Rury polietylenowe do gazociągu: rodzaje, asortyment + zasady układania gazociągu polietylenowego

Wcześniej podczas instalowania komunikacji przemysłowej i domowej stosowano rury wykonane z żeliwa, stali, miedzi. Wraz z pojawieniem się polimerów, które nie ustępują produktom metalowym pod względem wytrzymałości, odporności na zużycie i bezwładności na uderzenia chemikaliów, materiał na rury zaczęto wytwarzać z polipropylenu, polietylenu, polichlorku winylu, polibutylenu i NS.

Rury polietylenowe do gazociągów sprawdziły się dobrze - są praktyczne, elastyczne, lekkie i znacznie ułatwiają transport i montaż. Jeśli zdecydujesz się na zgazowanie prywatnego domu, nie będzie zbyteczne, aby dowiedzieć się więcej o charakterystyce technicznej, warunkach i metodach instalowania rur z polietylenu.

Rury HDPE do gazociągu

Polietylen niskociśnieniowy służy nie tylko do produkcji elementów gazociągów. Służy również do urządzenia innej komunikacji - zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, ochronnych rurociągów technicznych. Rodzaje rur różnią się składem, charakterystyką, oznakowaniem.

Zastanówmy się nad produktami do transportu gazu, których produkcja podlega wymaganiom GOST R 50838-2009 (wydanie nieaktualne - GOST R 50838-95).

Rodzaje i rozmiary

Rury ciśnieniowe do gazów polimerowych mogą być wykonane wyłącznie z polietylenu lub wzmocnione dodatkowymi warstwami.

Tak więc istnieją trzy typy:

• polietylen, w tym te oznaczone żółtymi paskami;
• polietylen z warstwami współwytłaczanymi umieszczonymi wewnątrz lub na zewnątrz;
• polietylen z termoplastyczną osłoną ochronną, którą należy usunąć przed montażem.

Wszystkie rodzaje materiałów rurowych są przeznaczone do transportu różnych gazów spełniających normy GOST 5542 i są wykorzystywane jako surowce lub paliwo do potrzeb przemysłowych i domowych. Akceptowane są ograniczenia dotyczące korzystania z rurociągów: max slave. ciśnienie - 1,2 MPa, max praca. temperatura - / + 40 ° С.

Produkty przemysłowe dostarczane są w odcinkach 5-24 m, wielokrotności 0,25 m, ale częściej średniej długości, dogodne do transportu specjalnym wyposażeniem - np. 13 m. zatoka przyjmuje różne długości, ale częściej można spotkać motki o długości 200, 500, 700 m. Możliwa jest również produkcja wyrobów o innych długościach, ale tylko po uzgodnieniu z klienci.

W zależności od grubości ściany i niewolnika. ciśnienia rur dzielą się na dwa typy:

• PE-80. Grubość ścianki - 2-3 mm, niewolnik. ciśnienie - 3-6 MPa; nadaje się do rurociągów gazowych i wodnych;
• PE-100. Grubość ścianki - 3,5 mm, praca. ciśnienie - 8-12 MPa; jest to ulepszona wersja PE 80, charakteryzująca się odpornością na ciepło i zwiększoną gęstością.

PE (warianty - PE, PE) w nazwie to polietylen, numery 80 i 100 to gatunki polietylenu.

Z punktu widzenia wykonalności ekonomicznej marka PE 100 stosowana jest przy montażu gazociągu wysokiego ciśnienia lub w specjalnych przypadki - np. do odbudowy starej wysłużonej autostrady lub budowy eksperymentalnych odgałęzień o ciśnieniu 0,6 MPa i wyżej.

Specyfikacje i oznakowanie

Fabryczne rury z polietylenu podlegają wymaganiom wymienionym w GOST R 50838-2009. Wśród nich są zalecenia dotyczące wyglądu i właściwości technicznych.

Pod względem kolorystycznym możliwość zmienności:

• PE 80 - żółty;
• PE 100 - żółty, pomarańczowy, czarny z równomiernie rozłożonymi żółto/pomarańczowymi paskami.

Dokument określa normy i cechy, takie jak wytrzymałość przy stałym ciśnieniu wewnętrznym, wydłużenie przy zerwaniu, odporność na propagację pęknięć, stabilność termiczna i spawalność.

Oznakowanie nie powinno wpływać na jakość materiału, czyli wywoływać pęknięć, obrzęków itp.

Litery i cyfry powinny być łatwe do odczytania, czytelne i zrozumiałe. Do obowiązkowych należą:

• znak towarowy lub nazwa producenta;
• symbol rury;
• Data produkcji;
• średnica nominalna / grubość ścianki;
• spotkanie;
• GOST.

Pozostałe dane to nazwa kraju, numer partii itp. - stosowane do woli.

