Ręczne wiercenie studni wodnych: ręczne wiercenie studni

Nie wszyscy właściciele obszarów podmiejskich są gotowi przeznaczyć duże sumy pieniędzy, aby zachęcić wiertaczy do zainstalowania studni wodnej. Jednak wygoda korzystania z własnego ujęcia wody jest trudna do przecenienia. Możesz zaoszczędzić, budując źródło wody własnymi rękami. Jak to zrobić?

Dowiesz się wszystkiego o tym, jak w proponowanym artykule przeprowadzane jest ręczne wiercenie studni. Powiemy Ci, w jaki sposób i w jaki sposób praca jest wykonywana, co będą potrzebne początkującym wiertaczom do wdrożenia pomysłu. Biorąc pod uwagę nasze zalecenia, będziesz mógł wiercić i organizować produkcję.

Dla niezależnych rzemieślników przeprowadziliśmy i zlikwidowaliśmy wszystkie metody wiercenia ręcznego, wyjaśniliśmy, w jakich przypadkach należy je stosować. Dołączony schemat platform wiertniczych i muszli, dostępny do samodzielnej produkcji, zamieścił instrukcje dotyczące zbierania zdjęć i wideo.

Rodzaje studni i ich cechy

Własne źródło wody to świetna okazja, aby zapewnić sobie i swoim bliskim czystą, życiodajną wodę i zaspokoić potrzeby domowe. Wiercenie i budowa dobrze Możliwe jest rozwiązanie problemu zaopatrzenia w wodę na kilka dziesięcioleci przed nami.

Wybór metody wiercenia i zakres prac nad ułożeniem odwiertu zależy od rodzaju konstrukcji hydraulicznej.

Dobrze Abisyński

Jeśli woda na tym terenie znajduje się prawdopodobnie na głębokości 10-15 metrów, to bardziej opłacalne i łatwiejsze jest ułożenie studni abisyńskiej. Konstrukcja hydrauliczna tego typu wykorzystuje warstwę wodonośną znajdującą się nad wodoszczelną warstwą gliny. Woda zasilająca płynie z powodu przenikania opadów i wód pobliskich zbiorników wodnych.

Stosunkowo płytka wąska studnia to kolumna grubościennych rur AIV o średnicy 50–80 mm. W dolnej, pierwszej kolumnie, specjalny filtr jest umieszczony przez wiercenie otworów w ściankach rury.

Rury pełnią funkcję beczki, studnia abisyńska nie wymaga dodatkowej obudowy. Nie jest wiercony, ale zanurzony w ziemi za pomocą jazdy.

Kompaktowy rozmiar ujęcie wody typu abisyńskiego pozwala umieścić go w prawie każdej wolnej przestrzeni w pobliżu domu. Najpopularniejszą metodą dziurkowania tego typu konstrukcji hydraulicznej jest wiercenie udarowe.

Cechy studni na piasku

Przy głębokości warstwy wodonośnej do 30 - 40 metrów, powszechnej w luźnych, niespójnych osadach, należy budować piaszczyste studnia wodonośna. Nazywa się to, ponieważ wydobywa wodę z piasków nasyconych wodą.

Warstwa wodonośna studni na piasku znajduje się zaledwie trzy do czterech dziesiątków metrów od powierzchni. Aby to osiągnąć, nie trzeba przechodzić przez hard rock i semi-rock. Dlatego nie będzie trudno ręcznie wywiercić otwór na piasek, jeśli zastosuje się jedną z opisanych poniżej metod.

Głęboka studnia artezyjska

Ale planowanie wiercenia studni artezyjskiej nie może być wykonane samodzielnie. Woda artezyjska rozciąga się wzdłuż szczelin w nieprzepuszczalnej skale i pół-skale na głębokości około 40-200 metrów.

Aby określić głębokość wody, powinni kierować się danymi tego rodzaju struktur hydraulicznych, wywierconych niedaleko przyszłego miejsca pracy.

