Jak połączyć drut aluminiowy i miedziany: czy to możliwe, jak poprawnie, metody

Problem podłączenia przewodów aluminiowych i miedzianych prędzej czy później pojawia się u każdego elektryka domowego. Najczęściej trzeba rozszerzyć lub przenieść gniazdo lub podłączyć wejście z ulicy za pomocą aluminiowego kabla SIP z przejściem na miedź. Chociaż miedź i aluminium nie dogadują się dobrze, nawet do punktu pożaru. Ale istnieje więcej niż wystarczająca liczba sposobów podłączenia pary przewodów z różnych metali, wystarczy wybrać najbardziej odpowiedni.

Zaciskanie

Najłatwiej jest połączyć dwa przewody zwykłą metalową tulejką. Występują w kilku rozmiarach i zwykle służą do łączenia 2-4 przewodów jednocześnie. Tuleja wykonana jest z miękkiej miedzi z powłoką cynowaną. Cyna jest metalem stosunkowo obojętnym i nie reaguje z przewodnikami miedzianymi ani aluminiowymi.

Jaki jest sekret skuteczności rękawa?

Oczywiste jest, że gdy stykają się druty aluminiowe i miedziane, pojawia się między nimi para galwaniczna. Dlatego punkt styku miedzi i aluminium zawsze będzie korodował, niezależnie od tego, jak i w jaki sposób połączysz dwa przewody.

Cynowana powierzchnia tulei ratuje sytuację. Prąd płynie po powierzchni tulejki jak po przewodniku, kontakt drutu aluminiowego z drutem miedzianym nie zanika, lecz dopiero w stanie suchym. Dlatego połączenie za pomocą tulei można wykonać tylko podczas instalowania okablowania w pomieszczeniu.

Rada! Jeśli planujesz podłączyć dwa różne przewody, miedziany i aluminiowy, do gniazdka w łazience, zaleca się wstępne cynowanie drutu miedzianego cyną. W ten sposób można zabezpieczyć powierzchnię przed utlenianiem.

Jak się połączyć

Najpierw należy zdjąć izolację z przewodów miedzianych i aluminiowych. Następnie dobieramy średnicę mufy w zależności od ilości podłączanych przewodów. Załóż go, wsuń odizolowane przewody do środka i zaciśnij szczypcami.

Lepiej dwa razy, rozmiar tulejki pozwala na łączenie żył za pomocą podwójnego zaciskania.

Pamiętaj, aby umieścić izolację na złączu i podgrzać rurkę termokurczliwą suszarką do włosów.

Listwy zaciskowe śrubowe

Urządzeniem jest wkładka metalowa z dwoma gwintowanymi otworami do wkręcenia dwóch śrub zaciskowych, zamknięta w osłonie polipropylenowej. Pełni także funkcje izolacyjne. Metal wkładu służy jako zworka pomiędzy podłączonymi przewodami.

Aby połączyć dwa przewody, miedź z aluminium, należy odkręcić śruby do oporu. Następnie włóż pozbawione izolacji przewody w przeciwległe końce listwy zaciskowej i dokręć śruby do oporu, najmocniej jak to możliwe.

W związku z tym wkładka wewnętrzna zapewnia kontakt elektryczny bez faktycznego kontaktu miedzi z aluminium.

Metoda jest dość prosta, ale ma jedną poważną wadę. Miedź i aluminium to miękkie metale, więc niezależnie od tego, jak mocno dokręcisz każdą śrubę, styk z czasem się poluzuje. W związku z tym wzrasta rezystancja wewnętrzna, zaciski zaczynają się nagrzewać, a plastik topi się. Jest to problem wszystkich zacisków śrubowych. Oznaczenie zacisku wskazuje temperaturę roboczą nagrzewania przez długi czas bez utraty wytrzymałości.

Dlatego w dużych listwach zaciskowych stosuje się śruby z podkładkami zabezpieczającymi.

