Treść artykułu:
Rosnący rabarbar na własnej działce to zadanie, które może rozwinąć każdy ogrodnik. Odmiana gryki jest źródłem naturalnych składników odżywczych wczesną wiosną.Niektóre odmiany rabarbaru dojrzewają dość wcześnie, gdy inne warzywa nie są jeszcze dostępne.
Charakterystyka rabarbaru
Wysoce owocowe warzywo, rabarbar, jest wieloletnią rośliną z rodziny gryczanej. Został wprowadzony do Europy z Azji Wschodniej. Toleruje zimno i daje wysokie plony. Roślina ma mięsiste korzenie i pionową łodygę, której wysokość może sięgać do 3 m. Duże liście rabarbaru siedzą na grubych długich ogonkach, które są używane w żywności. Aby uzyskać dobrą i wysokiej jakości plon podczas uprawy rabarbaru, potrzebna jest wilgotna gleba, ale nie ma potrzeby stałego światła.
Rabarbar jest podobny w odżywianiu do jabłek. Minerały i witaminy zawarte w roślinach, pektynie i kwasach organicznych są użyteczne dla ludzi. To warzywo ma właściwości moczopędne i przeczyszczające i jest stosowane w celu zapobiegania wymiotom, oczyszczania wątroby i wydalania żółci. W maju, kiedy jeszcze nie ma warzyw i owoców, rabarbar można już stosować w sałatkach, kompotach do gotowania, galaretce, kwasie i winie.
Istnieje kilka odmian rabarbaru różniących się jakością ogonki liściowej( czerwonej i zielonej) i czasem dojrzewania:
- Moscow 42;
- Victoria;
- Tukums 5;
- Orgish 13;
Aby dłużej używać warzywa, konieczne jest posadzenie w ogrodzie co najmniej dwóch odmian o różnych okresach dojrzewania.
Możesz rozmnażać rabarbar na dwa sposoby: sadzonki
- wyhodowane z nasion
- dzieląc korzenie
- Rabarbar jest rośliną wieloletnią, ponadto nie wymaga przeszczepu i nie toleruje go dobrze, rośnie w tym samym miejscu przez 10-15 lat, dając dobre plony.
- Zapewnia sadzenie w cieniu, ale w miejscach nasłonecznionych lub lekko zacienionych rośnie bardziej bujnie, pięknie, a łodygi mają lepszy smak.
- Roślina ma właściwości nawilżające, ale nie toleruje przemoczenia. Dlatego nie powinno się go sadzić w niskich miejscach, gdzie woda może pozostawać w stagnacji lub w pobliżu zbiorników wodnych.
- Preferuje gleby żyzne i luźne o neutralnym pH.Na glebach piaszczystych lub gliniastych, a także kwaśny lub zasadowy rabarbar będzie słabo rosnąć.
Sadzenie i pielęgnowanie rabarbaru nie jest szczególnie trudne. Najpierw wybrana jest metoda hodowli.
Metoda rozmnażania wegetatywnego
Dorosłe 3-4 letnie zdrowe rośliny są używane do rozmnażania wegetatywnego. Nie zaleca się starych krzewów hodowlanych. Po dokładnym wykopaniu krzaka, pocięli korzeń na kilka części ostrym nożem, z których każdy powinien mieć co najmniej 1-2 pąki wzrostu. Powstałe uszkodzenie kłącza najlepiej jest posypać popiołem drzewnym lub proszkiem węgla aktywowanego. Nie można wykopać krzaków i podzielić ich bezpośrednio na ziemię za pomocą łopaty. Oddzielone części rośliny są sadzone w przestronnych otworach, pokryte ziemią i mocno wciśnięte, pączek wzrostu powinien pozostać na powierzchni. Zaleca się wlać odrobinę humusu lub kompostu do przygotowanych dołków przed posadzeniem.
Rozłupywanie buszu odbywa się na wiosnę wcześnie, gdy gleba lekko się nagrzewa, lub w połowie jesieni, aby roślina mogła się zakorzenić przed nadejściem chłodów.
Rozmnażanie nasion służy do hodowli nowej odmiany lub rośliny po raz pierwszy.
Z nasion rabarbar uprawia się przez sadzonki, które są otrzymywane z nasion uprzednio namoczonych przed obrzękiem. Kiełkuj nasiona pod mokrą gazą lub szmatką, zwilżając je okresowo. Po wykiełkowaniu około 2 cm, nasiona suszy się, a następnie wysiewa. Posadzone nasiona w uprzednio zwilżonej glebie. W czwartym lub piątym dniu po zasiewie widoczne są pierwsze kiełki rabarbaru. Głębokość zakrapiania nie powinna przekraczać 3 cm, a podczas uprawy rabarbaru konsumpcja wynosi do 4 gramów nasion na metr kwadratowy. Rabarbar sadzi się w rzędach w odległości 25 cm, po liście pojawiają się na pędach, są rozcieńczone. Odległość między pędami powinna wynosić około 20 cm
W przyszłości pielęgnacja sadzonek polega na podlewaniu, w razie potrzeby, pieleniu, rozluźnieniu, nawożeniu nawozów. Jesienią dostają sadzonki do 30 cm wysokości z trzema lub czterema liśćmi.
Po zimie sadzonki są wykopywane do sadzenia w otworach w odległości do 1 m. Gleba powinna ściśle przylegać do korzeni materiału sadzeniowego. W takim przypadku zaleca się, aby górna nerka obniżyła się pod ziemią o nie więcej niż dwa centymetry. Jeśli gleba nie jest mokra, to materiał do sadzenia jest podlewany. Następnie rabarbar jest podlewany( w razie potrzeby) i strzały są usuwane. Ziemia jest poluzowana i odchwaszczona. Nawożenie jest pożądane dla uzyskania dobrych zbiorów. Nawozić glebę co 3-4 lata, wprowadzając 1-2 wiadra materii organicznej na metr kwadratowy.
Rabarbar może zostać uszkodzony przez szkodniki( słonie, pchły, robaki) i choroby( askoytoza, szara pleśń).
Pestycydy przeciwko chorobom i szkodnikom można stosować tylko po zebraniu sadzonek na żywność.
Aby nie osłabiać rośliny i uzyskać stabilną plonę przez długi czas, zaleca się zebrać plon( ogonki) od drugiego roku po posadzeniu. Zbiór odbywa się kilka razy w ciągu sezonu. Sadzonki łamane są u podstawy, gdy ich grubość sięga ponad 1,5 cm, a długość 30 cm, w pierwszych trzech latach zbiory 1-2 kg ogonów, aw następnych latach - do 6 kg z jednego buszu.
