Jak podłączyć przewody aluminiowe i miedziane

Nawet najprostszych urządzeń elektrycznych nie można podłączyć bez okablowania. Najmniejsze odstępstwo od zasad połączenia może przynieść ogromne kłopoty. W prywatnym domu lub mieszkaniu jest okablowanie elektryczne nawet w najbardziej odległych i małych osiedlach.

Zużycie energii stale rośnie, w wyniku czego wzrasta obciążenie połączeń przewodowych, Żądania do nich rosną i stają się coraz bardziej rygorystyczne, ponieważ każde zaniedbanie lub niedoskonałość może skutkować: katastrofa.

Teraz wszyscy wiedzą, że konieczne jest dobre rozciągnięcie odcinków połączenia okablowania, ale nie wszyscy wiedzą o kompatybilności elektrochemicznej.

Zastosowania połączeń

Wzrost zużycia energii elektrycznej powoduje zaostrzenie wymagań dotyczących połączeń przewodowych, mających na celu poprawę jakości bezpieczeństwa pożarowego i elektrycznego.

Co decyduje o niezawodności połączeń:

1. Gęstość wyrównania kontaktu.
2. Kompatybilność elektrochemiczna przewodów.

Prawie każdy może ciasno skręcić przewody, drugi wymóg jest często ignorowany, łącząc dwa przewody (nawet niekompatybilne) w bezpośredni sposób. Z tego powodu pojawiają się problemy podczas działania okablowania zorganizowanego przez ich druty aluminiowe i miedziane.

Korozja elektrochemiczna

Aluminium - pierwiastek chemiczny o wysokiej zdolności utleniania. Folia tlenkowa, która pojawia się na drucie aluminiowym pod wpływem wilgoci, ma zwiększoną odporność. Ma to szkodliwy wpływ na zdolność przewodzenia prądu elektrycznego w obszarach połączeń.

Miedź - substancja o niskiej aktywności chemicznej, na której gorzej tworzy się film tlenkowy, a ponadto ma mniejszą odporność.

Przewody aluminiowe i miedziane tworzą razem zwarty obwód galwaniczny - gdy taki styk zostanie zwilżony, rozpoczyna się szybkie utlenianie styku aluminiowego.

Pomiędzy 2 przewodami pojawia się warstwa tlenku metalu o wysokiej rezystancji, w wyniku czego przewodnictwo prądu elektrycznego staje się trudne, występuje proces elektrolizy, iskry pojawiają się na styku styków, metal się nagrzewa i tworzą się muszle, wszystko to może powodować ogień:

• Substancje te mają znacząco różny współczynnik rozszerzalności cieplnej. W momencie, gdy przepływa przez nie prąd elektryczny, w różny sposób zmieniają swoje wymiary, po wyłączeniu prądu w różny sposób się ochładzają. W wyniku kurczenia się i rozszerzania metali zmieniają swoją geometrię, co pogarsza kontakt. W rezultacie w obszarach o słabej jakości kontaktu metal nagrzewa się, co dodatkowo pogarsza kontakt;
• Na powierzchni aluminium znajduje się nieprzewodząca warstwa tlenku, która również pogarsza jakość kontaktu i przyczynia się do niszczenia metalu;
• Miedź i aluminium wytwarzają „parę galwaniczną”, która również podgrzewa metal i sprzyja jego utlenianiu.

Te wady można wyeliminować, unikając bezpośredniego kontaktu tych metali. Istnieje kilka opcji łączenia przewodów miedzianych i aluminiowych, tworząc niezawodny i bezpieczny kontakt.

Zwróć uwagę, że wraz ze wzrostem wilgotności powietrza wszystkie powyższe procesy ulegają znacznemu wzmocnieniu. A słabo przewodząca warstwa elektronów tlenku glinu i znacząco różna rozszerzalność cieplna to czynniki pogarszające sytuację.

Najpopularniejsze opcje połączeń

Pokrętny

Przez krótki czas ta metoda połączenia jest odpowiednia, w pomieszczeniu będzie trwała przez pewien czas, przy dużej wilgotności lub na zewnątrz, żywotność tej pary jest znacznie skrócona.

Ale nie jest niczym niezwykłym dokowanie wielu kabli miedzianych i aluminiowych. Dzieje się tak podczas renowacji lub naprawy instalacji elektrycznej w budynkach, w których stosowane jest okablowanie aluminiowe.

Zaciskanie - jest to rodzaj skręcania, przy tej metodzie skręca się zagniata się specjalnie przygotowaną tulejką wykonaną z miedzi lub aluminium o przekroju wewnętrznym równym przekrojowi skrętu. Chciałbym powiedzieć, że ta opcja jest prosta i szybka w realizacji, a jednocześnie bardzo niezawodna. Gotową spoinę izolujemy w zwykły sposób - taśmą izolacyjną lub pastą termokurczliwą.

