artykuł: Historia
Rośliny strączkowe są uważane za rośliny na całym świecie, których owoce były jednymi z pierwszych, które zostały zjedzone przez ludzi. Już ponad 20 tysięcy lat temu, wraz z pszenicą, jęczmieniem i soczewicą, zaczął uprawiać groszek.
Historia grochu od neolitu do Hellady
Dziś trudno jest dokładnie określić, od jakiego regionu pochodzą przodkowie współczesnych odmian grochu cukrowego. Naukowcy mają skłonność wierzyć, że ludność Zakaukazia, Iranu i Turkmenistanu, a także indyjski stan Pendżab w tamtym czasie, był uprawiany z dzikimi gatunkami rodzimymi. Równoległy proces miał miejsce w basenie Morza Śródziemnego. Podczas wydobywania warstw z neolitu, brązu i później epoki żelaza archeolodzy regularnie znajdują skamieniałe groszki. Takie znaleziska miały miejsce w studiach nad ruinami Troi i starożytnych osad greckich. Nasiona grochu znaleziono na Bałkanach iw Niemczech, w Austrii, Francji i Hiszpanii.
Starożytność grochu jako uprawy rolnej i żywnościowej potwierdzają źródła pisane. Historia użycia nasion naziemnych znajduje się w pismach Teofrasta, żyjących w IV-III wieku pne. Pliniusz ma również odniesienia do tej kultury. W Chinach groch przyniesiony tutaj przez Jedwabny Szlak jest znany od I wieku pne do nowej ery. Oczywiście starożytne nasiona różniły się od współczesnych rozmiarów, zawartości składników odżywczych i kiełkowania.
Norma siewu grochu w czasach Cycerona, którego nazwa pochodzi od nazwy grochu, była wielokrotnie większa niż obecnie.
Ale jednocześnie naukowcy, porównując znaleziska archeologiczne z wczesnych okresów z późniejszymi, zauważają, że już w starożytności człowiek nauczył się prowadzić prymitywną hybrydyzację i wybierać najbardziej owocne rośliny.
Groszek na stole ubogich i królów Europy
Świadectwa o Europejczykach zapoznających się z tą kulturą należą do VII wieku. W średniowieczu groch stał się masową rośliną ogrodową i podstawą żywienia najbiedniejszej części populacji w wielu krajach. W tym czasie roślina wpada do Wielkiej Brytanii. Najciekawsze jest to, że groch jedzono wszędzie w już dojrzałej formie, łatwiej było przechowywać takie nasiona, można je zmielić do stanu zbóż lub mąki.
Bezpretensjonalna kultura w kraju o raczej ostrym klimacie szybko osiadła, a nawet znalazła się w centrum tradycji, które powstały dzięki temu.
Przez ponad pół wieku w Anglii odbywają się zawody w strzelaniu do grochu, a kara, która pojawiła się w XVII wieku, kiedy osoba winna leży na kolanie na suchym groszku, jest znana na całym świecie i nadal jest praktykowana w niektórych miejscach.
Jednak Francuzom zawdzięczamy świat odkrycie smaku zielonego groszku. Po raz pierwszy w XIII wieku opublikowano przepis na produkcję nie dojrzałych, ale nasion grochu cukrowego. Według legendy Katarzyna de Medici przywiozła włoski groszek po raz pierwszy do Francji, gdy zamierzała poślubić Henryka II.Ale przed masowym entuzjazmem dla zielonego groszku minęło całe stulecie, podczas którego kultura wraz z Kolumbem przekroczyła Atlantyk, aw 1493 r. Zasadzono groch na wyspie Isabella. Dopiero w erze Ludwika XIV, czyli 18 stycznia 1660 r., Soczyste nasiona grochu zostały podane na stole króla, który dotarł do smaku monarchy i jego dworu.
Rosyjska historia grochu
W Rosji sprawy, które dawno minęły, mówią, że stało się to podczas grochu. W rzeczy samej, archeolodzy i historycy uważają, że słowiańskie plemiona z dolnego biegu Dniepru do Ładogi dobrze znały groszek z głębokiego antyku.
Nawet pochodzenie nazwy kultury ma wspólne korzenie z sanskrytem "Garshati", co oznacza "walkę".W końcu w Indiach, w krajach Zakaukazia iw Rosji groch został zmiażdżony, tworząc mąkę.
Najstarsze skamieniałe grochu na brzegu Seversky Doniec daty od 6 - 4 wieku pne. Pierwsze wieki nowego tysiąclecia pochodzą z nasion znalezionych w Mińsku i Pskowie, Jarosławiu oraz w leśnej strefie Leningradu. Wzmianka o grochu pochodzi z XI wieku, z czasów panowania Jarosława Mądrego.
