Wentylator sufitowy podwieszany: zasady doboru i niuanse samodzielnego montażu

Planujesz remont w łazience z podwieszanym sufitem? Może sufit napinany w pokoju zaczął pleśnieć i śmierdzieć? W takim przypadku konieczne jest zainstalowanie wentylatora w suficie podwieszanym w celu wentylacji wymuszonej.

Montaż sufitowy zamiast zwykłego montażu ściennego ma wiele zalet: wentylacja nie jest tak zauważalna, być może budowa instalacji o różnych konfiguracjach z wlotem powietrza w jednym lub kilku punktach, w tym mieszkalnych pokoje.

W tym artykule porozmawiamy o tym, jak prawidłowo wybrać i zainstalować wentylator, rozważ schematy jego podłączenie do energii elektrycznej i cechy instalacji kanałów wentylacyjnych pod napięciem i podwieszonych sufity.

Kiedy potrzebny jest wentylator sufitowy?

Przed zszyciem szorstkiego sufitu płytą gipsowo-kartonową, listwami, plastikiem lub płótnem rozciągliwym należy przewidzieć, czy w powstałej wnęce pozostanie wilgotne powietrze.

Jeśli będzie taka możliwość, z czasem spod sufitu pojawi się zapach stęchlizny, a na fugach pojawi się pleśń i pleśń. Zapobieganie temu wzorcowi może być Wentylator wyciągowy.

Wentylacja jest konieczna w takich przypadkach:

1. W łazience i w toalecie - zarówno przestrzeń sufitowa, jak i samo pomieszczenie wymagają skutecznej wentylacji.
2. Sufit napinany w kuchni również musi być wentylowany, nawet jeśli okap jest zainstalowany nad piecem. W przeciwnym razie nie można uniknąć odkształceń i kondensacji spowodowanych zmianami temperatury.
3. W prywatnym domu, jeśli nad głównym sufitem znajduje się nieogrzewany strych z drewnianymi belkami, a sufit jest montowany z folii PCV, tworzywa sztucznego lub płyt kartonowo-gipsowych.
4. Jeżeli sufit podwieszany jest montowany poniżej istniejącego otworu wentylacyjnego, blokując go.
5. W spiżarni, pralni, garderobie i podobnych pomieszczeniach – drzwi otwierają się dość rzadko i przez krótki czas, a zatem najmniejszy nadmiar wilgoci daje zapach stęchlizny i może powodować pojawienie się grzyba.

W zależności od warunków panujących w danym pomieszczeniu, w niektórych z wymienionych przypadków wystarczy zamontować parę kratek wentylacyjnych w przeciwległych rogach sufitu. Połączą przestrzeń przesuniętą z główną, a tym samym zrekompensują spadki temperatury w pomieszczeniu i nie pozwolą na stagnację powietrza.

Jeśli jednak powietrze jest zanieczyszczone lub podmokłe w całym pomieszczeniu, konieczne jest zainstalowanie wentylator sufitowy napinany do wentylacji wymuszonej.

Zdarzają się również sytuacje, w których umieszczenie okapu w suficie jest opcjonalne, a nawet niepraktyczne. Na przykład, jeśli wysokość pomieszczenia po złożeniu sufitu spadnie poniżej 265 cm, wentylator na ścianie będzie wydajniejszy niż wentylator sufitowy.

Ponadto sufity napinane typu rack i tkaniny, konstrukcje w pomieszczeniach o niskiej wilgotności, bez zmian temperatury, z betonowymi szorstkimi sufitami, wymagają mniejszej wentylacji. Jeśli w Twoim przypadku co najmniej 2 - 3 z wymienionych czynników zgadzają się, można zrezygnować z wentylacji naturalnej lub nawet całkowicie bez niej.

Cechy wyboru wentylatora sufitowego

Po przeanalizowaniu sytuacji będziesz już wiedział, w jakich warunkach wentylator będzie pracował i jakie funkcje są mu przypisane. Wyposażając wentylację w sufit podwieszany, musisz zbudować kanał - kanał powietrzny.

