Schemat ogrzewania z kotła gazowego w dwupiętrowym domu: przegląd najlepszych opcji i ich porównanie ze sobą

Budujesz nowy dom lub remontujesz stary dom, a chodziło o system ogrzewania? Nie wiesz, jaki rodzaj okablowania najlepiej wybrać? Prawidłowo zaprojektowany schemat ogrzewania z kotła gazowego w dwupiętrowym domu to gwarancja nie tylko ciepła i komfortu zimą, ale także sprawnej pracy urządzeń.

Właściwy projekt ogrzewania uwzględnia wiele czynników - od klimatu i możliwości finansowych, po konieczność regulacji punktowej i kwestie estetyczne. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy wszystkie możliwe rodzaje systemów grzewczych, zaprezentujemy i porównamy gotowe obwody z najbardziej udanym zestawem parametrów dla różnych przypadków, a także wskazać możliwości ich modyfikacje.

Rodzaje prywatnych systemów ogrzewania gazowego

Istnieje wiele parametrów, które określają rodzaj systemu grzewczego, wybór kotła gazowego jako główny generator ciepła - to dopiero pierwszy krok. Istnieje możliwość wyposażenia obiegu grzewczego poprzez połączenie wszystkich urządzeń jedną rurą lub poprowadzenie oddzielnych linii zasilających i powrotnych.

Ponadto struktura systemu zależy od zastosowanych urządzeń grzewczych, rodzaju zbiornika wyrównawczego, układu i powierzchni domu. Dodatkowo można rozbić system na kilka oddzielnych obwodów i zapewnić możliwość naturalnego obiegu w przypadku braku prądu i nie tylko.

Poniżej omówimy bardziej szczegółowo wszystkie możliwości, zalety i wady każdego typu systemu.

Schematy połączeń jedno- i dwururowych

W ramach tych dwóch typów można wyróżnić 5 podstawowych schematów połączeń.

Rozważ je w kolejności rosnącej złożoności projektu i kosztów:

1. Prosta pojedyncza rura.
2. Pojedyncza rura „Leningradka”.
3. Dwururowy ślepy zaułek.
4. „Pętla Tichelmana”.
5. Kolektor lub schemat wiązki.

pierwotniaki schemat jednorurowy podłączenie grzejników oznacza, że ​​płyn chłodzący wchodzi do drugiego grzejnika dopiero po przejściu pierwszego i tak dalej. Do takiego systemu można również włączyć ciepłą podłogę - podłącza się ją jako ostatnią, z linii powrotnej najdalszego akumulatora.

Prosty obwód jednorurowy można nie tylko sporządzić i obliczyć, ale także zamontować niezależnie. Dodatkowo łatwo wyposażyć go w możliwość naturalnego krążenia.

Jednak taki system ma poważną wadę: temperatura spada zauważalnie z każdą baterią i nie można tego w żaden sposób regulować. Jeżeli ograniczymy temperaturę zasilania do pierwszego grzejnika z zaworem termostatycznym, to we wszystkich proporcjonalnie spadnie temperatura we wszystkich - tylko częściowo pomaga zwiększenie ilości sekcji ostatnich grzejników.

Ale w dwupiętrowych domach z reguły powierzchnia jest znaczna, a systemy są zbyt długie, aby taki system działał produktywnie. Ze względu na niemożność strojenia, prosty system jednorurowy praktycznie nie jest używany.

Ulepszony schemat jednorurowy, tak zwany „Leningradka”, przewiduje objazd na każdym grzejniku. W ten sposób część chłodziwa przechodzi przez chłodnicę, a cieplejsza mieszanina wchodzi do następnej.

Jeśli dodasz do schematu krany i termostaty, otrzymasz system, który jest przeciętny zarówno pod względem ceny, jak i funkcjonalności między prostym jednorurowym a dwururowym - dość popularnym rozwiązaniem.

System dwururowy polega na podzieleniu zasilania i powrotu na dwie oddzielne rury podłączone do każdego grzejnika. Potrzebne będzie znacznie więcej materiałów, ale gorący płyn chłodzący nie będzie mieszać się ze zwrotem, a zatem skutecznie rozgrzeje znacznie większą liczbę akumulatorów.

Wygodne jest układanie gałęzi ślepych tam, gdzie nie ma możliwości zapętlenia pomieszczenia rurami, np. ze względu na drzwi balkonowe. Kierunek przepływu na zasilaniu i powrocie okazuje się przeciwny, a zatem istnieje możliwość, że woda popłynie droga najmniejszego oporu i zamyka krąg cyrkulacji już przez pierwszy grzejnik i nie dostaje się do reszty w ogóle.

