DIY podkład w paski

Co to jest podkład w paski

Opis

Już na podstawie nazwy można zrozumieć, że ten rodzaj fundamentu będzie przypominał nieco taśmę pod obrysem budynku.

Podobnie jak inne rodzaje podkładów, może to być:

• monolityczny - do natychmiastowego wylania na placu budowy;
• prefabrykowane - składają się z pojedynczych elementów prefabrykowanych (bloki i płyty fundamentowe, dla małych obiektów - cegły, w miejscach produkcji - kamienie gruzowe).

Specyfikacje

Jest to zamknięta pętla do nośnych i samonośnych ścian budynków i budowli. Szerokość tej taśmy jest nieco większa niż planowana grubość ścianki.

Musi być zakopany w glebie o wystarczająco dużej nośności, ponieważ przenosi tylko obciążenie pionowe do leżący pod spodem grunt, w przeciwieństwie, powiedzmy, do wiszących pali, które zapewniają nośność dzięki bocznym siłom tarcia.

Wymagane materiały budowlane

W przypadku typu prefabrykowanego potrzebne będą same elementy fundamentowe - bloki fundamentowe i poduszki fundamentowe, a także zaprawa cementowa do połączenia fragmentów w solidny obiekt.

Oba typy będą wymagały materiałów hydroizolacyjnych, a także piasku i kruszony kamień na poduszkę.

Zalety i wady

Zalety:

• Umożliwia zaaranżowanie piwnicy w budynku – boczna powierzchnia fundamentu w tym przypadku będzie pełniła rolę ścian piwnicznych.
• Stosunkowo ekonomiczny.
• Ma zastosowanie do różnorodnych konstrukcji o skomplikowanym kształcie w rzucie, różnej liczbie kondygnacji, dużych i małych obciążeniach.
• Umożliwia wykonanie różnych głębokości układania pod ścianami przy różnych obciążeniach, co pozwala zaoszczędzić materiały.
• Wymaga mniej robót ziemnych niż niechlujny.

Niedogodności:

• Nie nadaje się do gleb falujących i miękkich.
• Względny stos i kolumna są bardziej materiałochłonne, pracochłonne i droższe.
• Nieopłacalna w warunkach dużej głębokości przemarzania gleby.

