Układ wentylacji z rur kanalizacyjnych: montaż systemu z tworzywa sztucznego własnymi rękami

Dobrze zaprojektowana wentylacja w prywatnym domu to gwarancja zdrowego i komfortowego mikroklimatu w pomieszczeniach mieszkalnych oraz trwałości konstrukcji budowlanych. Zgadzam się, że budżet również odgrywa w tym ważną rolę. Jeśli w solidnym budynku potrzebny jest drogi system, to w domku letniskowym najczęściej jest on niepotrzebny.

Do budowy kanałów wentylacyjnych wykorzystywane są różne materiały. Wśród nich są polecane przez SNiP stal ocynkowana, wyroby polimerowe i azbestowe, faliste, murowane, betonowe i ceramiczne. Jednak w domkach letniskowych wentylacja z rur kanalizacyjnych jest konstruowana częściej niż wymienione opcje.

Porozmawiamy o zaletach i wadach takiego rozwiązania. Zapoznajmy się ze sprawdzonymi w praktyce opcjami jego realizacji. Niezależni rzemieślnicy domowi znajdą cenne zalecenia dotyczące budowy sieci wentylacyjnej.

Rury kanalizacyjne: plusy i minusy

Wydawałoby się, że robisz wentylację, kupujesz rury wentylacyjne. Ponadto sklepy oferują duży wybór różnych producentów. Jednak po bliższym przyjrzeniu się okazuje się, że plastikowe rury wentylacyjne, z zewnętrznym podobieństwem, są 2, a nawet 5 razy droższe niż rury kanalizacyjne.

Przede wszystkim jest to oczywiście kolor. Najczęściej rury wentylacyjne produkowane są w kolorze białym, co z pewnością jest bardziej estetyczne w kontekście integracji wewnętrznej z wnętrzem. Kolor rurek lejka jest szary. Jednak ta zaleta jest nieistotna, jeśli kanał wentylacyjny przechodzi przez ścianę, jest zaszyty pudełkiem lub po prostu pomalowany na kolor ścian.

Przyjrzyjmy się materiałowi produkcyjnemu. Rury plastikowe do wentylacji i kanalizacji wykonane są z:

• polichlorek winylu (PVC);
• polipropylen (PP);
• polietylen (PET lub HDPE, LDPE).

Oznacza to, że wszystkie zalety produktów z tworzyw sztucznych są nieodłączne w obu rurociągach:

• łatwość;
• łatwość instalacji;
• różnorodność wyposażenia;
• szczelność;
• gładka powierzchnia wewnętrzna;
• odporność na uderzenia;
• niewrażliwość na wszelkiego rodzaju procesy korozyjne;
• odporność na agresywne środowiska;
• właściwości antybakteryjne;
• izolacja elektryczna;
• trwałość.

Ogromna liczba kształtek do tworzenia rurociągów, zarówno kanalizacyjnych, jak i wentylacyjnych, pozwala na układanie systemów o szerokiej gamie konfiguracji.

Wymieniliśmy zalety, teraz porozmawiajmy o wadach. W zasadzie są one również wspólne dla wszystkich rurociągów z tworzyw sztucznych. Główną wadą jest łatwopalność. Zgodnie z zasadami bezpieczeństwa pożarowego w przewodach wentylacyjnych nie należy stosować materiałów palnych.

Podczas układania rurociąg z tworzywa sztucznego z dowolnych rur właściciel domu otrzymuje przewód przeciwpożarowy ze stałym, doskonałym ciągiem w całym domu. Dlatego ze względów przeciwpożarowych, szczególnie w przypadku domów drewnianych, zawsze jest jedno zalecenie: materiały niepalne - cyna, stal ocynkowana, ceramika, beton, mur.

Różnice w średnicach rur spowodują również pewne trudności w budowie systemu wentylacyjnego. Wszystkie standardowe systemy wentylacyjne są ostrzone dla średnic 100mm, 125mm, 150mm, 200mm. A są to kanały powietrzne, kształtki, elementy złączne i, co najważniejsze, do systemów wymuszonych - urządzenia wentylacyjne (wentylatory).

