Instytucje medyczne to organizacje, które mają specjalne wymagania dotyczące jakości powietrza. Zgadzam się, nie można sobie wyobrazić polikliniki, w której wentylacja nie działa prawidłowo. Taki pokój wyraźnie stanowi szczególne niebezpieczeństwo, ponieważ powietrze jest dosłownie nasycone różnego rodzaju infekcjami, bakteriami, to znaczy nie można wejść do takiego szpitala.
Ponadto wiele leków ma bardzo silny zapach, więc musisz z nimi pracować wyłącznie przy włączonym kapturze. Aby instytucja medyczna naprawdę zapewniała pomoc pacjentom i nie prowokowała rozwoju nowych chorób, przewidziano specjalne wymagania.
Poniżej omówiono wytyczne i zalecenia dotyczące wentylacji i klimatyzacji w placówkach służby zdrowia. Uwzględniane są również zasady aranżacji systemu wentylacji dla poszczególnych pomieszczeń w szpitalu, na przykład sali operacyjnej lub gabinecie lekarskim.
Treść artykułu:
- Konieczność wentylacji w szpitalu
- Zasady organizowania sztucznej wentylacji
- Wymiana powietrza w salach operacyjnych
- Znaczenie mikroklimatu dla placówek medycznych
- Wnioski i przydatne wideo na ten temat
Konieczność wentylacji w szpitalu
Pomimo tego, że każda klinika jest miejscem publicznym, na instytucje medyczne nakładane są specjalne wymagania dotyczące wymiany powietrza.
Prawidłowe zaplanowanie wentylacji jest ważne nie tylko na oddziałach, na których leczy się choroby zakaźne, ale także w szpitalu psychiatrycznym oraz w zwykłej przychodni zlokalizowanej w każdej dzielnicy miasta.
Istnieją dwa rodzaje wentylacji - naturalny i sztuczne. Pierwszy to ten, który występuje z powodu różnicy temperatur w pomieszczeniu i za oknem. Również naturalna wentylacja może być prowadzona z powodu silnych prądów powietrza (wiatr).
Zaletą tego typu wymiany powietrza jest jej dostępność i niski koszt. Tak więc naturalną wentylację można przeprowadzić przez napowietrzanie, czyli wentylację. W tym celu okna, otwory wentylacyjne lub drzwi otwierają się szeroko, tworząc przeciąg.
Oczywistą wadą tej metody jest konieczność jej długotrwałego stosowania w celu całkowitego odnowienia składu powietrza w pomieszczeniu. Dodatkowo podczas napowietrzania do pomieszczenia dostaje się silny strumień zimnego powietrza, co dla niektórych pacjentów jest po prostu nie do przyjęcia.
Dlatego wentylacja i klimatyzacja placówek medycznych często opiera się na sztucznej wymianie powietrza.
Taka wymiana powietrza z wentylacją naturalną jest prawie niemożliwa, dlatego jest wyposażona sztuczne, tylko dzięki dodatkowym okapom możliwe jest uzyskanie odpowiedniego dopływu i odpływu powietrza
Jednocześnie do dziś stosuje się również napowietrzanie, ale w ściśle odmierzonej ilości. Dlatego zaleca się wietrzenie wszystkich pomieszczeń w placówce medycznej co najmniej 4 razy dziennie. Czas trwania każdego napowietrzania nie powinien być krótszy niż 15 minut.
Wyjątkiem od tej reguły są wszystkie pomieszczenia o klasie czystości „A”:
- reanimacja;
- dział spalania;
- sala poporodowa;
- manipulacyjny dla noworodków.
Na takich oddziałach wymagana jest pełna sterylność, dlatego wentylacja w nich jest zabroniona, a wymiana powietrza opiera się wyłącznie na sztucznej wentylacji.
Zasady organizowania sztucznej wentylacji
Ten rodzaj wentylacji opiera się na mechanicznym ruchu przepływów powietrza przez instalację specjalnych urządzeń.
W zależności od celu wentylacji rozróżnia się następujące typy:
- powietrze nawiewane - zapewnia dopływ czystego powietrza do pomieszczenia;
- wydechowy - usuwa zanieczyszczone powietrze;
- mieszany - zapewnia cyrkulację powietrza.
Dla placówek medycznych charakterystyczna jest instalacja wentylacji nawiewno-wywiewnej, ale wymiana powietrza w pomieszczeniach zależy od rodzaju oddziałów.
Tak więc dla oddziałów, w których przebywają pacjenci niezakaźni lub przyjmowani są tylko pacjenci, charakterystyczny jest równy napływ i odpływ. W podobny sposób zorganizowana jest wentylacja w gabinetach lekarskich, gdzie wymiana powietrza musi odbywać się w sposób ciągły, ze względu na dużą liczbę pacjentów.
W placówkach, które mogą być źródłem zwiększonego zagrożenia bakteriologicznego lub chemicznego, montuje się wentylację, w której dominuje okap. Są to pomieszczenia, w których prowadzone są prace z niebezpiecznymi lekami, prowadzone są badania bakteriologiczne.
Taka wentylacja jest również instalowana na oddziałach, w których leczeni są zakażeni pacjenci oraz w chirurgii ropnej.
W pomieszczeniach, w których wymagana jest zwiększona sterylność, dominuje wymiana powietrza nawiewanego. To znaczy tam, gdzie potrzebny jest stały dopływ czystego powietrza. Oddziały te obejmują intensywną opiekę, salę porodową, pomieszczenia, w których trzymane są noworodki.
