System grzewczy Leningradka w prywatnym domu

System grzewczy „Leningradka”

Leningradka należy do jednego z najpopularniejszych systemów grzewczych dla gospodarstw domowych. Był używany do ogrzewania pomieszczenia w odległych czasach sowieckich, ale nadal pozostaje aktualny. Schemat jednorurowy pozwala na efektywne wykorzystanie płyn chłodzący i ustawić komfortową temperaturę w każdym pomieszczeniu.

Montaż jest szybki i nie wymaga dużych kosztów materiałowych. Proste okablowanie można wykonać samodzielnie.

Zasada działania Leningradki przypomina obieg zamknięty, przez który przepływa płyn chłodzący. Cykl to jeden obrót gorącej cieczy od wylotu kotła do wlotu przez cały rurociąg. Temperatura powrotu jest o około 10 stopni niższa niż temperatura zasilania.

Ze względu na różnicę temperatur i siły grawitacji zachodzi naturalna cyrkulacja. Z jego pomocą płyn chłodzący ogrzewa wszystkie grzejniki znajdujące się na jednej linii. Aby stworzyć komfortowe warunki w każdym oddzielnym pomieszczeniu, podłączonych jest kilka urządzeń grzewczych.

Kolejne, bardziej racjonalne rozwiązanie, umożliwia zwiększenie wydajności Leningradki poprzez zainstalowanie pompy obiegowej, zaworów i termostatów. Podwyższony koszt wszystkich urządzeń zwróci się w postaci oszczędnego wykorzystania źródła energii i stworzenia komfortowych warunków życia.

Korzyści z Leningradki:

• prosty schemat połączeń;
• łatwa instalacja;
• ekonomiczne zużycie nośnika ciepła;
• możliwość samodzielnej naprawy poszczególnych jednostek;
• cena materiałów składowych i instalacji;
• regulacja temperatury w każdym pomieszczeniu.

Oprócz zalet nadal istnieją niuanse, na które należy zwrócić uwagę:

• Stosowanie systemu grzewczego jest dopuszczalne w budynkach o wysokości do 30 m.
• Podczas instalacji wymagane jest spawanie.
• Schemat Leningradki nie przewiduje połączenia suszenia ręczników i elementów „ciepłej podłogi”.
• Rury zewnętrzne mają dużą średnicę, co nie zawsze wygląda harmonijnie we wnętrzu.
• Całkowita długość łańcucha jest ograniczona.

Schemat połączeń

Prosta konstrukcja to sekwencyjne umieszczanie urządzeń grzewczych na linii zasilającej połączonej z kotłem gazowym. Metody okablowania są dozwolone zarówno w poziomie, jak i w pionie z dolnymi lub górnymi rurami. Płyn chłodzący może być wodny i zawierać płyn przeciw zamarzaniu.

Projekt Leningradki przewiduje następujące elementy:

• bojler;
• zbiornik wyrównawczy;
• grzejniki grzewcze;
• rury o różnych średnicach;
• zawory równoważące;
• zawory kulowe;
• termostaty;
• omija.

Wyświetlenia

1. Pionowy jednorurowy system grzewczy zapewnia obecność:
   • pompa obiegowa zwiększyć ruch chłodziwa;
   • omija grzejniki, zapewniając naprawę elementów bez ogólnego wyłączania.

   Metoda przemieszczania chłodziwa za pomocą pompy nazywa się wymuszoną. Nie jest to jednak wymagane. Pracę można wykonać naturalnie. W tym celu konieczne jest przechylenie linii podczas instalacji przy użyciu rur o dużej średnicy.

2. Przy opracowywaniu dokumentacji projektowej należy dokładnie obliczyć poziomy układ instalacji. Cechą tego typu systemu jest instalacja głównej rury na powierzchni podłogi lub w jej płaszczyźnie przy nachyleniu ruchu chłodziwa. Wysoki stopień wymiany ciepła zapewnią prace nad izolacją termiczną magistrali. Grzejniki poziome należy montować na tej samej wysokości. Obecność kranów Mayevsky'ego zapewni uwolnienie powietrza z systemu podczas uruchamiania.
3. Zastosowanie połączenia dwururowego gwarantuje równomierne rozprowadzenie chłodziwa w całej konstrukcji grzewczej dzięki doprowadzeniu gorącej cieczy jedną rurą i wylocie drugiej.System dwururowy może obejmować prowadzenie dolne i górne. Dolne okablowanie zakłada, że ​​linia znajduje się poniżej poziomu grzejników. Zapewnia to wygodne uwalnianie powietrza za pomocą kranów. Nachylenie konturu zapobiega blokadom. Górne okablowanie oznacza położenie rury zasilającej powyżej poziomu urządzeń grzewczych. Najczęściej montaż odbywa się na poddaszu lub w płaszczyźnie sufitu. W górę dopływająca woda spływa pionami do grzejników. Rura wylotowa znajduje się pod grzejnikami. Zainstalowanie zbiornika wyrównawczego pomoże uniknąć kieszeni powietrznych i regulować ciśnienie wewnątrz systemu.

