Treść artykułu:
Rodzaj Niecierpka, który można przetłumaczyć jako "nietykalny" lub "drażliwy", jest podstawą rodziny Balsamic i składa się z pół tysiąca gatunków rosnących na całej planecie.
Ze względu na powszechność i różnorodność roślin niemożliwe jest wskazanie dokładnego miejsca na mapie godnego nazywania ojczyzny roślin balsamicznych. Można je znaleźć na całym świecie w obszarach umiarkowanych i tropikalnych, ale istnieje kilka głównych ośrodków koncentracji gatunków. Jest to przede wszystkim Azja i kraje Afryki, Ameryki Północnej i Europy.
Historia odkrycia i nauki balsamin
Zapoznanie się z nerdami z poprawczami zaczęło się w XVII wieku. Pierwsza informacja o roślinach tego rodzaju pochodzi z 1689 roku i zawiera opisy niektórych odmian balsamu z Indii i pobliskich regionów Azji. Następnie Carl Linney rozpoczął badania nad roślinami, jest on zobowiązany do sadzenia kwiatów przez najbardziej kompletny opis i systematyzację wielu gatunków. Ale największa liczba odkryć w świecie naukowców balsaminowych czekała w XIX wieku, kiedy zaczęli aktywnie eksplorować odległe zakątki i kraje. Jednym z najnowszych dodatków była grupa roślin nowozelandzkich, zarejestrowana w 1989 roku.
Najbardziej znanym gatunkiem w naszym kraju jest balsam Waller na wolności, który rośnie na wschodnim wybrzeżu Afryki w archipelagu Zanzibar.
To tutaj odkryto nowe rośliny botaniczne w 1861 roku. Kilka kopii, oryginalnie nazwanych na cześć miejscowego władcy, brytyjski przyrodnik John Kirk przepłynął do Europy. Tutaj również docenili czujność angielskiego misjonarza Horace Waller, który po raz pierwszy zauważył nieznaną roślinę i jego odkrycie. A afrykańscy impatiens w 1896 roku otrzymali imię Impatiens walleriana.
Roślina jest kochana przez mieszkańców wielu krajów. Dziś ciągle kwitnący balsam pokojowy na Zachodzie nazywany jest często Busy Lizzie, aw Rosji kultura nazywa się iskrą Vanka Moky. Takie niezwykłe, nawet znajome imię wynika ze specyfiki rośliny, która tworzy na liściach małe kropelki słodkiego płynu, który ostatecznie zamienia się w kulki cukru.
Wśród balsamów ogrodowych, na zdjęciu wyróżnia się Impatiens balsamina - mały, ale bardzo atrakcyjny rodem z Azji Południowej, zdobiący kwietniki i granice w wielu regionach Rosji.
W XX wieku hodowcy kwiatów mogli spotkać dużą grupę mieszańców z Nowej Gwinei. Teraz te egzotyczne rośliny są dostępne dla kolekcjonerów i miłośników upraw wewnętrznych, a niektóre gatunki na średnich szerokościach geograficznych czuły się tak wygodne, że stały się prawdziwymi chwastami, wypierając rodzime gatunki z ich zwykłych miejsc.
To w pełni odnosi się do himalajskiego balsamu, który sto lat temu znaleziono tylko w jego ojczyźnie.
Jak wygląda balsam?
Wśród przyczółków lub, jak kiedyś nazywano w Rosji, istnieją dzikie, ogrodowe i domowe kultury dla balsamów. Rośliny jednoroczne w środkowej strefie uprawiane są jako balsamy ogrodowe, a odmiany wewnętrzne to rośliny, których roślinność utrzymuje się przez kilka lat.
Dzięki aktywnym pracom hodowlanym rozpoczętym w połowie ubiegłego wieku i popularyzacji bezpretensjonalnych, chętnie kwitnących gatunków, balsamy zajmowały godne miejsce w zbiorach hodowców kwiatów.
Jednocześnie różnią się one od siebie pod względem kształtu i koloru kwiatów, wielkości i siedliska, co do tego, że przedstawicieli różnych gatunków trudno jest podejrzewać o przynależność do tego samego rodzaju. Wśród balsamines są:
- jednoroczne zielne i wieloletnie odmiany, które wyglądają jak małe drzewa lub pół-krzewy;
- karły nie większe niż 20 cm i olbrzymy o wysokości 2 metrów;
- jest odporny na zimno i przyzwyczajony do życia tylko w ciepłym tropikalnym klimacie.
Dlatego odpowiedź na pytanie: "Jak wyglądają balsamy?" Nie może być prosta i jednosylabowa.
Ale z wieloma różnicami, balsaminy z różnych stron świata mają ze sobą wiele wspólnego. Prysznice tej rośliny są nazywane ze względu na charakterystyczne cechy wielu odmian. Najmniejszy dotyk soczystej skrzynki owocowej powoduje jej natychmiastowe ujawnienie, a zawartość z dużą siłą leci na odległość kilku metrów.
W świecie roślin balsamy są uważane za swoistych mistrzów w różnorodności kształtów i kolorów korony.
Kwiaty balsamu wewnętrznego i jego odpowiedników w ogrodzie mogą być proste i podwójne, monochromatyczne i dwukolorowe, z jasnym środkiem kontrastu lub rozproszeniem plam na płatkach.
Średnia średnica kwiatu balsamu to 2-4 cm, ale są też rośliny, które zachwycają właścicieli i większe aureole jaskrawych kolorów. Charakterystyczną cechą balsamowego kwiatu jest cienka zakrzywiona ostroga, ale kształt i rozmiar płatków mogą być różne:
- Korona balsamu w pokoju Wallera jest spłaszczona, a ich płatki są prawie takie same.
- U innych gatunków, ze względu na skrócone asymetryczne płatki, kwiaty są bardziej jak fiołki lub lwie paszcze.
Ta różnorodność jest związana z różnymi warunkami roślin i owadami zaangażowanymi w zapylanie.
Cechy roślin balsaminowych
Zdecydowana większość balsamów wewnętrznych i ogrodowych jak cień, istnieje kilka wyjątków od tej reguły. Przede wszystkim są to rośliny z Nowej Gwinei i, na przykład, dziko rosnąca balsam glandulifera. Ale wilgoć jest niezbędna dla wszystkich grzybów, ale gatunki kochające wilgoć muszą chronić kwiaty i liście przed nadmiarem wody.
Gładkie, lancetowate liście balsamin nie wyróżniają się bogactwem form, ale mogą mieć zarówno kolor monofoniczny, jak i barwny. Co ciekawe, dzięki specjalnej powłoce powierzchnia kropli liści spada z niej, a arkusz pozostaje suchy nawet podczas ulewnego deszczu. Strona dolna jest chroniona przed zwilżaniem i gniciem przez masę najmniejszych pęcherzyków powietrznych utrzymujących się pomiędzy włóknami.
Kwiaty rosy i deszczu stają się wydłużone wraz z otwarciem halo. W rezultacie kwiat balsamu ogrodowego, jak na zdjęciu, jest pochylony, a przepływy wody nie mogą zmyć dojrzałego pyłku.