Ponieważ studnia artezyjska jest w stanie dostarczyć wodę do kilku miejsc jednocześnie, klub wiernie zamawia usługi wiertnicze. Pozwoli to znacznie zaoszczędzić na wierceniu i wyposażeniu źródła zaopatrzenia w wodę.

Metody samowiercące

Aby wybrać najlepszy dla siebie osobiście metoda wiercenia, musisz najpierw zbadać ich specyfikę i zrozumieć, jakie narzędzie jest potrzebne, czy będzie możliwe wiercenie własnymi rękami.

Ręczna metoda wkręcania

Wiercenie za pomocą świdra jest jedną z najbardziej powszechnych i dostępnych metod. Skutecznie tworzy studnie, których głębokość nie przekracza 40 m.

Istota metody polega na tym, że śruba, podobnie jak korkociąg, jest wkręcana w ziemię. Gdy gleba wnika w glebę, spiralny pręt niszczy warstwy, a jego metalowe ostrza przenoszą ziemię na powierzchnię.

Świdry używane do ręcznego wiercenia studni są dwóch typów:

• Pręty, do których ostrza tnące są przyspawane pod kątem prostym.
• Konstrukcje, łopatki, do których są przyspawane pod kątem 30-60 °.

Projekt drugiej wersji jest wygodniejszy. Ze względu na położenie łopatek pod kątem, zmiażdżona ziemia nie spada do wnętrza studni, ale jest całkowicie usuwana na powierzchnię.

Aby ułatwić pracę ręczną i przyspieszyć proces, można użyć małych instalacji śrubowych.

Ślimaki kompaktowe działają na tej samej zasadzie, co wiertarka ręczna, ale napędzane są silnikiem elektrycznym.

Możesz wywiercić płytką studnię, aby wziąć wodę do podlewania ogrodu bez narzędzi do wierceniaza pomocą wiertarki ogrodowej. To prawda, że ​​w przypadku ścian osłonowych potrzebne będą rury, z których wykonany jest wał, oraz metalowe pręty rurowe wymagane do przedłużenia.

Technologia wiercenia rdzeniowego

Wiercenie rdzeniowe wykonuje się za pomocą specjalnego narzędzia w postaci rury, wyposażonej w koronę. Specyfika wiercenia i średnica rury, która nie przekracza 160 mm, pozwala na dość szybką pracę. W dzień pracy, w zależności od gęstości skały, możesz chodzić do kilkudziesięciu metrów.

Za pomocą uchwytu umieszczonego w górnej części rury rdzeniowej, w miarę penetracji narzędzia buduje się półtora metra prętów. Gromadzenie się odbywa się etapami, tworząc kolumnę technologiczną z pocisku z prętami.

Korona jest wykonana z trwałego metalu. Krawędzie korony są zaostrzone, dzięki czemu siekacze łatwo poradzą sobie z gęstymi skałami. Kształt i wielkość użytych koron zależy od właściwości fizyko-mechanicznych skały.

W przypadku super twardych formacji skalnych najpierw stosuje się dłuto przed zanurzeniem rury. Następnie, używając korony, wierci się studnię, a gnojowicę wbija się w rurę rdzeniową i podnosi na powierzchnię.

W toku ręczne wiercenie studni Sznur osłonowy jest instalowany w podstawowej metodzie w celu wzmocnienia ścian konstrukcji. Aby ułatwić proces penetracji wewnątrz pocisku, okresowo służy do czystej wody lub roztworu gliny.

Metoda liny szokowej

Metoda polega na zerwaniu gruntu poprzez obniżenie ciężkiego narzędzia wiertniczego z wysokości dwóch metrów.

W tym celu wykorzystywana jest struktura wiertnicza, której głównymi elementami są:

• statyw, który jest umieszczony nad miejscem wiercenia;
• jednostka z wciągarką i kablem;
• szkło napędowe przymocowane do końca kabla.

