Kabel SIP

Kabel SIP jest samonośnym, izolowanym przewodem do przesyłania( zwykle trójfazowego) niskiego napięcia do 600 V( napięcie fazowe) / 1 kV( napięcie sieciowe) na duże odległości i do lokalnego rozsyłania. Został użyty w zamian za nago z kilku powodów. W Federacji Rosyjskiej wykorzystanie odbywa się zgodnie z GOST 52373. W ramach dokumentu podobny skrót jest używany do oznaczania kabli ochronnych o wysokim napięciu do 35 kV( liniowy), dlatego też produkty określane są również jako CIP.

Historia wynalezienia kabli CIP

Pierwszym patentem na ten temat jest US960291 A, zadeklarowany 1 grudnia 1908 r. Jest to oczywiste z prostego powodu: w tekście wyraźnie stwierdzono, że wcześniej, w celu podtrzymania, kable antenowe były przywiązane do liny, która je podtrzymywała. W ten sposób można było uniknąć urwiska. Szwedzcy inżynierowie Reynold Fridtjof Reynoldson i Carl Emil Egner zorientowali się, jak uprościć produkcję kabli i układanie linii.

Zaproponowano, aby odizolować od siebie papier lub inne elementy rdzenia, stałą linę, w pojedynczą ołowianą osłonę.Na materiale zacisku milczy, ale zakłada się siłę.Należy zwrócić uwagę na fakt, że do tego czasu istniały już polimery, które tak naprawdę nie były badane. Powłoka oferowała ołów.

Od 1868 roku jako materiał do wytwarzania kulek bilardowych wykorzystywany jest azotan celulozy. John Wesley Hyat szukał. .. izolatora dla urządzeń elektrycznych i pomógł graczom. W 1862 roku domyślał się mieszać bawełnę z piroksoinami z kwasem azotowym i kamforem. W rezultacie powstał celuloid, który obecnie jest używany do produkcji piłek używanych w tenisie stołowym. W 1909 roku Leo Hendrik Baekland otrzymał pierwsze tworzywo sztuczne fenolowo-formaldehydowe, z oczywistych przyczyn materiał nie był odpowiedni do zastosowania jako izolacja kabli. Jeśli zajmiemy się obszernym zagadnieniem chemii, dzisiaj nie można pokonać procesu fotodepolimeryzacji izolatora w kablach CIP.

Drobna rozmowa o początkowych krokach związanych z wykorzystaniem wynalazków. Uważa się, że pierwsze poważne sieci na kablach niskiego napięcia CIP zaczęły być stosowane we Francji, zdarzyło się to w latach 50. XX wieku. Od 1966 r. Firma Electricite "de France stosuje rdzeń aluminiowy, a od 1977 r. Izolację usieciowaną polietylenową.W latach 10-tych XXI wieku we Francji położono 140 000 km linii kablowych CIP, liczba ta stale rośnie.

W odniesieniu do Skandynawii, miejsca narodzin wynalazku, przede wszystkim nowość znalazła zastosowanie w Finlandii, gdzie technika odizolowanych sieci lotniczych została opanowana od lat 60. XX wieku. Według niektórych danych, kontenery SIP stanowią do 75% całkowitej długości tras. W Szwecji daty rozwoju są podobne, ale udział jest nieco niższy - 40 procent( 1984).Inne kraje nie spieszą się z przejściem na kable CIP.

Energia elektryczna i CIP

W przewidywalnej przyszłości energia elektryczna stanie się nieusuwalnym źródłem do działania przedsiębiorstw, fabryk i organizacji wypoczynku ludzi.

Według GOST 52373 samonośne izolowane przewody( SIP) są zaprojektowane do przesyłania napięć fazowych do 600 V. Wszystkie inne są nazywane chronionymi w dokumencie. Podział jest dokonywany przez rozmiar przekroju rdzenia, napięcie znamionowe i rodzaj izolacji. W SIP nazywa się praca, w innych - ochrona. Norma państwowa klasyfikuje przewody w następujący sposób:

• Zgodnie z projektem rozróżnia się następujące typy: z izolowanym( 2), nieizolowanym( 1) neutralnym lub bez określonego rdzenia( 4), uszczelnione( g) iz izolacją ochronną( 3).
• Liczba rdzeni: 1, 2, 3 lub 4. Sekcja fazowa jest wybierana z zakresu: 16, 25, 35, 50, 70, 95, 120, 150, 185 lub 240 milimetrów kwadratowych i zera( służąc jako podparcie) - 25,35, 50, 54,6, 70, 95. W przypadku braku neutralnego, tylko dwie pierwsze cyfry z prezentowanych są możliwe dla innych linii. W przewodach z zerowym rdzeniem może istnieć pomocniczy( obwód oświetleniowy lub sterujący) o liczbie od 1 do 3 i przekroju następujących elementów: oświetlenie - 16, 25, 35;sterowanie - 1,5, 2,5, 4 milimetry kwadratowe.

