Co prowadzi do żółknięcia liści pelargonii i jak pomóc roślinie?

Począwszy od wiosny do jesieni, pelargonium uprawiane jako rośliny domowe i ogrodowe cieszy właścicieli puszyste czapeczki kwiatostanu, wytrzymują wszystkie trudy i pięknie rosną, wymagając tylko niewielkiej uwagi i prostej troska. Ale czasami miłośnicy kwiatów w pomieszczeniach skarżą się, że pelargonia traci swoją atrakcyjność, odmawia kwitnienia, a jej liście stają się żółte i usychają. Co może powodować takie zachowanie rośliny? Dlaczego pelargonia zmienia żółte liście?

Błędy w pielęgnacji prowadzące do żółknięcia liści pelargonii

Zmiana koloru listowia, letargu i żółtego zabarwienia są najczęstszymi oznakami niezdrowego stanu roślin. Przyczyny tego samego dyskomfortu mogą być kilka. A wśród najbardziej oczywistych są błędy odchodzenia, które doprowadziły do ​​osłabienia krzaka:

• Zbyt ciasne dla doniczki, w której korzenie już zajęły całą objętość przeznaczoną dla nich, a pelargonium nie ma wilgoci i wartości odżywczych.
• Chude nawadnianie, które nie zaspokaja zapotrzebowania rośliny na wilgoć i prowadzi do żółknięcia krawędzi, a następnie suszenia liści.
• Nadmierna wilgotność gleby może prowadzić do poważniejszych konsekwencji - do zepsucia i utraty systemu korzeniowego. W tym przypadku liście pelargonii zmieniają kolor na żółty, gdy problem ma poważny obrót.
• Żółte krawędzie szczególnie dorosłych liści są znakiem dla floriculturist, że Pelargonium potrzebuje więcej intensywności użyźniając i użyźniając krzew powinien nie tylko potas, azot i fosfor, ale także pierwiastki śladowe, po liściem górny opatrunek.

Nie mniej niebezpieczne dla pelargonii są szkodniki owadzie pasożytujące zarówno na zielonej części rośliny, jak i na glebie.

Najczęściej owady cierpią na pelargonie, uprawiane w ogrodzie lub w skrzynkach balkonowych latem.

W tych warunkach na odwrocie liści iw zatokach można znaleźć mszyce, wciornastki, jedzenie soków z rośliny i staje się jednym z powodów, dla których liście na pelargonie żółkną. W ogrodzie, w obszarach o ciężkiej wilgotnej glebie, soczyste łodygi pelargonii przyciągają ślimaki. Liście i kwiatostany cierpią na gąsienice i dżdżownice.

Środki do walki z owadami lądowymi obejmują ręczne zbieranie szkodników i traktowanie roślin specjalistycznymi środkami owadobójczymi. Jest trudniejsze, gdy pelargonia została zaatakowana przez nicienie zamieszkujące glebę. W tym przypadku roślina słabnie, więdnie, jej liście stają się mniejsze, a na korzeniach pojawiają się zauważalne guzki z torbielami pasożyta. Aby zapobiec szkodnikom pelargonii, rośliny sadzi się tylko w odkażonej glebie. Ten sam środek pomoże zmniejszyć ryzyko infekcji krzewów niebezpiecznych dla chorób pelargonii o charakterze bakteryjnym, wirusowym i grzybiczym.

Czynniki ryzyka upośledzające pelargonium

Oprócz złej jakości gleby rozprzestrzenianie się chorób przyczynia się do:

• nadmierna gęstość lub słaba gleba;
• brak światła i powietrza z nadmierną gęstością sadzenia;
• stosowanie pestycydów i herbicydów;
• kwaśne środowisko, które nie pozwala roślinie na przyjmowanie odpowiedniej ilości składników odżywczych i minerałów;
• nadmiar azotu w wprowadzanych nawozach;
• uszkodzenie systemu korzeniowego i zielonej części pelargonii, na przykład po transplantacji.

