Montaż wentylacji na dachu: montaż wylotu wentylacyjnego i jednostek nawiewnych

Problem braku świeżego powietrza w prywatnym domu zwykle rozwiązuje się poprzez prawidłowe wyposażenie systemu wymiany powietrza. Dzięki jej pracy w mieszkaniu zawsze będzie panował idealny mikroklimat do pracy i wypoczynku. Dla stabilnej pracy systemu wymagana jest instalacja wentylacji na dachu, co zwiększa ciąg w kominie.

Powietrze wywiewane wraz z wilgocią powstałą w wyniku działalności człowieka jest wykorzystywane przez otwory wentylacyjne na dachu. Szybkość przepływu powietrza przez system w dużej mierze zależy od nich. Im większy przeciąg, tym wydajniejsza wentylacja.

W prezentowanym przez nas artykule znajdziesz szczegółowe informacje na temat urządzenia wylotów komunikacyjnych wentylacji na dachu. Dowiesz się, jak je poprawnie zainstalować i naprawić. Samozatrudnieni rzemieślnicy domowi otrzymają cenne rekomendacje.

Funkcje wylotu wentylacji

W domach parterowych i parterowych kanały wyciągowe z kuchni, łazienek, pryszniców, basenów, pomieszczeń technicznych (pralnia, suszarnia, pomieszczenie, w którym zainstalowany jest kocioł) oraz piwnica wyprowadzone na dach przez strych lub strych.

Zgodnie z wymaganiami norm, w wentylacji nie można łączyć w jeden kanał kanałów powietrznych prowadzących z kuchni i łazienek ze sobą lub z kominem. Dlatego zwykle przez dach domu wyprowadzonych jest kilka rur wentylacyjnych i komin.

Dopuszcza się układanie ich w oddzielnych kanałach w jednym szybie wentylacyjnym. Kanał wentylacyjny piwnicy jest zwykle poprowadzony wzdłuż elewacji budynku, a także ma osobne wyjście.

Prawidłowe obliczenie wylotu wentylacji jest kluczem do dobrego ciągu. Naturalny ciąg powstaje w wyniku różnicy ciśnień mas powietrza na ulicy i wewnątrz komina.

Należy wziąć pod uwagę wysokość pionu wentylacyjnego, zgodność średnicy kanałów powietrznych wewnątrz domu z długością komin, jego lokalizacja na dachu. Im wyższa rura wentylacyjna, tym silniejszy będzie w niej przeciąg. Jednostka wentylacyjna na dachu pomoże wzmocnić przeciąg.

Aby zamknąć dostęp do deszczu, nad wylotem rury lub skrzynki montuje się parasol. Jest to najprostszy typ deflektora, który dobrze sprawdza się w obszarach o dużym i średnim obciążeniu wiatrem. Przy podmuchach wiatru wewnątrz kanału, dzięki temu powstaje próżnia, która znacznie zwiększa przyczepność.

W systemach naturalnej wymiany powietrza działających na obszarach o niskiej aktywności wiatrowej, na wylocie spalin montowany jest deflektor turbiny. Takie urządzenie jest w stanie zwiększyć przyczepność nawet przy lekkim oddechu prawie niezauważalnej bryzy.

Oprócz ochrony przed wszelkiego rodzaju zanieczyszczeniami zewnętrznymi, każdy rodzaj deflektora nie pozwala na przewrócenie strumienia powietrza z powodu braku ciągu w rurze.

W związku z tym, od właściwie rozmieszczonego wylotu wentylacyjnego zależy:

• obecność dobrej trakcji w kanałach wentylacyjnych;
• dobra wymiana powietrza we wnętrzu;
• brak zapachów w domu;
• obniżenie poziomu wilgotności w wilgotnych pomieszczeniach (łazienka, pralnia, prysznic).

