Uziemienie instalacji elektrycznych: rodzaje, podstawy, zasady, przewodniki, wymagania, klasyfikacja systemów, jak to zrobić

Rozmieszczenie uziemienia instalacji elektrycznych jest warunkiem koniecznym bezpiecznej eksploatacji wszelkich urządzeń elektrycznych. Prawidłowo wykonana „ziemia” może zapobiec poważnym obrażeniom, a nawet uratować zdrowie lub życie, nie mówiąc już o uszkodzeniu drogiego sprzętu.

Klasyfikacja systemów uziemiających

Stara (szósta) edycja PUE przewidywała 2 opcje uziemienia transformatorów elektrycznych i odbiorców. W tym przypadku klasyfikacja schematów uziemienia wyglądała na prostą:

1. Głuchy (bez ziemi) autobus neutralny. Podłączony bezpośrednio do pętli uziemienia na transformatorze rozdzielczym. Kilka przewodów trafiło do konsumentów. Mieli własne uziemienie.
   instagram viewer
2. Zdalny lub izolowany neutralny. Szyna uziemiająca nie była podłączona do obwodu wykopanego w ziemi, ale została przeprowadzona oddzielnym przewodem oprócz dwóch już ułożonych przewodów zasilających.

Teoretycznie system uziemienia powinien działać jak w zegarku - jest to proste i zrozumiałe dla każdego elektryka podłączającego instalację elektryczną do sieci. W większości przypadków uziemienie działało prawidłowo, jeśli równowaga napięcia i przewód uziemiający zostały wykonane prawidłowo.

Problemy pojawiły się tylko przy nierównomiernym obciążeniu (zwykle na terenach wiejskich) lub z przerwą w biegu neutralnym. Izolowany przewód neutralny zawsze miał nadmiar potencjału w stosunku do „punktu zerowego”, co było niebezpieczne.

Nawet na najprostszych urządzeniach oświetleniowych, lodówkach, nie mówiąc już o mocniejszych instalacjach elektrycznych, pojawił się potencjał, którego wartość była niebezpieczna dla zdrowia i życia człowieka.

Od 2009 Siódma edycja PUE (rozdział 1.7) określa nowe schematy uziemienia instalacji elektrycznych i wprowadza ich klasyfikację, oznaczenie literowe.

W nowoczesnej klasyfikacji przedstawiono 5 rodzajów uziemienia instalacji elektrycznych:

1. TN-C - stara wersja z dedykowanym uziemionym „głuchym” neutralnym.
2. Wersja TN-S z odseparowanym przewodem neutralnym i ochronnym (uziemienia).
3. Schemat TN-C-S. Przewód neutralny (N) jest wyrównany z przewodem ochronnym PE.
4. Schemat TT. Przewód ochronny jest podłączony do indywidualnego uziemienia instalacji elektrycznej.
5. Wersja TI z izolowanym punktem neutralnym i własnym uziemieniem instalacji elektrycznej.

Pierwszy i ostatni schemat to stare systemy organizacji uziemienia części pod napięciem, które istniały w szóstej i wcześniejszych edycjach UEP. Zostały one uwzględnione w klasyfikacji, ponieważ wszystkie instalacje elektryczne, transformatory, sprzęt elektryczny, okablowanie w pomieszczeniach przemysłowych i mieszkalnych zostały wykonane dokładnie według tych dwóch schematów. Nikt niczego nie zmienił. Bez kolorów przewodów, bez schematu okablowania. Dlatego w siódmej edycji PUE po prostu dodali do klasyfikacji 3 dodatkowe systemy stosowane w importowanym sprzęcie.

Teraz linia uziemiona względem instalacji elektrycznej została oznaczona jako „T”, a linia izolowana - „I”. „N” oznaczało zerowy przewód roboczy. W kablu jest zawsze niebieski i służy do prądu. Montowany na izolowanych zaciskach. Jeśli chodzi o „uziemienie” na ziemi, będzie na nim nadmiar potencjału.