Wszystkie te czynniki osłabiają rośliny, które stają się prostą ofiarą zarówno szkodników, jak i różnych chorób. Jakie są choroby w Pelargonium i jak sobie z nimi radzić?

Choroby pelargonii: zdjęcia i opisy

Jeśli naruszenia warunków uprawy i pojawienia się szkodników pelargonii reagują bardzo szybko i szybko, choroby na pierwszych etapach są ukryte i przez długi czas nie dają o sobie znać.

Szara zgnilizna Pelargonium

W wyniku zakażenia roślin grzybowymi liśćmi Botrytis cinerea wierzchołki łodyg i kwiatostany pokrywają szare plamy pokryte osobliwym puchem. W tym przypadku choroba pelargonii, jak na zdjęciu, jest w stanie zainfekować kwiat na różnych etapach rozwoju, zarówno na etapie kwitnienia, jak i podczas okresu odpoczynku. W miejscu plam pojawiają się obszary martwych tkanek, które na liściach są wyraźnie odróżniane przez brązowe koncentryczne pierścienie wzdłuż granicy grzyba.

Po upadku pod wpływem choroby, jak na zdjęciu, pelargonium jest rzucane przez pąki, z których zarodniki grzyba padają na liście i na powierzchnię gleby. Jeśli nie podejmiesz pilnych kroków, rozprzestrzenianie się szarego zgnilizny nie skończy się, dopóki ucieczka nie ulegnie rozkładowi. Rozwój choroby przyczynia się do wysokiej wilgotności i niedostatecznej opieki.

Gnicie korzeni lub "czarna noga"

Zanik dolnej części łodygi i część systemu korzeniowego, która prowokuje rozprzestrzenianie szkodliwego grzyba Pythium i Rhizoctonia z boku dla hodowcy wygląda następująco:

• żółknięcie liści pelargonii;
• więdnięcie pędów;
• osłabienie rośliny;
• zawieszenie jej wzrostu.

Reprodukcja grzybów powoduje pierścieniowe uszkodzenie łodygi na poziomie gleby, na której, przy wysokiej wilgotności, widoczne są ślady szarej lub białawej płytki nazębnej. Tkaniny szybko zmieniają strukturę, stają się mokre, łuszczą się, a wszystkie części rośliny powyżej miejsca gnicia tracą zdolność do przyjmowania wilgoci i odżywienia.

Uszkodzone korzenie są zdeformowane, stają się brązowe, płynne i martwicze. Z choroby, jak na zdjęciu, pelargonia często cierpi w młodym wieku. Szczególnie zagrożone chorobą są sadzonki, które są w nadmiernie wilgotnym gęstym podłożu. Roślina w wyniku uszkodzenia grzyba gwałtownie słabnie i umiera.

Bakteryjna choroba pelargonii lub gnoza

Gummosis lub bakteryjne plamienie liści towarzyszy nie tylko zmiana koloru liści, ale także rozkład i więdnięcie łodyg.

Choroba pelargonii, jak na zdjęciu, staje się szybko widoczna i jest określana przez żółknięcie liści i brązowych plamek między żyłami, i jest spowodowana przez chorobotwórcze bakterie Xanthomonas campestris. Pierwsze objawy widoczne są na tylnej stronie blaszek liściowych, a wraz z rozwojem choroby krawędzie liści uschną, a żyły stają się czarne.

Kiedy infekcja nabiera wszechstronnego charakteru, roślina pelargonii zanika, pędy stopniowo umierają. Blackening dotyka nie liści, ale całe łodygi. W przeciwieństwie do zgnilizny "czarnej nogi" w tym przypadku jest sucha. Trudność w diagnozowaniu plamistości bakterii polega na tym, że ta choroba pelargonii ma częste objawy urazów roślinnych u owadów.

Mozaika plamistości na liściach pelargonii

Różne warianty choroby mozaikowatej są bardzo powszechne w przypadku pelargonii, zwłaszcza jeśli rośliny są hodowane w zatłoczonej i wysokiej wilgotności.