Skrót CIP znajduje się na etykiecie drutu, w takich przypadkach ludzie nazywają kabel bez zwykłego slangu. Typ jest dodawany przez myślnik( patrz wyżej), następnie numer, sekcja fazowa, zero i( przez znak plus) są wyświetlane przewodniki pomocnicze( przez ich obecność).Oznaczenie jest uzupełniane napięciem roboczym( w kV: faza / liniowy - patrz wyżej), aw niektórych przypadkach liczbą specyfikacji technicznych produktu, zawierających tabele z dekodowaniem parametrów według typu. Obejmuje to: ciężar właściwy, wytrzymałość na zerwanie itp.

Większość parametrów określonych w GOST jest interesująca tylko dla producentów - liczba drutów w rdzeniu lub skręt. Jednak niektórzy biorą pod uwagę elektryków - siłę do złamania i ścinania izolacji. Tabele na rysunku służą wyłącznie jako odniesienie. Przy wykonywaniu określonych manipulacji przy układaniu sieci należy kierować się standardem państwowym, którego tekst jest okresowo aktualizowany.

Rezystancja elektryczna jest podana w zakresie 1 km w normalnych warunkach( temperatura pokojowa), a siły rozciągające pomogą właściwie określić metody układania linii. Zgodnie z umowami międzynarodowymi, fazy i przewód neutralny są oznaczone w określony sposób:

1. Izolator polimerowy pierwszej fazy jest czerwony, z jednym podłużnym wystającym paskiem.
2. Izolator polimerowy fazy II jest biały i ma dwa występy wzdłużne.
3. Faza III - niebieska, trzy wypukłości.
4. Neutral ma bezbarwny izolator wielopasmowy.

Zalety kabli CIP

z nieizolowanymi liniami zasilającymi

Aby zrozumieć zalety korzystania z kabli CIP, porozmawiajmy o innych metodach przesyłania energii na odległość.Aby zapisać każdą fazę idzie na goły drut. Możliwe jest obniżenie ceny oplotu. Musimy umieścić izolatory liniowe z porcelany, wciąż jest to mniej kosztowne. Częstotliwość 50 Hz słabo promieniuje w przestrzeń kosmiczną, a namacalna ingerencja w układanie takich sieci jest rzadka.

Przewody fazowe pracują w rozpiętościach od góry, bezpośrednio pod przewodem odgromowym( na liniach powyżej 35 kV), poniżej( w razie potrzeby) - neutralnym. Zawiesiny mogą być podparte pionowo( 1 szt na słup) lub rozciągane( podwójne, z pętlą drutu położoną między nimi).Podpory z pierwszym rodzajem izolatorów są nazywane pośrednimi, z drugim - kotwicą.Podtrzymanie zawieszenia w przypadku pęknięcia lub przesunięcia obciążeń nieznacznie odchyla się w bok, sprężynę i zbrojenie słupów przed upadkiem. Wsporniki kotwiące blokują rozprzestrzenianie się sił odkształcających w dalszej części sieci, z definicji, o większej sile( dostarczane za pomocą śrub).Są używane na zakrętach o kącie większym niż 10 stopni.

Każda podpora jest uziemiona: kawałek szyny lub metalowy trzpień jest wykopywany u podstawy. Na tym obwodzie można uzyskać korpus panelu rozdzielczego po pomiarze rezystancji. Uziemienie jest wymagane do prawidłowego działania systemów zabezpieczenia przekaźników. Miedź i aluminium są wykorzystywane jako materiał rdzenia jako niedrogie metale dostępne dla inżynierii elektrycznej. Ze względu na niską cenę, metal lotnictwa jest o połowę większy, aby zapewnić odpowiednią wytrzymałość, ale waży o 60% mniej. Czyste aluminium stosuje się w proporcji czystej substancji od 99,5 do 99,85%.