Problem rozwiązuje zastosowanie zaworów równoważących, a także rur o mniejszym przekroju do podłączenia do grzejnika niż do autostrad.

Pętla Tichelmana to najbardziej udane i popularne rozwiązanie pod względem kosztów i efektywności. Różnica polega na tym, że kierunek przepływu na zasilaniu i powrocie jest równoległy, a więc przez który akumulator bez względu na to, jak płynie chłodziwo, długość kręgu cyrkulacji będzie taka sama, droga najmniejszego oporu nie będzie istnieje. Dzięki temu wszystkie akumulatory grzeją się równomiernie, ale każdy z nich można indywidualnie wyregulować lub całkowicie wyłączyć bez uszczerbku dla wydajności systemu.

Obwód kolektora implikuje obecność dwóch kolektorów, zasilania i powrotu, z których pary rur są oddzielone belkami do każdego grzejnika. Dla najlepszej wydajności kolektor ustawione tak, aby odległość od niego do każdego urządzenia grzewczego była w przybliżeniu taka sama. Zwykle na każdym piętrze instalowany jest oddzielny kolektor.

Tylko w takim układzie do każdego akumulatora zostanie doprowadzony płyn chłodzący o tej samej temperaturze i najłatwiej jest nim sterować, zmieniać moc grzewczą poszczególnych punktów.

Główną wadą schematu połączenia belek jest potrzeba dużej liczby rur, co nie tylko zwiększa koszty, ale także komplikuje instalację. Z drugiej strony eyeliner takich systemów jest całkowicie ukryty, a to wygląda estetycznie.

Inną ważną kwestią jest to, że system kolektora, w przeciwieństwie do wszystkich poprzednich, nie może być grawitacyjny. Oznacza to, że nawet z kotłem nielotnym ogrzewanie wyłączy się, gdy tylko zgasną światła i zatrzyma się pompa.

Często w domach piętrowych stosuje się różne schematy dystrybucji ogrzewania dla różnych pomieszczeń, w zależności od ich układu, powierzchni i zastosowanych grzejników.

W dwupiętrowym domu praktycznie nie stosuje się projektów jednorurowych z jedną rurą zasilającą, ponieważ ostatnie grzejniki w obwodzie działają wyjątkowo nieefektywnie. W zależności od powierzchni domu osobne kontury odpowiadają każdej kondygnacji, kilku lub nawet każdemu pomieszczeniu.

Zwyczajowo oddziela się również obieg grzejników od ogrzewania podłogowego, ze względu na konieczność różnych ciśnień i temperatur roboczych.

Podział zasilania z kotła na różne obwody można przeprowadzić za pomocą strzałki hydraulicznej, kolektora lub ich kombinacji. Pierwsza zapewnia przepływy o różnych ciśnieniach i temperaturach dla różnych systemów, natomiast druga jest skuteczna w obwodach z tym samym typem urządzeń, na przykład promieniowym połączeniem grzejników.

Systemy otwarte i zamknięte

Ten parametr wskazuje, czy występuje kontakt między chłodziwem a powietrzem i jest określany przez typ zbiornik wyrównawczy.

Naczynie wzbiorcze kompensuje wzrost objętości cieczy podczas ogrzewania, zapobiegając wzrostowi ciśnienia w układzie. Zbiornik typu otwartego ma otwór u góry i działa po prostu dzięki rezerwie objętości, napełniając się do różnych poziomów. Aby zapobiec przelewaniu się z niego wody na zasadzie naczyń połączonych, taki zbiornik należy zamontować w najwyższym punkcie instalacji. W dwupiętrowym domu z reguły jest to szczyt pionu zasilającego.

Istnieje wiele wad takiego systemu. Płyn chłodzący wchodzi w kontakt z otwartym powietrzem, co oznacza, że ​​odparowuje i zostaje wzbogacony w tlen. W związku z tym zabronione jest napełnianie takiego układu płynem niezamarzającym, trzeba będzie regularnie uzupełniać wodę, a nadmiar powietrza stale powoduje korozję i kieszenie powietrzne. Dodatkowo zbiornik wyniesiony na strych wymaga starannej izolacji i problematyczne jest zamaskowanie go w pomieszczeniu na 2 piętrze.

Zamknięty zbiornik wyrównawczy jest hermetyczny i składa się z dwóch komór oddzielonych membraną. Działa dzięki zdolności powietrza do kompresji: gdy system jest podgrzewany, woda zajmuje dużą część zbiornika, wzrasta ciśnienie w komorze powietrznej. Gdy się ochładza, to właśnie to ciśnienie wpycha wodę z powrotem do systemu.

