artykułem. Tutaj możesz również dodać unikalne zdjęcia instalacji klimatyzatora.