W praktyce amatorskiej, jeśli chcesz połączyć dwa pojedyncze przewody, aluminium z miedzią, większość elektryków postępuje w następujący sposób:

• Z opakowania wycina się jedną część przeznaczoną do montażu jednej pary rdzeni i odcina się zewnętrzną wykładzinę polipropylenową;
• drut miedziany jest ocynowany i przylutowany do zewnętrznej powierzchni metalowej wkładki;
• aluminium wystarczy włożyć do środka i zabezpieczyć śrubą zaciskową.

Metalowa wkładka jest izolowana termokurczliwą lub taśmą izolacyjną. Może nie jest to najszybszy sposób łączenia przewodów miedzianych i aluminiowych, ale jest całkiem niezawodny. Dodatkowo miejsce łączenia obu przewodów jest niewielkie i bez problemu mieści się w puszce gniazdowej.

Terminale Wago

Jedna z opcji urządzenia, która pozwala szybko połączyć kilka przewodów w jeden węzeł, bez użycia narzędzi innych niż obcinaki boczne. Zaciski Wago są również znane jako listwy zaciskowe z szybkozaciskiem.

Wystarczy zdjąć izolację z końcówek przewodów miedzianych i aluminiowych i nałożyć niewielką ilość pasty kontaktowej. Następnie unieś dźwignie, wepchnij rdzenie do środka i opuść zaciski do poprzedniego położenia.

Końce drutów miedzianych i aluminiowych zostaną bezpiecznie dociśnięte przez sprężynę stykową. W przeciwieństwie do listwy z zaciskami śrubowymi, Vago ma każdy koniec obciążony sprężyną płytką, dzięki czemu nie odsuwa się od pola stykowego, nawet jeśli którykolwiek z przewodów zostanie poddany obciążeniu zewnętrznemu.

Ten schemat jest wygodny tylko jako tymczasowy, łączenie przewodów miedzianych i aluminiowych za pomocą Wago ma sens tylko przez krótki czas. Pomimo tego, że korpus zacisku jest chroniony przed wilgocią, sprężyna z czasem traci swoją elastyczność, przez co jeden z drutów (zwykle aluminiowy) zaczyna się palić.

Można oczywiście podgiąć sprężynę i ponownie podłączyć ją do obejmy, ale jakość styku pozostanie nieistotna. W takiej sytuacji wskazane jest sprawdzenie rezystancji wewnętrznej styku testerem. Urządzenie powinno pokazywać 0, gdy pokrętło jest ustawione w kOhm.

Według opinii elektryków-amatorów podłączanie przewodów za pomocą Wago ma sens tylko w następujących okolicznościach:

• cena zacisków jest niska, można je wykorzystać jako materiał eksploatacyjny;
• przewody są połączone za pomocą pasty kontaktowej;
• Jakość zacisku jest dość wysoka, samo urządzenie jest produkowane w Unii Europejskiej lub USA, dzięki czemu Wago posłuży bardzo długo, bez żadnych awarii.

Do połączeń tymczasowych zwykle stosuje się inne szybkozłącza (nawet te wyprodukowane na Tajwanie czy w Korei Południowej). Na przykład musisz bezpośrednio połączyć nośnik i aluminiowe przewody wystające ze skrzynki gniazdowej.

Są też jednorazowe chipy Vago, można nimi także łączyć przewody miedziane i aluminiowe, ale zawsze z pastą. Nie ma dźwigni blokującej, sama sprężyna napina i dociska punkt styku. Jeśli obciążenie jest niewielkie, złącze wytrzyma dość długo.

Skręcanie, a następnie lutowanie

Można podłączyć drut miedziany bezpośrednio do drutu aluminiowego, ale tylko poprzez pośrednie cynowanie powierzchni styku metalu. Cyna jest dość plastyczna i nie zapada się nawet pod wpływem dużych obciążeń zginających. Z drugiej strony jest dość obojętny, więc nie tworzy stabilnej pary galwanicznej z powierzchnią miedzianą lub aluminiową.

