Architektura krajobrazu w stylu francuskim

Styl francuski, zwany także regularnym, zaczął pojawiać się w renesansie we Włoszech. Inspiracją dla tego rodzaju sztuki zawsze była architektura, jej przejrzystość form i dokładność linii prostych.

Wyglądowi stylu we Francji sprzyjała kampania Karola VIII we Włoszech, gdzie król po raz pierwszy zobaczył zamki w Neapolu i podziwiał luksus i piękno zwykłych parków. Następnie najlepsi włoscy ogrodnicy i rzemieślnicy zostali sprowadzeni do Francji, aby pracować nad projektem ogrodów w rezydencji królewskiej.

Przez długi czas układanie ogrodów odbywało się niewłaściwie. Próbowali je tworzyć w obszarach bardziej odpowiednich do obrony zamku niż do reprodukcji sztuki. Nie było harmonijnego związku między kompozycjami krajobrazowymi ułożonymi w różnych częściach ogrodu, które łączyłyby wszystko w jedną całość. Pierwsze regularne ogrody we Francji znacznie różniły się od stylu, jaki mamy teraz na myśli.

To francuski styl projektowania parku zaczął nabierać kształtu w XVII wieku. Pierwszy taki park pojawił się w pałacu Vaux-le-Viscount. Projekt i wykonanie ogrodów wykonał słynny francuski architekt krajobrazu Andre Lenotrou. Ogrody i pałac zostały utworzone jako jedna kompozycja architektoniczna i harmonijnie połączone w jedno. Ogród został ozdobiony wiecznie zielonymi krzewami, które tworzyły symetryczne wzory geometryczne. Wzdłuż alejek znajdowały się luksusowe rzeźby i fontanny, a także drzewa i krzewy o topografii.

Najbardziej wybitnym przykładem zwykłego ogrodu w stylu francuskim są Ogrody Wersalskie, które również zaprojektował Andre Lenotrom.

Były to największe ogrody w Europie, zajmujące powierzchnię około 8 000 hektarów. Rozciągnęły się na horyzoncie i były wypełnione wieloma luksusowymi dziełami sztuki, od wdzięcznych posągów po małe partery.

Obecnie parki w regularnym stylu są nadal popularne. Głównymi cechami francuskiego stylu są konieczność wypełnienia przestrzeni tylko dokładnie przycięte krzewy lub drzewa, antyczne rzeźby i posągi, fontanny i inne dekoracje w duchu epoki królewskie.

Charakterystycznymi cechami są możliwa obecność labiryntów, straganów koronkowych, rzeźbiarskich figur stworzonych z drzew i krzewów.

Cała roślinność jest sadzona w linii prostej i jest ciągle przycinana, aby zachować wyraźny geometryczny kształt i koniecznie będzie tworzyć wzór, gdy spojrzy się z góry. W ogrodach można ustawić osobne miejsca do spacerów, uszlachetnione przez małe gaje z obecnością zaułków, terenów rekreacyjnych i lustrzanych stawów.

Ustanawianie ogrodów w regularnym stylu wymaga dużego wysiłku i kosztów. Takie ogrody są prawdziwym dziełem sztuki. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę niuanse związane z wdrażaniem tworzenia regularnych parków na etapie planowania, a także wyraźnie rozwiązać plan krajobrazowy i rozdzielić go na najmniejsze szczegóły w jego miejscach.