Do uziemienia korpusu instalacji elektrycznych, łączących się z pętlą uziemienia (na ziemi), stosuje się przewód z oznaczeniem PE (żółto-zielony, w paski). To jest prawdziwe zero w okablowaniu.

Do 2009 roku zero (uziemienie) w instalacji elektrycznej przeprowadzono za pomocą czarnego drutu. Dlatego przed sprawdzeniem lub przeglądem rozdzielnicy warto najpierw poszukać zerowych żółto-zielonych i czarnych przewodów. Przed rozpoczęciem pracy sprawdź wskaźnikiem, który z nich odpowiada za uziemienie instalacji elektrycznej.

Uziemienie TN-C

Jest to stary uziemiony obwód neutralny dla sieci z instalacjami elektrycznymi do 1000 V, w niektórych przypadkach do 6000 V. Tutaj zero robocze i masa są połączone w jednym autobusie. Mimo „przestarzałego” rozwiązania ta opcja jest nadal stosowana w sprzęcie AGD, w starych liniach energetycznych.

System TN-C jest uważany za jeden z bardziej skutecznych sposobów ochrony osoby przed porażeniem elektrycznym. Ale z zastrzeżeniem prawidłowego ułożenia urządzenia uziemiającego w ziemi. Aby uziemiająca część okablowania działała prawidłowo, konieczna jest aktualizacja i okresowe przywracanie obwodu. To najsłabszy punkt w całym obwodzie TN-C.

Uziemienie TN-S

Program pojawił się w Europie 60-70 lat temu i okazał się bardzo niezawodny, bezpieczny, ale droższy w utrzymaniu. Nie był popularny w ZSRR.

Wersja izolowanego przewodu neutralnego jest stosowana tylko w instalacjach elektrycznych do 1000 V. Schemat TN-S jest stosowany w warunkach, w których nie można wyposażyć skutecznego uziemienia za pomocą rozpraszającego obwodu metalowego w ziemi. Czasami używany w mobilnych instalacjach wytwarzających energię.

Importowany sprzęt AGD, sprowadzony z tej samej Europy Wschodniej, zaskoczył obecnością dodatkowego zacisku uziemiającego na wtyczce. TN-S jest często określany jako uziemienie euro, chociaż nie jest to do końca prawdą. Do mieszkania dostarczana jest sieć jednofazowa o napięciu roboczym 220 V za pomocą 3 przewodów (fazowy, neutralny i uziemiający). Do zasilania trójfazowego instalacji elektrycznych wymagane było odpowiednio 5 przewodów.

System TN-S oznacza, że ​​zero ochronne i „neutralne” są rozdzielone na całej linii.

W tym przypadku PN jest neutralnym (niebieski przewód), PE jest czystym zerowym „uziemnikiem” (żółto-zielony przewód w paski).

System TN-S ma szereg zalet:

• nie ma potrzeby zakopywania metalowego obwodu w ziemi;
• brak zakłóceń spowodowanych promieniowaniem wysokiej częstotliwości;
• Możliwe jest zainstalowanie RCD.

Aparatura lub urządzenia zabezpieczające działają na zasadzie pomiaru prądu upływu w wilgotnym środowisku. Gdy tylko prąd upływu z fazy do gruntu (mokra podłoga, ściany lub jakakolwiek inna powierzchnia) lub do przewodu neutralnego przekroczy bezpieczny próg 30 mA, maszyna odłączy linię od zasilania.

System uziemiający TN-C-S

Ta opcja może być uważana za rozwiązanie pośrednie lub sposób na wyeliminowanie problemu starego TN-C i bardziej nowoczesnego TN-S w zasobach mieszkaniowych. Problem jest bardziej niż istotny ze względu na masową budowę nowych zasobów mieszkaniowych, a także remont starych mieszkań.