Zdarza się to czasami w szklarniach gospodarstw kwiatowych, skąd kwiaty kwitną na parapetach zwykłych kochanków.

Rdza liści pelargonii

Brązowe lub czerwonawe ślady rdzy na liściach pelargonii to nie ślady podlewania wodą słabej jakości, ale wynik działania grzybów Puccinia pelargonii-zonalis.

Z zewnątrz obraz choroby wygląda tak, jakby liście pelargonii zmieniły kolor na żółty, ale jeśli spojrzeć na tylną stronę, tampony z dojrzewającymi zarodnikami będą wyraźnie odróżniające się, które po ucieczce do wolności tworzą następną falę infekcja. Jeśli choroba ma charakter układowy, liście pelargonii żółkną całkowicie, a następnie opadają, a infekcja rozprzestrzenia się na łodygi.

Alternaria i cercosporosis

W przypadku obu tych chorób rośliny pelargonii wykazują szare lub brązowe plamy na liściach, których wewnętrzna tkanka wysycha, trzeszczy i zmienia kolor. Złośliwe grzyby, źródła problemu, osadzają się na tylnej stronie głównie starych liści, ale wtedy choroba pelargonii, przedstawiona na zdjęciu, rozprzestrzenia się wyżej na łodygi. Na ciężkość choroby wskazuje rozjaśnienie koloru blaszek liściowych i utrata liści.

Obrzęk pelargonii

Złuszczanie i wyjaśnianie liści może również mówić o obrzęku, który występuje przy nadmiernym podlewaniu w okresach niskiej temperatury, pochmurnej pogody i innych niekorzystnych warunków dla wzrostu pelargonii.

Wraz z rozwojem chlorotycznych plam na grzbiecie liścia, kwiaciarnia może zauważyć ich wypełnienie wilgocią, następnie formacje stają się szorstkie, a ich tkanki nabywają właściwości korka. Dlatego liście pelargonii żółkną i giną. Choroba ta jest szczególnie niebezpieczna dla pelargulowego pelargonii i ich hybryd.

Jak radzić sobie z chorobami pelargonii?

Już na podstawie opisu i zdjęcia staje się jasne, jak niebezpieczne dla roślin są choroby Pelargonium, ale jak sobie z nimi radzić w warunkach domowych lub w ogrodzie?

Wszystkie główne środki zwalczania chorób bakteryjnych i grzybiczych opierają się na właściwej opiece i zapobieganiu.

Stwarzając komfortowe warunki dla pelargonii, można niezawodnie chronić je przed wszelkimi szkodnikami i pasożytniczymi mikroorganizmami:

• Gleba na pelargonium nie powinna być gęsta i nadmiernie wilgotna.
• Zawartość składników odżywczych w glebie musi w pełni pokrywać potrzeby rośliny i być zrównoważona.
• Nadmiar azotu w glebie nie jest najlepszym sposobem wpływu na wzrost pelargonii.
• Roślina potrzebuje dobrego drenażu, aby woda nie stagnowała i nie powodowała rozwoju zgnilizny korzeni.
• Pelargonie nie lubią nawadniania i wilgoci na liściach.
• Nie można tolerować gęstości sadzenia, w przeciwnym razie rośliny nie mają tlenu, gleba nie jest wentylowana.
• Do rozmnażania przyjmuje się tylko łagodny, zdrowy materiał.
• Ziemia pod krzakami jest regularnie oczyszczana z resztek roślin, chwastów, poluzowanych i ściółkowanych.

Jeśli pelargonia ma oznaki tej lub innej choroby, nie jest już warte ograniczania jej do środków zapobiegawczych. W takim przypadku należy zwalczać choroby pelargonii, stosując dostępne fungicydy i inne specjalne środki.

Film o pelargonie wielkokwiatowym, jego chorobach i szkodnikach