Połączenia śrubowe i listwy zaciskowe

Połączenie drutów z dwóch różnych metali za pomocą jednej z tych metod pomoże skorygować niektóre wady skręcania. Korzystanie z przykręconych lub połączenia zaciskoweeliminujemy bezpośredni kontakt pary miedź-aluminium.

Istnieje kilka rodzajów listew zaciskowych:

• Sprawdzoną i od dawna stosowaną metodą jest stosowanie „orzechów”, są one tak zwane, ponieważ wyglądają jak orzechy. Takie produkty wykonane są z trzech płyt, za pomocą których zaciskane są kable miedziane lub aluminiowe. Pozytywną cechą nakrętek jest to, że nie trzeba ich docinać, aby utworzyć odgałęzienie od głównego drutu. Wystarczy odkręcić dwie śruby, umieścić żyłę kabla między dwiema płytami i ponownie dokręcić śruby. Żyła tworząca gałąź jest umieszczona między środkową a jedną z skrajnych płytek;
• Często stosowane są również złączki zaciskowe typu WAGO. Przy tej metodzie wystarczy zdjąć izolację o 10-15 mm, wyczyszczone miejsca włożyć w specjalne otwory i styk jest gotowy do pracy. Wewnątrz listwy zaciskowej znajduje się specjalny smar, który chroni przewód przed procesami utleniania. Ta opcja najlepiej jest używana tylko z urządzeniem oświetleniowym. Nie należy ich stosować w obwodach zasilających, duże obciążenie może powodować nagrzewanie się styków sprężystych, a w efekcie pogorszenie styku;
• Ponadto często stosuje się zaciski, które na zewnątrz wyglądają jak pasek ze specjalnymi zaciskami. Trzeba tylko przygotować, jak opisano powyżej, końce, włożyć jeden z nich do otworu i przymocować go botem. Przygotowany koniec drugiego drutu umieszcza się w innym otworze i mocuje.

Druty miedziane i aluminiowe są skręcane razem, jeśli wymagany jest niezawodny i bezpieczny kontakt. Dwa rdzenie kabla skręca się śrubą, umieszczając między nimi anodowaną stalową podkładkę. Wszystkie prace instalacyjne powinny być wykonywane przez doświadczonego profesjonalistę.

Połączenia skręcane i skręcane wymagają rewizji po pewnym czasie: w przypadku przewodów aluminiowych co pół roku, w przypadku przewodów miedzianych co dwa lata.

Lutowanie

Najbardziej trwała i niezawodna opcja łączenia drutów miedzianych i aluminiowych. Jego wady to złożoność technologiczna, zwiększony czas instalacji i pracochłonność. Kiedy elektryk wykonuje przewody elektryczne, najczęściej odłącza zasilanie w pomieszczeniu i nie ma możliwości podgrzania lutownicy.

Domowy adapter

Możesz samodzielnie wykonać adapter, który pozwoli na zamontowanie sieci zasilającej bez lutownicy metodą lutowniczą.

Przed rozpoczęciem instalacji na stole lutowane są dwa kawałki drutu - aluminium i miedź, pozostawiając dwa wolne końce. Okazuje się, że jest to rodzaj domowej roboty adaptera do łączenia przewodów.

Najlepiej zrobić z nich kilka kawałków, po czym odłączają sieć energetyczną i wytwarzają niezbędne montaż, podłączenie aluminiowej końcówki do aluminiowego drutu i miedzi do miedzi, zaizoluj zwykłym sposób.

Spawalniczy

Metoda jest podobna do lutowania, ale wymaga specjalnego sprzętu do łączenia miedzi i drut aluminiowy praktycznie nie jest używany, ponieważ ich temperatura topnienia metale.

Podczas jej wykonywania kable miedziane i aluminiowe są mocno skręcone, a koniec powstałej wiązki starannie zespawane przez zgrzewanie stykowe, w wyniku czego na końcu skrętu powinna pojawić się mała kulka metal. Styki są ze sobą prawie ciasno połączone i kontakt między nimi jest bezbłędny.

Rada

• Wszystkie połączenia muszą być niezawodnie izolowane.
• Wskazane jest umieszczenie ich w specjalnych skrzynki przyłączeniowe. Umieszczając złącze miedziano-aluminiowe w ścianie, w razie potrzeby blokujesz do niego dostęp, nie da się zmienić złączy bez uszkodzenia ściany.
• Jeśli nie masz doświadczenia w lutowaniu, najlepszym rozwiązaniem jest skrzynka zaciskowa.

Oczywiście bez niezbędnego doświadczenia w pracach elektrycznych lepiej nie ryzykować życia i mienia i zwracać się do specjalisty.