TN-C-S łączy w sobie elementy poprzednich systemów uziemiających. W najbardziej zaawansowanym systemie uziemienia instalacji elektrycznej TN-S kabel do mieszkania na rozdzielnicy doprowadzony był rozdzielonym przewodem neutralnym i ochronnym. Ponadto cała belka rozciągała się od podstacji transformatorowej. Teraz kabel został dostarczony do prywatnego domu (przy wejściu do wieżowca), w którym do ochrony i uziemienia użyto jednego wspólnego kabla PE-N lub PEN (a także neutralnego).

Na ekranie wejściowym PEN przełączane są 3 przewody:

• przewód neutralny, niebieski (N);
• przewód ochronny, żółto-zielony PE;
• wyjście do szyny uziemiającej lokalnej pętli uziemienia.

W rezultacie okazuje się, że możliwe jest podłączenie importowanych instalacji elektrycznych, ponieważ istnieje linia ochronna i neutralna. Z drugiej strony okablowanie w domu lub mieszkaniu wyposażone jest w lokalne uziemienie na ziemi, co zwiększa poziom bezpieczeństwa.

System niejako łączył zalety TN-C i TN-S, ale jednocześnie odziedziczył ich wady. Np. w przypadku przerwy w linii PEN lub jeśli wyjście do dodatkowej pętli masy jest zepsute (często się dzieje), to zwiększony potencjał przejdzie przez przewód neutralny do obudowy instalacji elektrycznej. To już jest obarczone porażeniem prądem.

Uziemienie TT

Na pierwszy rzut oka nieco nietypowy, ale w rzeczywistości bardzo praktyczny, podwójnie uziemiony obwód CT przez długi czas i masowo używane na przedmieściach, na wsi, w domkach letniskowych i chałupach rozliczenia.

Zgodnie z siódmą edycją PUE (punkt 1.7.3), układ TT to obwód, w którym przewód neutralny jest głucho uziemiony do podstacja transformatorowa (lub transformator rozdzielczy), a także wyposażona w obwód uziemiający części otwartych instalacje elektryczne. W tym przypadku obie masy są elektrycznie niezależne.

System jest prosty i niezawodny, choć przed pojawieniem się PUE w edycji 2009, uważane za ryzykowne i formalnie zakazane. Obecnie korzystanie z instalacji elektrycznych w domach prywatnych do uziemienia jest dozwolone tylko wtedy, gdy spełnione są następujące warunki:

1. Układ pełnoprawnej pętli uziemienia w ziemi.
2. Montaż systemu wyrównania potencjałów na wszystkich metalowych elementach w domu.
3. Zastosowanie RCD (urządzenie różnicowoprądowe).

Paragraf 1.7.59 PUE określa schemat włączania urządzeń RCD.

Najtrudniejsze będzie wykonanie pętli uziemienia. Nie wystarczy wykopać wykop i spawać obwód ze starego metalowego narożnika. Powierzchnia styku metal-ziemia musi być na tyle duża, aby rezystancja uziemienia mierzona przez specjalne urządzenie nie przekraczała obliczonej wartości w omach. Wartość (R) nie powinna przekraczać ilorazu 50 podzielonego przez maksymalną wartość prądu zadziałania RCD. Z kilku urządzeń wybierany jest ten, który ma maksymalny prąd.

Układ neutralizacji potencjału to przewodnik (miedziany), który służy do łączenia głównych metalowych obiektów z ziemią, na której może pojawić się nadmiar potencjału. Mogłoby być:

• obudowa instalacji elektrycznej;
• Urządzenia;
• ramy stalowe;
• wentylacja;
• rury wodociągowe i kanalizacyjne.

IT system uziemienia

Stara wersja, szeroko stosowana na terenach byłego ZSRR podczas masowej budowy „Chruszczowa”. Schemat uziemienia IT to klasyczny z izolowanym punktem neutralnym.