Z jednej strony jest to wygodne: ukryty kanał można wydobyć w dowolnym miejscu na suficie domu lub mieszkania, ułożyć cały system takich kanałów, obsługiwany przez kilka niezależnych sufitów lub jeden wentylator kanałowy. Dodatkowe okablowanie daje niezależność od lokalizacji szybów wentylacyjnych w mieszkaniu.

Jednak każdy dodatkowy metr i zagięcie kanału zwiększa opór i zmniejsza ciąg, co oznacza konieczność zwiększenia mocy wentylatora.

Jak wybrać, zmontować i podłączyć wszystko, co niezbędne do systemu wentylacji, powiemy poniżej.

Narzut czy kanał: jak zdecydować?

Podczas instalowania wentylatora na ścianie, bezpośrednio w otworze szybu wentylacyjnego, to pytanie nie pojawia się: odpowiednie są tam tylko modele napowietrzne. Wentylator kanałowy można również ukryć pod sufitem, zapewniając ciąg przez kilka wlotów powietrza w różnych punktach.

Jego zaletą jest możliwość zapewnienia równomiernej wentylacji całej łazienki, nawet przy dużej powierzchni, a także podłączenie wszystkich kanałów powietrznych z innych pomieszczeń do jednego urządzenia. Oznacza to jednak, że możliwe będzie jednoczesne wietrzenie tylko wszystkich pomieszczeń, co nie zawsze jest wygodne. Ponadto konieczne jest zapewnienie włazu w suficie do obsługi wentylatora.

W praktyce modele napowietrzne są zwykle preferowane w mieszkaniach, a modele kanałowe w domach prywatnych z dużą łazienką lub złożonym systemem wentylacji.

Obliczamy wymaganą moc urządzenia

Ten parametr jest jednym z najważniejszych, bezpośrednio związanych z wydajnością. Różne modele są w stanie przejść od 50 do 250 m³ na godzinę, a czasem więcej. Ale to wcale nie oznacza, że ​​wentylator o wydajności 50m³/ h jest w stanie skutecznie obsłużyć pomieszczenie o tej samej kubaturze: może to dotyczyć tylko spiżarni lub garderoby.

W przypadku innych pomieszczeń wydajność wentylatora powinna być kilkakrotnie większa niż objętość pomieszczenia: do pokoju - 3 razy, do łazienki - 7 - 10 razy, do kuchni - 6 - 8 razy. Współczynnik zależy od liczby najemców i aktywności korzystania z lokalu. Ponadto wymagany jest margines wydajności, aby przepychać powietrze kanał wentylacyjny: w zależności od złożoności projektu, od 5 do 20%.

W rezultacie, aby obliczyć wymaganą wydajność wentylatora, należy pomnożyć powierzchnię pomieszczenia przez wysokość sufitu i współczynnik wymiany powietrza, a następnie dodać 5 - 20%. Należy pamiętać, że przy instalacji wentylatora kanałowego do obsługi kilku pomieszczeń wymagana wydajność jest obliczana dla każdego pomieszczenia, a następnie sumowana.

Parametry hałasu wentylatora

Hałas generowany przez wentylator może znacząco wpłynąć na komfort mieszkańców. Dotyczy to zwłaszcza wentylacji salonów.

Najlepsze modele napowietrzne wytwarzają nie więcej niż 25 - 30 dB, głośniejsze - do 50 dB. Wentylatory kanałowe mają pod tym względem pewną przewagę: mogą być instalowane poza strefą mieszkalną.

Następujące cechy zmniejszają hałas wentylatora:

• łożysko ślizgowe zamiast wałeczków i kulek;
• tuleja z brązu zamiast stali;
• plastikowy kanał wentylacyjny zamiast metalu;
• łopatki wentylatora bez ostrych rogów, w tym na końcach;
• solidny panel dekoracyjny, z otworami pośrodku i po bokach;
• mały kąt natarcia ostrzy;
• montaż na szczeliwie silikonowym lub innej uszczelce pochłaniającej drgania.

Nie powinieneś oszczędzać na tej funkcji, ponieważ zbyt głośny wentylator będzie denerwujący i po prostu z niego nie skorzystasz.

