W budynku mieszkalnym muszą być zachowane wszelkie warunki do normalnego życia ludzkiego. To niezaprzeczalna prawda, prawda? Aby zapewnić komfortowy pobyt w każdym pomieszczeniu, układana jest złożona komunikacja inżynierska.
Nie możesz obejść się bez systemu wentylacji. Podczas jego tworzenia należy przestrzegać norm dotyczących odległości mocowania kanałów powietrznych, opracowanych i zatwierdzonych przez departamenty rządowe. Wymóg ten dotyczy nie tylko osób prawnych, ale także prywatnych deweloperów.
Podpowiemy, jak prawidłowo zaplanować i ułożyć trasy kanałów wentylacyjnych. Pokażemy Ci, jak je lepiej naprawić. Z przedstawionego przez nas artykułu dowiesz się, w jakiej odległości od innej komunikacji można zainstalować kanały wentylacyjne.
Treść artykułu:
- System wentylacji w prywatnym domu
- Zasady instalacji kanałów powietrznych
- Metody mocowania kanałów powietrznych
- Odległość między mocowaniami
- Odległość do innych struktur
- Ile uchwytów jest wymaganych
- Wnioski i przydatne wideo na ten temat
System wentylacji w prywatnym domu
Projekt i montaż systemu wentylacji w jednorodzinnym budynku mieszkalnym odbywa się z uwzględnieniem wymagań dotyczących charakterystyk operacyjnych określonych w SNiP 31-02-2001 i SP 55.13330.2016.
Wentylacja w prywatnym domu może odbywać się zarówno z naturalną, jak i mechaniczną indukcją wymiany powietrza, z usuwaniem i dopływem mas powietrza przez kanały powietrzne. Najważniejsze jest utrzymanie czystego powietrza w pomieszczeniach.
Masy zużytego powietrza o nieprzyjemnym zapachu lub zawierające szkodliwe substancje, np. produkty spalania paliw, są odprowadzane bezpośrednio na zewnątrz. Oznacza to, że nie powinni w żaden sposób wchodzić do innych pomieszczeń.
Aby zapewnić wymianę powietrza w dużym prywatnym domu, wymagany jest system wentylacji, w tym system kanałów powietrznych, które zapewniają usuwanie zanieczyszczonych mas powietrza i przepływ świeżego powietrza
Pamiętaj, aby zapewnić usuwanie i przepływ powietrza w kuchni, łazience, kotłowni. Regulowana jest minimalna wydajność systemu wentylacyjnego z pełną lub częściową wymianą powietrza w danym okresie czasu.
Organizując system wentylacji, który spełnia ustalone wymagania i jest w stanie zapewnić komfortowy mikroklimat, ważne jest prawidłowe określenie konfiguracji kanałów powietrznych, zadbać o uszczelnienie otworów wentylacyjnych, miejsc przechodzenia rur przez ściany i stropy, aby zapobiec powstawaniu mostków termicznych i uniemożliwić przedostawanie się gryzoni do domu oraz owady.
Zasady instalacji kanałów powietrznych
Kanały powietrzne to metalowe lub plastikowe rury, które odprowadzają i dostarczają powietrze do pomieszczeń. Mogą mieć zarówno przekrój okrągły, jak i prostokątny.
Mocowanie kanału powietrznego do sufitu to kluczowy etap, który wymaga staranności ze strony instalatora, a także prawidłowego doboru łączników z uwzględnieniem wymiarów, kształtu przekroju i innych parametrów.
Działa na montaż instalacji wentylacyjnej to jeden z najbardziej krytycznych etapów – mocowanie kanałów powietrznych do konstrukcji nośnych budynków. Mocowanie można wykonać za pomocą różnych elementów złącznych - zacisków, konsol, profili, wsporników, wsporników, taśmy dziurkowanej. Wybór rodzaju mocowania uzależniony jest od wielkości kanału powietrznego oraz kształtu jego przekroju.
Gotowy system kanałów musi być niezawodny i odporny na obciążenia zewnętrzne i wewnętrzne, a także łatwy w utrzymaniu.