Obudowa odbiornika instalacji elektrycznej otrzymuje tylko 3 przewody (prąd trójfazowy) i 2 - z siecią jednofazową. Zero w sieci konsumenta jest uziemione zgodnie z istniejącymi zasadami uziemienia.

Korzyści z programu:

1. Przypadkowe dotknięcie ręką pod napięciem, ale nieizolowanego przewodu powoduje lekkie mrowienie zamiast pełnego porażenia prądem.
2. Niski prąd upływu, gdy zero jest zwarte w okablowaniu do uziemionej obudowy.
3. Drut spadający na ziemię (przerwa na słupie) nie prowadzi do pojawienia się napięcia krokowego.

Wśród niedociągnięć można zauważyć niemożność użycia RCD. Ponadto, gdy między zerem a jedną z faz włącza się potężne obciążenie o niskiej rezystancji, na trzecim przewodzie pojawia się nadmiar potencjału o znacznej wielkości.

Wymagania dotyczące uziemienia instalacji elektrycznych do 1000 woltów

Wyposażenie urządzeń uziemiających i ochronnych po stronie transformatora lub generatora jest mało interesujące dla konsumentów. Dla tych, którzy obsługują instalacje elektryczne, korzystają ze sprzętu AGD, ważniejsze jest prawidłowe uziemienie.

Wymagania dotyczą uziemienia instalacji elektrycznych do 1000 W:

1. Zapewnij niezawodne połączenie o minimalnej rezystancji prądu pomiędzy korpusem instalacji elektrycznej a uziemieniem.
2. Zapewnij normalne rozproszenie nadmiaru potencjału, który spadł na korpus instalacji elektrycznej w wyniku awarii.
3. Unikaj napięcia krokowego.

Na prawidłowo wyposażonym uziemieniu, w przypadku przebicia izolacji, prąd popłynie ścieżką o najmniejszym oporze - przez metalowe części obudowy do szyny uziemiającej do ziemi. Ponieważ w podstacji lub w sekcji pośredniej zero jest również uziemione w ziemi, prąd przepływa przez masy uziemienia w kierunku transformatora. Ze względu na opór mas uziemienia prąd elektryczny ulegnie rozproszeniu, tracąc potencjał.

W takim przypadku dotknięcie uziemionego korpusu instalacji elektrycznej suchą ręką będzie całkowicie bezpieczne, nawet jeśli zwiększone napięcie częściowo przez niego przebije. Normalna rezystancja uziemienia rzadko przekracza kilka omów. Dla suchej skóry ludzkiej liczba ta wynosi kilka tysięcy omów, dla mokrej (ale nie mokrej) - od 500 omów do 1000 omów.

Podstawowe wymagania dotyczące rozmieszczenia uziemienia ochronnego dla napięć 42-380 V dla prądu przemiennego i 110-440 V dla bezpośredniego w specjalnych warunkach (obecność mediów o wysokiej przewodności) opisano w GOST 12.1.013-78. W innych przypadkach uziemienie instalacji elektrycznych powyżej 380 V AC i 440 V DC odbywa się na podstawie GOST 12.1.030-81.

Uziemienie naturalne

Są to obiekty i środowiska, które przyczyniają się do odprowadzania potencjału napięcia do masy ziemi rozpraszającej prąd. Przewody uziemiające mogą być sztuczne i naturalne. Do tych pierwszych należą specjalnie produkowane masy rozpraszające i urządzenia o określonej charakterystyce. Po drugie - wszelkie metalowe przedmioty na powierzchni gleby, ułożone w przypowierzchniowej warstwie gleby. To może być:

• stalowe rury wodne;
• mocne kable z metalową (ołowianą) osłoną ochronną;
• wzmocnienie ścian i fundamentów;
• żeliwna komunikacja kanalizacyjna;
• stojaki;
• elementy uchwytów pionowych.

Wszystko to w taki czy inny sposób styka się z glebą iw obecności czynnika przewodzącego (nawilżanie) może działać jak naturalny grunt. Oprócz zdolności do przenoszenia potencjału do ziemi, naturalne przewody uziemiające charakteryzują się zdolnością do rozpraszania prądu, częściowego gaszenia i zamiany jego energii na ciepło.

