Jak samodzielnie podłączyć kuchenkę elektryczną?

Dziś mało kto kwestionowałby zalety kuchenek elektrycznych, które w wielu kuchniach zastąpiły tradycyjne kuchenki gazowe. Wybór produktu tego czy innego rodzaju zależy przede wszystkim od dostaw gazu ziemnego i obecności rozwiniętego gazociągu w mieszkaniu.

Właściciele zgazowanego budownictwa mieszkaniowego będą oczywiście preferować urządzenie gazowe, a alternatywą może być kuchenka elektryczna. Jeśli nie jest możliwe dostarczenie gazu ziemnego do indywidualnego domu mieszkalnego, to każdy właściciel domu zamiast przy użyciu urządzenia działającego na gazie butelkowanym (propan-butan), skroplonym gazie, użyje kuchenka elektryczna.

Do tego dochodzą niewątpliwe zalety i wady kuchenek elektrycznych, które wiążą się zarówno z designem, estetyką i ergonomią, jak i funkcjonalnością obu produktów.

Główne zalety pieców elektrycznych to:

• większa efektywność energetyczna i brak promieniowania nadmiaru energii cieplnej, aby zneutralizować, które wielu właścicieli instaluje w kuchni klimatyzator okienny;
• podczas eksploatacji kuchenek elektrycznych nie jest wymagane przeprowadzanie okresowych kontroli stanu technicznego, które zgodnie z obowiązującymi przepisami mogą wykonywać wyłącznie specjaliści z firm gazowniczych;
• większe bezpieczeństwo eksploatacji elektrycznych urządzeń gospodarstwa domowego w porównaniu z gazem;
• możliwość samodzielnego podłączenia urządzenia elektrycznego, co jest znacznie łatwiejsze do wykonania niż urządzenie gazowe oraz niepotrzebna konieczność wezwania specjalisty w celu sprawdzenia poprawności podłączenia.

Niektórzy krytycy uważają, że wadą kuchenek elektrycznych są ich wysokie koszty w porównaniu do pieców gazowych. Kwestia ta jest jednak dość kontrowersyjna - dziś na rynku AGD można znaleźć opcje budżetowe, których cena jest na poziomie urządzeń gazowych. Jednocześnie w klasie „premium” można znaleźć sprzęt gazowy, który w swojej cenie jest znacznie wyższy niż najbardziej rozpowszechnione modele elektryczne.

Rodzaje kuchenek elektrycznych

Nowoczesne domowe kuchenki elektryczne dzielą się na dwie kategorie, z których każda charakteryzuje się rodzajem płyty grzejnej:

• produkty z blatem emaliowanym i palnikami żeliwnymi;
• modele z płytą szklano-ceramiczną.

Wadą wszelkich modeli, poza swoją kategorią, powinna być pewna bezwładność cieplna - ich płyty powoli osiągają temperaturę pracy, a także powoli stygną. Dlatego dość trudno jest ustalić wymagany reżim temperaturowy. Z tego powodu opcje budżetowe zapewniają stałą regulację mocy cieplnej - o trzy... 6 pozycji.

Niewątpliwą zaletą produktów z palnikami żeliwnymi jest ich bardziej przystępna cena. Modele z powierzchnią szklano-ceramiczną mają płaską płytę grzejną. Jako elementy grzejne tych produktów można zastosować urządzenia taśmowe, halogenowe lub indukcyjne, w których znacznie łatwiej jest regulować moc.

Dlatego tanie piece elektryczne z ceramiki szklanej mają proste pokrętło, a drogie modele mogą być wyposażone w sterowanie elektroniczne lub dotykowe. Ponadto konstrukcja palników ukształtowała się kilkadziesiąt lat temu i dziś jest zdeterminowana rodzajem i wielkością elementów grzejnych. Wygląd pieców z płytą szklano-ceramiczną jest stale ulepszany, mają bardziej stylowy wygląd i większą ergonomię.

Wady modeli szklano-ceramicznych obejmują rozbieżność między wielkością płyty kuchennej a dnem naczyń kuchennych. Ta wada jest jednak kompensowana przez zastosowanie kilku pojedynczych elementów grzejnych.

Obecnie najpopularniejszymi markami domowych kuchenek elektrycznych są Beko i Vestel (Turcja), DeLuxe (Rosja), Gefest - Hephaestus and Atlant (Białoruś), Ardo, Candy, Indesit and Zanussi (Włochy), Blomberg, AEG and Bosch (Niemcy), Electrolux (Szwecja).

Oczywiście jakość pracy każdego produktu, niezależnie od marki, zależy od przestrzegania zasad działania. Jednocześnie prawidłowe połączenie wpływa nie tylko na wydajność, ale także na bezpieczeństwo użytkowania.

