Treść artykułu:
Juniperum zwykły - najbardziej rozpowszechniony, typowy, ale w żaden sposób nietypowy rodzaj ogólnej rodziny. Trudno wyobrazić sobie grupę roślin, których przedstawiciele mogliby wyglądać jak 10-metrowe drzewa, duże krzewy z koroną piramidalną lub zwisającą, a także bardzo niskie, pełzające okazy stannicy formularz.
Zwykły jałowiec można znaleźć na terytorium Europy i Afryki Północnej, w Azji i na kontynencie północnoamerykańskim. Rośliny preferują umiarkowany klimat, niezwykle bezpretensjonalny i żyją w najbardziej skromnych warunkach przez kilkaset lat. Witalność i zdolność przystosowania się do warunków zewnętrznych pomogły jałowcowi przetrwać wiele katastrof klimatycznych i przetrwać do dnia dzisiejszego.
Opis jałowca (Juniperus communis)
Ze względu na dobór naturalny pojawiły się różne formy jałowca. Rośliny tworzące niższy poziom lekkich lasów liściastych i iglastych, rosnące w górzystym terenie i na wybrzeżu, były uprawiane już w XVI wieku. W minionym czasie botanicy opracowali nie tylko obszerny opis pospolitego jałowca, ale także wprowadzili nowe odmiany.
Różnice w wielkości i wyglądzie korony, rośliny z różnych części świata dały początek stabilnym formom. Ze względu na rodzaj rozgałęzienia i rodzaj pędów rośliny najczęściej są izolowane:
- z szeroką, przysadzistą koroną i dyndającymi fonami. Pendula;
- z szeroką kolumnową koroną i kilkoma opadającymi pędami. Suecica;
- z wąską, niską koroną w kształcie kolumny. Compressa;
- ze zwartym rozrzutem rozprzestrzeniającym się w szerokości korony f. Depressa;
- z wąską pionową koroną i skierowanymi w górę gałęziami. Hibernica;
- z szerokim szydełkiem. S.
Istnieją inne gatunki, nazwane imieniem odkrywcy lub miejscem wykrycia.
Podobnie jak kształt, kolor korony jałowca jest różnorodny. W typowej roślinie tego gatunku kłujące igły lancetowate na awersie mają zauważalny rowek, błyszczącą powierzchnię i charakterystyczny pasek światła. Podstawowa kolorystyka igieł o długości około półtora centymetra jest nasycona kolorem zielonym z szarym odcieniem. Dziś ogrodnicy i projektanci krajobrazu mają różne jałowce z praktycznymi igłami niebieskich (niebieskich) lub złotych (Aurea) młodych pędów.
Gałęzie tego gatunku jałowca pokryte są czerwonawą korą, która staje się brązowa z wiekiem i zaczyna zrywać z drewna. Około 10 lat rośliny uzyskują możliwość rozmnażania się nasion. Po zapyleniu kobiecych okazów formowane są okrągłe, gęste szyszki sosny, które ukrywają trzy nasiona i dojrzewają w drugim roku po pojawieniu się.
Formy i odmiany jałowca
Dziko rosnące odmiany jałowca stały się podatnym gruntem dla pracy hodowców.
Na podstawie pospolitego jałowca uzyskano wiele odmian, które zazwyczaj klasyfikowane są według wielkości rośliny i tempa jej wzrostu:
- Drzewka jałowca, każdego roku dodając 30 cm, uważane są za dorosłe.
- Średniej wielkości rośliny rosną 15 lub nieco więcej centymetrów na sezon.
- Roczny przyrost jałówek karłowatych wynosi 8-15 cm.
- Jałowiec, należący do miniaturowych odmian, powiększa swój rozmiar nie większy niż 8 cm.
- Najniższe wskaźniki wzrostu dla roślin z grupy mikro, dla roku dorastania o 1-3 cm.
Odmiany jałowca pospolitego z gałęziami opadającymi często nie pasują do żadnej grupy, a ich wzrost przebiega w różnych kierunkach. Tak więc natura tworzy unikalne, płaczące rośliny.
Common Juniper Horstmann (Horstmann)
Przykładem takiej dziwacznej, asymetrycznej formy jest jałowiec znaleziony na bagnach Niemiec. Roślina o średniej stopie wzrostu kilka lat po posadzeniu osiąga wysokość, metrów. Chociaż na początku wzrostu pędy są skierowane w górę, wydłużając się, opadają, tworząc oryginalną koronę jałowca zwykłego Horstmanna. Ta miłująca światło i bezpretensjonalna roślina ma zielone, kłujące igły, zgrubiałe na dorosłych gałęziach.
W projektowaniu krajobrazu jałowiec tej odmiany jest zawsze centrum kompozycji, przyciąga spojrzenia i zaskakuje wyobraźnię natury.
Common janiper Repanda (Repanda)
Jedną z najczęstszych form jałowca jest krzew o płaskiej, okrągłej lub spływowej koronie. Wysokość jałowca zwykłego Rapanda nie przekracza 30 cm, ale szerokość gałęzi rośnie do półtora metra średnicy.
Odmiana z Irlandii, bez oznak klęski, wytrzymuje czterdzieści stopni mrozów, ale w klimacie kontynentalnym krzewy mogą cierpieć z powodu nadmiernej suchości powietrza. Zgodnie z opisem, jałowiec pospolity tej odmiany ma zakrzywione igły o długości nieco mniejszej niż centymetr. Korona jest zielona z srebrnym odcieniem, utworzona przez lekkie paski na igłach.