Uzależnienie od przeznaczenia pokoju

Poszczególne pomieszczenia w domu różnią się mikroklimatem: w łazience jest dużo pary i spadków temperatury, w toalecie nieprzyjemny zapach i stęchlizny. W kuchni powietrze jest przegrzane, tłuste, czasem zadymione, z zapachami, które nie zawsze są pożądane w innych pomieszczeniach - i okap kuchenny, nie rozwiązuje wszystkich problemów.

Ponadto w szafie lub garderobie powietrze zastyga i nadaje rzeczom nieprzyjemny, stęchły zapach, a w w sypialni lub salonie czasami brakuje tlenu, zwłaszcza przy plastikowych oknach lub dużej firmie gości.

Odpowiednio dobrany wentylator może te różnice wyeliminować lub zminimalizować. Najważniejsze to obserwować wymaganą częstotliwość wymiany powietrza, wybierając moc.

Pamiętaj też, że wentylator w kuchni powinien mieć wyjmowane filtry, w łazience - ochronę przed wilgocią, a do salonów nadają się tylko najcichsze modele.

Metody sterowania wentylatorami

Sprawność jego działania i komfort mieszkańców zależą od tego, jak wygodnie jest włączyć i prawidłowo ustawić wentylator.

W zależności od miejsca montażu i życzeń właściciela wentylator może pracować:

• razem ze światłem - podłączenie do żarówki lub wyłącznika ogólnego;
• włączany i wyłączany ręcznie - osobnym włącznikiem. Model ze sznurkiem lub przyciskiem na obudowie z oczywistych względów nie jest zainstalowany w suficie;
• po określonym czasie od włączenia światła - opóźnienie startu;
• włącz światłem i wyłącz zegarem - pracuj w trybie toaletowym;
• włącz, gdy światło jest wyłączone, wyłącz timerem - tryb łazienkowy.
• utrzymywać określony poziom wilgotności - na polecenie higrometru lub temperatury - za pomocą termometru;
• uruchomić z czujnika otwarcia drzwi, światła lub ruchu - opcje nie są przeznaczone do łazienki;
• poleceniem z pilota.

W zależności od wyboru metody włączania, zwróć uwagę na obecność wbudowanego timera i higrometru, przełącznika na obudowie i przełącznika trybu.

Oczywiście każdy wentylator można podłączyć za pomocą czujników zewnętrznych, ale zazwyczaj są one mniej niezawodne i trwałe. Komplikuje to również instalację i jest często droższe niż zakup kompletnego wentylatora.

Jednocześnie nie należy przepłacać za niepotrzebne funkcje: na przykład higrometr w salonie lub kuchni jest bezużyteczny.

Co jeszcze wziąć pod uwagę przy wyborze?

Oprócz wymienionych cech wentylatory wyróżniają się dodatkowymi funkcjami i wyposażeniem. Więc, zawór zwrotny zapobiegnie przedostawaniu się brudnego powietrza z szybu wentylacyjnego do pomieszczenia przy wyłączonym wentylatorze.

Obecność ochrony przed wilgocią co najmniej IP45 przydaje się w łazience, zwłaszcza przy montażu bezpośrednio nad wanną lub prysznicem.

Ponadto bezpieczeństwo doda zasilanie z 12 V zamiast 220. Takie wentylatory wygodnie jest podłączyć do oświetlenia LED.

Funkcjonalność może obejmować możliwość wietrzenia – praca ciągła z minimalną prędkością, z możliwością ich zwiększenia w razie potrzeby. Ponadto regulacja prędkości obrotowej może być płynna, 2 - 3-stopniowa lub całkowicie nieobecna.

Konstrukcja niektórych modeli jest w stanie ukryć wentylator w suficie lub odwrotnie, czyniąc go stylowym detalem wnętrza. Oprócz różnorodności kolorów, kształtów i materiałów przedniego panelu, może być wyposażony w podświetlenie lub wyświetlacz.

