Treść artykułu:
Znajomość osoby z aspidistrą miała miejsce niecałe dwa wieki temu. I w tym małym, według historycznych standardów, życie roślinne z regionu Azji udało się zrobić wiele tajemnic, stać się symbolem antyfaszyzmu podczas II wojny światowej i znakiem klasy średniej w czasach królowej Wiktorii.
Aspidistra: historia odkrycia rośliny
Pierwsze rośliny, dziś przypisane rodzinie Szparagów, zostały odkryte i opisane w 1822 roku przez botanika Jean Goler. Podał także nazwę aspidistre, ale zgodnie z dominującymi wówczas poglądami, rodzaj został przypisany do rodziny Lilein, gdzie pozostał do 2009 roku.
Powodem przypisania roślin do szparagów i konwalii był fakt, że w przeciwieństwie do lilii nie miał cebulek. Zaskakująco, eksperci zauważyli tak oczywistą okoliczność tak późno, ale praktycznie od odkrycia aż do lat 80. ubiegłego wieku, botanicy zwracali bardzo mało uwagi na aspidistra.
Ta okoliczność może być oceniona tylko dlatego, że metody zapylania rośliny nadal nie są jasne, a samo kwitnienie zostało zbadane bardzo niewiele. Ponadto w latach 70. naukowcy opisali zaledwie 8-10 gatunków, ale w ciągu następnej dekady w Chinach znaleziono około trzydziestu gatunków. Do 2008 roku naukowcy dysponowali 93 niezależnymi gatunkami aspidistra. A dzisiaj mówią o 101 gatunkach, a nie wszystkie odkrycia zostały dokonane, ponieważ okazało się, że rośliny tego obiecującego rodzaju mają bardzo szeroki zakres.
Gdzie rozwija się aspidistra?
Ojczyznę aspidistra można uznać za wschodnią i wschodnią Azję.Rośliny tego rodzaju są częścią naziemnej flory w wilgotnych regionach leśnych Wschodnich Indii, Tajwanu i Japonii. A jednak największą liczbę gatunków występujących w chińskiej prowincji Kuangsi i drugie miejsce w liczbie otwartych gatunków stanowi Wietnam, gdzie w 2013 r. Odkryto jeden z nowych gatunków.
Trudność w wykryciu i opisaniu roślin tłumaczy się nie tylko bogactwem flory obszarów uprawnych, ale także faktem, że wśród roślin aspidistra występuje wiele endemików o wyraźnie ograniczonym obszarze.
rośliny: opis i charakterystyka
aspidistra, niezależnie od siedliska, to wieloletnia roślina zielna, której pełzające korzenie powierzchniowe, pojedynczo lub zebrane małych paczek, z małym lub żadnym łodygi, całeliście i mięsiste kwiaty w kształcie dzwonu lub w kształcie miseczki o różnych kształtach, kolorach i rozmiarach.
Kwiaty, podobnie jak liście, mają bardzo krótkie ogonki, więc dla wielu ogrodników kwitnienie rośliny aspidistra staje się dużym zaskoczeniem. Owocem powstałym po zapyleniu kwiatu jest gęsta jagoda w kształcie okrągłej lub gruszki z jednym lub kilkoma ziarnami w środku.
Pomimo braku zainteresowania naukowców, aspidistra szybko wprowadzono do kultury. Już ponad sto lat temu zakład był wykorzystywany do kształtowania krajobrazu w Stanach Zjednoczonych. Tutaj aspidota rośnie we wnętrzach i jest aktywnie uprawiana w otwartym terenie, korzyścią jest to, że właściwości rośliny pozwalają jej tolerować nawet niewielkie temperatury poniżej zera, rzadkie podlewanie i cień.
W Europie, szczególnie w Wielkiej Brytanii, aspidistra high lub elatior stało się naprawdę ikoniczne. Co więcej, roślina stała się popularna nie tylko ze względu na dekoracyjność gęstych zielonych liści o podłużnym spiczastym kształcie, ale także ze względu na zaskakująco bezpretensjonalny charakter.
Do tej pory istnieje przekonanie, że nawet bez nadzoru i opieki, kultura zachowuje swoją żywotność, a aspidistra jest nazywana "żeliwną rośliną" przez około sto lat. Kultura łatwo toleruje zawartość w głębokim cieniu, w warunkach nadmiernego podlewania lub niskiej wilgotności. Rośliny ozdobne i zdrowotne nie uszkadzają nawet temperatury do -5 ° C lub poniżej.
Oprócz roślin o gładkich zielonych liściach, bardzo przypominających konwalia, w miejscach, gdzie rośnie natura aspidistra, występują okazy o pstrych i paskowanych liściach. Dzisiaj, na podstawie tej odmiany Variegata z białymi lub żółtawymi paskami wzdłuż całej długości arkusza opracowano liczne odmiany rośliny. Są to aspidistra i klarowne końce płytek liściowych i rośliny z całkowicie nakrapianymi liśćmi.
Liczba odmian dostępnych dziś ogrodnikom jest w dziesiątkach. Wśród najciekawszych roślin aspidistra:
- "Asahi" lub "słońce" w tłumaczeniu z japońskiego wyróżnia się tym, że młode liście mają czekoladowo brązowy odcień, a następnie stopniowo zmienia kolor na zielony od podstawy do góry;
- "Hoshi-Zora" lub "gwiaździste niebo" z dużymi liśćmi, ozdobione rzadkimi jasnymi plamami;
- "Pieśni Lennona" o długich spiczastych liściach i centralnym jasnozielonym pasie na blaszkach liściowych;
- "Okame" z kremowo-białymi paskami na całej długości arkusza.
