Dekoracja salonu w duchu Wschodu z rosyjskim akcentem

Gdy ktoś mówi, że zamierza urządzić salon w stylu orientalnym, od razu pojawia się pytanie – w którym? Co oznacza ten termin? W końcu do Wschodu należą nie tylko kraje arabskie, ale także Chiny, Indie, Japonia, Korea… Myślę, że nie warto kontynuuj listę, zastanów się nad niektórymi z wymienionych opcji i przeanalizuj, jak powinno wygladać jak.

Ogólne cechy orientalnych wnętrz

Zanim przejdziemy do szczegółów, zobaczmy, co łączy wszystkie wnętrza w stylu orientalnym, bez względu na to, do jakiego kraju należą. Zacznijmy od użytych palet kolorów.

Odcienie

Po pierwsze, mimo że styl orientalny jest nieodłączny bogate, jasne kolory, nie zobaczysz tam żadnych odcieni kwasu neonowego. Użyte wszystkie kolory występują w naturze, i dlatego uspokój wzrok:

• kolorystyka drewna (w całej ich różnorodności), ochra, terakota, odcienie brązu;
• naturalne odcienie zieleni - kolory szmaragdowe, oliwkowe, malachitowe, trawiaste;
instagram viewer
• pomarańczowy, żółty, miodowy, złoty;
• odcienie burgunda, szkarłatu i rubinu.

Bez względu na nasycenie gamy, kolory dobierane są tak, aby człowiek mógł odpocząć ciałem i duszą w otaczającym środowisku.

Materiały (edytuj)

W normalnym sensie stosuje się orientalne wnętrze salonu lub innego pomieszczenia naturalne materiały. Jeśli mówimy o podłogach, używa się drewna lub płytek. Brak laminatów PCV o fakturze imitacji kamienia lub drewna. Sofy - pokryte brokat, jedwab, skóra, ale nie ze sztucznej skóry. A nakładki do nich jednak, jak wszystkie meble - z naturalnego drewna. Płyta wiórowa, nawet laminowana, jest jakoś nie do końca orientalna. Ściany wykończone dekoracyjnym tynkiem z wzorami, sztukaterią lub oklejoną tapetą z naturalnych materiałów z ornamentem.

Detale

Kolejną charakterystyczną cechą jest obfitość mat, mat, dywanów i małych dywaników we wnętrzu, w różnych kolorach i stylach, w zależności od tego, w którym kraju Wschodu powstaje nastawienie.

Jeśli chodzi o otwory, drzwi, okna i sufity, w każdym przypadku podkreślimy nasze niuanse.

Cóż, przejdźmy teraz od generała do szczegółu.

Styl arabski

Być może najbliższa naszemu rozumieniu piękna (zawsze wysoko ceniliśmy luksus) będzie arabska wersja wystroju salonu.

Tradycyjnie w „właściwym” arabskim salonie jedne z drzwi prowadzą do ogrodu na dziedzińcu - kawałek raju. Czy nie wyszło z dziedzińcem? Cóż, będziemy niepocieszona na ten temat. Ale kto powstrzymuje cię przed zorganizowaniem wyjścia na balkon w tym samym stylu z? mała szklarnia? W ostateczności zostaniemy uratowani fototapeta z wizerunkiem tego samego ogrodu na ścianie wokół drzwi. Nie do końca oczywiście w duchu „Tysiąca i jednej nocy”, ale też nieźle.

Sufity w stylu arabskim są zwykle projektowane jako sklepienie kopułowe lub lancetowe. Jeśli projekt pokoju na to nie pozwala, płyta gipsowo-kartonowa na kilku poziomach może równie dobrze służyć jako zamiennik kopuły. Dość w orientalnym stylu powiesić draperie z fantazyjnymi wzorami na suficie wokół żyrandola. Jeśli sufit jest śnieżnobiały, możesz dodać do jego projektu elementy sztukatorskie, a pośrodku salonu - ogromny żyrandol z brązu na masywnym łańcuchu.

Jeśli chodzi o ściany - są ozdobione albo śnieżnobiałą, z fałszywe kolumny i sztukaterielub w złocistobrązowych odcieniach. Idealnie pasuje do wnętrza rzeźbione drewniane panele (lub ceramiczne) o owalnych, zaokrąglonych kształtach bez kątów prostych. Generalnie w japońskiej wersji salonów przeważają kąty proste, ale o tym porozmawiamy osobno.

Często obecny na podłodze dywan wykonany z naturalnych materiałów (jedwab lub wełna), nieco ciemniejszy niż ściany w tonacji, z fantazyjnymi wzorami ligatur. Starają się zrobić otwory w kształcie kopuły lub lancetu, jeśli pozwalają na to wymiary mieszkania i pieniądze. Często zamiast drzwi pojawiają się te same dywany lub kurtyny świetlne. Odbywa się to nie tylko jako hołd dla stylu - stolarka łukowa jest trudna do wykonania i kosztuje znacznie więcej niż klasyczna prostokątna.

Do sofa charakteryzuje się gładkimi konturami bez wyraźnych rogów, obecnością wielu nakładek i miękkich podłokietników. Cały ten luksus jest obity drogimi draperiami w kojących kolorach. Ta sofa, jak magnes, zamontowana w samym środku salonu, sprzyja bezczynnej rozrywce.