Etapy budowy fundamentu listwowego

Instrukcja krok po kroku

1. Przed przystąpieniem bezpośrednio do prac przy budowie fundamentu konieczne jest określenie głębokości jego posadowienia. Aby to zrobić, ważne jest, aby jasno zrozumieć, jakie będą obciążenia z ciężaru własnego budynku, znajdujących się tam ludzi i rzeczy.
2. Ponadto konieczna jest analiza gruntu na budowie, ponieważ nośność zależy od jego rodzaju i innych cech. Optymalne będzie szczegółowe badanie laboratoryjne, ale jeśli nie jest to możliwe, należy przynajmniej określić jego rodzaj, gęstość, wilgotność. Metody tych badań są szczegółowo opisane w dokumentach regulacyjnych, nie wymagają skomplikowanego sprzętu i specjalistycznej wiedzy, m.in. prawie każdy może to zrobić.
3. Dalej zaczynają się prace ziemne - fragment wykopu lub wykopu o 30-50 cm głębszy niż głębokość fundamentu. Te centymetry zajmie poduszka piaskowa lub piaskowo-żwirowa. Jego rolą jest wyrównanie dna wykopu, nadanie fundamentowi dodatkowej izolacji hydro-termicznej. Poduszka powinna być odpowiednio uszczelniona.
4. Również w niektórych przypadkach poduszkę wylewa się preparatem betonowym lub tzw. preparatem betonowym. „Fapa” z chudego betonu (najczęściej B -7,5) o grubości 10-15 cm.
5. Jeśli wybierzesz prefabrykowany fundament, możesz zacząć układać elementy. Fundament z cegły można układać ręcznie, ale do pracy z ciężkimi blokami i płytami wymagany jest specjalny sprzęt.
6. Elementy fundamentu są połączone zaprawą cementowo-piaskową. Aby uzyskać silną przyczepność, nie powinien być zbyt płynny. Aby wzmocnić połączenie, możesz dodać nawet cienką siatkę wzmacniającą.
7. Zamiast płyty fundamentowe można stosować bloczki ułożone na płasko.
8. Prefabrykowany podkład listwowy można obciążyć w ciągu 1-2 dni. Jednak w porównaniu z podobnym fundament monolityczny będzie miał o jedną czwartą mniej siły i będzie kosztował 30 procent więcej.
9. Montaż fundamentu monolitycznego rozpoczyna się od montażu szalunku. Już na tym etapie należy zadbać o dziury do układania różnych komunikatów. W odpowiednich miejscach instalowane są odcinki mocnych rur o wymaganej średnicy, wypełnione ziemią lub piaskiem, aby roztwór nie płynął tam później.
10. Następnie instalowana jest klatka wzmacniająca. Poszczególne pręty zbrojeniowe są zwykle połączone ze sobą drutem dziewiarskim. W takim przypadku użycie spawania jest niepożądane, ponieważ znacznie zmniejsza odporność korozyjną stali zbrojeniowej.
11. Jeżeli dalsza konstrukcja jest również monolityczna, to przy zbrojeniu fundamentu wykonuje się odpływy 5-10 cm. Zostaną one następnie połączone ze zbrojeniem ścian lub słupów.
12. Ważne jest, aby zbrojenie było całkowicie wewnątrz kamienia betonowego, nigdzie nie stykało się ze środowiskiem zewnętrznym, w przeciwnym razie korozja wkrótce sprawi, że będzie bezużyteczny. Warstwa ochronna powinna mieć co najmniej 4-5 cm.
13. W dzisiejszych czasach okucia z włókna szklanego stają się dość popularne. Jego zalety to niska waga i cena. Wad jest jednak znacznie więcej – włókno szklane jest palne, co oznacza, że ​​w przypadku pożaru konstrukcja z takim wzmocnieniem zapadnie się znacznie szybciej i mocniej niż w przypadku tradycyjnej stali. Ponadto materiał ten nie jest odporny na elementy betonowe. Aby zabezpieczyć go przed zniszczeniem, potrzebna jest specjalna powłoka, która osłabia przyczepność betonu do zbrojenia. W związku z tym nośność konstrukcji pogarsza się. Dodatkowo plastikowe wzmocnienie lekko się ugina.
14. Po zamontowaniu zbrojenia układana jest mieszanka betonowa. Można go wykonać samodzielnie bezpośrednio w budowanym obiekcie. Jednak preferowane jest zastosowanie betonu fabrycznego. Producenci stale monitorują jakość komponentów i powstałej mieszanki, optymalizują składy i mają możliwość stosowania różnych dodatków. Dzięki temu masz pewność, że zastosowany beton spełni wymagania wytrzymałości, mrozoodporności, przepuszczalności wody itp.
15. Wytrzymałość betonu zapewnia dokładne przestrzeganie proporcji jego składników - cementu, piasku, żwiru i wody. Aby nie naruszyć tych proporcji, przy upalnej i suchej pogodzie suszącą strukturę należy dodatkowo podlać. W wilgotne i deszczowe podłoże trzeba będzie przykryć folią.
16. Po ułożeniu fundamentu należy go chronić przed wilgocią w gruncie. Istnieją różne rodzaje hydroizolacji powłok, rolek, arkuszy i natrysków, które często są łączone.
17. Obowiązkowe na obwodzie budynku z lekkim nachyleniem ślepy obszar wykonany jest z monolitycznego betonu, płyty betonowe, płyty chodnikowe lub inne odpowiednie materiały. Jego rolą jest odprowadzanie opadów z fundamentu.

Typowe błędy, których należy unikać i ich konsekwencje

Nadmierny pośpiech

Jeśli fundament jest monolityczny, konieczne jest, aby betonowy kamień zyskał znaczną część swojej wytrzymałości. Jeśli do mieszanki nie dodano przyspieszaczy twardnienia, to w normalnych warunkach 28 dnia zyska prawie stuprocentową siłę.

Najlepiej poczekać na ten czas przed kontynuowaniem prac budowlanych. Jeśli potrzebujesz budować znacznie szybciej, powinieneś poczekać co najmniej tydzień. Siódmego dnia beton ma już około 75% swojej wytrzymałości końcowej.

W przeciwnym razie fundament może się odkształcić, niwecząc wszelkie prace nad jego budową. I dobrze, jeśli dzieje się to na etapie budowy, a nie wtedy, gdy lokatorzy wprowadzają się do domu.

Ignorowanie wodoodporności

Nie należy zaniedbywać hydroizolacji. Nawet jeśli w regionie budowy panuje dość suchy klimat, a wody gruntowe nie przepływają w pobliżu budynku, wymagana będzie pewna ilość płynu w glebie. Przez pory w betonowym kamieniu przedostanie się do pomieszczenia, powodując wilgoć i grzyb.

Jak wiadomo zamarzająca woda rozszerza się, więc zimą dosłownie rozerwie beton od środka. Jeśli są w nim obecne chemicznie agresywne substancje, proces niszczenia przyspieszy jeszcze bardziej.

W zniszczonym kamieniu betonowym zbrojenie szybko stanie się bezużyteczne.

Długie przerwy w wylewaniu betonu

Nie wylewać monolitycznego podkładu w odstępach dłuższych niż 12 godzin. W przeciwnym razie połączenie między wcześniej i później wylanymi częściami konstrukcji będzie słabe, co oznacza, że ​​zmniejszy się również wytrzymałość całego fundamentu.