Powinieneś wiedzieć, że kuchenki elektryczne są dostępne z napięciem zasilania zarówno 220,0 woltów, jak i 380,0 woltów. Do mieszkania miejskiego powinieneś wybrać produkty z pierwszej kategorii. Jeśli dana osoba mieszka w prywatnym domu i ma zasilanie trójfazowe, należy preferować kuchenki elektryczne zaprojektowane na napięcie 380,0 woltów.

Zasady instalacji kuchenki elektrycznej

Płyta powinna być podłączona przez osobę o minimalnych umiejętnościach elektrycznych i ogólnych zrozumienie zasad działania instalacji elektrycznych i środków bezpieczeństwa podczas pracy z urządzenia elektryczne.

Następnie należy uważnie przeczytać instrukcję obsługi konkretnego modelu, którą należy uzupełnić o każdą nową kuchenkę elektryczną. Zastanów się, co jest nie tak. Wykonywanie prac może doprowadzić do odłączenia zasilania całego wejścia, przepalenia okablowania i uszkodzenia produktu.

Ponadto większość firm dealerskich i centrów serwisowych może odmówić naprawy gwarancyjnej, jeśli instalacja nie została wykonana przez specjalistów firmy, za pośrednictwem której produkt został zakupiony.

Z narzędzia będziesz potrzebować:

• szczypce z izolowanymi uchwytami;
• obcinaki boczne (szczypce) z izolowanymi uchwytami;
• zestaw wkrętaków;
• śrubokręt wskaźnikowy;
• multimetr z maksymalnym zakresem pomiaru prądu przemiennego 500,0... 1000,0 woltów.

Następnie konieczne jest ułożenie oddzielnej linii elektrycznej, przez którą zasilana będzie tylko kuchenka elektryczna. Rodzaj linii zasilającej zależy od rodzaju zasilania kuchenki elektrycznej. Płyty zaprojektowane na napięcie 220,0 woltów są połączone zgodnie ze schematem jednofazowym; modele zaprojektowane na 380,0 woltów można łączyć za pomocą trójfazowych lub raczej rzadkich dwufazowych schematów połączeń.

Ponadto przy podłączaniu kuchenki elektrycznej należy spełnić następujące wymagania:

• zasilanie odbywa się kablem miedzianym, którego liczba żył zależy od schematu połączeń;
• w obwodzie konieczne jest zainstalowanie oddzielnego wyłącznika i wyłącznika różnicowoprądowego;
• korpus płyty musi być uziemiony - uziemienie przez rury wodne jest niedozwolone.

Podłączanie kuchenki elektrycznej według różnych schematów

Większość współczesnych producentów kuchenek elektrycznych dostarcza swoje produkty do sieci detalicznej bez konieczności posiadania przewodu zasilającego. Wynika to z nowoczesnych wymagań bezpieczeństwa elektrycznego, które zakładają łączenie urządzeń dużej mocy metodą bezgniazdową - za pomocą specjalnych listew zaciskowych.

Ta metoda ma dwie główne zalety:

• przewód zasilający można wybrać o dowolnej długości;
• istnieje możliwość zastąpienia pojedynczej maszyny bezpiecznikiem (wkładką).

Jeśli długość przewodu nie przekracza 6,0 metrów, przekrój elektryczny każdego rdzenia może być równy 4,0 milimetrom kwadratowym. Przy większej długości minimalna wartość przekroju wzrasta do 6,0 milimetrów kwadratowych, a instalacja łącznika topliwego jest zabroniona, a zasilanie jest dostarczane tylko przez wyłącznik obwodu.

Zasadniczo urządzenie elektryczne można również podłączyć za pomocą specjalnej pary wtyczka-gniazdo. Jednak te oprawy muszą mieć natężenie co najmniej 32,0 amperów, a używanie zwykłych wtyczek domowych jest zabronione.

Połączenie jednofazowe

Połączenie jednofazowe (rys. 1) najczęściej występuje w mieszkaniach miejskich budynków wielopiętrowych. Aby to zrealizować, należy odpowiednio ustawić zworki w skrzynce zaciskowej (znajdującej się na tylnym panelu) kuchenki elektrycznej. Wszystkie nowoczesne modele wyposażone są w zworki o wymaganej sekcji. Jeśli nie ma zworek, należy je kupić w sklepie elektrycznym lub samodzielnie wyciąć z miedzianego rdzenia. Minimalny przekrój elektryczny skoczka to 6,0 milimetrów kwadratowych.

Zgodnie ze schematem w przypadku połączenia jednofazowego należy:

• połączyć zaciski 1-2-3 zworkami i podłączyć do przewodu fazowego (brązowy, szary lub czarny) przewodu zasilającego;
• połączyć zaciski 4-5 ze sobą i podłączyć do zerowego rdzenia (zwykle w kolorze niebieskim);
• podłączyć zacisk 6 do przewodu uziemiającego kabla - w przypadku sieci jednofazowej o napięciu 220,0 woltów przewód ten ma zwykle mniejszy przekrój i jest koloru żółtego lub zielonego.