Jeśli szerokość lub wysokość wylotu wentylacyjnego nie została prawidłowo obliczona, może zniknąć przeciąg w przewodach lub może wystąpić przeciąg wsteczny. W takim przypadku oprócz deflektora wskazane jest również zainstalowanie zaworu zwrotnego, który wyklucza ruch wsteczny zużytej masy powietrza.

Zespół przejścia rury wentylacyjnej

Przejściowa jednostka wentylacyjna na dachu to metalowa lub plastikowa rura, która pasuje do otworu w dachu. Rura jest zamocowana w metalowym szkle. Po zamontowaniu otwór jest uszczelniany i izolowany od zewnątrz i od wewnątrz. Kanał powietrzny jest podłączony do urządzenia od dołu, a deflektor jest zainstalowany na górze.

Do montażu kanału wentylacyjnego wygodniej jest użyć gotowego produktu w kształcie fabrycznym. Producenci systemów wentylacyjnych oferują wiele modeli różniących się wyglądem, kształtem i kolorem. Dla każdego rodzaju dachu opracowano własne rodzaje rur wentylacyjnych.

Największym popytem są rury ze stali ocynkowanej owinięte warstwą polipropylenu. W dolnej części takiego produktu znajduje się uszczelka, a na górze zaślepka z deflektorem.

Cechy instalacji zespołu przejścia rur wentylacyjnych zależą od wielu czynników:

• na rodzaj dachu - złożony lub płaski, pojedynczy lub dwuspadowy;
• z pokrycia dachowego - dachówka metalowa lub ceramiczna, tektura falista, płytki miękkie itp.;
• z rogu dwuspadowego dachu.

Uszczelnienie i izolację dachu w miejscu montażu elementu przejściowego należy starannie wykonać. Jeśli tego nie zrobimy, wilgoć przedostanie się przez złącze rury powlekanej do warstwy termoizolacyjnej ciasta dachowego i do pomieszczenia, co spowoduje zniszczenie konstrukcji.

Jakie są podstawowe wymagania dotyczące montażu przejścia:

• wyjścia rur muszą być ściśle pionowe, aby powietrze nie napotykało przeszkód podczas poruszania się w górę;
• dla każdego kanału - z okapu kuchennego, z pionu kanalizacyjnego, z łazienek powinno być osobne wyjście na dach;
• najlepszą opcją jest to, aby wyloty spalin przebiegały blisko krawędzi kalenicy dachu, ale tak, aby dźwigar nie został naruszony i cały spoczywający na nim system krokwi nie został osłabiony;
• dobrana armatura musi zapewniać niezakłócony ruch mas powietrza oraz szczelność.

Głównym elementem zespołu przelotowego jest wylot - produkt kształtowany: rura odgałęziona z elastyczną metalową podstawą wykonaną w formie kołnierza. Dociska się go do pokrycia dachowego, odciążając dach, na którym jest zamontowany. Podczas procesu montażu uzyskuje się geometrię użytych materiałów dachowych, a urządzenie jest doskonale uszczelnione.

W sprzedaży można znaleźć różnego rodzaju okucia, które ułatwiają i przyspieszają montaż wylotu wentylacyjnego na dachu. Można dokupić osobno - wylot pod okap, osobno - do kanalizacji itp.

Istnieje kilka rodzajów przejść:

1. Bezzaworowy / z zaworem. Modele bezzaworowe doskonale nadają się do aranżacji wyjść wentylacyjnych w prywatnym domu. Zawory zaworowe są bardziej odpowiednie do budynków przemysłowych.
2. Z / bez izolacji. W zimnych regionach lepiej wybrać wylot wentylacyjny z izolacją termiczną. Ponadto izolacja jest konieczna, jeśli rura jest umieszczona blisko gzymsu. W regionach o ciepłych zimach wystarczy opcja bez izolacji.
3. Z kontrolą ręczną i automatyczną. Wybór zależy od budżetu projektu. Produkty z kablem do regulacji cyrkulacji powietrza są bardzo popularne wśród właścicieli prywatnych domów.

