Treść artykułu:
W maju wiosna w pełni wchodzi w prawa, ogrody i lasy są pokryte zielenią, a powietrze wypełnione jest świeżym, ekscytującym zapachem. Kwitnie konwalia, uwielbiany zarówno przez ogrodników, jak i miłośników przyrody.
Roślinę wieloletnią, opisaną po raz pierwszy przez Karla Linnaeusa, można teraz znaleźć w lesie Służy do ozdabiania obszarów ogrodowych i wczesnego wiosennego forsowania, uprawianego jako doniczka kultura. Dzięki hodowcom ponad tuzin oryginalnych odmian konwalii pojawił się do dyspozycji kwiaciarni, na zdjęciu i według opisów uderzająco różniących się od dzikiego przodka.
Klasyfikacja konwalii
Pierwszy opis lilii w dolinie jako rodzaju należy do Linneusza. W XVIII wieku roślina została skierowana do lilii i nazwano ją Lilium convalium, co po łacinie oznacza "Konwalia". Następnie naukowcy wielokrotnie zmieniali przynależność kultury do tej lub tej części ogólnie przyjętej klasyfikacji.
Obecnie lilie w dolinie, podobnie jak inne znane rośliny, np. Kupena, ptak-ptak i polyantes, są włączone do rozległej rodziny Asparagaceae. Zmieniła się także nowoczesna nazwa kwiatu.
Dziś konwalia stała się znana jako konwallaria lub kawaleria. W ludziach konwalia znana jest również pod innymi nazwami, na przykład dzwonek leśny, majowa lub leśna lilia, gladysh, molodilo, trawa łąkowa, język psa lub uszy królika.
Chociaż oficjalnie botanicy rozpoznają tylko europejskie gatunki Lily of May, coraz bardziej samowystarczalne uznanych populacji na północy i wschodzie Azji, a także w Ameryce Północnej kontynent.
Jednocześnie różnice w wyglądzie u roślin są minimalne, jednak znaczne oddalenie siedlisk i brak związku między nimi jest dobrym powodem, aby mówić o obecności trzech, a czasem nawet czterech odmian konwalia:
- konwalia majowa (C. majalis), zamieszkujący niemal wszędzie na kontynencie europejskim;
- konwalii Keyzke (C. keiskei), rośnie na Dalekim Wschodzie, w Chinach i Mongolii, a także spotyka się na zachodzie Hindustanu.
- konwalia (C. montana), który zajmuje tereny leśne we wschodniej części USA;
- konwalia na Kaukazie (C. transcaucasica), która rośnie na Kaukazie, na Zakaukaziu, w tym na terytorium Turcji.
Gdzie rośnie konwalia
Lilia w dolinie jest bezpretensjonalna, ma doskonałą zdolność przystosowania się, więc udało mu się żyć w różnych strefach klimatycznych i warunkach naturalnych. W tym przypadku roślina jest wszędzie:
- wykazuje wysoką tolerancję cienia;
- preferuje glebę bogatą w składniki odżywcze;
- źle toleruje suszę.
W naturze konwalia można znaleźć w liściastych i mieszanych, rzadziej w lasach sosnowych. Szybki rozwój części nadziemnej i kwitnienia następuje w czasie, gdy gleba jest jeszcze nawadniana wodą z roztopów, liście na drzewach i krzewach jeszcze nie zostały całkowicie otwarte, a trawa nie wzrosła. W takich warunkach zimujące kłącza zapewniają odwieczne wszystko, co niezbędne do wzrostu. I za kilka lat pojawia się gęsta kurtyna zamiast kilku wylotów gładkich, wydłużonych eliptycznych liści.
Biorąc pod uwagę możliwość przejmowania nowych terytoriów, w ogrodach, w których rośnie konwalia, strona musi być ściśle ograniczona. W przeciwnym razie roślina może, w ciągu kilku sezonów, wypierać inne użyteczne rośliny.
Pomimo wytrzymałości i zdolności adaptacyjnych wszystkie dziko rosnące odmiany konwalii są zagrożone wyginięciem. Powodem jest nie tylko piękno kwiatów i silny aromat, ale także korzystne właściwości rośliny. W związku z tym w Rosji i wielu krajach europejskich oraz w stanie Kentucky w USA formularz jest objęty urzędową ochroną.