Innym rodzajem wentylacji jest laminarny przepływ powietrza. Ten rodzaj wymiany powietrza stosuje się tam, gdzie potrzebny jest stały dopływ czystego powietrza, które najpierw przechodzi przez wzmocniony system filtracji.
Wentylację wzmocnioną stosuje się na oddziałach chirurgicznych, transplantacyjnych, a także w centrach oparzeń. Tutaj laminarny przepływ powietrza pomaga utrzymać reżim sterylności.
Warto zauważyć, że w takich komorach napowietrzanie jest zabronione, a strumienie powietrza przechodzą przez dodatkowy system czyszczący przed wprowadzeniem do pomieszczenia.
Jest też wentylacja, w której w ogóle nie ma dopływu świeżego powietrza.
nie jest montowany w takich pomieszczeniach:
- toaleta;
- prysznic;
- pomieszczenie do przechowywania brudnej bielizny (pościel, ubrania pacjentów, fartuchy lekarskie);
- w biurach używanych do przechowywania odczynników i środków dezynfekujących.
We wszystkich placówkach medycznych zarówno dostarczanie, jak i usuwanie powietrza odbywa się z górnej części pomieszczenia.
Wymiana powietrza w salach operacyjnych
Organizacja wymiany powietrza na sali operacyjnej jest jednym z ważnych etapów planowania tego oddziału. Faktem jest, że jednym z czynników decydujących o powodzeniu interwencji chirurgicznej jest zwiększona sterylność wszystkich powierzchni i powietrza. Dlatego w projekt wentylacji w salach operacyjnych należy przestrzegać następujących norm i wymagań.
Śluza z ciśnieniem powietrza musi być zainstalowana w obszarze drzwi. Odbywa się to w celu wykluczenia wnikania strumienia nieoczyszczonego powietrza z korytarza, windy itp.
W samej sali operacyjnej wentylacja musi dostarczać taką ilość świeżego powietrza, aby jego ilość była co najmniej o 15% większa od mas powietrza, które usuwa kaptur. Dzięki takiemu systemowi powstaje ciśnienie powietrza.
W związku z tym oczyszczone powietrze krąży nie tylko na sali operacyjnej, ale również rozprzestrzenia się w okresie przedoperacyjnym i pooperacyjnym.
Wentylacja na sali operacyjnej powinna nie tylko zapewniać przepływ powietrza, ale także go filtrować. Strumień nadaje się do obowiązkowej dezynfekcji. Filtry powietrza należy wymieniać co najmniej raz na sześć miesięcy.
W niektórych salach operacyjnych, w których wykonywane są takie zabiegi chirurgiczne, które wymagają: zwiększona sterylność (chirurgia serca lub mózgu), zapewniony jest przepływ laminarny powietrze. Dzięki temu uzyskuje się taką wymianę powietrza, która jest 500-600 razy większa niż ta, która jest możliwa przy zastosowaniu konwencjonalnej wentylacji.
Projektując wentylację na sali operacyjnej należy zapewnić jej pracę w trybie awaryjnym. Oznacza to, że jeśli główna część wyłączy się z powodu przerwy w dostawie prądu lub ulegnie awarii, należy ją automatycznie wymienić na zapasową.
Znaczenie mikroklimatu dla placówek medycznych
Biorąc pod uwagę, że szpitale przyjmują tych, którzy potrzebują opieki medycznej, a ci, którzy ją otrzymali znajdują się na oddziałach, warto uważnie monitorować przestrzeganie mikroklimatu.
Nie chodzi tylko o utrzymanie czystości powietrza, ale także o utrzymanie reżimu temperaturowego. Wskaźniki mikroklimatu bezpośrednio wpływają na stan osoby, temperaturę ciała itp.
Do kategorii pacjentów szczególnie wrażliwych na mikroklimat należą dzieci, osoby starsze, a także osoby z chorobami neurologicznymi, sercowo-naczyniowymi.
Podczas planowania wskaźników mikroklimatycznych uwzględnia się lokalizację placówki medycznej, liczbę jej kondygnacji, a także rodzaje pacjentów, którzy będą przebywać w szpitalu.
Na przykład na oddziałach operacyjnych i pooperacyjnych, a także poporodowych optymalna temperatura powietrza wynosi 21-24 stopnie Celsjusza. A w przypadku pomieszczeń, w których przeprowadzane są wszelkie manipulacje noworodkami, wskaźnik 24 stopni jest uważany za idealny.
Wnioski i przydatne wideo na ten temat
Aby lepiej zrozumieć zasadę organizacji działania wentylacji, możesz zapoznać się ze wskazówkami podanymi na filmie:
Dlatego wentylacja w placówkach medycznych musi koniecznie spełniać normy i wymagania nałożone przez państwo.
Zasady te istnieją nie tylko jako biurokratyczne utrudnienia mające na celu skomplikowanie życia budowniczych, ale także jako gwarancja życia i zdrowia wszystkich odwiedzających i pracowników. Wszelkie odstępstwa od tych norm mogą skutkować zagrożeniem życia i zdrowia zarówno lekarzy, jak i pacjentów.
Jeśli masz pytania na temat artykułu lub możesz dodać cenne informacje do materiału, zostaw swoje uwagi w poniższym bloku.