Naturalne przewody uziemiające mogą pomóc w rozproszeniu nadmiernego potencjału i mogą spowodować porażenie prądem, jeśli uziemienie jest wadliwe. Na przykład, jeśli gniazdo w łazience lub obudowa instalacji elektrycznej nie są uziemione lub szyna uziemiająca jest uszkodzona. Dodatkowo podłoga jest na płycie żelbetowej.

Beton łatwo wchłania wodę i wilgoć przesiąka do stalowego zbrojenia (jeden z rodzajów naturalnego gruntu). Nadmierny potencjał z fazy w gnieździe może spłynąć po mokrej powierzchni do mieszacza wody. Jeśli staniesz boso na podłodze i dotkniesz kranu, możesz doznać silnego porażenia prądem. Dlatego podłoga w łazience lub w kuchni musi być pokryta hydroizolacją.

Znaczenie odporności na kapanie

Najważniejszą cechą uziemienia jest wartość nadmiernej rezystancji rozpraszania potencjału. Działanie pętli uziemienia można przedstawić jako obwód zamknięty, w którym prąd z linii fazowej wchodzi do obudowy instalacji elektrycznej, a następnie ścieżką o najmniejszej rezystancji trafia do ziemi.

Prąd elektryczny płynący do pętli uziemienia musi być skutecznie wygaszony. Dlatego pętla masowa wykonana jest nie tylko z masywnych stalowych profili czy rur o stosunkowo dużej powierzchni. Obwód powinien być duży - poprawia to „rozprzestrzenianie się” prądu w masie przewodzącej.

Dlatego uziemienie potężnych instalacji elektrycznych o napięciu roboczym 380-660 V jest wykonane w postaci obwodu prostokątnego o długim obwodzie. Im większy prostokąt, tym lepsze rozpraszanie prądu i niższy opór.

Nie zaleca się również silnego zmniejszania rezystancji urządzenia uziemiającego. Wielkość bieżącego rozpraszania musi być zgodna z zaleceniami PUE i GOST, a co najważniejsze, być względnie stała o każdej porze roku.

Jest to szczególnie ważne w przypadkach, gdy w pobliżu domu znajduje się podstacja lub transformator z uziemionym punktem zerowym. Na przykład, jeśli prywatny dom znajduje się na obszarze miejskim z licznymi podziemnymi mediami, jest to całkiem możliwe że stalowe rury wodociągowe mogą drastycznie zmniejszyć opór „ziemi” i doprowadzić do wypadku na instalacja elektryczna.

Czasami właściciele ograniczają się do konwencjonalnego uziemienia pinów. Jest to prostsze i tańsze niż obwód, a w przypadku małych domowych instalacji elektrycznych wystarczy. Ale w tym przypadku pojawia się drugi problem. Prąd elektryczny, który dostaje się do gleby z korpusu instalacji elektrycznej wzdłuż samej szyny uziemiającej, tworzy dodatkowy potencjał na ziemi. Im wyższe napięcie sieciowe, tym wyższy potencjał drenażu. Zwłaszcza jeśli szczegóły pętli uziemienia są wykopane na płytką głębokość.

Ponieważ powierzchnia styku metalowego pręta z ziemią jest niewielka, rezystancja pętli uziemienia jest duża. Nadmiar potencjału rozprzestrzenia się promieniowo z pręta, zmniejszając się na powierzchni w miarę oddalania się punktu instalacji. Pojawia się napięcie krokowe.

Oznacza to, że w deszczu, mgle lub ze śniegiem każdy, kto zdecyduje się chodzić w mokrych butach w pobliżu kolca, dozna bolesnego porażenia prądem w stopy.

Jeśli znajdziesz się w takiej strefie, możesz z niej wyjść tylko skacząc, mocno przyciskając stopy do siebie.

