Treść:
Dzicy przodkowie nowoczesnych słodkich arbuzów wciąż rosną w pustynnych suchych dolinach Botswany, Namibii, RPA i innych krajów w regionie. W przeciwieństwie do odmian uprawnych, dzikie rośliny nie mogą być nazwane ani cukrem, ani dużymi. Jasnożółty lub biały miąższ w 250-gramowym owocu lub świeży lub gorzki.
Transformacja arbuza
Mimo to dzikie arbuzy w Afryce były wysoko cenione, ponieważ dla podróżujących i karawan czasami stały się jedynym dostępnym źródłem wilgoci. To właśnie z karawanami handlowymi arbuzy dotarły na Bliski Wschód, do Azji Mniejszej i Azji Środkowej.
Próby uzyskania większych i słodszych owoców zostały wykonane w starożytnym Egipcie, arbuzy były uprawiane w Indiach, Persji i Chinach. W Europie kultura stała się powszechna nie wcześniej niż w XVI-XVII wieku, a te odmiany arbuzów, jak na zdjęciu jednego z martwych natur tamtej ery, były gorsze pod względem słodyczy, soczystości i koloru niż owoce dojrzewające na nowoczesnych łóżkach.
Tylko dla ostatnich stu lat hodowcy mogli zdobyć niewiarygodną ilość nowych odmian i hybryd, dając smakoszy okazję do spróbowania mięsa o odcieniach nie tylko czerwonych lub różowych, ale także żółtych lub prawie białych. Tak, a kora arbuzów w obecnych łóżkach może być nie tylko ciemnozielona lub prążkowana, ale także żółta, biała, plamista lub z marmurowym wzorem.
Ogrodnikom i rolnikom oferuje się kilkaset odmian uprawnych i form hybrydowych, które produkują słodkie owoce o wadze od jednego do 90 kilogramów. Jakie są odmiany " C arolina " prezentowane na zdjęciu, średnio rosnące do 30-50 kg, ale czasami osiągające wagę prawie 200 kg?
Era Astrachańskich arbuzów
W Rosji arbuzy od dawna uprawiane są na Ukrainie, w Kubanie i na południu Wołgi, gdzie warunki pogodowe umożliwiły dojrzewanie dużych słodkich owoców. W czasach radzieckich i do tej pory arbuzy z Astrachania cieszyły się szczególnym szacunkiem i popytem ze strony kupujących. Wyrażenie "arbuz Astrachański" oznaczało, że pod cienką skórką zawsze pojawi się szkarłatne, słodowe mięso o niepowtarzalnej słodyczy i aromacie.
Obszar ten uważany był za główny melon w Związku Radzieckim, a arbuz Astrachań była główną odmianą na plantacji.
Pierwsze zbiory owalnych pasiastych owoców uzyskano w 1977 r. W Astrachańskim Instytucie Warzyw i Melonów. Arbuzy dojrzewające 70-80 dni po wysianiu okazały się tak owocne, że zebrano do 120 ton arbuzy cukru na hektar z melona, który można również przechowywać do 2,5 miesiąca i łatwo transportować.Okoliczności te sprawiły, że arbuzy Astrachańskie stały się najbardziej popularne i ukochane w kraju.
Arbuzy Volgograd z miejscowości Bykovo
Drugie miejsce pod względem liczby melonów uprawianych w Rosji to Wołgograd. Tutaj, na podstawie jedynego specjalistycznego stanowiska hodowlanego i eksperymentalnego Bykovskaya hodowanego na melonach, takie sławne odmiany arbuzów uzyskano na zdjęciu jako Kholodok, Bykovsky 22, Triumph i ponad cztery tuziny bezpretensjonalne wobec warunków hodowli wysokiego ryzyka i bardzo produktywnych odmian ukochanej kultury.
Arbuz Volgograd Chłód późnego dojrzewania, który łatwo przechowuje się do Nowego Roku, nadal uważany jest za arcydzieło selekcji melonów, który jest łatwo konserwowany do Nowego Roku i przez ten czas nie traci dobrego smaku ani soczystości. Do uprawy w wiejskich łóżkach najczęściej wybiera się tę odmianę.
Watermelon Crimson Sweet
Jeśli sowieccy i rosyjscy hodowcy podążają ścieżką pozyskiwania odmian arbuzów, które są najbardziej odporne na zmienne koleje lokalnego klimatu, to zagraniczni biolodzy mają w pierwszej kolejności nieco inny cel. Najbardziej poszukiwane są tu owoce o dużych owocach, spektakularne pod względem formy i koloru kory i miąższu, arbuzy o wysokich właściwościach konsumenckich i handlowych o wysokiej odporności na choroby. Jednak w celu uprawy dobrych zbiorów w tym przypadku będziesz musiał poświęcić więcej wysiłku i zrobić dużo nawozu.
Odmiany zagraniczne, nasi letnicy są najbardziej znani z arbuza Karmazynowy słodki, uzyskanego przez amerykańskich hodowców. Owoce tej odmiany nie różnią się dużym rozmiarem i średnio mają masę do 5 kg. Odmiana wyglądająca jak słynny arbuz Astrachański ma łagodną słodycz i daje stabilne plony przez 65-80 dni.
Na podstawie popularnej odmiany arbuza karmazynowego słodkiego w ciągu ostatnich lat uzyskano wiele odmian, większych niż przodek, a także tych, które są w stanie dłużej przechowywać.