Ważne jest, aby spełniał wymogi bezpieczeństwa, aby sprzęt nie stanowił zagrożenia dla człowieka i nie wpływał na bezpieczeństwo samego domu, hałas i wibracje generowane przez przepływy powietrza nie przekraczały maksymalnego dopuszczalnego poziomu, a ciężar kanałów powietrznych nie był przenoszony na wentylatory.
Metody mocowania kanałów powietrznych
Kanał powietrzny można przymocować bezpośrednio do sufitu, ściany lub do zamocowanych do nich elementów nośnych, np. do trójnika lub dwuteownika. Takie belki są szeroko stosowane w budownictwie.
Orientacja kanału jest przeważnie pionowa lub pozioma, w niektórych przypadkach, jeśli istnieje taka potrzeba techniczna, kanały są instalowane z niewielkim spadkiem.
Jako główne elementy złączne stosuje się:
- wsporniki;
- trawersy;
- zaciski;
- taśma perforowana.
Wsporniki i kołki w kształcie litery L lub Z służą do mocowania kanałów prostokątnych. Wsporniki są przymocowane do korpusu kanału za pomocą wkrętów samogwintujących, które tworzą otwory w metalu.
Montaż kanałów powietrznych odbywa się za pomocą wsporników, trawersów, taśm perforowanych. Wybierając łączniki, należy wziąć pod uwagę wagę i wymiary kanałów powietrznych.
Szpilki to ocynkowane pręty gwintowane. Do mocowania kołków do sufitu służy metalowa kotwa z elementem dystansowym.
Wstępnie wywiercić otwór i wbić kotwę dłutem. Proces jest podobny do montażu plastikowego kołka w ścianie. Kiedy kołek jest wkręcony w kotwę, jego część dystansowa otwiera się jak płatki kwiatów, tworząc strukturę, która pewnie trzyma się sufitu.
Zamiast kotew można zastosować inne łączniki, ale nie zapewnią one takiej samej niezawodności. Pod dużym obciążeniem połączenie między słupkiem a sufitem poluzuje się. W rezultacie kanał może się poruszać i odkształcać.
Jeśli kanał jest masywny, lepiej wybrać wzmocniony wspornik w kształcie litery Z. Dzięki dodatkowemu narożnikowi, który podtrzymuje kanał powietrzny, konstrukcja zyska niezbędną sztywność i mniejsze obciążenie będzie wywierane na kołek. Aby nie było hałasu, gdy kanał powietrzny wibruje, łączniki są uzupełnione gumowymi uszczelkami.
Jeśli jeden z boków kanału prostokątnego przekracza 60 cm, nie stosuje się wsporników, ale trawersy, również w komplecie z kołkami. Trawers to pozioma belka, która może być zawieszona lub spoczywać na pionowym wsporniku.
Prostokątne kanały powietrzne są bezpiecznie przymocowane do sufitu za pomocą ocynkowanych stalowych trawersów i kołków. Przestrzegana jest standardowa odległość między punktami mocowania
W przypadku korzystania z trawersu nie są wymagane wkręty samogwintujące, a kanał zachowuje swoją integralność. Umieszczony na podporze nie przesuwa się na boki dzięki kołkom, które utrzymują ją w stabilnej pozycji. Aby zapewnić dokładne dopasowanie kanału do poprzeczki, zainstalowano gumową uszczelkę tłumiącą hałas i wibracje.
Okrągłe kanały powietrzne są mocowane do powierzchni nośnej za pomocą kołków i zacisków o odpowiedniej średnicy. W takim przypadku zacisk musi szczelnie otaczać kanał.
Można go również zakładać na izolację termiczną. Łączniki są dostępne w szerokiej gamie rozmiarów, aby pasowały do standardowych rozmiarów kanałów. Ze względu na łatwość użytkowania oszczędza się czas instalacji.
Dzięki wstępnemu ustawieniu punktów gięcia uzyskuje się idealną kompatybilność wspornika i kanału, obecność elastycznej element redukuje hałas i wibracje, wkręty samogwintujące znajdują się w znacznej odległości od siebie, minimalizując ryzyko odkształcenia kanał
Nie ma potrzeby montowania kanału bezpośrednio do sufitu. Możesz działać inaczej. Jeśli na odcinku, wzdłuż którego przebiega linia wentylacyjna, znajduje się metalowa belka (Tavr, I-beam, kąt), zakłada się na nią zacisk, a spinka do włosów jest już przymocowana do zacisku.
