Zaprawa do tynkowania ścian: jak to zrobić samodzielnie, prawidłowe proporcje, skład, cechy, przygotowanie ściany, liczba warstw

Jeśli odpowiednio przygotujesz zaprawę do tynkowania ścian, tworzy na powierzchni mocną warstwę, wytrzymuje naprężenia mechaniczne, nadmierną wilgotność w pomieszczeniu oraz zmiany temperatury na zewnątrz.

Skład i cechy

Przed przygotowaniem zaprawy cementowej do tynkowania ścian należy zrozumieć przepis na mieszankę. Zawiera trzy składniki - cement, piasek i wodę, są również odpowiednio ściągające, wypełniacz i rozpuszczalnik.

Aby jakość materiału poziomującego była zgodna z normami, należy zwrócić uwagę na:

1. Do tynkowania ścian stosuje się gatunki cementu od M300 do M600. Im wyższa marka, tym droższy materiał. Ale każda z opcji jest stosowana z uwzględnieniem przeznaczenia tynku. Na przykład cement M300 stosuje się, jeśli konieczne jest wyrównanie ścian w suchych pomieszczeniach. M600 - do pomieszczeń mokrych.
instagram viewer
2. Jako wypełniacz można użyć dowolnego rodzaju piasku, na przykład piasku rzecznego lub kamieniołomu. Najważniejsze, aby materiał był jak najczystszy, to znaczy z minimalną ilością wtrąceń gliny. Glina zmniejsza właściwości tynku. Używana frakcja piasku 20-40 mm. Przed dodaniem do mieszanki należy ją przesiać, aby usunąć resztki i duże granulki.
3. Woda ma tylko jedno wymaganie - musi być wolna od stałych wtrąceń.

Zaprawa cementowo-piaskowa do tynkowania ścian dzieli się według cech jakościowych na trzy typy:

1. Prosty. Stosuje się go, gdy konieczne jest tynkowanie ścian w pomieszczeniach typu biurowego, gdzie nie jest wymagana wysoka jakość wykończeń.
2. Superior - przy obiektach kompleksu mieszkalnego, biurowego lub przemysłowego.
3. Wysoka jakość. Jest to wykończenie, gotowe np. do malowania. Taka kompozycja nadaje się do pokrywania ścian w domach, hotelach, muzeach i innych podobnych do nich budynkach.

Obecnie na zaprawę tynkarską nakłada się coraz więcej dodatkowych wymagań. Dotyczą one głównie technicznych i operacyjnych właściwości mieszanki. Na przykład zwiększona odporność na wilgoć, szybkie krzepnięcie, odporność na szkodliwe mikroorganizmy (pleśń, grzyby), zwiększona plastyczność dla łatwości obsługi.

Dlatego na etapie mieszania do roztworu dodaje się różne materiały:

1. Alabaster, znany również jako tynk paryski. Jego celem jest szybkie wiązanie roztworu, czyli skrócenie czasu krzepnięcia masy. Służy do wyrównywania spadków podczas instalacji przewodów elektrycznych, do uszczelniania dużych ubytków w powierzchniach ścian. Zwykle alabaster dodaje się do roztworu cementu i piasku. Ilość - 25% całkowitej objętości lub masy mieszanki cementowo-piaskowej.
2. Gips to ten sam alabaster, tylko o mniejszej frakcji, stąd jego wysoka jakość. Plus - nieschnący błyskawicznie, co sprawia, że ​​rozwiązanie jest bardziej plastyczne. Użyj tej mieszanki do wykańczania narożników, sufitów i trudno dostępnych miejsc. Dodawany jest do roztworu cementu i piasku w postaci wodnej zawiesiny.
3. Limonka. Dzięki dodatkowi tego materiału budowlanego tynk cementowy nabiera wielu pozytywnych właściwości - bakteriobójczych, wytrzymałościowych, odpornych na wilgoć i innych. Ta mieszanka nie pęknie na ścianie. Nie dodaje się wapna w czystej postaci. Do roztworu dodaje się mleko wapienne - miesza się je z wodą w stosunku 1:2.
4. Klej PVA. Po pierwsze dodaje się bardzo niewiele - 5% całości. Po drugie, wraz z wprowadzeniem tynk zyskuje dodatkowe właściwości - niskie pękanie, wysoką przyczepność, zwiększoną wytrzymałość nałożonej warstwy.
5. Mydło w płynie. Ten materiał ma tylko jeden cel - zrobienie z plastra plastiku. Dodaje się go w ilości 3% całkowitej objętości mieszaniny.

Proporcje do tynku cementowo-piaskowego

Istnieje klasyczny przepis, w którym stosunek cementu do piasku wynosi 1: 3. To znaczy jedna część spoiwa, trzy części wypełniacza. W tym przypadku uzyskuje się pewną markę samej zaprawy tynkarskiej, ale zależy to właśnie od marki cementu:

• jeśli segregator ma markę M300, marką rozwiązania będzie M100;
• jeśli M500, to mieszanina będzie M200.