Zazwyczaj takie strefy występują w pobliżu instalacji elektrycznych wysokiego napięcia.

Prace uziemiające w przypadku naruszenia izolacji ochronnej części pod napięciem

Sytuacja, w której izolacyjna powłoka kabla na linii została zerwana, nie jest brana pod uwagę. Sieć ma własne uziemienie i jeśli nastąpi awaria izolacji, maszyna wyłączy linię.

W domu lub w miejscu pracy możliwe jest uszkodzenie izolacji fazowej:

1. W systemie TN-S (który jest wszechobecny w nowoczesnych przestrzeniach mieszkalnych) spadnie nadmiar potencjału przypadku odpowiednio prąd będzie przepływał przez przewód ochronny PE do pętli uziemienia podłączonej do tablica rozdzielcza.
2. Jeśli izolacja fazy nie jest uszkodzona, a okablowanie pali się małymi impulsami. W wilgotnych pomieszczeniach, przy dotykaniu części metalowych lub części pod napięciem, można wyczuć lekkie mrowienie (potencjalne wstrząsy). Nie będzie problemu, jeśli na linii znajduje się RCD z uszkodzonym okablowaniem - po prostu wyłączy okablowanie na ekranie.

W przybliżeniu ten sam obraz będzie w przypadku uziemienia domowych instalacji elektrycznych zgodnie ze schematem TN-C-S. Tylko nadmiar potencjału trafi do pętli uziemienia wejścia. Jedynym minusem jest to, że wspólne urządzenie uziemiające podłączone do rozdzielnicy budynku mieszkalnego może zostać uszkodzone lub uszkodzone. W takim przypadku może dojść do porażenia prądem, ponieważ przewód ochronny PE, który musi być uziemiony, jest również podłączony do przewodu neutralnego prowadzącego do podstacji.

Systemy TT i IT nie są wykorzystywane w warunkach domowych.

W schemacie T-C, jeśli izolacja zostanie uszkodzona, prąd częściowo przejdzie do linii zerowej, a częściowo do pętli uziemienia zakopanej na dziedzińcu domu. Jeśli jest poprawny, nic się nie stanie. W przypadku zwarcia automatyczna maszyna do workowania wyłączy zasilanie linii. Można bezpiecznie dotykać obudowy, ale bez dotykania innych metalowych przedmiotów.

Czasami pojawia się lekki, ledwo zauważalny cios. Ale to zjawisko wynika z faktu, że ludzkie ciało ma swoją własną zdolność.

Ochrona sprzętu elektrycznego w warsztatach

W pomieszczeniach przemysłowych z reguły instalowana jest znaczna ilość sprzętu głównego i pomocniczego. Dodatkowo warsztat musi posiadać systemy wentylacji i oświetlenia, które są podłączone do osobnej linii.

Oświetlenie musi być niezależne zgodnie z zasadami bezpieczeństwa przeciwpożarowego, Wentylacja jest dodatkowa wyposażony w całą siatkę przewodów pomocniczych (izolowanych) z ogranicznikami i sztucznymi elektrody uziemiające. Z ich pomocą usuwany jest potencjał wysokiego napięcia elektryczności statycznej, który gromadzi się na kanałach wentylacyjnych podczas ruchu powietrza.

Oba systemy uziemiające muszą być galwanicznie niezależne od głównego systemu ochrony urządzeń elektrycznych. TN-C i TN-S mogą być stosowane w małych izolowanych pomieszczeniach o maksymalnym napięciu instalacji elektrycznych do 380 V.

Do ochrony instalacji elektrycznych w warsztatach stosuje się 2 systemy uziemiające - TT i TI. Ponadto wszystkie elementy komunikacyjne i metalowe, z którymi stykają się pracownicy i konserwatorzy, są uziemione. System uziemienia wtórnego zapewnia połączenie do uziemienia dodatkowego zbrojenia stropów żelbetowych, ścian, biegów schodów z balustradami.