W Leningradce obieg chłodziwa odbywa się w sposób naturalny lub wymuszony. Podnoszenie cieczy na wysokość z obwodem typu pionowego jest znacznie bardziej wydajne, gdy jest pompa.

Koszty energii są znacznie zredukowane dzięki głowicy w systemie grzewczym, która szybko i równomiernie rozprowadza ciepło przez rurociągi i grzejniki. To jest zasada wymuszonego obiegu.
Cyrkulacja naturalna obejmuje ruch płynu za pomocą grawitacji i różnicę w reżimach temperaturowych chłodziwa.

Efektywne działanie systemu wynika z spełnienia wymagań:

• lokalizacja kotła powinna być niższa niż grzejniki (piwnica jest idealnym miejscem do instalacji urządzeń grzewczych);
• maksymalna długość linii nie powinna przekraczać 30m;
• zalecana średnica rury wynosi od 32 do 40 mm (w tym produkty metalowo-plastikowe).

Modernizacja „Leningradki”

W działaniu dowolnego sprzętu wykryto braki, które mogą pojawić się z powodu niewłaściwej instalacji, naruszenia zasad działania lub z powodu niedoskonałych właściwości technicznych. System grzewczy Leningradki z różnych powodów może nierównomiernie rozprowadzać ciepło do grzejników.

Najczęściej wynika to z oddalenia urządzeń od kotła. Wadę można skorygować za pomocą innowacyjnych urządzeń technicznych:

• Wyreguluj dopływ nośnika ciepła do każdego grzejnika, wyposażając konstrukcję w pompę obiegową. Przyspieszony ruch płynu w rurociągu zmniejszy straty ciepła.
• Zmień liczbę sekcji w grzejnikach.
• Zainstaluj termostat, osłonę dostępu do chłodnicy i zawory równoważące.

Jak to zrobić samemu

System grzewczy można zainstalować niezależnie. Dokumentacja projektowa pomoże określić liczbę rur i grzejników. Jeśli weźmiemy pod uwagę straty ciepła domu i moc kotła, obliczenia systemu grzewczego można wykonać za pomocą specjalnego programu.

Kroki instalacji

1. Połóż półtorej lub dwucalowe rury na obwodzie domu, zaczynając od kotła.
2. Wykonać wiązanie przy kotle w celu dalszego spawania linii.
3. Zamontować zbiornik wyrównawczy do wkładu kotła.
4. Zainstaluj grzejniki i podłącz je od dołu lub ukośnie do linii.
5. Jeśli dostarczona jest pompa, zainstaluj ją na początku instalacji rurowej.

Funkcje montowania

• Zbiornik wyrównawczy jest koniecznością.
• System rur musi być zainstalowany ściśle na obwodzie domu.
• Poziom instalacji grzejników musi być taki sam.
• Montaż suwnic, obejścia, sekcji obejścia pomoże w przeprowadzeniu napraw bez wyłączania systemu.
• Jeśli planowane jest ułożenie rury w podłodze, konieczne jest wykonanie jej izolacji termicznej.
• Aby zapobiec tworzeniu się śluz powietrznych w systemie jednorurowym, na każdym grzejniku należy zainstalować zawór Mayevsky'ego.
• Dolne podłączenie grzejników ma tę zaletę, że można ukryć przewód pod skrzynką.

Opinie

„Długo myślałem o systemie grzewczym. Zatrzymałem się przy schemacie jednorurowym typu „Leningradka”. Podłączono pompę do sprzętu. Okazało się, że wystarczyło to do ogrzania 2 pięter domku. Moja rodzina doceniła moją pracę.”

„System dwururowy dla Leningradki od dwóch lat jest miłym zaskoczeniem. Myślałem, że zbyt prosty projekt sobie nie poradzi. Myliłem się. Jedynym nieprzyjemnym momentem jest to, że trzeba wyczyścić system. Okazało się, że grzejnik zaczął się źle nagrzewać - z powodu gruzu. Po oczyszczeniu działa jak poprzednio.”

„Zainstalowaliśmy ogrzewanie jak„ Leningradka ”. Ślusarz radził uzupełnić pompę. Wszystko działało dobrze, dopóki nie wyłączono zasilania. Po chwili w domu zrobiło się chłodno. W przypadku dłuższych przestojów polecam zaopatrzyć się w zapasowe źródło zasilania, aby nie uszkodzić kotła.”