Małe okrągłe kanały powietrzne są często używane w domach prywatnych. Jeżeli średnica nie przekracza 20 cm, jako łączniki można użyć taśmy dziurkowanej. Materiałem do produkcji jest stal ocynkowana, która spełnia wymagania określone w GOST 14918-80. Grubość taśmy waha się od 0,5 mm do 1,0 mm. Istnieją otwory montażowe do mocowania kanałów powietrznych za pomocą wkrętów samogwintujących.
Z taśmy formuje się pętlę i zakłada się ją jako zacisk na rurę. Innym sposobem jest przymocowanie wykrojonej taśmy do śruby mocującej w miejscu łączenia rur. Może być również używany w połączeniu z zaciskami.
Taśma dziurkowana służy do montażu do stropu lub belek zarówno okrągłych jak i prostokątnych kanałów powietrznych o małym przekroju (obwodu), istniejące otwory ułatwiają montaż
Zalety tej metody: taśma dziurkowana jest tańsza niż sprzęt, łatwiej z nią zainstalować. Ale są też istotne wady. Ponieważ perforowana taśma nie jest w stanie zapewnić wymaganej sztywności, wzmacniane są wibracje i ruchy boczne.
Trudności pojawiają się podczas wyrównania dziurkowanej taśmy na wysokości, dzięki czemu kanał powietrzny zaczyna hałasować podczas pracy, wzrasta ryzyko rozhermetyzowania linii.
Odległość między mocowaniami
SP 60.13330 i SP 73.13330.2012 wskazują, jak obliczyć mocowanie kwadratowych i okrągłych kanałów powietrznych. Uwzględniane są również zalecenia producentów sprzętu określone w instrukcjach. Aby uzyskać prawidłowy wynik, musisz znać długość kanałów powietrznych i dopuszczalną odległość między łącznikami.
Mocowania do poziomych nieizolowanych metalowych kanałów powietrznych bez kołnierza są instalowane w odległości nie większej niż 4 metry od siebie. Wymóg ten dotyczy w równym stopniu podpór, zawieszeń i zacisków.
Zasada dotyczy kanałów prostokątnych i okrągłych o średnicy lub największym boku nie przekraczającej 40 cm. W przypadku kanałów o przekroju prostokątnym lub średnicy większej niż 40 cm odległość między oprawami zmniejsza się do 3 metrów.
Poziome metalowe nieizolowane kanały powietrzne z połączeniem kołnierzowym o średnicy lub większej stronie do 2 metrów są montowane ze stopniem nie większym niż 6 metrów między łącznikami. Montaż kołnierzowy jest niedopuszczalny. Maksymalna odległość między mocowaniami dla pionowych kanałów metalowych wynosi 4,5 metra.
Projektując nawet najprostszy okap kuchenny, między powierzchnią kanału a ścianami, sufitem, innymi elementami komunikacyjnymi i wewnętrznymi pozostają szczeliny
Do łączenia głównych odcinków kanałów powietrznych można wykorzystać elementy kształtowe elastyczne kanały powietrznewykonane z folii polimerowej. W niektórych przypadkach służą jako podstawowe elementy do budowy ciągu wentylacyjnego.
Do mocowania elastycznych polimerowych kanałów powietrznych stosuje się pierścienie wykonane z drutu stalowego. Średnica drutu powinna mieścić się w granicach 3-4 mm, a średnica samego pierścienia powinna być o 10 procent większa niż średnica przewodu. Krok między pierścieniami nie przekracza 2 metrów.
Przy tego typu instalacji kabel nośny jest przeciągany wzdłuż kanału, do którego mocowane są pierścienie. Sam kabel jest mocowany do konstrukcji budowlanych w odstępach od 20 do 30 metrów. Elastyczny kanał powietrzny należy dokręcić tak, aby między pierścieniami nie powstawał luz, co zmniejsza ciśnienie w układzie.
Odległość do innych struktur
Normy określają nie tylko odległość między łącznikami, ale także odległość od kanałów powietrznych do otaczających konstrukcji budowlanych. Okrągłe kanały powietrzne umieszczane są w odległości co najmniej 10 cm od sufitu i co najmniej 5 cm od sufitu.