Cukier Babe: Arbuz Cukier Baby
Kolejna znana odmiana rosyjska Sugar Baby lub Sugar Baby daje okrągłe ciemnozielone owoce z czerwonym miąższem po 75-80 dniach od posadzenia. Arbuz Sugar Babe wygląda jak Spark, znany wśród letnich mieszkańców, ale nieco większy. Arbuzy Cukrowe Maluszne ważą od 3 do 4,5 kg, a ich mięso odznacza się wyraźnym ziarnem i słodyczą.
Jeśli odmiany Spark, które pojawiły się w ZSRR w 1960 roku, stały się znane na Zachodzie, być może jej okrągłe owoce z ciemną korą bez pasków nazywałoby się "czarnym arbuzem"".A w Japonii Spark mógł konkurować z najdroższym arbuzem na świecie, Densuke, z tym samym bogatym kolorem skóry, a to dzięki temu kosztuje do 250 $ za sztukę.
Księżyc i gwiazdy na skórki arbuza
Oczywiście, na podstawie niektórych starych odmian czarnego arbuza w 1926 r. W stanie Missouri uzyskano odmiany o romantycznej nazwie "Księżyc i gwiazdy".Na czarno-zielonej korze tego arbuza, a nawet na liściach występują rozproszone, jaskrawożółte plamy o różnych rozmiarach, przypominające nocne światła na tle nocnego nieba.
Przez niemal stulecie ten rodzaj arbuza, jak na zdjęciu, pozostaje popularny, a dziś pojawiają się hybrydy nie tylko z różowoczerwonym, ale również z żółtym miąższem. Nie jest to rzadkie wśród owoców "gwiazdy" i wydłużonych arbuzów o wadze od 9 do 23 kg, które cieszą się popularnością wśród konsumentów.
Marmurowy arbuz
Kolejna odmiana owoców dzięki drobnej siatce ciemnozielonych żył na jasnym tle kory nazywana jest marmurowymi arbuzami. Zwykle są to podłużne arbuzy o wadze od 5 do 15 kg z soczystym, różowym lub czerwonym miąższem, niewielką ilością nasion i doskonałym smakiem.
Przykładem arbuza z marmuru jest odmiana francuskiej hodowli Charleston Gray, która dała początek całej rodzinie upraw i mieszańców. Rosyjscy hodowcy nie są daleko w tyle za swoimi zachodnimi kolegami i przedstawili ogrodnikom wczesny dojrzały miód olbrzymi, rodzaj arbuza, jak na zdjęciu, dający duże owoce o długości do 60 cm i wadze do 15 kg, odporny na suszę i powszechne choroby upraw.
Białe arbuzy mogą być słodkie
Jeśli kora marmurowych arbuzów ma jasnozielony odcień z subtelnym wzorem, arbuz amerykańskiej odmiany Navajo Winter ma prawie białą skórę.
Miąższ tego białego arbuza może być zarówno różowy jak i czerwony, ale zawsze jest chrupiący i bardzo słodki. Odmiana uważana jest za odporną na suszę, a owoce można łatwo przechowywać nawet przez 4 miesiące.
Jeśli ogrodnicy i ogrodnicy już przyzwyczaili się do wielobarwnej skórki arbuzów, biały lub żółty miąższ tych słodkich owoców wciąż jest cudem dla Rosjan. Ale właśnie takie niezwykłe hybrydy, uzyskane z krzyżowania uprawianych odmian arbuzów i dzikich odmian, są u szczytu popularności i mogą mieć mięso wszystkich odcieni od kremowej pomarańczy, żółtej do półprzezroczystej białej.
Prawda, czasami pod przykrywką białego arbuza, ufni mieszkańcy lata oferują peruwiańską dynię w kształcie dyni, fitsyfoliyu, w postaci listowia, i z wyglądu owoców, przypominających arbuzowy marmur, ale nie mogących konkurować z nim o słodycz.
Jak smakuje żółty arbuz?
Arbuzy z żółtym miąższem są teraz oferowane kupującym pod nazwą ananas, chociaż podobieństwo tych owoców jest ograniczone tylko pięknym odcieniem plastrów, a zmiana koloru nie wpływa na smak żółtego arbuza.
Rosyjscy hodowcy oferują letnim mieszkańcom wypróbowanie arbuzów zebranych z własnych łóżek. Arbuzy Lunniy są gotowe do zbioru w ciągu 70-75 dni od momentu oplucia sadzonek. Owoce z atrakcyjną skórką w paski rosną do 3,5-4 kg i mają doskonałe właściwości smakowe.
Hybryd doboru krajowego Prince Hamlet F1 wyróżnia się nie tylko prekrokcją.Jego główna "atrakcja" ukryta jest pod gęstą cienką korą.Miąższ tego ananasowego arbuza o wadze do 2 kg jest cytrynowy, słodki.
Ale odmiana arbuza na zdjęciu Dar słońca można łatwo pomylić nie z ananasem, ale z melonem, ponieważ owoce tej rośliny mają zaskakująco żółtą, równą kórkę, podobną do skórki innego popularnego melona. Ten żółty arbuz, ze względu na akumulację do 12% cukru, ma wspaniały smak, soczystą konsystencję miąższu i wczesne dojrzewanie.
Obecnie firmy hodowlane w Holandii, USA i Japonii aktywnie pracują w dziedzinie pozyskiwania diploidalnych mieszańców, dając bezpestkowe arbuzy. Od kilku lat takie owoce, całkowicie pozbawione nasion lub mające swoje początki, uprawiane są w naszym kraju.
Przykładem tego jest hybrydowy żółty arbuz Prince Hamlet i podłużny arbuz amerykańskiej selekcji Stabolit F1.