Standardowe średnice rur kanalizacyjnych to: 110mm, 160mm, 200mm. Oznacza to, że nie pasują do średnicy sprzętu wentylacyjnego.

Tak więc, aby stworzyć naturalny system wentylacji pod każdym względem (z wyjątkiem palności), odpowiednie są rury i kształtki kanalizacyjne. Jeśli jednak ma być wykonane dokowanie z istniejącym kanałem wentylacyjnym lub planowane jest użycie wentylatorów i innych urządzeń wentylacyjnych, ten problem będzie musiał zostać rozwiązany.

Jeśli różnica średnicy wynosi 1-2 mm, możesz po prostu nałożyć urządzenie na uszczelniacz. Jeśli różnica jest większa, do połączenia pary trzeba będzie dokupić złącze o odpowiednim rozmiarze. Kolejna różnica wskazywana przez producentów rury wentylacyjne - możliwość elektryzowania rurociągów wentylatorów.

Gdy strumień powietrza porusza się po wewnętrznej powierzchni rury, pojawia się statyczny ładunek elektryczny, który przyciąga kurz.

Co więcej, dzieje się tak, gdy urządzenie okapy w kuchni, gdy opary, sadza, cząsteczki oleju z powietrza są zasysane do wentylacji. Wszystko to osadza się na wewnętrznej powierzchni rur i jest zakoksowane pyłem, zwężając średnicę roboczego kanału.

Producenci rur wentylacyjnych stosują w swojej produkcji obróbkę antystatyczną. Jeśli jednak się nad tym zastanowić, w przypadku kuchni środek antystatyczny raczej nie pomoże, a przy zwykłej wentylacji nie osadza się tak dużo kurzu.

W każdym razie na forach właścicieli domów poświęconych temu zagadnieniu nie ma przerażających zdjęć z całkowicie zatkanymi korytarzami kurzu i brudu. Dlatego ten aspekt można przypisać dziedzinie marketingowych opowieści grozy.

Wymagania dotyczące systemu wentylacji

Wymagania dotyczące systemu wentylacji dla domu prywatnego są uniwersalne, to znaczy nie zależą od materiałów, z których jest on zamontowany.

Wentylacja naturalna z rur kanalizacyjnych powinna zapewniać następujące ilości powietrza:

• do lokali mieszkalnych do 20 mkw. - 3 metry sześcienne na godzinę na osobę;
• dla lokali mieszkalnych o powierzchni 30 mkw. i więcej - 30 metrów sześciennych powietrza na godzinę na osobę;
• do kuchni wyposażonych w kuchenkę elektryczną - ponad 60 metrów sześciennych;
• dla pomieszczeń technicznych, w których znajduje się kocioł gazowy - 140 metrów sześciennych;
• kotłownia z wytwornicą ciepła na gaz ziemny - 3-krotna wymiana;
• do kąpieli i toalety - 25 metrów sześciennych na godzinę;
• pralnia, suszarnia - 90 metrów sześciennych na godzinę;
• spiżarnia, garderoba - krotność 0,2;
• biuro, biblioteka - 0,5 tomu na godzinę.

Korzystając z rur kanalizacyjnych, weź pod uwagę:

• tworzywo sztuczne ma dość ograniczony zakres temperatur pracy - nie więcej niż 70 stopni, więc rur kanalizacyjnych nie można używać do wentylacji saun, łaźni, warsztatów;
• kompatybilność z wentylatorami i innym sprzętem w średnicy złącza;
• plastik jest niestabilny, tj. jest zdolny do rozszerzania się po podgrzaniu i powrotu do swoich poprzednich wymiarów podczas chłodzenia, dlatego konieczne jest zapewnienie obecności sekcji kompensacyjnych, na przykład z pofałdowania;
• konieczność zainstalowania izolacji termicznej w niektórych obszarach (na poddaszu);
• połączenie rurociągów wentylacyjnych z elementami dachowymi do montażu na pokryciu dachowym.