Skręt z pętlą

Powszechnie wiadomo, że druty aluminiowe są bardzo kruche i łamliwe. Trudno je zgiąć, podczas przygotowania nie zginają końca, ale po prostu usuwają izolację na końcu, wystarczy 13-15 mm.

Miedź jest bardzo plastyczna, nawet bez wyżarzania. Dlatego też, aby połączyć dwa przewody, drut miedziany nawija się najpierw w spiralę na gwóźdź o średnicy 150 mm lub dowolny okrągły pręt stalowy. Rezultatem jest spirala o średnicy 5-6 mm.

Aby połączyć dwa styki, należy włożyć odizolowany koniec drutu aluminiowego do miedzianego rdzenia, potraktować go topnikiem, a następnie przylutować lutem ołowiowo-cynowym.

Cały sekret lutowania tkwi w marce topnika. Do lutowania przewodów miedzianych i aluminiowych nie nadaje się zwykła kalafonia, potrzebny jest specjalistyczny R-64 zawierający miedź. Przed połączeniem lutownicą wystarczy upuścić jedną lub dwie krople na powierzchnię miedzianego drutu, a następnie natychmiast ocynować go lutownicą. Rezultatem jest lekkie pogrubienie, ale praktycznie nie wpływa to na jakość dalszej instalacji drutu.

Klasyczna opcja skręcania i lutowania

Lut ołowiowo-cynowy ma jeszcze jedną interesującą właściwość. Jeśli cynujesz powierzchnię dowolnego kruchego metalu, takiego jak aluminium lub duraluminium, znacznie zwiększy to odporność na zniszczenia pod cyklicznym obciążeniem.

Oznacza to, że cynowane przewody aluminiowe i miedziane można łączyć za pomocą zwykłego skręcania. Ale najpierw trzeba cynować aluminium, a to jest dość trudne.

Do cynowania potrzebny będzie również specjalny topnik. Na przykład LTI-120 lub możesz użyć materiału popularnie zwanego „psim smalcem”. Jest to domowy, wysoce aktywny topnik do lutowania aluminiowych ścianek zamrażarek.

Po ocynowaniu drutów aluminiowych i miedzianych cyną można je połączyć przez skręcenie, ale nie ciasno, i natychmiast przylutować zwykłym lutem ołowiowo-cynowym.

Orzechy

Nazywa się to często szybkozłączami obudowy. Jest to specjalny rodzaj listew zaciskowych, za pomocą którego wygodnie jest łączyć przewody dowolnego typu, w tym miedziane i aluminiowe.

Schemat jest prosty, trzy metalowe płytki wykonane ze stali miękkiej, ściśnięte w paczkę, pomiędzy którymi ułożone są rdzenie miedziane i aluminiowe. Uważa się, że nie ma bezpośredniego kontaktu, co oznacza, że ​​​​ryzyko przepalenia złącza jest minimalne.

Tak naprawdę trwałość orzecha w dużej mierze zależy od wilgotności powietrza. W przypadku ogrzewanych pomieszczeń warunek ten nie jest krytycznie ważny, ale jeśli gdzieś podłączysz dwa kable studnia technologiczna, piwnica, poddasze, wtedy właściwa byłaby dodatkowa obróbka korpusu orzecha wodoodporny spray.

Istnieją również modele nakrętek chronionych z wkładkami gumowymi uszczelniającymi do przewodów. Aby połączyć przewody, wystarczy wsunąć ich końcówki i dokręcić, nie trzeba ich nawet zdejmować. Płyty posiadają zęby, które przebijają izolację i wcinają się głęboko w rdzeń aluminiowy lub miedziany.