Aby zapewnić wytrzymałość mechaniczną linii wysokiego napięcia( AHS), rdzeń stalowy jest wkładany do środka. Przykłady wydajności drutów występują w GOST 839. Wadą stopów aluminium jest stosunkowo silna korozja, która w zależności od ukształtowania terenu wynosi 0,02-0,8 mikrona / rok. Aby wyeliminować defekt, przejdź do różnych środków:

1. W przewodach ASCS przestrzeń międzyfazowa jest wypełniona neutralnym smarem.
2. W przewodach automatycznej skrzyni biegów, ASKP - taki sam, ale środek smarny ma wysoką odporność termiczną.
3. W drutach ASK rdzeń ze stali jest dodatkowo izolowany dwiema taśmami z politereftalanu etylenu.

w sip inaczej. Tam przewodniki są splecione i zamknięte we wspólnej izolacji polimerowej. Neutralnie często idzie w środku. Istnieje wiele wad przewodów znajdujących się przed CIP:

1. Napięcie krokowe może zabić małe prosięta, które wybierają linię biegów jako swoje ulubione miejsce gromadzenia. Napięcie jest tak wysokie, że jest hipotetycznie możliwe, że wystąpi sytuacja, gdy różnica między punktami znajdującymi się w odległości kilku centymetrów zostanie zabita.
2. Przy zerwaniu neutrału trudno jest odkryć pęknięcie. Takie sytuacje są hipotetycznie niebezpieczne, sprzęt zaczyna działać w niewłaściwym trybie. Zmienia kierunek bieżącego ruchu w niektórych częściach okresu częstotliwości
3. Układanie linii energetycznych gołymi przewodami wymaga obowiązkowego czyszczenia terenu: wszyscy widzieli polany wycięte pod liniami wysokiego napięcia, tak aby wyładowanie nie mogło osiągnąć rozładowania przez mokre gałęzie i ziemię w deszczową pogodę.Naturalna interferencja powoduje uszkodzenie neutralne, jak wspomniano powyżej.
4. Silny wiatr może nachodzić na przewody. Nawet jeśli nie trwa długo, łuk się przedostanie i powstają iskry. W suchym i gorącym sezonie może spowodować pożar.

Wszystkie powyższe elementy prowadzą do tego, że należy zainstalować izolatory liniowe, a przewody fazowe i neutralne są od siebie oddalone w możliwie największym stopniu. To naturalnie prowadzi do konieczności użycia poprzeczek( w fundamencie) w celu zwiększenia obszaru wsparcia.

Różnice między programami CIP

. Z powyższego, typowe często spotykane uwarunkowania podkreślają kluczowe zalety kabla CIP:

1. Nie ma potrzeby stosowania mocnych izolatorów liniowych.
2. Bezpieczeństwo porównawcze dla personelu serwisowego.
3. Zmniejszenie szerokości trasy dzięki połączeniu wszystkich żył w tej samej izolacji.
4. Niekrytyczny dla warunków pogodowych, bez korozji, iskrzenia.
5. Nie wymaga dokładnego czyszczenia.
6. Kradzież elektryczności( peleryna przewodników) staje się trudna, a do kontroli - wizualnie łatwa do rozróżnienia.
7. Nieszkodliwe dla zwierząt i ptaków, innych przedstawicieli fauny.
8. Odporność na klęski żywiołowe, głównie przez nakładanie się przepływu powietrza.
9. Łatwa instalacja i oszczędność materiału w produkcji. Proces jest tak prosty, że w zwykłym przypadku jest to: hak jest wkręcony w ścianę, do której przylega kabel. Czasami izolacja jest zaciskana za pomocą zacisku.

Istnieją również wady, z których większość dotyczy linii o znacznej długości. Przede wszystkim - stosunkowo duża gramatura, dzięki której podpora musi być ustawiana częściej. Jeśli są to drewniane słupy, proces jest stosunkowo prosty, ale konstrukcje betonowe są drogie, budowane są droższe. Koszt kabla SIP jest stosunkowo wysoki, ale prywatni właściciele nie mają innego wyboru na okablowanie lokalne.

Nikt nie może anulować procesu depolimeryzacji, jest oczywiste, że obecnie kable CIP pozostają jedynym rozwiązaniem dla prywatnych właścicieli domów. Jeśli chodzi o skalę przemysłową, wymaga to lepszej izolacji. Jednak chemia polimerów nie stoi w miejscu.