Dlaczego drutów miedzianych i aluminiowych nie można skręcać bezpośrednio?

Większość zwykłych ludzi zdaje sobie sprawę, że aluminiowych i miedzianych przewodów nie można łączyć bezpośrednio ze sobą. Ale jednocześnie przyczyny takiego zakazu pozostają dla nich niezrozumiałe. Spróbujmy to rozgryźć.

Wyjaśnienie można rozpocząć od tego, że współczynnik rozszerzalności cieplnej tych metali jest inny. Rozszerzają się one różnie wraz z przepływem prądu elektrycznego. Chłodzą także przy różnych prędkościach. Styki rozpadają się i nie stają się gęste, ponieważ geometria przewodników zmienia się podczas wielu przedłużeń i skurczów. Ponadto w miejscu zerwanego kontaktu występuje wysoka temperatura.

Łuk elektryczny staje się logicznym rezultatem ciągłego używania przewodów miedzianych i aluminiowych bezpośrednio.

Warto również zauważyć, że nieprzewodząca folia tlenkowa pokrywa całkowicie całą powierzchnię aluminium. Kontakt, pogarsza się wraz ze wzrostem efektu. Połączenie jest podgrzewane, styk jest zerwany, powstaje łuk, okablowanie jest zniszczone. Te dwa metale koniecznie przegrzeją się w punkcie styku, ponieważ tworzą one tak zwaną „parę galwaniczną”.

Oto typowe odpowiedzi na pytania, dlaczego nie można podłączyć przewodów aluminiowych i miedzianych. Ale jednocześnie nie wszyscy są bogaci. W szczególności dla pierwszego wyjaśnienia może powstać wiele pytań od specjalistów. Niezawodne zaciski zapewniające stały nacisk na kontakt mogą rozwiązać ten problem. Dobrze dokręcone zapięcie zapobiega nadmiernemu rozszerzaniu się materiałów. Kontakt nie słabnie z powodu ciągłych zmian temperatury.

Nie można również nazwać całkowicie prawdziwą wersją, w której winę ponosi film tlenkowy. Podobne przewodniki aluminiowe są bezproblemowo połączone z innymi przewodnikami aluminiowymi. Tak, oczywiście, zaleca się redukcję tlenków za pomocą specjalnego smaru, tak, związki glinu należy okresowo sprawdzać. Ale nie ma zakazu korzystania z takich kontaktów, wszystko może działać przez lata.

Najbardziej prawdziwa wersja to ta, w której wspomniana jest para galwaniczna. Ale tlenki również odgrywają rolę w tym objaśnieniu. Przewodniki wykonane z miedzi są wystarczająco szybko utleniane, ale przewodzą prąd. Tlenki glinu i miedzi powodują dysocjację w kontakcie, to znaczy rozkładają się na naładowane jony. Naturalna wilgoć obecna w powietrzu wystarcza do rozpoczęcia tego procesu. W rezultacie rozpoczyna się elektroliza, podczas której ładunki są przenoszone przez jony podczas ruchu. Podczas niszczenia metalu powstają puste przestrzenie podczas tego procesu. Styk elektryczny jest przerwany.