Zastosowanie wciągarki pozwala na zmniejszenie obciążeń fizycznych i wykorzystanie obracania wału silnika za pomocą przekładni - w celu zautomatyzowania procesu.

Rura młotkowa wykonana z metalowej rury powinna mieć dobrze naostrzoną krawędź tnącą, która może nawet złamać twarde skały. W celu przełamania zbyt gęstych gleb stosuje się dodatkowy pręt stalowy jako środek obciążający szkło, mocując go tuż nad strukturą wiertniczą. Luźne skały usunięte przez sok.

Szkło zostaje uwolnione z ziemi, którą przejęło przez jego dno, uderzając młotem w ściany pocisku. Oczyszczanie osadu odbywa się przez otwór technologiczny znajdujący się w jego górnej części.

Praca wykonywana jest w następującej kolejności:

1. W wybranej lokalizacji kopią otwór o wymiarach 1x1 na głębokości 0,5 metra.
2. W centrum dołu pod kątem prostym ustaw wiertarkę ogrodową. Obracając narzędzie wokół jego osi, jest zakopane w ziemi. W razie potrzeby pręt śruby jest zwiększany przez rurę, mocując ją za pomocą śrub.
3. Po pojawieniu się mokrego piasku ślimak jest usuwany. Zamiast tego w otworze, który jest młotkowany młotkiem, instalowana jest specjalnie zmontowana struktura obudowy.
4. Skała, która zapadła się podczas instalacji, jest usuwana przez osad. Za każdym razem pocisk chwyta i przytrzymuje jego część, gdy zostanie wprowadzona do zbiornika.
5. Gdy obudowa jest zakopana, zwiększa się ją o kolejny segment o tej samej średnicy. Segmenty są skręcone ze sobą lub zespawane ze sobą w celu uzyskania pojedynczej uszczelnionej tulei.
6. W celu pogłębienia obudowę ostrożnie obraca się i słucha wydawanych dźwięków. Zgrzyt nastąpi podczas tarcia gruboziarnistego piasku, szelestu - drobnoziarnisty, cisza - podczas przejścia gliniastej gleby.
7. Do wiercenia luźnych skał, takich jak luźny piasek, żwir, żwir, używane zhelonku. Gliniane skały i gęste piaski przechodzą przez szkło.
8. Po wykonaniu serii kolejnych ciosów szklanka lub parapet są podnoszone na powierzchnię, wydobywając z niej ziemię. Następnie cykl pracy powtarza się.

Podobnie jak w poprzednich metodach, aby ułatwić ręczne wiercenie studni, do otworu wlewa się mieszaninę gliny lub wodę, a następnie odciąga się ją za pomocą specjalnego wiadra. Przy występowaniu hałasu podczas wiercenia studnię należy wypełnić wodą. Jeśli woda płynie powoli, rura powinna być zakopana o pół metra, jeśli jest szybka, tylko o 20-30 cm.

Do płytkiej produkcji możesz łatwo zrób to sam. Będzie to wymagało rury o średnicy 100-120 mm, metalowego kolczyka i oczka do mocowania kabla, który musi być przymocowany do górnej części rury.

Metoda wpływu rotacyjnego

Główną różnicą tej metody jest to, że wiertnica wykonuje równolegle ruchy uderzeniowe i obrotowe. Takie podejście przyspiesza proces wiercenia. Metoda ta jest szczególnie skuteczna, gdy chodzi o ułożenie struktury hydraulicznej, jeśli sekcja geologiczna w miejscowości jest niejednorodna.

Metody wiercenia z obrotem uderzeniowym i szokowym są skuteczne przy ustawianiu studni w luźnych glebach, których cząstki nie są ze sobą połączone. Obie metody nadają się do wiercenia i wydobywania gleb gliniastych: gliny piaszczystej, gliny.