Oznacza to, że im wyższa klasa spoiwa, tym wyższa klasa tynku.

Ale możesz dostać markę zaprawy M100 z cementu M500. W tym celu zmienia się receptura, czyli stosunek wprowadzonych składników. Jest 1:5, czyli jedna część cementu, pięć - piasek. W ten sposób wybiera się pożądaną markę mieszanki.

Odnosi się wrażenie, że zmieniając recepturę można obniżyć koszt produktu końcowego. Ale aby dodać więcej taniego piasku, musisz kupić drogiej marki cementu. Więc nie da się na tym zaoszczędzić.

Samo wymieszanie roztworu do tynkowania ścian nie jest trudne. Najważniejsze jest przygotowanie ilości, która zostanie skonsumowana w ciągu godziny. Przekroczenie tego czasu prowadzi do zestalenia masy, której nie można już używać.

Procedura przygotowania tynku:

• cement i piasek wlewa się do pojemnika, miesza kielnią lub łopatą;
• nalewa się wodę, ugniatanie odbywa się za pomocą miksera budowlanego;
• uzyskany materiał jest sprawdzany pod kątem gotowości - konsystencja powinna być kremowa. Wzdłuż jego powierzchni wykonuje się kielnię, z której powinien pozostać rowek.

Jak przygotować rozwiązanie do tynkowania ścian można zobaczyć na filmie.

Dodatkowe elementy do tynku

Często do roztworu tynku dodaje się inne materiały budowlane, za pomocą których poprawia się właściwości powierzchni i dekoracyjność warstwy zewnętrznej. Na przykład dodaj:

1. Gruboziarnisty piasek kwarcowy. Tynk staje się wodoodporny. Dobrze znosi negatywne działanie kwasów i zasad. Charakteryzuje się wysoką paroprzepuszczalnością, czyli przepuszcza powietrze przez siebie, co jest ważne dla stworzenia optymalnego mikroklimatu wewnątrz pomieszczeń.
2. Dobry baryt. Ściana staje się osłoną przed przenikaniem promieniowania. Takim tynkiem ozdabiam ściany w pracowniach rentgenowskich.
3. Okruchy ekspandowanego polistyrenu. Ten rodzaj tynku tworzy warstwę izolacyjną na ścianie.
4. Opiłki metalowe. Ściana staje się jednocześnie odporna na uderzenia i piękna.
5. Żetony marmurowe. Sprawia, że ​​ściana jest mocna, ale dodatkowo wnosi do składu tynku inne przydatne cechy - odporność na wilgoć, zdolność do wytrzymania ekstremalnych temperatur. Takie rozwiązanie zastosowane na ścianach zewnętrznych nie boi się naturalnego stresu. Estetyczny wygląd to także cecha tynku marmurowego.
6. Zmiażdżona mika. Warstwa tynku chroni budynek przed promieniowaniem UV.
7. Akryl, żywica (epoksydowa, poliuretanowa). Tynk uzyskuje wysokie właściwości hydroizolacyjne.
8. Szkło płynne, mąka kamienna, kwarcyt. Uczynić roztwór kwasoodpornym. Takie tynki stosuje się do dekoracji ścian budynków w przemyśle chemicznym.

Przygotowanie ścian przed tynkowaniem

Przygotowanie ścian zajmuje dużo czasu. Należy to zrobić ostrożnie i ściśle według następujących zaleceń:

1. Wszystkie stare wykończenia są usuwane. W tym celu stosuje się znane metody z wykorzystaniem narzędzi budowlanych. Na przykład farbę czyści się szpatułkami. Jeśli niektórych obszarów nie można usunąć, używa się szlifierki z metalową szczotką przymocowaną do jej wału.
2. Wystające ze ściany materiały metalowe (okucia, zatopione) są cięte na równi za pomocą szlifierki, pozostałe końce pokrywane są masą antykorozyjną.
3. Cała powierzchnia ściany jest wolna od kurzu. Często używany jest odkurzacz budowlany.
4. Nakładany jest podkład, który zwiększa przyczepność ściany.

Grunt jest ważnym materiałem w procesie przygotowania ścian do tynkowania. Na rynku jest prezentowany w trzech rodzajach:

1. Głęboka penetracja, jest polimerem. Wnika w górne warstwy ścian, gdzie ulega polimeryzacji wzmacniając materiał. Stosowany do obróbki ścian wykonanych z materiału sypkiego, złuszczanego, jeśli powierzchnie zostały pokryte tynkiem wapiennym.
2. Podkład adhezyjny. To kompozycja, do której dodaje się piasek kwarcowy. Zwiększa przyczepność ściany do innych materiałów.
3. Akryl, jest również uniwersalny. Poradzi sobie z każdą powierzchnią z wyjątkiem drewna i metalu. Taki podkład dobrze walczy z grzybami i pleśnią.

Kolejnym etapem przygotowań jest montaż beaconów na ścianie. W tym celu stosuje się gotowe profile aluminiowe lub ze stali ocynkowanej. W przypadku ścian drewnianych stosuje się zwykłe listwy.