Samodzielny montaż wentylatora sufitowego

Oczywiście najłatwiejszym rozwiązaniem jest włożenie wentylatora bezpośrednio do otworu w ścianie, z tym zadaniem poradzi sobie prawie każdy. Jednak w suficie podwieszanym wykonanym z płyt gipsowo-kartonowych, tworzywa sztucznego lub listew możesz sam zorganizować wentylację, zwłaszcza jeśli nie zatrudniłeś specjalistów do wykończenia.

Pod sufitem napinanym można wcześniej przygotować i zamontować kanał wentylacyjny, podczas napinania sufitu poproś rzemieślników o wycięcie otworu na wentylator, a następnie samodzielne podłączenie.

W każdym razie najpierw musisz wszystko przemyśleć i zaprojektować, wybrać i kupić sprzęt, a następnie zmontować system jak projektant i podłączyć go do sieci.

Warianty schematów kanałów wentylacyjnych

Najprostszą opcją jest prosty kanał rurowy prowadzący od odpowietrznika do miejsca montażu wentylatora, z kolankiem adaptera dla wentylatora. Ma zastosowanie tylko wtedy, gdy nie ma potrzeby organizowania wentylacji w innych pomieszczeniach, np. WC.

Zasadniczo jest to po prostu zamiennik uchwytu ściennego na uchwyt sufitowy, bez aktualizacji systemu.

Zdarza się, że szyb wentylacyjny w mieszkaniu znajduje się bezskutecznie: tylko w łazience lub w pobliżu drzwi, a nie w przeciwległym rogu. W takim przypadku może być wymagany bardziej złożony kanał, w którym zainstalowane są dwa niezależne wentylatory - do łazienki i toalety.

Planując kanał wentylacyjny należy pamiętać, że toaleta powinna być ostatnią w szeregu wentylowanych pomieszczeń, a łazienka przedostatnią. W przeciwnym razie nieprzyjemne zapachy i wilgoć z łazienki mogą dostać się do innych pomieszczeń. Jeśli nie jest to możliwe, użyj zaworów zwrotnych i lepiej je powielić: zarówno w obudowie wentylatora, jak i w kanale powietrznym.

Rozwijając ten schemat, możesz wprowadzić osobny kanał wentylacyjny do dowolnego pomieszczenia z podwieszanym sufitem - po prostu unikaj układania kanału przez salon, chyba że jest to absolutnie konieczne.

Rury wentylacyjne, położony na strychu, konieczne jest zaizolowanie. Również w tym przypadku najczęściej stosuje się wentylatory kanałowe, ponieważ ich hałas na poddaszu nikomu nie będzie przeszkadzał.

Procedura uniwersalna

Pierwszym krokiem jest przemyślenie i zaprojektowanie wszystkiego, lepiej na papierze. Narysuj plan obudowy i zaznacz, gdzie mają być zainstalowane wentylatory oraz gdzie jest wyjście do szybu wentylacyjnego. Należy pamiętać, że wentylator musi być umieszczony w przeciwległym rogu drzwi lub innego źródła świeżego powietrza i nie może uderzać w konstrukcję nośną sufitu podwieszanego.

Następnie połącz wentylator z kanałem wentylacyjnym najwygodniejszą i najkrótszą ścieżką. Zaznacz wszystkie łokcie, trójniki, złączki, kolanka, adaptery płaskie i okrągłe oraz punkty mocowania.

Przelicz, ile potrzebujesz, zmierz długość rur i kup wszystko, czego potrzebujesz. Nie zapomnij o przewodach i przełącznikach do wentylatora.

Dekorując ściany, zapewnij otwory w miejscach, w których kanał wentylacyjny będzie przechodził przez ściany. Usuń również niezbędne okablowanie ze skrzynki przyłączeniowej, umieszczając je w falistej rurze. W razie potrzeby zainstaluj przełącznik.

Zamontuj kanał wentylacyjny dla każdego pomieszczenia na podłodze. Umieść go na suficie, zaznacz punkty mocowania i przymocuj klipsy do sufitu głównego.