Jak wygląda konwalia?
Kwitnąca konwalia jest dobrze znana wielu. Jednak odwieczną rośliną zielną są nie tylko eleganckie kwiaty-dzwonki i skórzaste gładkie liście.
Większość roślin, a mianowicie rozgałęziony potężny system korzeniowy, jest ukryta płytko pod ziemią. Dzięki poziome jasnobrązowe kłącza i liczne małe korzenie opuszczające konwalię:
- doskonałe zimowanie, a nawet zamarznięcie gleby zostaje szybko przywrócone;
- jeden z pierwszych, który obudzi się z nadejściem wiosennego upału,
- skutecznie rozmnaża się w sposób wegetatywny.
Część nadziemna rośliny składa się z krótkich pędów i rozety liści. A najniższe, niezagospodarowane płyty liściowe często znajdują się pod warstwą gleby. Gdy pojawia się wzrost, prawdziwe liście. Najpierw są złożone w gęstą rurkę, która stopniowo unosi się nad ziemią i otwiera. Szerokie, lancetowate gładkie płytki liściowe są w kolorze zielonym, z podłużnym żyłką i ostrymi końcami.
Kiedy dwa lub trzy liście są całkowicie uformowane, rozpoczyna się rozwój nerki, która zamienia się w dobrze rozwiniętą pędę kwiatową, mając od razu 6 do 20 okrągłych pąków. Wysokość rośliny zależy od gatunku i odmiany. Dzikie rośliny są zazwyczaj skromniejsze niż okazy ogrodowe, a europejskie lilie doliny, nieprzekraczające 15-20 cm, są niższe od ich azjatyckich i zakaukaskich braci, rosnące do 30-50 cm wysokości.
Odkąd kwitnie nerek położonych w poprzednim sezonie, jego świetność zależy od jakości pielęgnacji i warunków wzrostu stworzonych dla konwalii.
W dziko rosnących i wielu odmianach kulturowych okwiat ma prosty kształt przypominający miniaturowy dzwon. Wewnątrz okrągłego kielicha na wysokości od 4 do 9 mm znajduje się sześć pręcików i krótki tłuczek.
Pierwsza lilia w dolinie otwiera się na dolnej części łodygi, następnie pojawia się środkowe i górne pąki.
W zależności od warunków klimatycznych i pogodowych może to nastąpić od drugiej dekady maja do czerwca. Średnio kwitnienie trwa od dwóch do trzech tygodni.
Jak rozmnaża się konwalia w dolinie
Jeśli pogoda nie jest zbyt gorąca, białe pachnące dzwonki pokrywają całą szczotkę i nie blakną przez długi czas, dając możliwość stworzenia wielu jajników. Kiedy kwitnie konwalia, powietrze wypełnia niesamowicie silny zapach. Jest to zapach, który przyciąga kwiaty wielu pszczół i innych zapylaczy.
Skuteczna praca owadów prowadzi do pojawienia się zaokrąglonych jagód, z dojrzewaniem rosnącej Wymiary i zmiana koloru z zielonego na brązowy, a następnie, w połowie lata, na jasny kolor pomarańczowy lub czerwony. Wewnątrz płodu jest podzielona na trzy komory zawierające 1-2 duże nasiona.
Jagody nie spieszą się i często stają się pokarmem dla ptaków i gryzoni. Dzięki temu lilie z doliny pojawiają się z powodzeniem w miejscach, gdzie wcześniej nie znaleziono tej rośliny. Jednak ta metoda rozmnażania nie jest odpowiednia dla tych, którzy chcą zobaczyć kwiaty lilii w dolinie nie na zdjęciu, ale we własnym ogrodzie.
Jeśli lilia doliny zostanie wyhodowana z nasion, roślina zakwitnie dopiero po 6-7 latach. Dlatego hodowcy kwiatów preferują rozmnażanie wegetatywne kultury za pomocą sadzonek korzeniowych.
Po przeniesieniu do nowej lokalizacji, silny plik z podstawami liściastych rozetek szybko zapuszcza korzenie i, dzięki kompetentnej pielęgnacji, po 1-2 latach zachwyci pachnące kwiaty-dzwonki.