Proces instalacji beaconów jest prosty:

1. Sprawdź ściany pod kątem nierówności za pomocą pionu.
2. Jeden profil jest montowany ściśle pionowo w pobliżu narożnika między dwiema sąsiednimi ścianami. Mocowanie odbywa się za pomocą gipsu.
3. W ten sam sposób drugi profil jest montowany w przeciwległym rogu.
4. Pomiędzy profilami przeciągane są dwie żyłki wędkarskie: jedna 20 cm pod sufitem, druga 20 cm nad podłogą.
5. Pośrednie lampy ostrzegawcze są instalowane wzdłuż rozciągniętych linii między dwoma profilami. Odległość między nimi jest mniejsza niż długość reguły. Instrument ten powinien leżeć na swoich końcach na dwóch sąsiadujących ze sobą radiolatarniach.

Liczba warstw

Tynkowanie ścian odbywa się w trzech etapach, w każdym z nich stosuje się roztwór o określonej konsystencji. I każda taka mieszanka ma swoją nazwę - spray, gleba i osłona.

Rozpryskiwanie

Jest to kremowy roztwór, płynny.

Tego cel:

• do tworzenia warstwy o wysokiej przyczepności na ścianie;
• zamykać duże ubytki w ścianie, na przykład szwy między cegłami, szerokie pęknięcia, wióry, rowki.

Przygotuj roztwór z dużą ilością wody. Jest nakładany o grubości 2-5 mm. Proces odbywa się z wysiłkiem. Oznacza to, że mieszanina jest zbierana w kielni i uderzana siłą na obrabianą płaszczyznę. Ruchy muszą być ostre, aby prędkość rzutu wywierała nacisk na defekty, które byłyby całkowicie wypełnione materiałem.

Podkładowy

To najgrubsza warstwa - do 5 cm. Sam tynk jest gęstym roztworem o niskiej zawartości wody. To był on wyrównać z sygnalizatorami. Oznacza to, że przestrzeń między profilami jest wypełniana mieszanką i rozciągana linijką od dołu do góry, wykonując ruchy falowe z boku na bok.

Jeśli różnica w płaszczyźnie ściany jest duża, gleba jest nakładana w kilku warstwach. Ale wyrównanie powierzchni zwykle przeprowadza się dopiero po wypełnieniu całej przestrzeni materiałem.

Latarnie morskie są usuwane po wyschnięciu gleby. Pozostające na ich miejscu bruzdy wypełnia się zaprawą tynkarską.

Nakrywka

Tę warstwę można przypisać ostatecznemu ukształtowaniu otynkowanej ściany. Po nałożeniu powierzchnia staje się jak najbardziej płaska i gładka. Dlatego mieszanina jest praktycznie płynna.

Roztwór nakłada się kielnią, a powierzchnię wyrównuje się nią okrężnymi ruchami, równomiernie rozprowadzając materiał. Ważną rzeczą tutaj jest odpowiednie przygotowanie mikstury. Grubość aplikacji - nie więcej niż 2 mm.

Każda poprzednia warstwa musi być dobrze wysuszona przed nałożeniem następnej. Nałożona mieszanina musi nabrać określonej wytrzymałości, aby wytrzymać ciężar kolejnej nakładanej warstwy.

Jak długo schnie tynk cementowo-piaskowy

Aby jakość tynku była wysoka, konieczne jest przestrzeganie wymagań SNiP. Jeden z nich mówi - konieczna jest praca z mieszankami tynków w temperaturze 18-20 ° C i wilgotności nie większej niż 70%. To są optymalne warunki.

Również w przepisach istnieją normy dotyczące suszenia warstw nakładanych o grubości 2 mm. Decydują o nich materiały użyte do budowy budynku.

Ponieważ tynk wykonany jest na bazie cementu, swoją siłę marki zyskuje dopiero po 28 dniach. Proces schnięcia można przyspieszyć, jeśli wszystkie prace zostaną wykonane latem. Nie stosować sztucznego suszenia z opalarkami, osuszaczami i innymi urządzeniami. Doprowadzi to do pękania nałożonej warstwy.

Jakość tynku nakładanego nie na ścianę zawsze będzie wysoka, jeśli będziesz ściśle przestrzegać wszystkich powyższe zasady przygotowania rozwiązania, instalacji lamp ostrzegawczych, przygotowania ścian i zastosowania gips.

Jeśli podobał Ci się artykuł lub nie jesteś z czegoś zadowolony, daj nam znać w komentarzach. Zapisuj przydatne informacje w zakładkach, publikuj ponownie w sieciach społecznościowych.

Mieszanie zaprawy do tynku na filmie.

Powiązany artykuł: Tynk dekoracyjny do betonu.

Źródła:

• https://kvartirnyj-remont.com/shtukaturka-iz-cementa-i-peska.html
• https://dekorshtukaturka.ru/oshtukaturivanie/rastvor-dlya-shtukaturki
• https://m-strana.ru/articles/kak-prigotovit-rastvor-dlya-shtukaturki-sten-iz-tsementa-i-peska