Podczas wiercenia w luźnych skałach z powodu niewystarczającego połączenia cząstek gleby między sobą na etapie budowy odwiertu, prawdopodobieństwo zrzucenia jego ścian jest wysokie. Dlatego studnie na piasku są koniecznie wyposażone w obudowę i filtry, które zapobiegają wnikaniu dużych wtrąceń do wydobywanej wody.

Technologia wiercenia krok po kroku

Spośród wszystkich wymienionych powyżej metod śruba jest uważana za najprostszą. Należy jednak pamiętać, że jest on skuteczny tylko przy wierceniu gleb luźnych i gliniastych.

Przygotowanie niezbędnych narzędzi

Zanim wywiercisz otwór ręcznie, musisz przygotować narzędzia:

• wiercenie lub mała śruba.
• wiertnica z wyciągarką.
• zestaw 3-4 barów.
• obudowa.

Jeśli konieczne jest ustawienie odwiertu na głębokości ponad 8 metrów, aby ułatwić nurkowanie wiertła i jego późniejsze usunięcie z odwiertu, sprzęt jest przymocowany do domowy sprzęt.

Rozmiar proporcji statywu musi odpowiadać wysokości przekroju żyły wiertniczej. Aby utworzyć konstrukcję, pręty są ułożone w formie trójkąta i zamocowane za pomocą połączenia śrubowego lub spawanego.

Robią otwory do wstawienia metalowej rury, która będzie służyć jako podpora. Wymiary podstawy są określone tylko przez stabilność konstrukcji.

W górnej części konstrukcji znajduje się dodatkowy otwór, przez który przechodzi pręt.

Aby zabezpieczyć odwiert przed zniszczeniem i zrzuceniem ścian, zainstalowano łańcuch osłonowy, który ma wysoką nośność dla obciążeń ścinających i ściskających. Do pracy przy użyciu rur wykonanych z metalu, cementu azbestowego lub polimerów.

Podczas montażu konstrukcji segmenty takich elementów są łatwo wkręcane w siebie bez użycia dodatkowych jednostek montażowych.

Wykonanie śruby ze złomu

Materiał na produkcja narzędzi wiertniczychW tym przypadku może wystać spiralny pręt, rura d100mm. W tym celu lepiej jest stosować rury ze stali nierdzewnej, których grubość ścianki wynosi co najmniej 5 mm.

Górna część konstrukcji powinna mieć:

• na górnym końcu znajduje się gwint na zewnątrz do połączenia z prętem;
• na dolnym końcu - ślimak z co najmniej dwoma obrotami.

Aby ułatwić proces skręcania wiertła, do górnego nacięcia rury przyspawany jest uchwyt o długości 1,5 metra. Element przejściowy pomiędzy uchwytem a składanymi prętami będzie trójnikiem, wyposażonym w wewnętrzny gwint.

Pręty o długości 1,5 metra wykonane są z rury o tej samej średnicy:

• pierwszy pręt z zewnętrznym gwintem na dolnym końcu do mocowania wiertła;
• wszystkie kolejne pręty gwintowane na obu końcach tego samego rozmiaru.

Łączniki powinny mieć takie same parametry gwintu. Jako potrzebę zbudowania swoich projektów po prostu przykręcono do ślimaka, po odkręceniu uchwytu.

Niektórzy mistrzowie używają wiertła ślimakowego jako śruby. Nóż narzędziowy w tym przypadku pełni funkcję ostrzy tnących ślimaka. Sztabki do budowy są wykonywane osobno.

Próbując ulepszyć narzędzie, niektórzy rzemieślnicy dodatkowo spawają wzmocnione frezy do krawędzi fabrycznych improwizowanego ślimaka.

Operacje wiercenia

On strona dobrze wykop otwór w rozmiarze 150x150 cm. Jest to konieczne, aby zapewnić stabilność pionowo zainstalowanej rury. Aby ściany wgłębienia nie kruszyły się, są wzmocnione kawałkami płyty lub kawałkami płyty wiórowej.

