Jak pozbyć się kondensatu w rurze wentylacyjnej: sposoby zbierania i usuwania wody z okapu

Wyposażyłeś system wentylacyjny, ale w domu nadal nie ma czym oddychać, a nawet wilgoć? Czas więc pomyśleć o tym, jak pozbyć się kondensatu w rurze wentylacyjnej i zapobiec jego powstawaniu w przyszłości. Zgadzam się, lepiej rozwiązać problem od razu, niż znosić dyskomfort przez długi czas.

Pokażemy Ci, co zrobić, abyś nie musiał wydawać pieniędzy na wymianę rur wentylacyjnych i walkę z pleśnią w salonach. Z naszego proponowanego artykułu dowiesz się, jak najlepiej zapobiegać i wykluczać kondensację. Nasze rekomendacje pomogą niezależnym rzemieślnikom domowym.

Co to jest kondensacja i jakie szkody powoduje?

Woda jest obecna w powietrzu w postaci pary. Po schłodzeniu para zamienia się w ciekłą wodę i osadza się na wewnętrznych powierzchniach kanałów powietrznych w postaci kropel, które mogą spływać, tworząc strumyki i kałuże.

Przyczyny powstawania kondensacji:

• błędy w projektowaniu i instalacji systemu wentylacyjnego;
• wysoka wilgotność w pomieszczeniach;
• bliskość zbiorników wodnych;
• duża różnica temperatur wewnątrz i na zewnątrz domu.

Niepokojące powinny być nie tylko kałuże na podłodze, ale także rdza na rurach, zmniejszenie przepływu świeżego powietrza, gromadzenie się wilgoci w ścianach i sufitach, przez które układane są kanały powietrzne.

Kondensacja to źródło wilgoci w Twoim domu. Służy jako pożywka dla pleśni i innych mikroorganizmów, które negatywnie wpływają na zdrowie człowieka. Pod wpływem kondensatu wentylacyjnego metalowe kanały powietrzne ulegają zniszczeniu. Nawet ściany betonowe mogą „odczuć” szkodliwe działanie wysokiej wilgotności.

Usuwanie kondensatu na zewnątrz kanałów wentylacyjnych

Odbiór kondensatu w pionowych i nachylonych odcinkach kanałów powietrznych odbywa się w ich dolnej części. Na poziomych kanałach powietrznych zbieranie kondensatu można zorganizować niemal wszędzie, z wyjątkiem obszarów położonych w ścianach.

V rura wentylacyjna trójnik jest zainstalowany tak, aby odgałęzienie było skierowane w dół. Odpływ wyposażony jest w specjalny pojemnik - syfon kondensatu.

W handlu można znaleźć różne rodzaje syfonów kondensatu do wentylacji. Różnią się konstrukcją i materiałami do produkcji. Mogą być przeźroczyste, co ułatwia kontrolę wypełnienia, częściej jednak wykonane są ze stali nierdzewnej lub ocynkowanej.

Podczas napełniania kondensatem pojemniki z zakrętką opróżnia się ręcznie, co nie zawsze jest wygodne. Co więcej, przy temperaturze powietrza na zewnątrz wynoszącej -20 °C i poniżej szczególnie obficie dochodzi do kondensacji i zbiornik napełnia się w krótkim czasie.

W takim przypadku dobrym rozwiązaniem jest konewka stożkowa. Łatwo podłączyć do niego wąż i spuścić kondensat do odpływu. Jeśli konieczne jest zorganizowanie odpływu cieczy w trudno dostępnym miejscu, stosuje się również model z konewką.

Organizując zbiórkę i utylizację skroplina weź pod uwagę konfigurację systemu wentylacyjnego. W przypadku wielu kolanek rur będziesz musiał zainstalować nie jeden, ale kilka syfonów kondensatu.

Sorbenty - substancje zatrzymujące wilgoć - pomagają również w zbieraniu i usuwaniu kondensatu. Wyglądają jak kasety i są instalowane w sekcji filtracyjnej kanału nawiewnego. Okresowo sorbent należy usuwać do suszenia, po czym jest ponownie gotowy do użycia.

Usuwanie kondensatu jest postrzegane jako środek tymczasowy, przede wszystkim ze względu na możliwość występowania czopów lodowych w zimie. Ocieplenie kanałów oddziałów pomaga radykalnie rozwiązać problem.

