pojemność elektryczną kondensatora - wielkością fizyczną charakteryzującą proces przewodów oddzielonych warstwą dielektryczną ładowania. Używa wielu obliczeń matematycznych, jest zaznaczone na produkcie.
wzór
pojemność elektryczną kondensatora zazwyczaj wyraża się zapas na ładunek q na przyłożone napięcie U w następujący sposób:
C = Q / U.
Pochodzenie o wzorze - tajemnicą. Jedynym znanym: Z twierdzenia Gaussa na natężenie pola elektrycznego znaleźć pojemność elektryczną kondensatora. Który spędził obliczenia, nigdy nie powiedział. wielkość fizyczna Farad pierwotnie systemu GHS był nieobecny, w 1861 roku wprowadzono specjalną komisję utworzoną przez fizyków.
Według niepotwierdzonych informacji, pierwsza pojemność elektryczna kondensatora określona który ukuł warunki w życiu codziennym. Oznacza Alessandro Volta. Późno 70-ci (XVIII wiek), naukowiec dał badawczy zapytania zestaw: pojemność elektryczna może być wyrażona w kategoriach zgromadzonego ładunku, napięcia przyłożonego do elektrod.
Ponadto, często udaje się znaleźć formułę samolot kondensatora mocy elektrycznej:
Autorka unika sędzia który zajmował wyrażenia obliczeniowego. Logicznie rzecz biorąc, bardzo niewiele osób interesuje się pojemność kondensatora płaskiego elektryczny przed wynalezieniem urodzenia Polak. Leyden słoik inaczej rozprowadzać wsad. Rozumowanie prowadzi do początku XX wieku. Być może problem jest przedmiotem Tesli, Hertz. Od mniej prawdopodobne - Popow.
Rodziny są nazwane na kryteriach procentowej AC. Tesla badane kwestie bezpieczeństwa elektrycznego, na odległość, zaprojektowanych silników. Herców i Popov badane anteny celowo nastawione na określonej długości fali, które jest łatwiejsze do uzyskania, poprzez zastosowanie układu oscylacyjnego. W związku z tym, naukowcy muszą mieć wyobrażenie o pojemności elektrycznej kondensatora, cewki.
James Maxwell, Lord Kelvin, Wilhelm Weber zwracał uwagę na poprawę jednolitego systemu do pomiaru wielkości fizycznych. Prawdopodobnie ktoś miał rękę w badaniu kondensatorów. Jedno jest pewne - w historii świata nauk przyrodniczych masą martwego, jeśli chodzi o źródłach rosyjskojęzycznych. Portal VashTehnik jednym z pierwszych, aby rozpocząć publikowanie najnowszych badań w dziedzinie prawidłowego zrozumienia wydarzeń.
historia
Niecierpliwy czytelnik donosi: Alessandro Volta wprowadzono prawidłowe zdolności długoterminowej. Nie wiadomo dokładnie, używane nikogo wcześniej, ale w swoim dziele włoskiego naukowca, nazywając elektroforus kondensator jednocześnie dotyczy zdolności długoterminowej. Jak naczynia, gdzie można „wlać” ładunek statku. Skraplacz wzywa do podobieństwa z procesem osadzania z fazy gazowej: powoli możemy wpisać dowolną ilość energii elektrycznej. Ogólnie rzecz biorąc, jest to prawda.
Termin kondensator
Historycznie rzecz biorąc, pierwszy kondensator jest uważany za słoik Leyden. Spory nadal iść, który wynalazł urządzenie, ponieważ dwaj naukowcy, entuzjastyczny wydarzenia unikać prowadzenia dokładnych rejestrów. Jedno jest pewne - pojemność elektryczna urządzenie nie może być zmierzone, nie było odpowiadający termin „pojemność elektryczna kondensatora.”
