Do demontażu najpopularniejszej gamy klimatyzatorów - systemów split - specjaliści pobierają opłatę w wysokości 1 pkt. za każdy kilowat mocy. Wielu właścicieli urządzeń chłodniczych, które muszą się poruszyć w celu zaoszczędzenia własnej krwi, zabiera się do samodzielnego zdemontowania klimatyzacji. Uczyń pracę czystą, unikając fatalnych błędów, pomoże ci wiele przydatnych wskazówek.

Możliwe problemy z samodzielnym usunięciem

Opowieść o tym, jak zdemontować klimatyzację własnymi rękami, należy zacząć od ostrzeżenia o pułapkach czekających na nieprzygotowanego mistrza. Oto, co może się stać:

1. Wyciek czynnika chłodniczego: Freon, który uciekł do atmosfery, nie jest przyczyną katastrofy ekologicznej, nie należy tego się obawiać. Ale dar takiego wydarzenia nie przejdzie: po zainstalowaniu klimatyzatora w nowym miejscu będzie musiał zapłacić za jego tankowanie. Dlatego bardzo pożądane jest rozmontowanie urządzenia, aby cały dostępny czynnik chłodniczy pozostał w nim.
2. Woda lub pył dostaje się do obwodu wewnętrznego: ten "dodatek" do płynu chłodzącego szybko powoduje, że sprężarka staje się bezużyteczna. Być może na pierwszy rzut oka woda może wydawać się całkowicie nieszkodliwą substancją, ale trzeba wziąć pod uwagę, że w parowniku zamarznie, zamieniając się w lód. I to już cząstki stałe, których obecność jest "niezgodna z życiem" sprężarki. Aby zminimalizować ryzyko przedostania się wilgoci do wewnętrznej pętli, należy unikać demontażu klimatyzatora podczas deszczu lub śniegu.
3. Upadek jednostki zewnętrznej: nawet jeśli jednostka zewnętrzna wiszą obok balkonu lub okna, praca z nią jest bardzo niewygodna. W tym samym czasie węzeł ten jest dość ciężki, więc bez obliczenia siły można go łatwo zrzucić. Specjaliści od takich wypadków są ubezpieczeni, ponieważ pracując nad parterem używają platformy powietrznej lub sprzętu do alpinizmu przemysłowego. Dla zwykłego, dla niezawodności należy zaprosić asystenta.
4. Uszkodzenia komponentów urządzenia: najbardziej widoczne są uszkodzenia, które powodują obniżenie ciśnienia w obwodzie. Szczelina może być całkowicie niewidoczna, ale wystarcza do wycieku freonu lub dostania się do brudu i wody. Aby uniknąć takich problemów, przede wszystkim należy zachować ostrożność.

Podczas wykonywania tak skomplikowanej operacji samodzielnie, jak odłączenie parownika jednostki wewnętrznej, jest wysoce pożądane Nie używaj improwizowanych narzędzi - śrubokrętu i szczypiec, ale profesjonalnych, zaprojektowanych specjalnie dla jej.

Użytkownicy na tym etapie często pracują, niż to jest konieczne, w wyniku czego rury parownika umieszczone blisko otworów są uszkodzone. Problem polega na tym, że profesjonalne narzędzie jest dość drogie, a nawet jego czynsz może kosztować kwotę współmierną do kosztów usług wykwalifikowanego kapitana.

Przygotowanie klimatyzacji: "pack" freon

Przede wszystkim konieczne jest zapewnienie bezpieczeństwa czynnika chłodniczego. Aby zrozumieć, jak to się robi, musimy przypomnieć system podziału urządzeń. Jest to zamknięta pętla wypełniona freonem, który składa się ze sprężarki, dwóch warunkowo mówiąc, komory (parownik i skraplacz) i łącząc te elementy freonoprovodov (miedź tuba).

Od skraplacza do parownika, płyn chłodzący występuje w postaci płynnej, więc rura, przez którą przepływa, ma mniejszą średnicę.

Na drugim rurociągu freonowym - od parownika do sprężarki - freon powinien już znajdować się w stanie gazowym, aby średnica tej gałęzi była większa.