Uziemienie spawarek

Ten typ maszyny elektrycznej z wielu powodów wypada z szeregu instalacji elektrycznych. Przede wszystkim z powodu ogromnych prądów, dzięki którym na kablach spawarki powstają wtórne odbiory. Jeśli w konwencjonalnych urządzeniach elektrycznych na obudowie z pracującego silnika lub zasilacza indukowana jest różnica potencjałów rzędu kilku woltów, to odbiór spawacza może wynosić kilkadziesiąt woltów.

Drugim ważnym punktem jest indukcyjny i okresowy charakter obciążenia. Ponadto znaczne prądy spadają na zero spawarki, a przekroczenie potencjału w momencie włączenia może na krótko osiągnąć ponad sto woltów.

Cechy zgrzewarek uziemiających:

1. Każda instalacja elektryczna musi mieć swoją indywidualną pętlę uziemienia.
2. Podłączenie kilku urządzeń do jednego uziemienia jest niedozwolone.
3. Do korpusu zgrzewu elektrycznego należy przyspawać zacisk na śrubę - nakrętkę (nakrętkę skrzydełkową) lub docisk, styk szyny z "masą" zacisnąć mechanicznie.

Zgodnie z PUE-7 (punkty 1.7.112-1.7.226) przewód uziemiający do stacjonarnej instalacji elektrycznej musi mieć przekrój co najmniej 10 mm² dla miedzi, 16 mm² do aluminium, 75 mm² do stali.

Falowniki spawalnicze i wszystkie podobne typy instalacji elektrycznych mogą być uziemione zgodnie z izolowanym schematem neutralnym, pod warunkiem, że RCD jest zainstalowany na dedykowanej linii.

Ochrona instalacji mobilnych

Z reguły mówimy o instalacjach elektrycznych zlokalizowanych na bazie pojazdów. Dla warsztatów, mobilne spawarkizainstalowany na niewyposażonych miejscach przez stosunkowo długi czas (do 2 tygodni), można zastosować uziemienie zgodnie ze schematem TT.

W przypadku mobilnych laboratoriów pomiarowych, stacji radiowych, sprzętu o małym obciążeniu prądowym stosuje się schemat TN-S. W obu przypadkach uziemienie zapewnia się za pomocą standardowego aluminiowego kołka uziemiającego z króćcem śrubowym. Musi być owinięty w ziemię na głębokość co najmniej 80 cm, jeśli na terenie znajduje się trawa. Oznacza to, że gleba jest mokra. W suchych miejscach do uziemienia instalacji elektrycznych stosuje się kontur 3 stalowych kołków, wbijanych na głębokość 100-120 cm.

Możesz użyć przenośnych uziemników. Wykorzystywane są przez elektryków do naprawy i konserwacji zewnętrznych instalacji elektrycznych wszelkiego typu. Dowolna stacja generator, transformator ma własną pojemność, a obecność linii napowietrznych (przewodów) zawieszonych na słupach nad ziemią tylko zwiększa wartość C. Dlatego po zaciemnieniu drugim krokiem jest zainstalowanie „uziemienia” (uziemienie przenośne) na wszystkich liniach. Mogą być również wykorzystywane do tymczasowego uziemienia ruchomych instalacji elektrycznych.

Ochrona elektryczna

Schematy uziemienia ochronnego dla przemysłowych instalacji i urządzeń elektrycznych są szczegółowo opisane w dokumentacji technicznej. Ale urządzenia gospodarstwa domowego, nawet stosunkowo złożone, takie jak kocioł lub pralka, nie są wyposażone w obwód uziemiający. Uważa się, że przedstawiciele firmy zainstalują instalację elektryczną - wykonają uziemienie.