Wiertło jest zanurzone w zagłębieniu i, trzymając narzędzie za uchwyt, stopniowo zaczynają wkręcać się w glebę w kierunku ruchu wskazówki godzinowej. Jest to wygodniejsze do wykonania tej pracy razem: pierwsza będzie przewijać uchwyt narzędzia, a druga będzie naciskać na niego od góry.

Po przejściu pierwszego metra zaczynają tworzyć pień struktury o średnicy co najmniej 12-15 cm. Aby to zrobić, opuść obudowę do wnęki. Średnica rury powinna być nieco większa niż wielkość łopatek wiertła. W przyszłości zatkanie rur produkowanych równolegle z wgłębieniem odwiertu.

Po zakopaniu wiertła 1,5–2 metry samodzielne obracanie narzędzia będzie dość trudne. Aby ułatwić pracę, pomoże użyć kluczy do rur i innych urządzeń chwytających.

Gdy nadejdzie moment, w którym narzędzie do wiercenia zostanie pogłębione do pełnej wysokości podczas nurkowania, należy je „zwiększyć”. W tym celu przymocowany jest do niego pręt za pomocą połączenia gwintowanego lub przedłużenia „pręta palcowego”.

Na tym etapie ważne jest zapewnienie wytrzymałości elementów łączących. Aby uprościć zadanie określenia głębokości, wskazane jest oznaczenie zgromadzonych prętów.

Podczas przejścia warstwy nadal tworzą osłonę, nie zapominając o sprawdzeniu pnia pionowego. Nawet minimalna krzywizna może utrudniać swobodny spadek obudowy. Dlatego też, jeśli podczas pracy wiertło zacznie uderzać o ściany obudowy, drewniane kliny są młotkowane w celu skorygowania pionowości pnia między glebą a obudową.

Prace trwają, dopóki gleba dostarczona na powierzchnię nie będzie mokra. Oznacza to, że warstwa wodonośna jest już blisko. Aby pokonać warstwę wodonośną, będzie tylko trochę głębiej.

Obudowa może być, ale montaż po zakończeniu wiercenia jest niepożądany. Po zainstalowaniu obudowy w dobrze całkowicie wywierconym odwiercie ponownie trzeba będzie usunąć zawaloną ziemię, ale będzie musiał działać zhelonkoy.

Do tymczasowego zamocowania obudowy, zainstalowanego w przewierconym pniu, należy użyć urządzenia w postaci zacisku wyposażonego w uchwyty. Nie pozwoli, aby obudowa wpadła do produkcji, zanim zostanie podłączony kolejny segment obudowy.

Ale warto zauważyć, że ta metoda jest daleka od najbardziej racjonalnej, ponieważ wymaga długiego oczyszczenia twarzy z osadu. Podczas formowania kolumny nie opuszczaj rur na dno studni. Nie powinny dotrzeć do najniższego punktu dna około pół metra.

Aby ułatwić proces wiercenia za pomocą ślimaka, eksperci zalecają mycie wodą od czasu do czasu. Strumień pompowany do wnęki obudowy przez pompę spłukuje ostrze do powierzchni.

Wnioski i przydatne wideo na ten temat

Wiercenie odwiertu metodą sznura szokowego:

Subtelności wykonania śruby samemu sobie:

Ci, którzy chcą wiedzieć, jak prawidłowo wiercić studnię ręcznie, przynieśli sprawdzone metody. Konieczne jest wybranie najlepszej metody wiercenia, poważne podejście do wyboru niezbędnego sprzętu, a przy wierceniu ściśle przestrzegaj wskazówek doświadczonych rzemieślników.

Rezultatem tych wysiłków będzie osobiście wyposażone źródło zaopatrzenia w wodę, zapewniające czystą wodę wszystkim gospodarstwom domowym.

Chcesz powiedzieć, jak wiercić studnię we własnej witrynie? Masz pytania lub interesujące fakty na temat artykułu? Napisz komentarze w polu poniżej.