Aby zdemontować bez utraty gazu, należy go zmontować w skraplaczu:

• podczas pracy klimatyzatora do chłodzenia zawór między skraplaczem a cienką rurą jest zamknięty;
• kiedy cały czynnik chłodniczy z powodu działania "sprężarki" "przesuwa się" do skraplacza, należy zamknąć zawór również pomiędzy grubą rurą a sprężarką.

Ważny punkt: po jakim czasie powinien być zamknięty drugi zawór? Najlepiej monitorować ciśnienie gazu na wakuometrze. Ale do tego trzeba będzie pożyczyć od mistrzów specjalne narzędzie - manometryczny kolektor.

Ci, którzy nie mają takiej możliwości, po prostu poczekaj minutę: jak pokazuje doświadczenie, w tym czasie domowy klimatyzator zwykle udaje się pompować prawie cały freon do skraplacza.

Przechodzimy od teorii do praktyki:

1. Jeśli uda Ci się zdobyć kolektor manometru, podłącz go do smoczka (rozdrabniacza zaworów) na przyłączu, do którego podłączony jest rurociąg "gazowy" freon. W przypadku braku takiego instrumentu, ten element jest po prostu pomijany.
2. Włącz klimatyzator i wejdź z panelu sterowania: tryb chłodzenia, tryb turbo, temperatura - tak nisko jak to możliwe (minimalna dozwolona ilość musi być podana w paszporcie). Urządzenie powinno działać 10 minut.
3. Na bloku zewnętrznym znajdź zawór, do którego podłączona jest rura czynnika chłodniczego (przypominamy, że jest cienka). Pod osłoną ochronną, którą należy usunąć, pod sześciokątem znajdują się otwory. Po włożeniu klucza zawór musi być zamknięty.
4. Teraz należy obserwować manometr lub, jeśli nie jest, po godzinach. W pierwszym przypadku oczekujemy, że przyrząd wskaże na obecność próżni; w drugim - oznaczamy 1 minutę.
5. Następnie należy zdjąć nasadkę ochronną z drugiego zaworu jednostki zewnętrznej, do której podłączona jest gruba linia "gazowa a także zamknąć ją za pomocą sześciokąta. Klimatyzator po tym natychmiast się wyłącza. Czapki ochronne wracają na swoje miejsca.

Wszystko, teraz freon w pułapce i system można bezpiecznie zdemontować i zdemontować.

Instrukcja demontażu klimatyzatora własnymi rękami

Przechodzimy bezpośrednio do odinstalowania.

Jednostka zewnętrzna

Odłączamy freonoprovody. Można tego dokonać, odkręcając nakrętki, do których przykręca się przewody do złączek jednostki zewnętrznej. Ta metoda jest stosowana, jeśli długość rur pozwala na ich użycie w nowym miejscu. Otwarte elementy muszą być bezpiecznie uszczelnione za pomocą taśmy lub taśmy - zapobiega to ich zatykaniu.

Ale w większości przypadków freonoprovody nie są ponownie wykorzystywane, szczególnie, że ich gromadzenie jest niedozwolone. Następnie rury są po prostu przecinane za pomocą obcinaka do rur w odległości 150-200 mm od dysz, natychmiast zachekanivaya ich końce chwytem ślusarza.

Rada. Jeśli wiadomo, że klimatyzator będzie przechowywany w stanie rozmontowanym wystarczająco długo, rury mogą być wypełnione azotem i mocno zatkane. W przeciwieństwie do powietrza, a dokładniej, zawartego w nim tlenu, azot nie prowadzi do utleniania materiału.

Po wszystkich manipulacjach z zewnętrznej części rur freonowych konieczne jest usunięcie izolacji termicznej.

Po upewnieniu się, że urządzenie jest odłączone od sieci, zdejmij osłonę ochronną z miejsca podłączenia kabla elektrycznego. Terminale muszą być oznaczone w pewien sposób, aby uniknąć nieporozumień podczas łączenia się z nową lokalizacją. Następnie należy odkręcić zaciski, za pomocą których żyły są przykręcone do styków jednostki zewnętrznej. Zwolniony koniec kabla jest przykręcony do rur freonowych, które następnie są ręcznie prostowane, aby można było przeciągnąć je przez otwór w ścianie.

Teraz odkręć nakrętki mocujące jednostkę zewnętrzną na wspornikach i razem z asystentem usuń ją, a następnie same uchwyty.