Dla urządzenia system wymuszony w piwnicy, na strychu lub poddaszu, w pomieszczeniach mieszkalnych, kuchniach i łazienkach, obliczenia są przeprowadzane z uwzględnieniem wydajności wentylatorów i innego sprzętu.

Obliczanie rur do instalacji wentylacji

Obliczając, aby stworzyć skuteczny system wentylacji, rozwiązano 2 zadania:

• obliczana jest wydajność całego systemu;
• obliczana jest wymagana ilość materiałów.

Przede wszystkim obliczana jest wymagana średnica kanałów z tworzywa sztucznego dla wszystkich obszarów.

Aby określić przekrój kanałów wentylacyjnych, wykonuje się następujące czynności:

• objętość pomieszczeń jest obliczana na podstawie wymiarów liniowych każdego z nich: wysokość, długość, szerokość (dane są mnożone);
• otrzymane dane są podsumowane;
• określa się wymaganą ilość powietrza do wymiany w ciągu 1 godziny w pomieszczeniach mieszkalnych, kotłowni, kotłowni i łazienkach. Aby szybko obliczyć, możesz przyjąć normę: odnowienie całej objętości powietrza w pomieszczeniach mieszkalnych raz na godzinę;
• wynik jest zaokrąglany w górę;
• średnicę kanałów powietrznych określa się zgodnie z tabelą, biorąc pod uwagę prędkość przepływu powietrza i ich objętość.

Do montażu odpowietrznika z kuchni i kotłowni należy użyć rur o średnicy 150mm lub 200mm.

Cechy urządzenia wentylacyjnego prywatnego domu

W domach prywatnych znacznie częściej układa się naturalne systemy wentylacyjne - są tańsze i łatwiejsze. Często tylko jeden element można oznaczyć do wymuszonego usuwania spalin - okap kuchenny, z obliczeniami dla urządzenia, z którym zapozna się polecany przez nas artykuł.

Jak więc właściwie zorganizować ruch przepływów powietrza, na przykład w jednopiętrowym domu:

1. Zawory automatyczne należy montować w profilach okiennych lub w ścianach zewnętrznych, ponieważ nowoczesne okna są hermetyczne.
2. Pomiędzy kuchnią a łazienką (jeśli są w pobliżu) w przegrodzie umieszcza się natychmiast blok 3 pionowych szybów prowadzących przez strych na dach.
3. W celu przejścia powietrza pod drzwiami wewnętrznymi przewidziano szczeliny o szerokości do 1 cm. Jeśli nie ma szczelin, kratki zasilające są montowane w pobliżu drzwi lub w skrzydle drzwi.
4. Okap jest podłączony do oddzielnego kanału. Oprócz głównej funkcji pełni dodatkową - przejmuje część obciążenia - może usunąć do 100 metrów sześciennych powietrza. Można to wziąć pod uwagę przy obliczaniu średnicy rur do wentylacji kuchni.
5. Do kuchni i łazienki prowadzą 2 oddzielne szyby.
6. Dzięki naturalnemu ciągowi w tych 2 kanałach powietrze z pomieszczeń mieszkalnych będzie pędzić do korytarza, az niego do kratek wyciągowych.

Wcześniej musisz sporządzić szczegółowy plan układania autostrad i zakrętów. Kanały powietrzne należy układać po najkrótszej drodze od wlotu do wylotu. Otwory wywiewne w ścianach oraz przejścia przez strop, złącza należy zaznaczyć na schemacie.

Kanały wentylacyjne powinny mieć minimum zagięć i rozgałęzień, a okap powinien być umieszczony ściśle pionowo. Długość odcinków poziomych nie powinna przekraczać 3 metrów, a kanały powietrzne należy dodatkowo mocować łącznikami.