Nasiona cukrowego grochu w pismach naukowców, polityków życia i opowieści
Dzięki rozwojowi przemysłowemu od XVII do XIX wieku, groch jest szeroko rozpowszechniony jako roślina masowa. Ta niesamowita roślina jest interesująca nie tylko wśród chłopów, ale także wśród pisarzy i uczonych.
Opublikowane przez G. Mendla prace dotyczące ogólnych zasad dziedziczności zostały napisane na podstawie badań nad krzyżowaniem i rozwojem kilku pokoleń grochu.
A napisane w 1835 roku przez G.Kh. Opowiadanie Andersena o odnalezieniu prawdziwej księżniczki grochu stało się główną postacią.
Już w 1906 roku na świecie było ponad 250 odmian groszku cukrowego, który stał się niezwykle popularny w Stanach Zjednoczonych i Europie. W Rosji w 1913 r. Uprawiano ziemię o powierzchni do miliona hektarów. Nawet ciekawe przypadki tamtych lat świadczą o rozprzestrzenianiu się grochu i jego roli w płodozmianie.
Zainspirowany agronomią na początku ubiegłego wieku, prezydent USA Thomas Jefferson, oprócz innych upraw ogrodniczych, uprawiał wiele odmian groszku cukrowego w pobliżu swojego domu, uważając tę roślinę za niezwykle ważną w żywieniu ludzi. 
Możesz kupić torbę nasion odmiany księcia Alberta, która kiedyś była uprawiana przez trzeciego prezydenta, dziś w ogrodzie w Monticello.
Ciekawe, że sam groszek, po takiej uwadze najwyższego przedstawiciela kraju, rzeczywiście wszedł do codziennego menu wielu Amerykanów. Ale pod koniec XIX wieku groszek spowodował śmierć ogromnego statku. Statek, który poleciał na rafy, do którego wody wylano dziurę, po jakimś czasie był jak eksplozja, dosłownie rozdarta przez spuchnięty groszek, który tworzył ładunek statku.
Uprawa odmian cukru i grochu na świecie
Do ubiegłego wieku, łuskanie odmian o twardych liściach dojrzałej fasoli stanowiło lwią część światowego plonu grochu.
Dziś w nasadzeniach przeważają cukrowe odmiany grochu, które można spożywać razem z miękkim strąkiem, który jest całkowicie pozbawiony twardej, woskowej warstwy.
Ułatwiało to rozwój technologii konserw i zamrażanie zielonego groszku, a także możliwość zmechanizowanego siewu, podlewania i zbierania grochu. Według wielkości obszarów zajmowanych przez łuskanie grochu, dziś Kanada prowadzi, gdzie pomnik przedstawiający tę roślinę wzniesiono w prowincji Saskatchewan.
Głównymi światowymi producentami zielonego groszku są Chiny i Indie, Unia Europejska pozostaje nieco w tyle. Poza faktem, że groch jest cennym produktem spożywczym, kultura ta jest wykorzystywana do produkcji karmy dla zwierząt i skrobi, białek i tworzyw sztucznych. Nowoczesne odmiany grochu mają lepsze plony niż wcześniej, są odporne na choroby i są bardziej opłacalne. Dlatego przy niższych wskaźnikach siewu groszku można uzyskać stabilne plony zarówno soczystego zielonego groszku, jak i pysznych ziaren cukrowych, a także odmiany do długotrwałego przechowywania i przetwarzania na zboża i mąkę.
Nawóz na żywo lub co zasadzić po groszku
Jednak najciekawszą rzeczą w grochu jest to, że jest w stanie wzbogacić glebę w azot, niezbędny dla roślin. Ta niezwykła właściwość używana jest w rolnictwie i działkach gospodarstwa domowego.
Po uprawie grochu w strefie systemu korzeniowego rośliny pozostaje do kilkudziesięciu gramów azotu na metr.
W sezonie można zebrać do trzech zbiorów grochu, których technologia rolnicza jest niezwykle prosta. Zielone partie grochu są również bogate w azot, co daje podstawy do uprawy tego rodzaju roślin strączkowych jako zielonego nawozu i naturalnego nawozu przed, po, a nawet z innymi roślinami uprawnymi.
Co zasadzić po ziarnku grochu, jakie sąsiedztwo z tą kulturą przyniesie korzyści? Najciekawsze jest to, że groszek jako poprzednik w ogrodzie jest doskonale postrzegany przez wszystkie rośliny, a marchew, ogórki, rzepa i sałata, kapusta, ziemniaki i kukurydza, pietruszka i wiele innych roślin mogą z nimi współistnieć bezproblemowo. Jeśli posadzisz nasiona grochu cukrowego obok pomidorów, czosnku i cebuli, rośliny będą cierpieć z powodu wzajemnego ucisku.