Zwróć uwagę! Podczas przechowywania i transportu jednostka zewnętrzna musi znajdować się w pozycji pionowej. Podczas transportu bardzo ważne jest, aby unikać wstrząsania i podskakiwania - w tym celu lepiej jest umieścić urządzenie w pudełku z zapakowanym do niego piankowym tworzywem sztucznym.

Odłączanie sprężarki

Jeśli jednostka klimatyzacyjna zostanie zdemontowana w celu naprawy sprężarki, należy ją odpowiednio odłączyć. Odbywa się to w ten sposób:

1. Pokrywy są usuwane z jednostki zewnętrznej.
2. Następnie możliwe będzie odłączenie rur ssawnych i tłoczących od sprężarki.
3. Odłączamy przewody zasilające sprężarkę i wentylator.
4. Odkręcamy łączniki, zawory mocujące i skraplacz.
5. Usuwamy skraplacz, uzyskując dostęp do uchwytów sprężarki.
6. Usuwamy sprężarkę.

Działając w ten sposób eliminujesz ryzyko uszkodzenia przewodów rurowych. Kolejny plus: możliwa jest naprawa kilku elementów jednostki zewnętrznej w tym samym czasie, co pomoże szybciej poradzić sobie z zadaniem.

Że ze sprężarką można pracować, konieczne jest wlać w nią olej.

W przypadku modelu tłoka, bez problemu łączy się on z rurą ssącą. W modelach spiralnych i obrotowych konieczne jest wywiercenie dna (średnica otworu wynosi 5-6 mm). Przez to niemożliwe jest wiercenie, w przeciwnym razie do środka dostaną się wióry. Pozostaw cienką przegrodę, która jest następnie przebijana przez dziurkacz.

Jak usunąć jednostkę wewnętrzną

Aby uzyskać dostęp do blokad urządzenia wewnętrznego, należy zdjąć przedni panel z niego. Następnie odłączyć przewody freonowe, przewody elektryczne, wyłamać zatrzaski i wyjąć blok z prowadnic.

Zwróć uwagę! Na tym etapie człowiek na ulicy napotyka pewne trudności: przy nieostrożnym działaniu łatwo jest uszkodzić zasuwy parownika.

Ten element jest zwykle zamykany przez producenta z pokrywą, której zatrzaski są dociskane do ściany. Ledwie dostępne były wykonane specjalnie: ten środek ostrożności, według twórców, jest gwarancją, że demontaż urządzenia będzie obsługiwany tylko przez specjalistów. Aby zbliżyć się do zatrzasków, użyj dwóch cienkich śrubokrętów. Konieczne jest, aby ktoś trzymał blok.

Należy również zachować ostrożność podczas otwierania zatrzasków przytrzymujących blok na prowadnicach. Jeśli jest uszkodzony, urządzenie nie może być stabilnie zamocowane w nowym miejscu i szybko się zawiesza z powodu wibracji.

Po usunięciu wewnętrznego bloku, odkręć płytkę montażową, wyjmij rury freonowe ze ściany za pomocą kabla zasilającego i odkręć dekoracyjne pudełko ułożone wzdłuż zewnętrznej ściany.

Funkcje pracy w zimie

W niskich temperaturach nie można pompować freonu do skraplacza: olej w sprężarce staje się gęsty, a próba włączenia klimatyzatora w takich warunkach prowadzi do awarii sprężarki. Takie zagrożenie nie zagraża tylko modelom wyposażonym w tzw. Zestaw zimowy, w którym występuje nagrzewanie skrzyni korbowej sprężarki i drenażu, a także zwalniacz dla prędkości obrotowej wentylatora.

Ci, którzy nie mają takiego systemu, mogą usunąć czynnik chłodniczy za pomocą stanowiska manometru w celu odbioru freonu. Łączy, podobnie jak kolektor manometru, z zaworem rozdrabniającym.

Wideo: demontujemy klimatyzator z późniejszą instalacją w nowym miejscu

Procedura demontażu klimatyzatora jest technicznie prosta. Trudność, z punktu widzenia przeciętnego użytkownika, polega na tym, że niektóre operacje są trudne do wykonania bez profesjonalnego narzędzia. Jeśli nadal nie zdecydujesz się zwrócić do specjalistów, zalecamy zaproszenie jeszcze jednej osoby do pomocy - wtedy nawet bez specjalnych narzędzi zadanie będzie całkiem wykonalne.