Na przykład przeanalizujmy jedną z próbek:

LLC "Sfera" PE 80 SDR 11 - 150x10,5 GAZ GOST R 50838-2009

1. LLC "Sfera" - producent
2. PE-80 - rodzaj rury polietylenowej
3. SDR 11 — standardowy współczynnik wymiarów
4. 150 - średnica
5. 10,5 - grubość ścianki
6. GAZ - spotkanie
7. GOST R 50838-2009 - dokument normatywny

Poprzez znakowanie łatwo jest określić, czy rury nadają się do użytku domowego czy przemysłowego, czy odpowiadają celowi i średnicy.

Zalety i wady polietylenu

Ze względu na zalety polietylenu służy do transportu tak niebezpiecznego rodzaju paliwa jak gaz ziemny.

Główne zalety to takie cechy jak:

• Właściwości elektroizolacyjne. Polietylen jest pełnoprawnym dielektrykiem, nie przewodzi prądów elektrycznych. Podczas instalacji nie jest wymagane uziemienie.
• Odporny na agresywne chemikaliaktóre mogą być zawarte w glebie lub w produkcji.
• Brak korozji, możliwość użytkowania w wilgotnym środowisku.
• Plastikowy, dzięki czemu rurociąg jest zabezpieczony przed ruchami gruntu, rozszerzaniem podczas zamarzania, uderzeniem wodnym.
• Bierność na przenoszenie drgań akustycznych.

Stopień odporności na zużycie jest dość wysoki - producenci nowoczesnych rur PE do gazu dają gwarancję od 30 do 50 lat.

Wady obejmują taką właściwość polietylenu, jak fotodestrukcja. Oznacza to, że materiał szybko się starzeje i kruszy pod wpływem promieniowania ultrafioletowego. Aby w jakiś sposób poprawić odporność polietylenu na promieniowanie słoneczne, do materiału dodaje się czarny pigment jako środek stabilizujący.

Inne wady to mały zakres temperatur pracy transportowanej substancji, przepuszczalność tlenu oraz zależność właściwości technicznych od temperatury zewnętrznej.

Ze względu na wymienione wady gazociągi wykonane z rur polietylenowych są używane tylko w ziemi, analogi metalowe są instalowane na otwartych przestrzeniach.

Montaż rur gazowych z polietylenu

Zabrania się samodzielnego instalowania gazociągu do prywatnego domu lub zakładu przemysłowego. Powinna to zrobić organizacja, która posiada licencję i licencję uzasadnioną prawem do wykonywania tego rodzaju pracy. Wykonuje również konserwację w przyszłości – przeglądy, testy czy naprawy.

Najpierw otrzymują pozwolenie na wykonanie prac budowlanych, tworzenie pakietu kosztorysów projektowych oraz budowę osi geodezyjnej. Następnie przeprowadzają przygotowania, które obejmują planowanie trasy, roboty ziemne, transport i układanie rur, montaż narzędzie spawalnicze. I dopiero wtedy przystąp bezpośrednio do prac instalacyjnych - układania rur i spawania.

Przegląd metod łączenia rur

Polietylen różni się tym, że po podgrzaniu zmienia swoje właściwości i topi się. Ta jakość jest wykorzystywana do tworzenia stałych połączeń gazociągów - czyli do spawanie rur.

Istnieją dwie metody spawania:

• krupon, bez użycia elementów kształtowych;
• elektrooporowa, z wykorzystaniem armatury elektrorezystorowej.

Pierwsza metoda służy do celów przemysłowych, do spawania rur o dużej średnicy, druga - do tworzenia domowych odgałęzień gazowych z autostrady centralnej.

Jeśli wymagane jest odłączalne połączenie, stosowana jest trzecia metoda - kompresja. Końce rur są połączone złączkami zaciskowymi, które w razie potrzeby można usunąć lub wymienić.

Najpierw spójrzmy, jak wykonuje się spawanie. Prace przygotowawcze odbywają się według jednego planu:

1. Dobór i weryfikacja materiałów do montażu i narzędzi. Grzałki, skrobaki i trymery są czyszczone, usuwane z resztek polietylenu i kurzu oraz wycierane rozpuszczalnikiem. Powierzchnie trące i zespoły są smarowane. Dobierane są tuleje i zaciski odpowiednie do średnicy.
2. Wybór parametrów spawania. Narzędzia są zaprogramowane, wprowadzają określone parametry do pamięci urządzenia grzewczego.
3. Przygotowanie strony. Końce rur są oczyszczane z piasku, przylegającej gliny, kurzu i wycierane. Wolne końce zakryte są zaślepkami. Utlenione końce są czyszczone skrobakami.
4. Mocowanie i centrowanie rur. Przed spawaniem konieczne jest wyeliminowanie owalności, dlatego końce rur są centrowane, a następnie mocowane w pożądanej pozycji - dokładnie naprzeciwko siebie.
5. Obróbka końcowa. Wióry o grubości 0,1-0,3 mm są usuwane z powierzchni na końcach. Odstęp między segmentami łączonymi doczołowo nie powinien przekraczać 0,3 mm. Po oczyszczeniu konieczne jest spawanie bez zanieczyszczeń.