Taki zbiornik wyrównawczy można zainstalować w dowolnym miejscu systemu, najczęściej na linii powrotnej, przed pompą. System z zamkniętym zbiornikiem jest całkowicie hermetyczny, można go napełnić nawet toksycznym roztworem glikolu etylenowego. Nawet zwykła woda w takich warunkach jest stopniowo oczyszczana z zanieczyszczeń i rozpuszczonych gazów, stając się niemal idealnym nośnikiem ciepła.

Rodzaj grzałek

W jeden system grzewczy można zaliczyć różne urządzenia: grzejniki, ogrzewanie podłogowe, konwektory i inne. Można je łączyć nawet w najprostszym obwodzie jednorurowym, ale w przypadku cyrkulacji grawitacyjnej lepiej jest używać konwencjonalnych akumulatorów.

Ciepła podłoga jest nie tylko przyjemna i wygodna, ale także ekonomiczna, ponieważ ciepłe powietrze wypełnia dolną, mieszkalną część pomieszczenia i schładza się pod sufitem. To rozwiązanie jest szczególnie niezbędne, jeśli w domu jest dziecko. Często instaluje się je również w łazience i kuchni.

Systemy składające się tylko z ciepłe podłogi, mogą być wyposażone tylko w dobrze ocieplonych budynkach i w klimacie umiarkowanym, w przeciwnym razie albo w domu będzie chłodno na mrozie, albo nie będzie można chodzić po gorącej podłodze. Z reguły w jednym schemacie łączą ogrzewanie podłogowe z niewielką liczbą grzejników - jest to zarówno piękne, jak i ekonomiczne i wygodne.

Promienniki cieszą się największą popularnością nie bez powodu: działają również na promieniowanie cieplne z płaszczyzny zewnętrznej, podgrzewanie powietrza i przedmiotów przed sobą oraz zgodnie z zasadą konwekcji przepuszczanie strumieni przez żebra powietrze.

Główną wadą tradycyjnych akumulatorów jest trudność umieszczenia ich bez naruszania wystroju wnętrza, ponieważ wszelkie ekrany maskujące zmniejszają wydajność.

Według rodzaju obiegu chłodziwa

Woda lub płyn niezamarzający przez system najczęściej przemieszcza się z pompy obiegowej: wytwarza niezbędne ciśnienie, zapewniając szybkie, wydajne i równomierne ogrzewanie. Jednak obecność pompy powoduje, że każdy system jest niestabilny - to znaczy w przypadku przerwy w dostawie prądu wyłącza się również ogrzewanie.

Alternatywną opcją są systemy grawitacyjne. Są one zaprojektowane w taki sposób, że płyn chłodzący krąży w wyniku wzrostu gęstości podczas chłodzenia, a także pod wpływem siły grawitacji - ze względu na nachylenie wszystkich rur obwodu.

Taki schemat ogrzewania prywatnego dwupiętrowego domu z nielotnym kotłem gazowym zadziała, nawet jeśli prąd w ogóle nie jest podłączony, ale cyrkulacja, a co za tym idzie wydajność, będzie znacznie niższa. Ponadto powolny przepływ pozostawia znacznie więcej osadu na ściankach układu.

Interesująca jest możliwość samoregulacji systemów z naturalnym obiegiem: im zimniej w domu, tym szybciej się ochładza chłodziwa w akumulatorach, wzrasta różnica temperatur zasilania i powrotu, co oznacza zarówno natężenie przepływu, jak i wydajność pracy ogrzewanie.

Jeśli regularne przerwy w dostawie prądu to ciężka rzeczywistość, a dom jest mały, najlepszym rozwiązaniem jest system z mieszanym obiegiem. Jego plan musi być obliczony, jak dla systemu grawitacyjnego - ze spadkami rur, kotłem w najniższym punkcie itp.

W takim układzie można zainstalować ogrzewanie podłogowe, ale będą one działać tylko przy włączonej pompie.

Okablowanie poziome i pionowe

W dwupiętrowym domu nie będzie możliwe zarządzanie tylko rurociągami poziomymi - co najmniej jeden pion na drugim piętrze musi dostarczać chłodziwo. Ale rodzaj okablowania jako całości się nie zmienia.

Okablowanie poziome można wykonać na każdym piętrze. Dzięki niemu rury łączą wszystkie grzejniki tego samego poziomu w jeden obwód. Jest to najbardziej wszechstronny i popularny, zaimplementowany w dowolnym układzie.