W przypadku urządzenia z wentylacją naturalną wysokość kanału wywiewnego musi wynosić co najmniej 5m. W przeciwnym razie będzie słaba trakcja. W przeciwnym razie konieczne będzie zainstalowanie wentylatorów w kanałach górnych pięter, co przełoży się na obwód połączony, tj. częściowo mechaniczny.

Dopływ świeżego powietrza może być:

1. infiltracja - przez okna, pęknięcia, nawiewniki w systemach okiennych;
2. kontrolowane - poprzez systemy klimatyzacji.

Kanał wywiewny znajduje się zwykle 250 mm poniżej sufitu.

Funkcje montażu systemu

Aby uzyskać większą szczelność, wygodniej jest montować kanały w blokach, a następnie montować je w zmontowanych blokach. Jest to wyłącznie kwestia łatwości montażu. Układanie lepiej zacząć od montażu osobnych kanałów w kuchni, łazience lub łazience.

Otwory w stropach są wykonane w taki sposób, aby rura mogła łatwo wejść na miejsce. Początkowo otwór z rurą można przymocować szmatką, następnie mocowanie mocuje się pianką poliuretanową.

Powszechnie stosowane łączniki rurowe to:

• trójniki (w rejonach sprzężenia/rozgałęzienia systemu);
• zakręty i kolana (w odcinkach łuków kanału);
• adaptery (przy łączeniu rur o różnych przekrojach).

Montaż wentylatorów blokujących Sprawdź zawory, rekuperatory wykonuje się przed ostatecznym zamocowaniem otworów wentylacyjnych. Ostateczne mocowanie do konstrukcji za pomocą łączników lub zacisków odbywa się po montażu całej sekcji. Przed ostatnim dokręceniem zacisków system jest sprawdzany pod kątem działania.

Wymagania dotyczące agregacji łączy

Kanału kuchennego nie można łączyć z innymi. Wyciąg kuchenny nie może być łączony z okap kuchenny. Okap musi mieć własny kanał powietrzny. Wiele nowoczesnych modeli okapów kuchennych ma zdalną jednostkę zainstalowaną na poddaszu.

Łączone są tylko kanały tego samego typu - jest to pomieszczenie sanitarno-toaleta-techniczne, pralnia. Możliwe jest łączenie rur wydechowych z kilku łazienek, ale z instalacją zaworów zwrotnych, aby zapobiec przenoszeniu się zapachów z jednej toalety do drugiej.

Nie zaleca się montowania kanałów wentylacyjnych w ścianach zewnętrznych - na skutek różnic temperatur powstanie tam kondensacja. Podczas łączenia rury i kształtki polimerowe, miejsca, w których zakładane są mankiety, lepiej dodatkowo uszczelnić silikonem dla większej szczelności i trwałości połączeń.

Niepożądane jest układanie kanałów powietrznych w wewnętrznych ścianach nośnych. Niewątpliwie znacznie osłabią konstrukcje, na których rozkładane są znaczne obciążenia.

Nie należy wyprowadzać przewodów wentylacyjnych do komina. Jeśli kanał z rur z tworzywa sztucznego będzie przechodził obok komina, konieczne będzie zainstalowanie osłony termicznej wykonanej z materiału niepalnego.

Przejście kanałów wentylacyjnych przez dach

Najłatwiej jest zrobić wylot rury odpowietrzającej przez dach - poprowadź go przez kalenicę. W przypadku dachów spadzistych najlepszym rozwiązaniem byłoby zainstalowanie rury wentylacyjnej obok kalenicy.

Jak wysoko powinna być rura wentylacyjna:

• jeśli znajduje się obok komina, powinien być równy jego wysokości;
• nad płaskim dachem powinien wznosić się ponad pół metra;
• jeśli rura znajduje się półtora metra od grzbietu, musi być o pół metra lub więcej wyżej niż grzbiet;
• jeśli rura znajduje się w odległości od 1,5 metra do 3 metrów od kalenicy, musi być na wysokości kalenicy;
• jeśli jest dalej niż 3 metry od kalenicy, to może być niższa niż kalenica, wysokość określa się, budując rysunek pod kątem 10 stopni od kalenicy;
• od główki rury wentylacyjnej do najbliższego okna musi wynosić co najmniej 3,5 metra.