Meble - stół i siedziska - są niskie i solidne, z naturalną tapicerką w kolorystyce dopasowanej do wnętrza. Mebel częsty w arabskich salonach jest odpowiednio schowany nargile, wokół którego wygodnie rozmieszczone są poduszki siedziska.

Jeśli w oknach są kraty, to są one kute kręcone, a naczynia dostępne w salonie wykonane są z antycznego srebra i brązu.

Jednym słowem będzie łatwiej spójrz na zdjęcie i uchwycić esencję projektowania salonów w stylu arabskim dla siebie. Przeczytałem - zapomniałem, zobaczyłem - zapamiętałem.

Salon w stylu japońskim i chińskim

W przeciwieństwie do arabskiego luksusu, Japonia i Chiny wydają się być bardziej powściągliwe i proste w swoim otoczeniu. Jeśli to możliwe, pokój nie jest zagracony niepotrzebnymi szczegółami. Ta cecha wiąże się, po pierwsze, z tradycyjnym małe azjatyckie mieszkania. Drugi powód - ideologicznyzwiązane z naukami o obiegu energii Chi. Chińczycy mają całą naukę na temat tego, gdzie powinno być - zwaną feng shui. Ale nie będziemy kopać tak głęboko, nie jesteśmy Chińczykami.

Kolorystyka w pomieszczeniu jest zazwyczaj jasna, z przewagą naturalnych odcieni bieli, piasku, jasnej zieleni i beżu. Jeśli już mały salon jest wykonany w ciemnych kolorach, wizualnie stanie się jeszcze mniejszy.

Ściany charakteryzują się tapeta z wizerunkiem bambusa lub stylizowana na papier ryżowy. Czasami ściany pokryte są prostokątną boazerią. Jest też malowany tynk z obrazem w stylu orientalnym. Jeśli malowanie w formie hieroglifów, dowiedz się, co oznacza napis na ścianie. W przeciwnym razie jakiś orientalista z pewnością będzie pod tym kątem sarkastyczny.

Zdjęcia są często nakładane na jedną ze ścian w formie góra Fuji, wizerunki ptaków, roślinność (zazwyczaj kwiaty wiśni), Japonki w tradycyjnych strojach.

Aby stworzyć kontrast, podłogi są ciemniejsze o jeden ton niż ściany. Widok całkowicie ciemnych podłóg w takich pomieszczeniach to raczej wyjątek od reguły. Jak zwykle stosuje się laminat o fakturze drzewnej w odcieniach beżu lub deskę bambusową. Aby zwiększyć otoczenie, ścieżki żwirowe z płaskich kamieni rzecznych są czasami układane bezpośrednio na podłodze salonu.

Większość sufitów wyposażona jest w:

• Królewna Śnieżka, matowa, idealnie gładka;
• z fototapetą błękitnego nieba z chmurami też pokryte siecią murali i hieroglifów;
• z prostokątnym rusztem drewnianym z belek, czasami jest pokryta kręconymi rzeźbami.

Konstrukcja sufitu jest tak wykonana, że ​​wydaje się być kontynuacją ścian i nie wisi nad głową mieszkańców i gości mieszkania.

Obowiązkowy atrybut wnętrza - mały prostokątny stół do ceremonii parzenia herbaty. Cóż, jakiego rodzaju spotkania w japońskim stylu bez niej?

Japoński i chiński wystrój salonu ma wiele wspólnego. Kluczową różnicą jest w doborze kolorów. Japończycy cieszą się dużym uznaniem kolory biały, zielony i czarny we wnętrzu. Chiński - czerwony, złoty lub żółty. Z reguły przy dekorowaniu sytuacji nie używa się jednocześnie więcej niż trzech kolorów.

Kolejną charakterystyczną cechą jest podział na strefy pokoje z ekranami z papieru ryżowego. To rozwiązanie przydaje się w pokojach typu studio. Taki parawan może służyć zarówno jako zasłony, jak i jako drzwi harmonijkowe. Jego plusem jest to, że przepuszcza światło, a przy umiejętnej dekoracji wygląda niesamowicie.

Meble w wersji japońskiej są przysadziste, z prostymi, niezawodnymi nogami, regularnymi geometrycznymi kształtami. Do jego produkcji używane są proste naturalne materiały - drewno, winorośl, metal, tekstylia.

Ilość elementy wystroju sprowadza się do minimum – porcelanowe naczynia, sparowane figurki, papierowe abażury, ogród z kamieni w prostokątnym pudełku i ewentualnie samurajski miecz i zbroja (lub ich imitacja) na ścianie.

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli porównamy chińskie, koreańskie i japońskie salony, przychodzi na myśl mądrość, która dotarła do nas przez wieki: „Samuraj bez miecza jest jak samuraj z mieczem. Ale tylko bez miecza ”. Wydają się być do siebie podobne, ale jednak różne.

Narzekanie na projekt korytarza w stylu indyjskim, koreańskim, indonezyjskim, wietnamskim, cejlońskim lub jakimkolwiek innym może być długie i żmudne. Łatwiej jest wygooglować i spojrzeć na zdjęcie na własne oczy, jak i jak wygląda.