Aspidistra: ciekawe fakty
Jest wiele roślin o długiej, interesującej historii, jak na aspidistra, ta kultura przez 200 lat, która jest znana nauce, udało się uzyskać niesamowitą ilość światła i nawetniesamowite historie.
Pierwszy interesujący fakt związany z aspidistroy odnosi się do jego nazwy. Często można usłyszeć wersję, której nazwa rośliny zawdzięcza "aspidom", czyli wężom. Jeśli jednak spojrzymy na wspomnienia odkrywcy kultury, okazuje się, że nazywając roślinę aspidistroi, botanik myślał o kształcie swoich liści, podobnych u niektórych gatunków do szerokich obosiecznych mieczy. Ponieważ, jak żartował J. Goler, nazwa "mieczyk" została już zajęta, musiałem nazwać otwarty rodzaj aspidistroy.
Druga zagadka lub ciekawy fakt dotyczący aspidistra dotyczy metody zapylania roślin. Wiele źródeł twierdzi, że kwiaty w kształcie miseczki, które są na poziomie gruntu, są zapylane przez ślimaki, ślimaki, a nawet małe skorupiaki. Ta wersja, która istniała od wielu dziesięcioleci, dziś jest uznawana za mit.
Ostatnie badania przeprowadzone w wielu krajach przez naukowców z Wielkiej Brytanii, Chin, Stanów Zjednoczonych i Rosji wykazały, że w zależności od tego, gdzie rośnie aspidamina, są małe pintails, grzyby komarów i muchomor. A dla ostatnich larw kwiaty aspidistra stają się domem. Larwy, które zostały odłożone na bok przez dorosłe owady i rozwijające się wewnątrz korony, nawet próbują być pyłkami, ale, dojrzewając, wychodzą i przenoszą cząsteczki pyłku z pręcików do słupka.
W domu aspidistra, w Japonii, liście tej rośliny przez wiele stuleci były używane do dzielenia na wspólnej tacy lub w pudełku z indywidualnymi daniami, które są tradycyjne dla kuchni narodowej. Prawdziwe dzisiaj, kiedy umiejętnie rzeźbione zielone warzywa zastępuje się papierem lub tworzywem sztucznym, liście aspidistra można zobaczyć tylko w eleganckich restauracjach lub w pracach mistrzów rzeźbienia.
Nie mniej interesujący jest fakt, że aspidistra jest rośliną niezwykle popularną wśród współczesnych mistrzów projektowania gałęzi. Plastikowe i bardzo twarde liście nadają się do dekorowania bukietów, rozet i boutonier, jak również do większych prac.
Zielone przez długi czas nie traci swojego bogatego koloru, blasku i sprężystości nawet pod słońcem i reflektorami, na wietrze i na mrozie.
Co symbolizuje aspidistra?
Wiele narodów mówi, że wszystko nowe jest dobrze zapomniane, co w pełni odnosi się do aspidistra. Dzisiaj hodowcy coraz częściej zwracają uwagę na bezpretensjonalną kulturę liści, która przetrwa nawet w najbardziej nieodpowiednich warunkach.
I pierwsza fala popularności fabryki pojawiła się za panowania królowej Wiktorii, kiedy modne stały się ozdoby z kwiatów i mnóstwo detali we wnętrzu. Główną cechą stylu, który pojawił się w tym czasie, były naturalne kwiaty, które pojawiły się w domach nie tylko wysokich rangą osób, ale także zwykłych ludzi.
Wydawałoby się to skomplikowane! Dzisiaj nie jest trudno wyhodować ulubioną roślinę w doniczce, ale sto lat temu hodowcy kwiatów spotykali się z banalnym brakiem światła. Oświetlenie domów nie mogło zaspokajać potrzeby roślin dla światła, ponadto bezlitośnie zatruwało powietrze, dlatego przetrwały tylko najtwardsze. Aspidistra to roślina, która pozostała zielona i świeża nawet w warunkach Anglii pod koniec ubiegłego wieku.
Wygląd doniczki z aspidistra w domu był znakiem dobrobytu i wskaźnikiem przynależności do klasy średniej.
Zasadniczo roślina stała się główną postacią w powieści George'a Orwella. Książka "Keep the Aspidistra Flying" została wydana w 1936 roku. W ZSRR została wydana pod nazwą "Niech żyje Ficus!" W kraju. Powieść opowiada o życiu Gordona Comstocka, poety i pisarza, który nie mógł uzyskać uznania i dlatego pracuje w biurze reklamowym.
Bez względu na to, jak zły jest bohater, zauważa, że aspidistra, symbolizująca pragnienie pomyślnego życia na początku ubiegłego wieku, jest zawsze zielona i świeża.
Rodzaj konfrontacji między człowiekiem a rośliną kończy się, gdy Gordon spotyka się z miłością, bierze ślub i dowiaduje się, że zostanie ojcem. Okazuje się, że chęć szacunku nie jest taka zła, a aspidistra, symbol sukcesu w społeczeństwie, jest nawet ładna.
Pisarz przyznał później, że wstydził się tej powieści, ponieważ książka miała rysy autobiograficzne i została opublikowana tylko z powodu trudnej sytuacji autora. Oznacza to, że sam klasyk uznał ważność sloganu w tytule.
Nieco później, już w 1938 r., Aspidistra stała się bohaterem popularnej piosenki."Największa aspidistra na świecie" została wykonana przez Gracie Fields, a podczas wojennych lat stała się swoistym hymnem oporu, ponieważ jej motyw stał się znakiem rozpoznawczym największej antyfaszystowskiej stacji radiowej w Anglii, również nazwanej po ASPI lub Aspidistra.