Wymagania dotyczące materiałów termoizolacyjnych

Do izolacji kanałów powietrznych w systemie wentylacyjnym wymagane są materiały o następujących właściwościach:

• niska przewodność cieplna;
• przepuszczalność pary;
• odporność na ogień;
• zdolność pochłaniania hałasu;
• biostabilność.

Najważniejszym parametrem materiału termoizolacyjnego jest współczynnik przewodzenia ciepła.

Drugim najważniejszym wskaźnikiem jest przepuszczalność pary. Wiele materiałów stosowanych do izolacji termicznej wentylacji ma zdolność oddawania wilgoci zgromadzonej pod nimi po przekroczeniu maksymalnego dla nich napięcia.

Wilgoć wypełniając pory materiału zwiększa jego przewodność cieplną, zmniejszając tym samym skuteczność izolacji. Aby temu zapobiec, na izolatorze ciepła montowana jest powłoka hydroizolacyjna - membrana zdolna do wypuszczania pary, blokując jej dostęp do wnętrza.

Odporność ogniowa określa stopień ognioodporności izolacji termicznej. Łącznie istnieje 6 klas odporności ogniowej.

W przypadku kanałów powietrznych wymagana jest izolacja klasy zerowej, czyli o najwyższej odporności ogniowej, a zatem najbardziej ognioodpornej. Przy wielowarstwowej izolacji termicznej i spełnieniu szeregu dodatkowych warunków dopuszcza się stosowanie materiałów o pierwszej klasie odporności ogniowej

Przepływ powietrza przechodzący przez kanały powietrzne powoduje hałas. W systemach wentylacji wymuszonej pracujący wentylator również wydaje dźwięki i wibruje. Aby hałasy i wibracje nie były przenoszone przez sztywne konstrukcje i nie rozprzestrzeniały się przez pomieszczenia mieszkalne, stosuje się urządzenia tłumiące i uszczelki.

Jednak większość materiałów termoizolacyjnych ma również właściwości dźwiękochłonne i oprócz swojej głównej funkcji, pomaga chronić dom przed nieprzyjemnymi efektami akustycznymi.

Zastosowane materiały nie powinny być środowiskiem sprzyjającym żywotnej aktywności owadów, pleśni, gnijących bakterii i innych szkodliwych mikroorganizmów.

Przenikając kanałami powietrznymi do pomieszczeń mieszkalnych, mogą powodować choroby, a także uszkadzać sam materiał, co może wymagać jego przedwczesnej wymiany. Istnieją mikroorganizmy, których odpady są tak agresywne, że mogą przepalić blachy stalowe o grubości 1,5 mm.

Materiały użyte do rozmieszczenia komunikacji wentylacyjnej muszą być zgodne z normami sanitarnymi i higienicznymi. Izolacja nie powinna uwalniać substancji niebezpiecznych dla ludzi i środowiska. Przyjazność dla środowiska oznacza brak zagrożenia skażeniem środowiska naturalnego podczas utylizacji.

Dopuszczalne opcje izolacji termicznej

Powyższe wymagania spełnia wiele materiałów z włókien mineralnych, polimerów węglowodorowych, elastomerów piankowych, w tym:

• wełna mineralna;
• chlorek winylu;
• polistyren ekspandowany;
• poliuretan.

Elastomery piankowe produkowane są metodą ekstruzji i wulkanizacji. Mają strukturę porowatą, a pory są bąbelkowe, czyli zamknięte, co zmniejsza wchłanianie wilgoci i sprawia, że ​​są nieprzepuszczalne dla pary. Materiały izolacyjne, takie jak poliuretan i polichlorek winylu, uzyskuje się przez polimeryzację węglowodorów.

Izolatory cieplne dostarczane są do sprzedaży w postaci rolek, arkuszy (mat), pustych cylindrów (skorup). Materiały rolkowe i płaszcze nadają się do izolacji termicznej rur i kanałów okrągłych. Prostokątne kanały powietrzne można zaizolować blachą.

Arkusze i rolki izolacyjne są bardzo elastyczne, łatwe do kształtowania, jedna strona może być gładka. Połączenie tych właściwości znacznie ułatwia montaż izolacji termicznej. Wiele materiałów jest nie tylko ognioodpornych, ale także samogasnących, co zwiększa bezpieczeństwo przeciwpożarowe.