Dokładniej, wysokość rury można obliczyć na podstawie jej średnicy. Wszystkie niezbędne dane można zobaczyć w poniższej tabeli.

Najlepszym sposobem na poprowadzenie wielu kanałów przez dach jest połączenie ich w szyb wentylacyjny. Może pomieścić do 6 rur.

Dużo łatwiej jest wykonać i uszczelnić jeden otwór w dachu dla wspólnej konstrukcji pionowej niż wyciąć kilka otworów na wylot rur okrągłych.

Aby rury na ulicy nie przemarzły w układach nawiewno-wywiewnych, są one osłonięte izolacją i zakuwane. Rury na nieogrzewanym poddaszu lub przechodzące przez nieogrzewane pomieszczenia również wymagają izolacji. Do izolacji termicznej stosuje się materiały higroskopijne: wełnę mineralną, izolację poliuretanową lub polietylenową.

Dziś bardzo popularna jest izolacja polietylenowa. Spieniony polietylen to gotowa skorupa na rury. Aby je odizolować, wystarczy umieścić je na rurze i przykleić wzdłuż szwu. Niektórzy producenci produkują również izolację z pianki polietylenowej z klejem.

Po zamontowaniu izolacji termicznej następuje ostateczne mocowanie do belek nośnych lub do konstrukcji dachu. Po ostatecznym zamocowaniu na dachu montuje się deflektor lub inne urządzenie zabezpieczające, aby: ochrona ujścia rur wentylacyjnych przed wodą z powietrza, pylistym zawiesiną, rozwianymi przez wiatr gałęziami i innymi skażenie.

Etapy montażu systemu wentylacji

Kolejność montażu systemu wentylacji:

1. Oznakowanie - na ścianach i sufitach zaznaczono miejsca przejścia komunikacyjnego z punktami mocowania łączników.
2. Montaż łączników we wcześniej oznaczonych miejscach.
3. Kolekcja wspólnego pionu wentylacyjnego.
4. Odbiór poszczególnych kanałów powietrznych z obszarów wewnętrznych.
5. Montaż częściowo zmontowanych kanałów powietrznych i pionu.
6. Połączenie odgałęzień systemu wentylacyjnego.
7. Uszczelnianie połączeń.
8. Montaż wentylatorów, zaworów i innych urządzeń zwiększających przyczepność.
9. Wylot rur przez dach.
10. Izolacja odcinków kanałów powietrznych w pomieszczeniach nieogrzewanych.

Tak więc konstrukcja systemu wentylacyjnego z rur kanalizacyjnych nie ma zasadniczych różnic w stosunku do instalacji systemów wentylacyjnych ze specjalnych rur - wentylacji.

Wnioski i przydatne wideo na ten temat

Przykład montażu systemu wentylacji na filmie:

Poniższy film przedstawi specyfikę budowy systemu wentylacyjnego w prywatnym domu:

Problem wykorzystania rur kanalizacyjnych do systemu wentylacji prywatnego domu wynika z ich przystępnej ceny, dobrej szczelności i łatwości montażu. Wentylacja zrób to sam z plastikowych rur kanalizacyjnych na długo zachwyci mieszkańców domu swoją wydajnością i trwałością.

Chcesz podzielić się własnym doświadczeniem w budowie systemu wentylacyjnego ze zwykłych rur kanalizacyjnych? Czy masz przydatne informacje i niuanse technologiczne, które mogą być przydatne dla odwiedzających witrynę? Prosimy o zostawianie komentarzy w poniższym bloku, zadawanie pytań, zamieszczanie zdjęć na temat artykułu.