Łatwo sobie wyobrazić okablowanie pionowe jednorurowe na przykładzie systemu grzewczego budynków mieszkalnych. Układ każdej kondygnacji, w tym usytuowanie grzejników, doskonale się w nich komponuje. Każda bateria jest połączona pionem z tymi samymi sąsiadami od dołu i od góry, aw mieszkaniu nie ma poziomych rur grzewczych.

Jeśli układ w Twoim domu pozwala na umieszczenie wszystkich grzejników dokładnie jeden na drugim, układ pionowy będzie działał sprawniej, szczególnie przy grawitacyjnym typie cyrkulacji. Ponadto piony są łatwiejsze do ukrycia niż rurociągi poziome.

Jednak podczas instalacji systemu konieczne będzie wielokrotne przechodzenie przez podłogi, a to jest trudniejsze niż przepuszczenie rury przez ścianę.

Wyposażenie dodatkowe – zalety i wady

Każdy schemat ogrzewania można ulepszyć, dodając do niego zawory termostatyczne, aby dostosować działanie każdego baterie, termostaty, włącznik hydrauliczny, pompa cyrkulacyjna dla każdego obwodu, inne dodatkowe urządzenia.

Żurawie Mayevsky'ego a otwory wentylacyjne w górnej części każdego pionu są obowiązkowe w systemach z zamkniętym zbiornikiem wyrównawczym. Każde dodatkowe urządzenie sprawia, że ​​system jest wydajniejszy, bardziej ekonomiczny oraz umożliwia dokładniejsze i wygodniejsze ustawienia.

Używaj tylko niezbędnych komponentów, ponieważ im mniej jednostek, tym mniejsze prawdopodobieństwo awarii jednego z nich i zatrzymania systemu.

Najlepsze schematy dla dwupiętrowego domu

W każdym przypadku konieczne jest opracowanie indywidualnego projektu ogrzewania, który zapewni sprawną i ekonomiczną eksploatację.

Aby dokonać właściwego wyboru, weź pod uwagę następujące czynniki:

• klimat i jakość ocieplenia budynków;
• liczba i przeznaczenie pomieszczeń. Czy wszędzie potrzebne jest stałe i równomierne ogrzewanie;
• stabilność zasilania i obecność generatora w dużej mierze determinują rodzaj obiegu;
• indywidualne życzenia mieszkańców - ciepłe podłogi lub ściany w osobnych pomieszczeniach lub w całym domu itp.;
• układ pomieszczeń - czy możliwe jest okablowanie na całym obwodzie;
• wymagania projektowe i etap naprawy. W wielu przypadkach wszystkie rury, a czasem nawet urządzenia grzewcze, mogą być ukryte w podłodze i ścianach;
• budżet - kosztorys rozmieszczenia ogrzewania w jednym budynku może się różnić wielokrotnie i dziesiątki razy.

Odpowiadając na wszystkie te pytania i znając cechy różnych schematów, zorientujesz się, jaka jest wymagana opcja.

Następnie proponujemy wybrać jeden ze sprawdzonych skutecznych schematów podłączenia grzałek do kotła i dostosować go do swojego układu.

Leningradka jednorurowa - niezawodna i tania

Taki schemat jednorurowy jest jednym z najtańszych, najprostszych i najstarszych, ale aktualny i popularny do dziś. Zastosowanie samych grzejników umożliwia zapewnienie mieszanego typu obiegu w przypadku braku prądu. Aby to zrobić, kocioł gazowy musi być nielotny, wszystkie rury mają nachylenie 5–10 mm na 1 m.

Aby ułatwić regulację, można umieścić termostaty na zasilaniu każdej baterii, zawory regulacyjne na obejściach baterii. Dodatkowy zawór na pionie umożliwi wyłączenie obiegu grzewczego oddzielnej podłogi.

Ogrzewanie podłogowe można włączyć do systemu jako osobny, trzeci obieg lub zastąpić grzejniki na jednej kondygnacji. Jednak w tym przypadku podział przepływów musi przejść przez mieszacz termiczny lub strzałka hydraulicznaaby podłoga nie nagrzewała się przy mrozach do 70 - 80 °C, jak baterie.

Należy również pamiętać, że w przypadku przerwy w zasilaniu będą działać tylko akumulatory, aw ściśle poziomym obwodzie ogrzewania podłogowego płyn chłodzący będzie bezczynny.

Główne ograniczenie w aranżacji takiego systemu dotyczy powierzchni ogrzewanej: dom o powierzchni powyżej 100 m²² nie nagrzewa się przy naturalnej cyrkulacji chłodziwa. Taki system zaoszczędzi tylko odszraniania rur i pęknięcia wymiennika ciepła kotła podczas długiego przestoju, ale nie przed zimnem.