Rodzaje i odmiany konwalii ze zdjęciem kwiatów
Eleganckie pachnące kwiaty od dawna przyciągają uwagę człowieka. Na długo przed Linneuszem lilia doliny była znana ludom zamieszkującym współczesne kraje Europy, Rosji i Azji. Dowodem na to jest wzmianka o roślinach w legendach starożytnych Rzymian i Niemców, plemiona słowiańskie, a także wykorzystanie kultury do celów leczniczych.
Od XVI-XVII wieku, kiedy we Francji i innych krajach moda na bukiety i dekoracje z kwiatami strojów i fryzur, lilie doliny okazały się bardzo przydatne. Nie tylko doskonale odcięli się, ale również służyli jako naturalny zapach, dziwne duchy maskujące nieprzyjemne zapachy.
Zapotrzebowanie na kwiaty było tak wielkie, że rośliny z lasu migrowały do ogrodów i rabat kwiatowych. Dzięki starannej selekcji pojawiły się już wielkokwiatowe odmiany Convallaria grandiflora. Rośliny te wyróżniają się wdziękiem szypułkami, górującymi nad zielonymi liśćmi i przenoszącymi do 20 dużych białych pączków.
Kolejnym osiągnięciem hodowców jest pojawienie się konwalii, której kwiaty nie są malowane tradycyjnie na biało, lecz w delikatnym różowym lub liliowym odcieniu. Zdjęcie przedstawia wizualnie, jak konwalia wygląda jak konwalia różowa.
Nie chcąc rozwodzić się nad rezultatem, entuzjaści tej niezwykłej wiosennej kultury stworzyli grupę odmian Convallaria Prolificans z wianczami frotte. Pędzle tych roślin wyglądają szczególnie wspaniale, a jednocześnie całkowicie zachowują wytrzymałość i wspaniały aromat.
Nie mniej niż popyt wśród miłośników kwiatów ogrodowych cieszą się konwalie z oryginalnymi listowiem. Są to różnorodne formy, których liście, w zależności od odmiany, są ozdobione pociągnięciami, paskami lub pociągnięciami kontrastujących tonów.
Lilia ogrodowa w dolinie Hardwick Hall odznacza się liśćmi o szerokiej, nieregularnej plamce żółtego koloru.
Rośliny liliowe z doliny Albostriata są podwójnie ozdobne podczas kwitnienia, a po tym pozostają niewiarygodnie atrakcyjne dzięki jasnym płytkom liści pokrytym podłużnymi pasami o żółtym odcieniu.
Jeszcze więcej złotych refleksów na liściach Aurei. Na niektórych liściastych zielonych płytach kolor pozostaje tylko w postaci cienkich pasm, reszta ma barwę mleczno-żółtą. Światło, jak na zdjęciu kwiatów konwalii, mogą być kwiaty niosące pędy.
Wykorzystanie konwalii Maj
W ogrodzie lilie doliny są aktywnie wykorzystywane do sadzenia drzew pod drzewami z wysokimi krzewami. Rozkwit kwiatów pozwala ożywić terytorium, dopóki duże rośliny nie weszły jeszcze w pełną moc.
Długotrwała kultura okrywowa nie wymaga szczególnej troski, łatwo zapada w hibernację w europejskiej części Rosji, idealnie komponuje się z tak popularnymi gatunkami jak orlik, irysy kwitną nieco wcześniej wróbli. W tym samym czasie, w połowie lata, spada dekoracyjność lilii w dolinie. Aby utrzymać świeżość liści, roślina jest podlewana, a pozostałe szypułki wraz z owocami eksponatów zalecają odcięcie, aby nie osłabić kwitnienia w następnym roku.
Konwalie można uprawiać w pokoju, a także uzyskać wczesne pojawienie się kwiatów, posadzonych w doniczce przechowywanej od jesieni zdrowych kłączy.
Jeśli zbierane są lilie z doliny na bukiet, preferowane powinny być szczotki, które nie zostały w pełni ujawnione. Cięcie odbywa się w godzinach porannych lub wieczornych, kiedy nie jest bezpośrednie światło słoneczne. Ze względu na silny zapach, kwiaty lilii w dolinie nie powinny pozostać w pomieszczeniach mieszkalnych, szczególnie w pokojach dziecięcych i sypialnianych.