Podczas wykonywania wszystkich połączeń (przewody do zacisków i zworki między zaciskami) należy zapewnić niezawodny styk elektryczny, dla którego nakrętki w skrzynce zaciskowej muszą być dobrze dokręcone. Przy złej jakości styku połączenie nagrzeje się, zaiskrzy, co doprowadzi do minimalnego wypalenia izolacji skrzynki zaciskowej i maksymalnie do pożaru.

Podłącz kabel zasilający do wtyczki w następujący sposób:

• przewód fazowy jest podłączony do wtyczki (zacisku) „L”;
• zero - do podłączenia "N";
• uziemienie - do wtyczki oznaczonej konwencjonalnym symbolem uziemienia (w niektórych produktach styk uziemiający jest oznaczony „uziemienie” lub „PE”).

Połączenie dwufazowe

Połączenie dwufazowe (rys. 2) jest stosowany dość rzadko i może być wykonywany tylko w lokalach mieszkalnych, jeśli jest w nich sieć trójfazowa. W takim przypadku palniki elektryczne zostaną podłączone do dwóch przewodów fazowych, a jedna faza pozostanie nieobciążona.

Procedura zakładania zworek, podłączania kabla do płytki i podłączania go do wtyczki jest następująca:

• zaciski 1-2 lub 2-3 łączymy zworką i łączymy z pierwszym przewodem fazowym;
• zacisk fazy wolnej (3 lub 2 w zależności od sposobu zainstalowania zworki) jest podłączony do drugiego przewodu fazowego);
• instalacja zworek (4-5) i podłączenie przewodu neutralnego i uziemiającego odbywa się w taki sam sposób, jak w schemacie jednofazowym.

Aby uzyskać dwufazowe połączenie wtykowe kuchenki elektrycznej, musisz kupić zestaw „Gniazdo wtykowe” do zasilania urządzeń trójfazowych, podczas gdy jedna wtyczka wtyczki będzie nie używany.

Połączenie trójfazowe

Połączenie trójfazowe (rys. 3) wymaga sieci trójfazowej i jest stosowany głównie w domach jednorodzinnych. Jak wiadomo, w ich przebiegu ogólnej elektrotechniki napięcie między fazami wyniesie 380,0 woltów, a między dowolną fazą a zerem - 220,0 woltów. Aby go zaimplementować, potrzebujesz kabla od czterech do pięciu rdzeni.

Kable podłączone do skrzynki zaciskowej są następujące:

• między zaciskami fazowymi (1-2-32) nie ma zworek, a każdy zacisk jest podłączony do przewodu fazowego;
• instalacja zworek (4-5) i podłączenie przewodu neutralnego i uziemiającego odbywa się w taki sam sposób, jak w schemacie jednofazowym.

Podczas samodzielnego wykonywania prac elektrycznych należy wiedzieć, że niektóre modele mają nie ma skrzynki zaciskowej, a podłączenie wykonuje się do styków znajdujących się na tylnej osłonie panele.

Koszt podłączenia energii elektrycznej

Zanim samodzielnie zaangażujesz się w podłączenie kuchenki elektrycznej, powinieneś zadzwonić do centrum serwisowego i zapytać, ile będą kosztować te prace, wykonane przez specjalistę. Jednocześnie właściciel sprzętu AGD pozbywa się wielu problemów związanych zarówno z czasem spędzonym, jak i czasami nieznajomą pracą.

Zazwyczaj warsztat wykonujący prace elektryczne zajmuje się obsługą serwisową i naprawą gwarancyjną produktu.

Na przykład w Moskwie przy wykonywaniu całego zakresu prac standardowe ceny są następujące:

• zakup niezbędnych materiałów i komponentów (bez ich kosztów) - 350,0 rubli za godzinę spędzonego czasu;
• instalacja i podłączenie gniazdka elektrycznego - 450,0... 750,0 rubli za jednostkę (w zależności od rodzaju połączenia);
• montaż instalacji elektrycznej z podłączeniem do panelu 150,0…350,0 rubli za metr bieżący;
• instalacja kuchenki elektrycznej - 1000,0 rubli.

Są firmy, które oferują wykonanie całego zakresu prac pod klucz, bez ingerencji właściciela, za 20,0...50,0 dolarów północnoamerykańskich. Jednocześnie wysoka cena dotyczy wyposażenia z płytą szklano-ceramiczną.

Na prowincji ceny są nieco tańsze. W Krasnojarsku i Nowosybirsku koszt okablowania i instalacji zaczyna się od 800 rubli. W innych centrach regionalnych, w centralnych regionach Rosji, wiele firm oferuje swoje usługi w zakresie podobnej pracy w zakresie 400,0... 500,0 rubli.