Złącza do użytku na zewnątrz

Często konieczne jest podłączenie zewnętrznej szyny aluminiowej (SIP) od słupa do przewodu miedzianego przy wejściu do domu. Można zastosować nakrętki zabezpieczone, ale pod warunkiem, że złącze nie wisi w powietrzu pod gąsiorem, jak to często bywa, ale jest zamknięte w metalowej puszce na ścianie. Na świeżym powietrzu przewody aluminiowe z reguły szybko się utleniają i wypalają.

Jeśli nie da się tego zrobić w wersji zabezpieczonej, lepiej połączyć przewody za pomocą przejściówki aluminiowo-miedzianej. Wygląda jak tulejka dwustronna, lutowana pod ciśnieniem. Aby połączyć przewody miedziane i aluminiowe, należy włożyć końcówki do wnętrza adaptera, użyć pasty, a następnie zacisnąć je szczypcami.

Połączenie śrubowe

Można połączyć dwa przewody wykonane z miedzi i aluminium za pomocą zwykłej śruby M8 z nakrętką, rowka (możliwe dwie) i trzech podkładek. Śruba może być wykonana z dowolnym rozmiarem gwintu, długość nie ma tak naprawdę znaczenia. Szczególną uwagę należy zwrócić na dobór podkładek, powinny one być dwukrotnie większe od średnicy łba śruby.

Pierwszą rzeczą do zrobienia jest zdjęcie izolacji z końca i ocynowanie go. W przypadku śruby M8 należy odciąć odcinek izolacji na przewodzie o długości co najmniej 40 mm.

Następnie za pomocą szczypiec na drucie miedzianym i aluminiowym należy zgiąć pętlę (pierścień). Jeśli śruba to M8, wewnętrzna średnica pierścienia powinna wynosić 8,2-8,5 mm. Oznacza to, że należy go założyć swobodnie, ale nie zwisać na gwintowanej części.

Następnym krokiem będzie cynowanie miedzianego końca. Niektórzy elektrycy próbują łączyć się bez cynowania, ale jest to błędne. W takim przypadku niewielka ilość wilgoci, która dostanie się na śrubę, natychmiast doprowadzi do pojawienia się korozji elektrochemicznej aluminium, częściowo na powierzchni śruby.

Teraz musisz połączyć wszystkie części w jedną całość. Najpierw nałóż podkładkę na śrubę, a następnie aluminiową pętlę. Potem kolejna podkładka i miedziana pętla. Pozostaje tylko założyć ostatnią, trzecią podkładkę, następnie tuleję i mocno dokręcić nakrętkę.

Jeśli złącze będzie wmurowane w ścianę, zaleca się ocynowanie również aluminiowej pętli. Podczas stosowania cyny można nie przestrzegać kierunku ułożenia pętli na śrubie. Jeśli łączysz czyste metale bez cynowania, musisz sprawdzić położenie obu pętli. Skręt obu musi pokrywać się z kierunkiem obrotu nakrętki, w przeciwnym razie podczas dokręcania drut wypchnie spod podkładek.

Pralko-hodowca musi być używany bez przerwy, w przeciwnym razie całe połączenie z czasem ulegnie osłabieniu i kontakt zniknie. Po montażu śrubę należy owinąć taśmą izolacyjną lub uszczelnić szczeliwem, w zależności od tego, czy złącze będzie używane wewnątrz, czy na zewnątrz.

Wyniki

Podłączenie przewodu miedzianego i aluminiowego nie stanowi szczególnego problemu. Można użyć lutownicy lub gotowego urządzenia. Jakość złącza zależy bezpośrednio od wilgoci, dlatego oprócz siły mocowania obu przewodów należy zwrócić uwagę na ochronę przed wilgocią, jest to wróg każdego kontaktu.

Opowiedz nam o swoich doświadczeniach w łączeniu miedzi i aluminium. Jak myślisz, jaki jest najłatwiejszy i najbardziej niezawodny sposób łączenia rdzeni z różnych metali? Udostępnij także artykuł w swoich sieciach społecznościowych i zapisz go w zakładkach.