Do urządzenia penetracyjne wentylacyjne nie można kupić podobnej części do komina, ponieważ wprowadzają ochronę przeciwpożarową zbędną dla wylotów wentylacyjnych.

Zalecenia dotyczące instalacji i mocowania

Możesz zainstalować wylot wentylacyjny na dachu własnymi rękami. Miejsce instalacji rury należy wybrać w taki sposób, aby w miarę możliwości przechodziła przez strych bez obracania. Jednocześnie nie może przekroczyć krokwi, a tym bardziej dźwigara kalenicowego.

Najlepszym rozwiązaniem jest sytuacja, gdy wylot rury wentylacyjnej znajduje się bezpośrednio nad pionem szybu wentylacyjnego wewnętrznego lub kanałem powietrznym. Jeśli nie jest to możliwe, do połączenia można użyć rury falistej.

Przy układaniu rur lub przewodu wywiewnego należy wziąć pod uwagę najmniejszą dopuszczalną odległość od czerpni powietrza nawiewanego:

• poziomo - 10m;
• w pionie - nie mniej niż 6m.

Wysokość rury odpowietrzającej określa się w następujący sposób:

• jeśli jest w pobliżu kalenicy, ostatni otwór kaptura powinien wznosić się pół metra nad kalenicą;
• jeśli do grzbietu pozostaje od półtora do trzech metrów, otwór powinien być z nim równy;
• jeśli rura znajduje się dalej niż trzy metry od kalenicy, otwór jest wysuwany wzdłuż boku kąta 10 stopni do horyzontu z wierzchołkiem na kalenicy;
• jeśli wylot wentylacyjny znajduje się obok komina, długość rur musi być taka sama;
• na dachu płaskim wysokość rury obliczana jest według specjalnej tabeli, ale nie powinna być mniejsza niż 50cm.

W przypadku montażu rury na dachu skośnym otwór wentylacyjny należy umieścić jak najbliżej najwyższego punktu dachu - kalenicy. W takim przypadku największa część rury będzie znajdować się na poddaszu lub poddaszu, będzie chroniona przed silnymi zmianami temperatury i podmuchami wiatru.

W przypadku dachu płaskiego główną rolę odgrywa geometria kanału, który powinien znajdować się bezpośrednio pod kominem, aby powietrze mogło swobodnie uciekać na ulicę.

Instalacja wylotu wentylacyjnego

Montaż wylotu wentylacyjnego odbywa się zgodnie z wcześniej opracowanym układem lokalizacji wylotu. Cechy instalacji zależą od rodzaju konstrukcji dachu i rury. W kompletnym zestawie okuć musi znajdować się instrukcja montażu.

Ogólnie instalacja odbywa się według tego samego algorytmu:

1. W miejscu, w którym rura wychodzi, wykonuje się znakowanie odpowiadające średnicy otworu. Jeśli w zestawie przelotowym znajduje się szablon, znaczniki są stosowane zgodnie z szablonem.
2. W cieście dachowym wycina się otwór dłutem lub nożyczkami do metalu: w materiale dachowym, w warstwie hydroizolacji i izolacji.
3. Uszczelka jest przymocowana płynnym uszczelniaczem.
4. Na uszczelce umieszczany jest element przejściowy i mocowany do dachu za pomocą wkrętów samogwintujących. Podstawa przepustu powinna być jak najściślej przymocowana do dachu.
5. Rura kanałowa mocowana jest do elementu przejściowego i mocowana śrubami. Podczas pracy zaleca się użycie pionu lub poziomu budynku, aby zamocować rurę w pionie.
6. Od strony poddasza wylot kanału powietrza na dach jest uszczelniony.

Wylot rury wentylacyjnej jest najbardziej technicznie wrażliwą jednostką w całym systemie wentylacji w domu. Szczególnie ważne jest tutaj nie tylko rozwiązanie problemu estetycznego, ale również zapewnienie niezawodnej hydroizolacji przejścia przy zachowaniu właściwości przez cały okres użytkowania dachu.

