artykuł:
rzodkiewka Ogorodnaya lub siewu rozpowszechniona na całym świecie, zwłaszcza w Azji, Europie i krajach Europy Środkoweji Ameryce Północnej. Rodzaj Raphanus sativus obejmuje kilka blisko spokrewnionych gatunków, które mają wiele podobieństw i znaczących różnic.
W większości są to rośliny dwuletnie, które w pierwszym roku produkują rozetę liści i roślin okopowych w różnych kolorach i rozmiarach. I chociaż to uprawa roślin okopowych jest celem uprawy wielu gatunków rzodkiewki, w niektórych gatunkach, na przykład w dzikiej rzodkwi, nie ma ich tam, ale rośliny mają inne ważne zalety. Pojawienie
łodyg w pierwszym roku życia dla roślin odmian roślin warzywnych jest poważną wadą, ale w przypadku rzepaku i serpentyn rzodkiewki przyspiesza cykl rozwojowy roślin i pozwala na jeden sezon, aby uzyskać nasiona.
Wszystkie gatunki rzodkwi mają liście liryczne, które mogą być całe, jak rzodkiewki, lub mocno rozcięte, pierzaste, jak daikon i chińska rzodkiew. Powstałe korzenie mogą być zaokrąglone i wydłużone, osiągając długość 60 cm, kolor jest tak samo zróżnicowany. Jeśli czarna rzodkiewka, jak sama nazwa wskazuje, ma ciemnoszarą, brązową lub prawie czarną powierzchnię korzenia, to daikon nazywany jest białą rzodkiewą bez ważnego powodu. Rzodkiewka - najczęstszy rodzaj rzodkiewki ma bardzo szeroką gamę kolorów. Dziś hodowcy hodują odmiany dające korzenie czerwone, białe, purpurowe, a nawet żółte. Chińska rzodkiewka może zadowolić smakoszy białym miąższem z miąższem białej, tradycyjnie zielonej i jasnoróżowej.
Gdy pojawia się łodyga, pąki znajdują się w górnej, rozgałęzionej części, a kwiaty mogą być białe, żółtawe lub fioletowe. Okrągłe brązowe owoce dojrzewają w zagęszczonych strąkach.
Opisy i zdjęcia różnych rodzajów rzodkiewki pomogą lepiej zrozumieć kultywowanych i dzikich przedstawicieli rodzaju, jak również podniosą nową kulturę ogrodową dla własnej działki.
Czarna rzodkiewka( Raphanus sativus var. Niger)
Czarna rzodkiewka, uprawiana w Azji i Europie od czasów starożytnych, rozwija się w cyklu dwuletnim. W pierwszym lecie roku po wysiewie nadziemna część rośliny składa się z bujnej rozetki liści, a pod ziemią powstaje zaokrąglona lub, rzadziej, podłużna plon korzeniowy o wadze 200 gramów do 2 kg.
Jak widać na zdjęciu rzodkiewki, charakterystyczną cechą tej uprawy jest niezwykle czarna powierzchnia rośliny okopowej. Drugą cechę można wyczuć tylko próbując plastra z białej gęstej miąższu rzodkiewki.
Żadne inne gatunki nie mają tak ostrego, gorzkiego smaku, nieodłącznie związanego z czarną rzodkiewką i ze względu na obfitość fitoncydów i glikozydów z oleju musztardowego.
W drugim roku, w maju, kwitnie czarna rzodkiewka iw ciągu miesiąca dojrzewają w spiczastych, pogrubionych strąkach z luźną pergaminową warstwą wewnętrzną.Podobnie jak wszyscy członkowie rodzaju, czarna rzodkiewka ma pionowy pień od 40 do 100 cm wysokości i małe kwiaty z czterema płatkami.
Zebrane czarne korzenie rzodkiewki są używane do świeżej żywności, marynowane i suszone i mogą być przechowywane przez kilka miesięcy w chłodniach.