Musisz uziemić dowolne domowe urządzenie elektryczne o napięciu roboczym 42 V AC lub DC - 110 V i wyższym. Jest to wymóg punktu 1.7.33 PUE. Wyjątek elektryczny jest zwykle tworzony dla systemów oświetleniowych, z którymi nie ma stałego kontaktu. Wszystko, co bierzemy w ręce i ma podłączenie do sieci 220 V jest jednoznacznie uziemione.

Zazwyczaj w przypadku domowych instalacji elektrycznych stosuje się schemat TN-C-S lub TN-C. W gnieździe zastosowano ochronny PE. Trafia również do centrali i wspólnej masy.

Jeśli mieszkanie ma mocne instalacje elektryczne (kocioł, pralka, kocioł grzewczy), lepiej wykonać indywidualne uziemienie z obwodem w ziemi. Co więcej, nie jest faktem, że wspólna „ziemia” na wstępnej tarczy wieżowca, na której wisi 20-25 mieszkań, sprawdzi się w 100% w przypadku działania siły wyższej.

Niezbędne jest również uziemienie instalacji elektrycznych wyposażonych w zasilacze impulsowe. To usunie przetworniki o wysokiej częstotliwości i wyeliminuje ryzyko dostania się fazy do obudowy przez prąd upływowy filtra sieciowego.

Pamiętaj o uziemieniu lodówki, jest to druga statystycznie (po kotłach elektrycznych) przyczyna porażenia prądem.

Podstawy uziemienia silnika

Około połowa wszystkich instalacji elektrycznych wyposażona jest w silniki elektryczne, najczęściej są to silniki prądu przemiennego. Cechą silnika sprężarki jest duża liczba przewodów ułożonych w uzwojeniu stojana lub wirnika. Ponadto przewody są w bardzo cienkiej, łatwo ulegającej zniszczeniu izolacji lakierniczej lub emaliowanej.

Dlatego awaria silnika elektrycznego najczęściej powoduje porażenie prądem:

1. Izolacja to minimalne, mocne nagrzewanie się uzwojeń.
2. Drut może stykać się z ciałem.
3. Wirnik obraca się nawet po wyłączeniu instalacji elektrycznej i może dostarczać zmagazynowaną energię zarówno do linii, jak i do obudowy.

Do uziemienia silników elektrycznych stosuje się obwód rozpraszający, połączony przewodem lub magistralą przez zacisk na obudowie. Okablowanie zasilające jest podłączone do silnika poprzez system TT. Jeżeli w pomieszczeniu zainstalowano kilka silników elektrycznych, to wszystkie są podłączone do szyny przewodzącej prąd niezależnym przewodem równoległym do szyny - nie są dozwolone połączenia szeregowe.

W przypadku silników elektrycznych o małej mocy 220 V czasami robi się wyjątek z przewodem ochronnym, ale tylko wtedy, gdy silnik osadzony na metalowej podstawie, mocowany za pomocą kołków rozporowych wbijanych w ziemię na głębokość co najmniej 60 cm.

Ale nawet w tej wersji „uziemienia” konserwację silnika elektrycznego należy rozpocząć od całkowitego wyłączenia zasilania i podłączenia dodatkowego zewnętrznego uziemienia do obudowy. Najpierw instalowana jest pętla uziemienia, dopiero potem są one mocowane do obudowy silnika. Jest to uniwersalna zasada łączenia wszystkich rodzajów uziemień.

Wyniki

Uziemienie instalacji elektrycznej jest jedynym sposobem ochrony przed przepięciami prądowymi, zarówno od strony transformatora zasilającego, jak i od potencjału szczątkowego pozostawionego na linii. Pomimo tego, że niektóre praktyczne punkty nie są wyszczególnione w PUE, podczas pracy ze sprzętem elektrycznym konieczne jest stosowanie zasad, a tylko instrukcje producenta.

Opowiedz nam o swoich doświadczeniach z instalacjami uziemiającymi - z jakimi problemami musiałeś się zmierzyć i jak zostały rozwiązane. Dodaj artykuł do zakładek, aby nie utracić przydatnych informacji.