Po pracach przygotowawczych wykonywane jest spawanie.

Połączenie doczołowe występuje z powodu „fuzji” stopionych końców. Ponowny przepływ można uzyskać za pomocą narzędzia do podgrzewania płyt.

Podczas spawania ważne jest, aby wziąć pod uwagę takie kryteria, jak temperatura i czas ponownego rozpływu, siła nacisku końcowego, długość okresu spęczania, ciśnienie podczas spęczania i czas chłodzenia.

Porządek pracy:

Oznaki niezawodnego szwu to równa, jednolita blizna, niemożność rozerwania rury przy użyciu siły. Spoina spawana stopioną uważana jest za bardzo mocną i nie wymaga dodatkowych uszczelnień.

Drugi sposób to elektrooporowa - różni się obecnością elementów łączących - złączki, adaptery, łuki, trójniki. Na wewnętrznej powierzchni armatury zamocowana jest metalowa spirala, która nagrzewa się prądem elektrycznym i topi polietylen. W efekcie kształtki „rosną” razem z rurami, tworząc trwałe połączenia.

Przy doborze elementów do łączenia rur gazowych z polietylenu, a także podczas zabiegu należy wziąć pod uwagę takie parametry jak napięcie, czasy zgrzewania i chłodzenia.

Technologia jest prostsza niż zgrzewanie doczołowe i przebiega w następującej kolejności:

Nowoczesne spawarki wyposażone są w panel sterowania z wyświetlaczem. Zabieg przeprowadza się zgodnie z programem wybranym w zależności od rodzaju rury.

Odłączane połączenia przy budowie gazociągu są one używane niezwykle rzadko. Służą do tego również okucia, ale są one mocowane mechanicznie, bez ogrzewania.

Elementy łączące składają się z dwóch części - okucia i korpusu. W wyniku dokręcenia części gwintowanych uzyskuje się mocne, ale niestabilne połączenie. Jeśli wymagana jest dodatkowa niezawodność, części okucia są skręcane za pomocą śrub i nakrętek.

Zasady układania gazociągu HDPE

Podczas instalacji i eksploatacji rur z polietylenu należy przestrzegać wielu zasad, aby zapewnić zarówno sprawność gazociągu i sprzętu, jak i bezpieczeństwo użytkowników.

Istnieje wiele zakazów układania autostrad. Na przykład niemożliwe jest prowadzenie gazu za pomocą rur HDPE w glebach skalistych i silnie gliniastych, a także glebach osiadających typu 2. Jeśli obszar jest podatny na trzęsienia ziemi i występuje sejsmiczność powyżej 6 punktów, konieczne jest użycie innego materiału do układania komunikacji.

Jeśli dozwolone jest stosowanie rur HDPE, należy spełnić szereg warunków. Na przykład na stromych zboczach konieczne jest zabezpieczenie rurociągu przed możliwą erozją wykopów i podjęcie dodatkowych działań w celu ich wzmocnienia.

Podczas przekraczania podziemnych kolektorów lub kanałów, kanalizacji lub komunikacji energetycznej, studnie, rury polietylenowe są zamknięte w metalowych obudowach. Odległość od powierzchni gazociągu do wewnętrznej ściany obudowy wynosi co najmniej 10 cm.

W jednym wykopie można umieścić dwa lub więcej gazociągów, ale z dostępem do każdego odgałęzienia w celu konserwacji lub naprawy.

W regionach północnych, gdzie temperatura spada poniżej -40 ° C, głębokość instalacji wzrasta do 2,0-3,2 m.

Zapozna Cię z układaniem gazociągu w skrzynce z wprowadzeniem go do zgazowanego domu następny artykuł, do którego przeczytania radzimy wszystkim właścicielom podmiejskich nieruchomości.

Wnioski i przydatne wideo na ten temat

Zasady zgrzewania elektrooporowego:

O cechach zgrzewania doczołowego:

Jak działa zgrzewarka do rur HDPE:

Tradycyjne stało się stosowanie rur polietylenowych do zgazowania obiektów przemysłowych i mieszkalnych.

HDPE to trwały i niezawodny materiał, który nie budzi obaw. Ale instalacja gazociągu powinna być wykonywana wyłącznie przez instalatorów sieci gazowych, którzy mają doświadczenie i znają technologię spawania polietylenu.

Prosimy o zostawianie komentarzy w poniższym formularzu blokowym, zamieszczanie zdjęć na temat artykułu, zadawanie pytań. Podziel się własnym doświadczeniem w budowie gazociągu polietylenowego. Możliwe, że podane przez Ciebie informacje i rekomendacje będą przydatne dla odwiedzających witrynę.