Ekran wersja drukowana z traktatem Volta, 1782
Ukuł termin bezsilny Wymowa wcześniej niż w 1782 Alessandro Volta, raportowanie Badania Royal Society w dziedzinie elektrostatyki zrozumieć pochodzenie energii elektrycznej. Wiadomo, w ciągu najbliższych pięciu lat, Luigi Galvani otworzyć „elektryczności zwierzęcej”, Volta doprowadziły bezpośrednio do powstania pierwszej baterii. Informowania opinii publicznej, młody naukowiec powiedział pozbawieni wiedzy, lśniące próbuje dowiedzieć się, gdzie pojawia się ładunek. Mówi coś takiego: „Istnieje obecnie wiele dowodów na istnienie elektryczności atmosferycznej. Ludzie są bezsilni, aby odnaleźć ślady obecności. Prawdopodobnie oznacza: przez elektroskopów zbyt słabych, niezdolnych do uchwycenia takiej delikatnej materii. W związku z tym trzeba znaleźć sposób, aby zabrać ze wibracje powietrza. "
Realizacji wspomnianego Alessandro Volta oferuje urządzenie zwane elektroforusom (nie mylić z elektrostatycznego urządzenia). Urządzenie rejestruje płynów przewodu atmosferyczne (AIR). Zasada obsługującej Volta przypomina proces kondensacji: gromadzenia energii elektrycznej.
Elektroforus
elektroforus Zachód nazywa generator pojemnościowy. Powyższe pozwala wierzyć: definicja ta przylgnęła dzięki napisanych przez British Royal Society Volta. Urządzenie wymyślone przez innego człowieka - szwedzki fizyk John Clark Fork. Zdarzyło się dwie dekady wcześniej - w 1762 roku.
Teraz uważa się popularność tego instrumentu dało Volta, nazywając wieczne generator energii elektrycznej dla zwierząt. Również w zasadzie prawidłowe, pocierać guma może być tysiące lat. Więcej „kondensator” przypomina (zob. Rys.) Druk mocny. Z góry, oprócz głównych centralnych długopisy, stoi z boku - usuwanie potencjale ujemnym. Widzimy trzy warstwy:
- Podłoże jest opcjonalne, to opony klejone.
- Cienka warstwa kauczukowy służy jako elektryzującą ciała przez tarcie.
- Top - cienka blacha, wyposażona w dwa uchwyty, jeden (centralne) izolowane.
Wygląd elektroforusa
Pierwsze kroki, trzeba usunąć „print”, natrzeć płaszcz gumowy. Następnie gładka tarcza zostanie przywrócona. Powierzchnia styku z gumą jest niska z powodu obecności chropowatości, ładunek dodatni uzyskuje się wkrótce. Konieczne jest, aby czekać. Operator na krótką chwilę tereny obejmują rękojeść, usunąć ładunek ujemny, dolna pozostaje pozytywny. Z jednej strony dotyka metalu można usłyszeć dobrze słyszalny trzask. Guma po podniesieniu pokrywy ma nadmiar elektronów, co pozwala powtórzyć doświadczenie kilka razy (trudno uwierzyć, niektóre źródła mówią o setkach powtórzeń).
Odszyfrować ciało nagle pociągając uchwyt izolacyjnego, operator elektryczności statycznej. Wynalazek jest rewolucyjny, niezwykły, pojawił się w ciągu kilku lat po uchyleniu polowania na czarownice. Zgodnie z oświadczeniem Volta, koło z gumy wykonane tak cienkie jak to możliwe w ciągu 50-cala. Nie można uzyskać najlepszy wynik. Blacha metalowa płytka staje się skuteczne. W przeciwnym razie będziemy musieli poczekać przewodu objętości napełniania długi czas. Lud „kondensatora” odnosi się do kauczuku ciasta. Pie pokryta metalową nadzienia.
Czy elektroforus jest niewyczerpanym źródłem energii? W idealnych warunkach, choć trudno w to uwierzyć. Ujemny ładunek gumy polaryzuje blach, tworząc potencjał. Wytłacza się na zewnętrznej powierzchni elektrony usuwane dotykowy uziemienie. Pozostaje do rozdzielenia składników elektroforusa. Niszczenie ładunek dodatni dotyku, słuchu dźwięk Omiń iskry, można ponownie rozpocząć doświadczenia.
Elektroforus naprawdę wygląda jak kondensator. Po usunięciu nadmiaru ładunku ujemnego zostaje właściwie we wspomnianym urządzeniu. Długo kondensator nie mogą być przechowywane, ponieważ elektrony z gumy będzie stopniowo spływać do metalu. Urządzenie jest rozładowany. W rzeczywistości, gumą, metalem oddzielone od siebie porcji powietrza jako dielektryk. Zamiast korzystania z różnych polimerów gumowych, takich jak teflon.