Ponadto, nawet przy wymuszonym obiegu, taki obwód grzewczy jest prawie niemożliwy do skonfigurowania, jeśli zawiera więcej niż 5 - 7 baterii. Oznacza to, że dla ułatwienia użytkowania w dużym domu konieczne jest rozbicie obwodu na więcej obwodów.

Więcej informacji na temat rozmieszczenia jednorurowego systemu grzewczego Leningradka można znaleźć w ten materiał.

Pętla Tichelmana z wymuszonym obiegiem

Jak już wspomnieliśmy, ten schemat połączeń zapewnia najbardziej wydajną pracę i wygodną regulację każdego grzejnika przy stosunkowo niskim koszcie materiałów.

System może obejmować cały dom jedną pętlą, być podzielony na 2 obwody według pięter, jak na schemacie lub być stosowany tylko na jednym piętrze lub jego części.

Nowoczesne systemy ogrzewania grzejnikowego są często wyposażone zgodnie z takim planem, jeśli możliwe jest ukrycie rurociągu. Ponadto w jednym obwodzie można umieścić różne typy urządzeń: grzejniki, konwektory, kurtyny termiczne.

Połączenie kolektora i systemy mieszane

Zastosowanie rozdzielacza do rozdzielenia nie tylko obiegów grzewczych, ale również do indywidualnego podłączenia każdego urządzenia to najnowocześniejsze i przyjazne dla użytkownika rozwiązanie.

Ma szereg zalet:

• piękne - wszystkie rury są ukryte w podłodze i ścianach;
• wygoda - regulacja dowolnego urządzenia w szafce rozdzielacza;
• wydajny – wszystkie urządzenia zasilane są tym samym gorącym płynem chłodzącym, ale każde z nich grzeje dokładnie tyle, ile potrzebujesz;
• uniwersalny - urządzenia różnych typów można podłączyć do jednego kolektora, niezależnie od układu.

Główną wadą tego rozwiązania jest wysoki koszt zarówno materiałów, jak i montażu. Rury będą potrzebne znacznie bardziej niż w przypadku jakiegokolwiek innego schematu połączeń, a układanie komunikacji na podłodze, zwłaszcza jeśli wylano już wylewkę betonową, będzie dużo kosztować.

Warto również wziąć pod uwagę, że takie połączenie całkowicie wyklucza możliwość naturalnego obiegu.

W dwupiętrowych domach z reguły jeden kolektor jest zainstalowany na środku każdego piętra, ale przy dużej liczbie grzejników i kolektorów może być ich więcej. W przypadku ogrzewania podłogowego stosuje się oddzielne kolektory, o niższej temperaturze chłodziwa.

Schemat grawitacji pionowej

Poza opisanymi standardowymi opcjami istnieją również bardziej egzotyczne, jak np. pionowa dwururowa z naturalnym obiegiem. Być może jest to najlepsze rozwiązanie dla dwupiętrowego domu, w którym często gaśnie światło.

Ze względu na to, że woda łatwiej krąży w układzie pionowym niż poziomym oraz dużym zbiorniku wyrównawczym pod dachem pełni rolę kolektora, zapewnia najbardziej wydajne i równomierne ogrzewanie nawet bez użycia pompa.

Rura doprowadzająca ciepłą wodę do zbiornika wyrównawczego i przewód powrotny powinny być najgrubsze; piony zasilające II piętro są nieco cieńsze, ich dolna część na I piętrze ma jeszcze mniejszą średnicę, a rury do podłączenia grzejników mają najmniejszy przekrój.

Wnioski i przydatne wideo na ten temat

W tym filmie możesz zobaczyć, jak schemat dwururowy jest realizowany w praktyce w dwupiętrowym domu:

O rozmieszczeniu systemu kombinowanego z grzejnikami i ogrzewaniem podłogowym dowiesz się tutaj:

Ten film jest przydatny dla tych, którzy zamierzają wyposażyć ogrzewanie w cyrkulację grawitacyjną lub mieszaną:

Podsumowując, możemy powiedzieć, że nie ma idealnego i uniwersalnego schematu ogrzewania: w każdym konkretnym przypadku należy wziąć pod uwagę i nadać priorytet wielu czynnikom. Staraliśmy się opisać wszystkie dostępne opcje, aby wybór był łatwiejszy i bardziej poprawny.

Jaki jest schemat ogrzewania w Twoim domu? Jak bardzo jesteś z tego zadowolony i co chciałbyś zmienić? Dołącz do dyskusji poniżej.