Rzodkiewki( Raphanus sativus var. Radicula)
Jako że rzodkiewka jest również jedną z odmian siewu rzodkiewki, nazwa "czerwona rzodkiewka" odnosi się do korzeni tej rośliny. Przypuszczalnie pierwsze odmiany uprawianej rzodkwi uzyskano w Azji, chociaż dzikich roślin nie można było dziś znaleźć.Najbliższy przodek tej popularnej rośliny można uznać za wschodnią odmianę dzikiej rzodkwi z fioletowymi kwiatami, która wciąż znajduje się w przybrzeżnych regionach Japonii i Chin.
Nie tylko soczyste warzywa korzeniowe rzodkiewki, ale także młode, są spożywane jako pokarm.
Kształt, kolor i rozmiar roślin okopowych rzodkiewki są bardzo różne. Jak na zdjęciu rzodkiewki, okrągła, owalna i wyraźnie wydłużona rzodkiewka może być czerwona, biała i różowa, całkowicie biała, żółtawa, jak rzepa i jasny fiolet. Korzenie tej rośliny warzywnej są bardziej soczyste niż czarna rzodkiewka, podczas gdy smak rzodkiewki jest znacznie łagodniejszy, chociaż ma przyjemną ostrość.
Rzodkiewka jest wysoko ceniona przez ogrodników na całym świecie jako wczesna uprawa warzyw, zasiana zarówno na otwartym terenie, jak iw szklarniach. Ponadto wczesność tego gatunku jest tak wysoka, że jadalne, soczyste rośliny okopowe rosną w ciągu 20-35 dni.
Chińska lub zielona rzodkiewka( Raphanus sativus var. Lobo)
Chińska lub zielona rzodkiewka, często nazywana pinyin lub lobo na Wschodzie. Kultura daje duże, soczyste korzenie o wydłużonym lub zaokrąglonym kształcie, o całkowicie zielonym, biało-zielonym, różowawym lub liliowym kolorze. Poszczególne odmiany różowego lub czerwonawego odcienia skóry bardzo przypominają rzodkiewki, choć nieporównywalnie większe.
Możesz odróżnić chińską rzodkiewkę od zieleni, blisko wylotu liści wierzchołka korzenia.
Korzenie zielonej rzodkwi zawierają wiele składników odżywczych, są bogate w sole mineralne, błonnik i cukry. W tym samym czasie Lobo jest dobry w sałatkach i innych daniach, ponieważ jego smak prawie nie ma pikantności. Do celów kulinarnych ten rodzaj rzodkiewki jest używany nie tylko jako świeży. Warzywa korzeniowe marynowane, pieczone na grillu, chipsy są robione z plastrów i używane do napełniania ciast.
Chińskie odmiany rzodkiewki, jak na zdjęciu, z niezwykłym czerwonym lub różowym sercem, są szczególnie popularne w krajach Ameryki i Europy. Odmianę tę nazywa się arbuzem lub czerwoną rzodkiewką, chociaż górne korzenie mogą być zielone lub białe.
Podczas uprawy zielonej rzodkwi szczególną uwagę zwraca się na podlewanie, usuwanie chwastów i zwalczanie nadmiernej gęstości sadzenia, ponieważ brak wilgoci i światła prowadzi do pojawienia się szypułek. Aby wytworzyć duże, równe rośliny okopowe, kultura wymaga gleby odżywczej, ale siewność rzodkiewki jest lepsza latem, kiedy godziny dzienne już zanikają.
Rzodkiew japońska( Raphanus sativus var. Longipinnatus)
Rzodkiew japońska Daikon, według botaników, pochodzi z chińskiej odmiany Lobo i została uzyskana podczas długiego wyboru najbardziej soczystych, delikatnych, wydłużonych roślin okopowych. Rzeczywiście, współczesne odmiany daikon nie zawierają olejków musztardowych, a podczas spożywania warzyw korzeniowych, w przeciwieństwie do rzodkiewki czarnej i zielonej, ostrość nie jest zauważana.
Z należytą dbałością o daikon, wartość odżywczą i obojętność gleby, prowadzone nawadnianie i opatrunek, korzenie rzodkiewki, jak na zdjęciu, rosną do długości 50-60 cm i mogą ważyć od 500 gramów do 3-4 kg.