Pozostaje Uwaga: W czasie Volta nie znał metody pozbycia się gumy ładunku statycznego. „W obliczu” kondensator mogą być przechowywane przez długi czas ładunku elektronów. Volta oferuje do odprowadzania próbkę umieszcza się w promieniach słońca, czy może przejść obok płonącej świecy. Po palność zjonizowane elektrony opuszczają skraplacz. Dziś jest jasne, mycie gumy wystarczy śladowe pozostał statyczny. Pracować konieczność ponownego suche.
Leyden jar
Uważa się, że Felix Savary'ego odkryto oscylacji obwodu rezonansowego. Rozładowanie słoik Leyden przez skręconej nici miedzi zaobserwować nieprawidłową wypaczenia kompas. W 1826 roku, kiedy Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Włochy częściowo gorączkowo zbadane nowe zjawisko, wprowadzenie do świata naukowego Oersted.
Historia słoika Leyden można znaleźć w odpowiedniej opinii. Trzeba powiedzieć, nikt naprawdę starał się zrozumieć, co pojemność elektryczną kondensatora. Nie jest konieczne, z oczywistych powodów: Leyden jar używany głównie środowiska akademickie, rozwiązywaniu konkretnych problemów. Doświadczenie Felix Savary długo niezauważone ...
W 1842, obwód oscylacyjny, pojemność elektryczna kondensatora zajął się nasz stary przyjaciel, sir Joseph Henry, wynalazca przekaźnika elektromagnetycznego, miłośnik telegrafu. I określone w formie pisemnej po testach zauważa Savary praktyki:
„Anomalia, która pozostaje tak długo bez wyjaśnienia, które na pierwszy rzut oka wydaje się sprzeczne z istniejącą Nasza teoria elektryczności i magnetyzmu, po dokładnym badaniu I odniósł się do dotychczas nieznanych zjawisk. Absolutorium jest dziwne (w przeciwieństwie do teorii Franklina), czując, że wychodzi z banków, płyn zaczyna wędrować tam iz powrotem. Widziane siły przyznać, proces rozpoczyna się w zwykły sposób, to istnieje pewne zmiany kierunku każdorazowo amplituda staje się mniejsza, gdy ruch zanika całkowicie. Wydaje się, że zjawisko dzisiaj nie mogą być wyjaśnione przez fizykę spotkał się z nim (Savary), ale byli bezsilni. "
Oczywiście, naukowcy nie są zainteresowani pojemności elektrycznej kondensatora - myśli wchłania anomalie, które chciałyby zbadać. Pięć lat później, przeczytać raport Henry fizyk Helmholtza na spotkaniu Towarzystwa Fizycznego w Berlinie, mówi:
„Poprzez zawiadomienie elektroliza nietypowe wahania. Proces wibracje uczucie trwa aż do samodzielnego vis viva znika na stałe wchłania całkowity opór obwodu. Wrażenie jest na ścieżce prądu płynącego dwóch przeciwnych kierunkach, górna zajmuje jedno albo drugie. "
Położyć kres sporów znanych William Thomson, lord Kelvin zaręczona. Matematycznie badać procesy określone w łańcuchu nie są oczywiście dwie rzeczy: pojemność elektryczna kondensatora i indukcyjność zwiniętej drutu miedzianego. Prace nad Currents Transient elektryczne stać się klasykiem. Chociaż Pan Thomson nazywając elektrodynamiczne indukcyjności pojemność, czyli formułę jednoznaczne. Pierwszy naukowiec że energia jest przenoszona pomiędzy kondensatorem i cewką indukcyjną stopniowo przechodzący w aktywnej linii oporu.
Wzorze przedstawionym na rysunku, podanych w nowoczesnych wartości, standardowego zapisu. C - pojemność elektryczną kondensatora, L - indukcyjność cewki, q - ilość ładunku, I - obwody prądowe. Inne symbole odnoszą się do działania różnicowania. Termin indukcyjność wprowadzony znacznie później - w 1886 roku przez Oliver Heaviside. Wzór na częstotliwość rezonansową, która zależy od mocy elektrycznej kondensatora i cewki, pochodzące James Clerk Maxwell w 1868 roku.