Common Juniper Green Carpet
W formie odmiany Rapandu, wspólny zielony dywan Juniper jest bardzo blisko. Jego nazwa jest bardzo wymowna. Rzeczywiście, krzew rosnący w poziomie tworzy zielony dywan o wysokości zaledwie 10-15 cm. Ze względu na niski wzrost roślina nie boi się mroźnych zim, nie ma wiatru i wytrzymuje mrozy do -40 ° C.
Juniperus Common Hibernica (Hibernica)
Inna irlandzka odmiana jałowca ma postać wąskiej piramidy lub kolumny. Roślina była w kulturze przez około 200 lat. Krzew jest doceniany dzięki jasnym, nie zanikającym zimowym igłom i gęstej koronie, uformowanej przez rosnące pędy. Dorosły jałowiec osiąga wysokość od 4 do 8 metrów, przez cały rok dekorując ogród zielono-niebieskimi kolczastymi igłami.
W warunkach rosyjskich zwykły jałowiec Hibernicy nie zawsze doświadcza zimy. Granica mrozoodporności zakładu wynosi -17 ° C.
Common Juniper Arnold (Arnold)
Wysokość dorosłego krzewu tej odmiany nie przekracza jednego lub dwóch metrów. Rośliny jałowca zwyczajnego Arnolda wyróżniają się wąskim kształtem przypominającym kolumnę lub piramidę, który wynosi tylko 10 m na rok, a także kolczaste krótkie igły o odcieniu zielonkawo-szarym lub srebrno-niebieskim.
Common Juniper Mayer (Mayer)
W połowie ubiegłego wieku niemiecki hodowca Erich Mayer uzyskał odmianę jałowca o szerokiej, przypominającej piramidę koronie. Fotofiliczny i mrozoodporny krzew rośnie do wysokości 3 metrów i nosi imię twórcy.
W projektancie krajobrazu i miłośnikach roślin iglastych, jałowiec Meyera jest ceniony dzięki dekoracyjnej koronie i srebrno-zielonym igłom pokrywającym ją. Cierniste igły o błyszczącej powierzchni przypominają igły świerkowe, dzięki czemu jałowiec przypomina popularny efedrę.
Common Juniper Suezica (Suecica)
Wspólna jałowiec Suezika powszechna w północnej części Europy i Rosji nie zachowuje jednolitego kształtu piramidy. Krzew tworzy jednocześnie kilka pni, gdy osiągają wysokość 10 metrów. Urocza korona składa się z zestawu prosto rosnących gałęzi, które opadają na końcach. Odmiana o niewielkim rocznym wzroście, wysokiej zimotrwałości i doskonałych walorach dekoracyjnych może z łatwością znaleźć miejsce w projektach daczy, parków i placów miejskich.
Sadzenie i pielęgnacja wspólnego jałowca
Jałowiec jest zwykłą, kochającą światło wiecznie rośliną, dzięki jej bezpretensjonalnej naturze, osiada pod półcieniem. W letniej rezydencji roślina jest wybierana w słoneczny, osłonięty od wiatru miejscem z lekką, średnio odżywczą glebą.
W ziemi krzew jest transportowany wiosną, w kwietniu lub maju lub jesienią, przed nadejściem mrozu. Aby uprościć pielęgnację pospolitego jałowca po posadzeniu, dół jest przygotowywany z góry.
- Dno wykopu, nieco większe niż system korzeniowy buszu, wyłożone jest warstwą drenażu z miękiszu, piasku lub keramzytu.
- Następnie przygotuj mieszankę na bazie ziemi torfowej, piasku i torfu z dodatkiem gliny.
- Jako dodatkowy pokarm dodaje się do gleby nawozy azotowo-fosforowe.
- Jeśli gleba jest kwaśna, dodaje się do niej mąkę dolomitową.
- Lądowanie odbywa się w ciągu 10 do 15 dni, gdy gleba osiada.
- Sadzonka w jamie umieszczona jest tak, że szyjka korzenia znajduje się kilka centymetrów nad ziemią lub na jej poziomie.
- Po napełnieniu studzienki gleba jest zagęszczana i nawadniana, a następnie okrąg obficie mulczowany.
Opis jałowca zwykłego zawiera wzmiankę o bezpretensjonalności rośliny. Jest tak dlatego dbanie o krzew nie jest trudne. W upalnym czasie sadzenie jest podlewane. Podtrzymanie tonu i ozdoby igieł pomoże w ich nawadnianiu.
Obróbka ziemi pod jałowcem polega na płytkim poluzowaniu, pieleniu i topowaniu wiosennym przy pomocy złożonych mieszanek dla roślin ozdobnych. Jeśli roślina jest sadzona na kamienistej lub piaszczystej glebie, nawozy są wprowadzane częściej.
Jeśli zostanie posadzone na miejscu roślin, aby stać się żywopłotem, przeprowadza się regularne, ale dokładne strzyżenie jałowca. Przeprowadza się ją wiosną lub wczesnym latem, aby wzrost, który pojawił się w zimie, był silniejszy.
Drzewa jałowcowe nie rosną tak szybko, więc błędne przycinanie już dawno sobie przypomina. Spadające i pełzające rośliny nie giną.
Jesienią przeprowadza się sanitarne przycinanie pospolitego jałowca, gleba jest oczyszczana z resztek roślinnych, krzewy i gleba pod nią są opryskiwane płynem Bordeaux lub innym fungicydem. Rośliny dorosłe przystosowane do zimowania w danym regionie nie pokrywają zimy. Korony młodych jałowców są przymocowane sznurkiem, pokryte lapnikiem i posypane śniegiem.