Aby zwiększyć ciąg w systemie wentylacyjnym na górze rury wentylacyjnej, należy: deflektor jest założony. Deflektor to dysza, w której pod wpływem wiatru rozrzedzają się masy powietrza. Zmniejsza to aerodynamiczny opór przepływu.

Tak więc deflektor działa jak wzmacniacz trakcji. Dodatkowo urządzenie wyciągowe:

• chroni system wentylacyjny przed opadami atmosferycznymi;
• nie pozwala, aby wiatr wiał w rurę wentylacyjną;
• zapobiega zjawisku ciągu wstecznego.

Zasada działania każdego typu deflektora opiera się na rozrzedzeniu masy powietrza przy ustach kanał wentylacyjny, w wyniku czego wywiewane powietrze porusza się szybko w jego kierunku bez mechanicznej stymulacji.

Rodzaje deflektorów do systemów wentylacyjnych

Obecnie stosowane są następujące typy deflektorów:

1. TsAGI z dyfuzorem - poszerzenie kanału wentylacyjnego: najefektywniejszy projekt, gdy przepływ wiatru jest większy niż 2m/s. Konstrukcja składa się z dolnej szyby z przedłużeniem na końcu, cylindrycznego stalowego korpusu, pokrywy parasola i słupków mocujących pokrywę.
2. Grzyb cylindryczny Volper-Grigorovich - dysza skutecznie kompensująca straty ciśnienia na wylocie. Składa się z dolnej szyby, górnej szyby z wklęsłymi ściankami, stożkowego parasola i mocowań. Grzyb Volpera lepiej chroni system wentylacyjny przed wiatrem niż TsAGI.
3. Kolektor rurowy w kształcie litery H to element wykonany z rur w kształcie litery N. Ta dość obszerna konstrukcja w pełni chroni przed podmuchami wiatru, wnikaniem wilgoci, wstecznym przeciągiem, zamarzaniem. Jednak konstrukcja minimalnie zwiększa siłę uciągu.
4. Nasadka łopatki podczas pracy zawsze odwraca się tyłem do wiatru, co zapobiega wdmuchiwaniu do wewnątrz. Za korpusem dyszy pojawia się strefa obniżonego ciśnienia i strumień powietrza szybciej opuszcza pionowy kanał. Skutecznie zwiększa przyczepność, ale słaba ochrona przed deszczem.
5. Deflektor turbo Jest to sferyczny deflektor obrotowy z wieloma półokrągłymi łopatkami, które obracają się wraz z wiatrem. Wewnątrz kuli pojawia się rozrzedzenie. Nieskuteczne przy spokojnej pogodzie.

Jedna z ulepszonych odmian tradycyjny grzyb na rurze znajduje się urządzenie statodynamiczne typu Astato, składające się z 2 ściętych stożków, których wierzchołki są zwrócone do siebie. Powyżej znajduje się wentylator elektryczny i parasol.

System działa nawet w całkowitym spokoju. Jedyną wadą jest wysoka cena.

Wybierając deflektor, musisz wziąć pod uwagę:

1. Wielkość dyszy należy dobrać do średnicy lufy kaptura. Jeśli dom ma prostokątny szyb, będziesz musiał użyć adaptera.
2. Deflektory TsAGI i Volper są bezobsługowe.
3. W przypadku braku przyczepności lepiej jest zainstalować dynamiczne czapki.
4. Kupując deflektor obrotowy, musisz wybrać droższe modele z zamkniętym łożyskiem, które nie zamarza zimą.
5. Na obszarach o silnym wietrze lepiej wybrać deflektor w kształcie litery H lub deflektor turbo, dla innych warunków klimatycznych - TsAGI.

Jeśli masz budżet, Astato można zainstalować w dowolnym regionie. Urządzenie wymaga okresowej konserwacji.