Izolacja dobierana jest z uwzględnieniem warunków otoczenia, w którym będzie używana, w tym temperatury pracy. W centralnej Rosji materiały, które mogą wytrzymać temperatury otoczenia w zakresie od -30 ° C do 60 ° C, nadają się do izolacji termicznej systemów wentylacyjnych.

Folia polietylenowa (PE) i membrana z polichlorku winylu (PVC) są stosowane jako ochrona hydroizolacyjna. Izolowane kanały wentylacyjne zamykane są przed uszkodzeniami zewnętrznymi skrzynkami osłoniętymi płytą, sklejką lub blachą aluminiową.

Cechy izolacji kanału od wewnątrz

Konieczna jest izolacja wszystkich kanałów powietrznych na zewnątrz ogrzewanych pomieszczeń, w tym obszarów w ścianach. Możliwa jest izolacja zarówno zewnętrznych jak i wewnętrznych powierzchni kanałów powietrznych.

Jeżeli izolacja wykonywana jest od wewnątrz, już na etapie projektowania zapewnia się zwiększenie przekroju kanału zgodnie z grubością warstwy termoizolacyjnej. W przeciwnym razie jego przepustowość zmniejszy się.

Włókna z wełny mineralnej są wzmocnione klejami. Ma to na celu zapobieganie złuszczaniu się włókien przez podmuch powietrza. Zastosowany w tym celu klej nie powinien wpływać na poziom ognioodporności izolacji i jej przyjazność dla środowiska.

Izolacja termiczna ułożona od wewnątrz nie powinna zwiększać oporów aerodynamicznych spowalniając ruch mas powietrza. Oznacza to, że konieczne jest, aby jego powierzchnia była gładka.

Ze względu na dodatkowe wymagania dotyczące wewnętrznej izolacji termicznej jej stosowanie jest często niepraktyczne. W tym, jeśli trzeba ocieplić już wybudowany system wentylacyjny o zadanym przekroju kanałów powietrznych. W takich przypadkach kanały powietrzne są izolowane od zewnątrz.

Procedura montażu izolacji termicznej na zewnątrz

Najbardziej ekonomicznym materiałem termoizolacyjnym do prywatnego domu jest sprawdzona wełna mineralna. Występuje w rolkach o różnych szerokościach i może mieć jedną lub dwie zewnętrzne warstwy folii.

Przy określaniu grubości warstwy termoizolacyjnej kierują się SNiP 2.04.14-88. Inżynierowie ciepłownictwa wykonują złożone obliczenia, biorąc pod uwagę średnice rur, współczynnik przewodności cieplnej zastosowanego materiału termoizolacyjnego.

Uwzględniają średnią roczną temperaturę powietrza, a nawet ewentualne straty ciepła przez złącza i łączniki, a także inne parametry, z których większość można znaleźć w książkach referencyjnych i powyższym SNiP.

Mówiąc konkretnie o wełnie mineralnej, to przy izolowaniu systemów wentylacyjnych w prywatnych domach położonych w centralnej Rosji zwykle stosuje się materiał rolkowy o grubości 100 mm. Możesz kupić wełnę mineralną 50 mm i dwukrotnie owinąć rurę.

Aby określić wymaganą szerokość izolacji należy zmierzyć średnicę rury, do otrzymanej wartości dodać grubość wełny mineralnej pomnożoną przez dwa. Pomnóż otrzymaną kwotę przez 3,14 (pi).

Przed rozpoczęciem przygotuj gumową szpatułkę, nóż budowlany, zszywacz, aluminium taśma o szerokości 7-8 cm, marker i przyrządy pomiarowe - kwadrat, linijka i taśma miernicza (lepiej) metal). Pamiętaj, aby nosić odzież ochronną.

Do pracy na świeżym powietrzu wybiera się dzień bez opadów. W przeciwnym razie wełna mineralna może się zamoczyć. Rolka jest rozwijana, znakowana i cięta w celu uzyskania pożądanego rozmiaru cięcia. Folię należy rozdzielić wzdłuż krawędzi, aby rurę można było owinąć zakładką z wełny mineralnej i przykryć szew łączący warstwą folii.

Następnie szew łączący z krokiem 10 cm jest mocowany zszywaczem i przyklejany taśmą na całej długości. Aby przymocować izolację do rury, stosuje się zarówno specjalne łączniki, jak i zwykły drut.

Aby zabezpieczyć połączenia kanałów powietrznych, izolację tnie się na fragmenty o odpowiednim kształcie i rozmiarze. Nie zapomnij oczyścić rury z brudu przed izolacją.

