Dość powszechnym problemem jest brak zaopatrzenia w wodę w prywatnym budynku mieszkalnym. W przeciwieństwie do mieszkań, w których woda jest dostarczana za pośrednictwem scentralizowanego zaopatrzenia w wodę, mieszkańcy poszczególnych budynków są najczęściej zmuszani do dostarczania wody niezależnie. Zastanów się, jak zorganizować zaopatrzenie w wodę w domu w przypadku braku zaopatrzenia w wodę.
Niezależnie od wybranego źródła każdy system powinien być wyposażony w: pompę, filtry, sprzęt do podgrzewania wody i ścieki.
Przy wdrażaniu autonomicznego zaopatrzenia w wodę konieczne jest przede wszystkim określenie źródła, z którego woda będzie dostarczana, i przeprowadzenie jego aranżacji. Do najczęstszych źródeł należą:
- Studnia artezyjska;
- Cóż „w piasku”;
- Cóż;
- Studnia abisyńska.
Studnia artezyjska pozwala wydobywać wodę z wielkich głębokości, które czasem osiągają 150 metrów, co znacznie wpływa na jej doskonałą jakość. Kolejną zaletą źródła są nieograniczone zapasy. Żywotność źródła może wynosić 50 lat.
W zakresie, w jakim woda artezyjska jest strategicznym źródłem państwa, taka studnia podlega obowiązkowej rejestracji.
Metoda wykonania studni „na piasku” polega na wydobyciu wody ze źródeł międzyzbiorowych. Przed rozpoczęciem wiercenia studni należy najpierw pobrać próbkę wody, aby uzyskać opinię na temat jakości gleby i głębokości występowania. Dzięki temu woda będzie czysta i odpowiednia do użycia. Tylko wtedy można wiercić studnię i wzmocnić ją rurami. Dno studni jest wyłożone żwirem, co chroni pompę przed zatkaniem piaskiem.
Rzadkie wykorzystanie studni przyczynia się do gromadzenia się szlamu. Zaleca się okresowe pompowanie wody, aby urządzenie pompujące się nie zatkało.
Z reguły studnia „na piasku” ma głębokość około 40 metrów i może trwać do 10 lat. Charakteryzuje się łatwością wiercenia i niewielkim wykopem.
Układ studni wymaga również wstępnego pobrania próbek w celu uzyskania opinii na temat jakości gleby i głębokości wody. Praktyka pokazuje, że większość ludzi zaniedbuje ten etap. Jest to duży błąd, w wyniku którego po wykopaniu studni często okazuje się, że uzyskana woda nie nadaje się do użycia.
Wykończenie szybu studni odbywa się najczęściej za pomocą żelbetowych pierścieni, cegieł, gruzu lub przetworzonych kłód.
Studnia abisyńska jest najłatwiejszym i najtańszym sposobem na zdobycie wody. Uzyskuje się to przez zatkanie igły i zainstalowanie pompy. Woda wytwarzana w ten sposób wyróżnia się czystością, a studnia jest szczelna, łatwa do wiercenia i ma długie zastosowanie. Średnio żywotność studni abisyńskiej wynosi około 30 lat.
Do realizacji niezależnego zaopatrzenia w wodę najczęściej stosuje się powyższe skuteczne i sprawdzone metody produkcji wody. Rodzaj gleby, produktywność rdzenia i głębokość, na której leży woda, wpływają na wybór źródła.