Zamontuj zmontowany kanał na miejscu i zabezpiecz łącznikami. Połącz części z różnych pomieszczeń w jeden system - tak ciasno, jak to możliwe, bez szczelin i szczelin. Upewnij się, że wylot wentylatora jest wyrównany z przyszłą osłoną. Jeśli sufit będzie rozciągnięty, zainstaluj wstępnie specjalną platformę do mocowania wentylatora.

Dopiero po zamontowaniu kanału wentylacyjnego można przystąpić do montażu sufitu podwieszanego. W suficie z listew, płyt gipsowo-kartonowych lub z tworzywa sztucznego można wyciąć otwór wiertarką z nasadką koronową. Płótno sufitu napinanego jest wstępnie wzmacniane specjalnym pierścieniem, a następnie cięte nożem biurowym.

Obudowę wentylatora wkłada się do powstałego otworu, aż się zatrzyma, po drodze kabel połączeniowy jest wyprowadzony do specjalnego otworu. W suficie podwieszanym obudowa wentylatora mocowana jest do kołków molly, w suficie napinanym - do silikonowego kleju-uszczelniacza do stałego gniazda kanału.

Po podłączeniu przewodów zainstaluj panel dekoracyjny - i instalacja wentylatora jest zakończona.

Podłączanie wentylatora do prądu

W zależności od modelu wentylator może mieć od 2 do 4 zacisków przyłączeniowych.

Jeśli są tylko dwa, to zero jest doprowadzane do jednego, a faza od przełącznika lub najbliższej żarówki do drugiej.

Trzeci kontakt dostępny jest w modelach z wbudowanym zegarem.

Potrzebują stałego zasilania płyty, więc główny przewód fazowy jest wyciągany bezpośrednio ze skrzynki połączeniowej, podłączony do przewodu z ekranu. Przełącznik jest zainstalowany na drugim przewodzie fazowym, który jest podłączony do zacisku timera.

Cztery styki są rzadkie, zwykle z zegarem i metalową obudową. W takim przypadku oprócz zerowej i dwóch faz konieczne jest podłączenie uziemienia do wentylatora.

Podłączając najprostszy wentylator bez timera do żarówki lub włącznika światła, pamiętaj, że będzie działał dokładnie tak długo, jak będzie włączone oświetlenie. Być może taki schemat nadaje się do toalety, ale do łazienki ten czas najprawdopodobniej nie wystarczy i będziesz musiał pozostawić światło dłużej niż to konieczne. Ponadto pranie w przeciągu z wiatrakiem może być niewygodne.

W kuchni lub pokoju podłączenie wentylatora do światła jest kategorycznie nieodpowiednie, ponieważ można gotować w naturalnym świetle, a wygodniej jest wietrzyć pomieszczenie w ciągu dnia. W szafie i garderobie z reguły światło pali się bardzo mało, dlatego lepiej jest tam używać modeli z zegarem.

Wnioski i przydatne wideo na ten temat

Podsumowując, zauważamy, że całkiem możliwe jest zorganizowanie nawet złożonego i rozgałęzionego systemu wentylacji w suficie podwieszanym własnymi rękami. Abyś na pewno nie miał żadnych pytań, oferujemy kilka filmów.

Najprostszy kanał wentylacyjny do samodzielnego montażu w suficie łazienki:

Dekoracja sufitu łazienki z wentylacją i izolacją:

Układ cichego okapu w kuchni z wentylatorem kanałowym - kanał w takim schemacie można łatwo ukryć nie za fasadami mebli, ale za sufitem:

Aby wentylacja, którą sam zaprojektujesz i zainstalujesz, działała poprawnie, staraj się nie oszczędzać ani czasu, ani pieniędzy. Podejdź odpowiedzialnie do wyboru nie tylko wentylatora, ale także przekroju, materiału i średnicy kanału. Nie ma zadań niemożliwych, a z najwyższą starannością możesz zamontować wentylator samodzielnie w suficie, jak również specjaliści.

Czy masz w domu wentylację ukrytą za podwieszanymi sufitami? Jacy fani i jak są połączeni? Podziel się wrażeniami, wskazówkami, poprawkami i dodatkami do artykułu w komentarzach.