Izolację można również wykonać za pomocą grzałek segmentowych. Monolityczna obudowa ma kształt rury i jest nakręcana na kanał. Stosowany jest głównie podczas montażu systemu wentylacyjnego „od zera”.

Po zmierzeniu parametrów geometrycznych kanału wybierz obudowę o odpowiednim rozmiarze i rozciągnij ją na całej długości rury. Folia jest nawijana i mocowana za pomocą zacisków ze stali nierdzewnej lub miedzi.

Składana skorupa składa się z dwóch półcylindrów, które są nakładane na rurę z obu stron i mocowane. Na odcinkach przechodzących przez ścianę trudno jest owinąć rurę rolką izolacji i znacznie łatwiej jest założyć powłokę. Składaną powłokę można umieścić na istniejącym kanale powietrznym.

Kontrola kondensacji na przykładzie

Rozważmy konkretną sytuację. Parterowy dom prywatny ma system wentylacji, który zapewnia wymianę powietrza w łazience i kuchni. Do pomieszczeń tych przyłączone są metalowe rury wentylacyjne.

Układa się je na strychu z późniejszym wyjściem na dach. Przy dziennych wahaniach temperatury w rurach dochodzi do kondensacji. Ale szczególnie jego dużą ilość obserwuje się zimą, kiedy woda kapie z okapu, gromadząc się w kałuży.

Problem rozwiązany kompleksowo. Trwa izolacja rur wydechowych i zasilających. Rury są izolowane od wejścia do stropu do wyjścia na zewnątrz. W pomieszczeniach przechodzących przez nieogrzewaną przestrzeń poddasza rury izoluje się zwijaną wełną mineralną o grubości 70-100 mm.

W miejscach przejścia przez sufit i zakładki stosuje się muszle. W najniższym punkcie montowany jest trójnik z kolektorem skraplacza.

Jeśli kanały wentylacyjne nie przechodzą przez dach, ale przez ścianę, odcinek w ścianie jest izolowany za pomocą powłoki. Na zewnątrz domu na rurze wentylacyjnej montowany jest trójnik 90 stopni, zamontowany jest syfon kondensatu i parasol (deflektor).

Budowa nowego systemu wentylacyjnego

Ze względu na błędy w projektowaniu i instalacji, przy stosowaniu rur niskiej jakości wszelkie środki zwalczania kondensatu mogą być daremne.

W takim przypadku ekonomicznie opłacalne jest zagłuszenie starej i wyposażenie nowej wentylacji system, który poradziłby sobie ze swoimi funkcjami usuwania zanieczyszczeń i dostarczania świeżego masy powietrza.

Projektowanie przeprowadza się dopiero po przeanalizowaniu procesów wymiany powietrza i obliczeniach zgodnie z normami określonymi w SNiP, na podstawie charakterystyki wentylowanych pomieszczeń i liczby mieszkańców. Może zajść konieczność rezygnacji z wentylacji naturalnej na rzecz wentylacji wymuszonej ze zmianą konfiguracji kanałów wentylacyjnych i instalacją urządzeń do ogrzewania powietrza nawiewanego.

Wnioski i przydatne wideo na ten temat

Jak ustalić, czy w kanałach powietrznych tworzy się kondensacja:

Odprowadzenie kondensatu z instalacji wentylacyjnej do kanalizacji:

Instalacja syfonów kondensatu w połączeniu z izolacją rur wentylacyjnych rozwiązuje jednocześnie kilka problemów. Zmniejsza się intensywność kondensacji.

Ta niewielka ilość wilgoci, która mimo to może skondensować się na powierzchni kanału, jest szybko usuwana na zewnątrz, nie mając czasu na wyrządzenie szkody. Zmniejsza się poziom hałasu i wibracji, co jest szczególnie widoczne w systemach wentylacji wymuszonej. Dzięki temu mikroklimat zostaje znormalizowany, dom staje się wygodniejszy do zamieszkania.

Czy masz własne doświadczenie w radzeniu sobie z kondensacją w rurach wentylacyjnych na wsi lub w wiejskim domu? Czy znasz techniczne niuanse wycofywania lub zapobiegania, którymi warto się podzielić z odwiedzającymi Twoją witrynę? Prosimy o zostawianie komentarzy, zamieszczanie zdjęć, zadawanie pytań w bloku poniżej.