Najwygodniejsze sposoby przechowywania płyt, których używasz na co dzień

Każdy dom, mieszkanie, kuchnia ma specjalny pokój. Cechą pokoju kuchennego jest gotowanie. Jakość gotowania zależy od wygody i przytulności w pomieszczeniu. Wygoda - wygoda układania szafek i szuflad, na przybory kuchenne, lokalizacja zlewu i kuchenki - jest niezbędna do wysokiej jakości gotowania i jedzenia, zależy od właściciela w domu. Wygoda - czystość, kompletne zamówienie, pyszne potrawy - to twarz gospodyni. Aby to osiągnąć, wszystkie przybory powinny być przechowywane w łatwo dostępnym miejscu, aby nie było oczywiste. Rozważ najwygodniejsze sposoby przechowywania talerzy, ponieważ używamy ich codziennie.

Przechowywanie płyt

Takie miejsce powinno znajdować się na wyciągnięcie ręki od zlewu do mycia naczyń. Zapewni to wygodę składania naczyń bez zbędnych gestów. Ale jednocześnie talerze nie powinny być przechowywane z dala od pieca. Najlepszą opcją przechowywania jest szafka ścienna zaprojektowana przez producenta do suszenia i przechowywania naczyń, umieszczona między zlewem a kuchenką gazową.

Zaletą takiej szafki jest to, że w jej wewnętrznej wnęce znajduje się metalowa lub plastikowa konstrukcja, która utrzymuje płyty w pozycji pionowej. Pomiędzy konstrukcją suszarki a dolną częścią szafki znajduje się wanna o niskich krawędziach. Służy do zbierania płynącej wody z naczyń. Nad suszarką płytową zwykle ustawia się suszarkę do filiżanek.

Ale co, jeśli nie ma specjalnej szafki? Jeśli masz konwencjonalną szafkę ścienną, możesz ją samodzielnie wyposażyć. Urządzenia i suszarki często sprzedają suszarki do przyborów kuchennych. Musisz wybrać suszarkę zgodnie z rozmiarem szafki ściennej.

Przebudowa mebli z szufladami

Istnieje możliwość wyposażenia mebli w wysuwane sekcje do przechowywania naczyń własnymi rękami. Aby to zrobić, potrzebujesz okrągłych drewnianych patyczków (ograniczników) o średnicy 2 cm. Wysokość sztyftów powinna być nieco mniejsza niż wysokość szuflady. Kładziemy talerz na spodzie pudełka, zaznaczamy cztery punkty ołówkiem na zewnętrznej średnicy. Odległość między znakami powinna być taka sama.

Następnie wciskamy 1 cm od każdego punktu na zewnątrz koła i robimy notatki dla otworów. Wykonujemy wiertło, wiercimy otwory zgodnie ze średnicą wstępnie przygotowanych śrub samogwintujących. Przymocowujemy ograniczniki do wierconych otworów pionowo i mocujemy je ściśle w środku ograniczników za pomocą śrub do dolnej części sekcji. To samo robimy z płytami o innych średnicach. W celu bardziej niezawodnego mocowania, ograniczników, w punkcie dokowania zaleca się pokryć klejem.

Zaletą takiego udoskonalenia jest to, że naczynia znajdujące się między ogranicznikami nie mogą już być uszkodzone, na przykład, gdy szuflada nagle się otworzy.