Przyjrzyjmy się, jak prawidłowo zainstalować okap dachowy. Po zakupie model musi zostać zmontowany, a wszystkie elementy złączne muszą być bezpiecznie zamocowane. Następnie, montując urządzenie na rurze, należy dokładnie wywiercić otwory do mocowania. Urządzenie jest mocowane za pomocą śrub lub nitów. Dodatkowo może być dostarczony zacisk.

Cechy wentylatorów dachowych

Kolejnym elementem systemu wentylacji jest wentylator dachowy. Za pomocą tych urządzeń usuwane jest z pomieszczeń zanieczyszczone powietrze wywiewane.

Zasadniczo przeznaczone są do pracy w instalacjach wentylacji ogólnej bez kanałów wentylacyjnych, ale stosowane są również z kanałami powietrznymi. Główną zaletą wentylatorów dachowych jest to, że można je wykorzystać do skrócenia wymaganej długości kanałów powietrznych.

Wentylatory dachowe różnią się wielkością, mocą, wydajnością i poziomem ciśnienia akustycznego.

Można wyróżnić następujące popularne typy:

• osiowe VKO są instalowane na budynkach przemysłowych;
• KROV może być stosowany w domach prywatnych;
• VKRM i VKR są połączone z kanałami powietrznymi.

Jakie są zalety wentylatorów dachowych:

• instalacja nie wymaga oddzielnego pomieszczenia;
• prosta konserwacja;
• w modelach z obudowami na zawiasach dostęp do głównych części jest łatwiejszy.

Wybierając wentylator dachowy należy zwrócić uwagę na wydajność modelu, materiał obudowy, sposób zasilania, generowany hałas.

Większość produktów wytwarzana jest jako odśrodkowa lub osiowa:

1. Wentylator osiowy służy do wdmuchiwania mas powietrza o niskim ciśnieniu. Podczas przechodzenia przez wirnik gaz nie zmienia kierunku, poruszając się wzdłuż osi silnika.
2. Wentylator promieniowy wyposażony jest w specjalne łopatki, które rozprowadzają powietrze na boki, które przemieszcza się dalej do wylotu.

Rodzaje wentylatorów dachowych są klasyfikowane zgodnie z kierunkiem nawiewu. Wentylatory z wyrzutem poziomym montuje się tam, gdzie powietrze wywiewane nie jest zanieczyszczone i nie ma ryzyka zmieszania go ze świeżym powietrzem dostającym się do domu.

Wentylatory dachowe można montować na różnych typach dachów. Technologia urządzenia do montażu przejścia w sztywnym dachu jest prosta. W stropie wycięty jest otwór technologiczny, a na szachcie wentylacyjnym zamurowany jest ceglany fundament.

Aby uprościć prace instalacyjne, stosuje się specjalne okulary, które czasami są dostarczane w komplecie z wentylatorami. Okulary mają otwory w kołnierzach montażowych i są mocowane do dachu za pomocą śrub kotwiących. Wentylator i misa są połączone skręcanymi kołnierzami.

Pomiędzy kołnierzami powinna znajdować się gumowa uszczelka dla lepszej szczelności. Podczas instalacji szkło musi być ustawione ściśle pionowo. Wentylator na szkle montowany jest na poziomie. Po montażu ewentualne szczeliny są eliminowane za pomocą szczeliwa. Następnie instalowany jest stalowy fartuch.

Wnioski i przydatne wideo na ten temat

Duzi producenci systemów wentylacyjnych produkują instrukcje wideo dotyczące montażu na dachu i mocowania jednostek nawiewno-wywiewnych, elementów kształtowych, aeratorów, deflektorów:

Należy szczególnie ostrożnie podejść do układu wyjścia przez dach na dach rury wentylacyjnej domu. Rzeczywiście, w systemach wentylacji naturalnej obecność trakcji w systemie zależy od stanu tej jednostki.

Rura nie może być zalewana deszczem ani lodem. Dlatego dużo uwagi poświęca się uszczelnieniu samego urządzenia i zainstalowaniu dodatkowych części ochronnych. Montaż wlotów powietrza odbywa się w ten sam sposób.