Rozwój tak dużej rośliny okopowej wymaga znacznie więcej czasu niż rzodkiewka, a nawet chińska rzodkiew. Okres wegetacyjny daikon to 60-70 dni.
Rzodkiew oleista( Raphanus sativus var. Oleifera)
Wśród serii zdjęć i opisów różnych rodzajów rzodkiewki można znaleźć rośliny, które nie dają korzeni, ale są aktywnie wykorzystywane w rolnictwie. Rzodkiew oleista to jedna z takich upraw. Jest to roślina jednoroczna o wysokości od 80 cm do 1,5 metra, uprawiana jako bezpretensjonalny, szybko rosnący siderat w wielu regionach świata.
Od pojawienia się wschodów rzodkiewki po okres kwitnienia, mija tylko 35-45 dni, dlatego podczas ciepłego sezonu rośliny można wysiać do dwóch lub trzech razy. Rzodkiew oleista łatwo rośnie w cieniu i praktycznie na każdej glebie. Jednocześnie rośliny szybko gromadzą zieloną i korzeniową masę, wspomagają rozluźnienie gleby oraz gromadzenie składników odżywczych i minerałów.
Zgnieciona zielona masa rzodkiewki jest dobrym surowcem do kompostowania i naturalnych nawozów, które przed zimą trafiają do gleby. Uprawy tej odmiany rzodkiewki można łączyć z roślinami strączkowymi, co pozwala naturalnie wzbogacić glebę o prawie dwieście kilogramów azotu na hektar.
Zdjęcie rzodkiewki pokazuje, jak potężna jest ta roślina. Dlatego przy pomocy tej kultury można poradzić sobie z takimi obsesyjnymi chwastami, jak pszenica. Rzodkiew oleistą używa się do infekowania obszaru nicieniami. Rośliny są w stanie tłumić te niebezpieczne szkodniki.
Serpentine Radish( Raphanus sativus odmiana Caudatus)
Dla rosyjskich rolników ten rodzaj rzodkiewki jest naprawdę egzotyczny. Serpentynowa rzodkiewka lub rzodkiewka otrzymuje swoją nazwę od długich, często fantazyjnie zakrzywionych strąków, które są używane w żywności.
Rośliny jednoroczne o wysokości nieprzekraczającej pół metra nie tworzą rośliny okopowej, ale po opadnięciu kwiatów bzu zaczynają się rozwijać mięsiste, jednokomorowe strąki-owoce, w zależności od odmiany, o długości od 50 cm do 1 metra.
Jednak taka gigantyczna roślina owocowa daje się tylko w domu - na wyspie Jawa i Cejlon. Papryka rzodkiewka jest również uprawiana w Indiach. W Rosji strąki rzodkiewki, jak na zdjęciu, osiągają 10-15 cm długości. Możesz jeść świeże, gotowane i marynowane owoce o umiarkowanie pikantnym smaku
Dzika rzodkiewka( Raphanus sativus var. Raphanistrum)
Rzadka lub zielona rzodkiewka rośnie prawie w całej Europie, a także w umiarkowanych szerokościach geograficznych w Azji, a także w Afryce Północnej. Dzika rzodkiewka to roślina jednoroczna zielna z gęstą łodygą o wysokości od 30 do 70 cm i potężnym korzeniem.
Rośnie na pustych ziemiach, wzdłuż dróg i budynków gospodarczych, kultura jest dobrą rośliną miodową, ale w tym celu praktycznie nie jest używana. Ale dzika rzodkiewka jest praktycznie jedynym gatunkiem z rodzaju Raphanus sativus, który jest uważany za roślinę chwastów, która wpływa na uprawy ozime, zboża i warzywa.
Kwiaty tego gatunku rzodkiewki w roślinach europejskich są częściej białawe lub żółtawe. Ale na wschodniej dzikiej rzodkwi, czasami nazywanej nadmorskim bzem lub prawie fioletowymi kwiatami, zebranymi w rzadkie szczotki umieszczone na wierzchołkach pędów.
Dzika rzodkiewka kwitnie od początku czerwca do września, niosąc strąki z nasionami bogatymi w kwaśny olejek z gorczycy, niebezpieczny dla zwierząt jedzących roślinność.