Pomiędzy przewodem okrągłym a elementami instalacji wodociągowej i gazowej musi być zachowana odległość co najmniej 25 cm. Kanały powietrzne względem siebie znajdują się również w odległości 25 cm.
Odległość między kanałami prostokątnymi a konstrukcjami budowlanymi zależy od szerokości kanału.
Na poniższej liście pierwsza wartość to szerokość kanału, druga to odległość do sufitu:
- do 40 cm - od 10 cm;
- 40-80 cm - od 20 cm;
- 80-150 cm - od 40 cm.
Niezależnie od kształtu przekroju, kanały powietrzne muszą znajdować się co najmniej 30 cm od przewodów elektrycznych.
Normy odległości dotyczą zarówno nieizolowanych, jak i izolowanych kanałów powietrznych i nie zależą od zastosowanych materiałów termoizolacyjnych
Spoiny między kanałami powietrznymi powinny znajdować się w odległości co najmniej 1 metra od przejścia przez ścianę lub strop.
Montaż odbywa się w taki sposób, aby oś linii kanału była równoległa do płaszczyzny ściany lub sufitu. W celu odprowadzenia kondensatu kanał powietrzny może być umieszczony pod kątem 0,015 w kierunku syfonu kondensatu.
Budowa złożonego, wielokomponentowego systemu wentylacyjnego wymaga specjalistycznej wiedzy i umiejętności, błędy instalacji doprowadzą do niewystarczającej wymiany powietrza i zmiany mikroklimatu na gorsze Strona
Łączniki pełnią ważną funkcję - utrzymują kanały powietrzne w zaprojektowanej pozycji. Od nich zależy w dużej mierze żywotność systemu wentylacyjnego. Dlatego muszą mieć wysoką wytrzymałość mechaniczną, aby zapewnić wymaganą sztywność konstrukcyjną.
Wykonane ze stali ocynkowanej lub nierdzewnej, nie ulegają korozji, odporne na działanie agresywne środowiska, ekstremalnych temperatur i pozwalają zainstalować system wentylacji w krótkim czasie bez wiercenia i spawania Pracuje.
Ile uchwytów jest wymaganych
Rodzaj łączników i ich ilość ustalane są na etapie projektowania z uwzględnieniem masy, wielkości, położenia różne rodzaje kanałów powietrznych, materiały do produkcji, rodzaj systemu wentylacyjnego itp. Jeśli planujesz samodzielnie zająć się tymi zagadnieniami, będziesz musiał wykonać obliczenia i skorzystać z danych referencyjnych.
Wskaźniki zużycia elementów złącznych są obliczane na podstawie powierzchni kanałów powietrznych. Przed przystąpieniem do obliczania pola powierzchni konieczne jest określenie długości kanału. Jest mierzony między dwoma punktami, w których przecinają się linie środkowe autostrad.
Jeżeli kanał ma przekrój kołowy, jego średnicę mnoży się przez uzyskaną wcześniej długość. Powierzchnia kanału prostokątnego jest równa iloczynowi jego wysokości, szerokości i długości.
Wszystkie obliczenia są wykonywane na etapie wstępnym, uzyskane dane są wykorzystywane podczas instalacji, do obserwacji obliczonych odległości, unikania błędów, znakowanie pomaga
Ponadto możesz użyć danych referencyjnych, na przykład normatywnych wskaźników zużycia materiałów (NPRM, kolekcja 20) zatwierdzonych przez Ministerstwo Budownictwa Federacji Rosyjskiej. Nie dzisiaj ten dokument ma status nieważny, ale dane w nim wskazane w większości pozostają aktualne i są wykorzystywane przez budowniczych.
Zużycie elementów złącznych w podręczniku podane jest w kg na 100 m2. m. powierzchnia. Np. dla okrągłych kanałów harmonijkowych klasy H, wykonanych z blachy stalowej o grubości 0,5 mm i średnicy do 20 cm, 60,6 kg łączników na 100 m2. m.
Prawidłowo zaprojektowany i zainstalowany system kanałów powietrznych nie tylko działa bez zarzutu, ale także organicznie uzupełnia wnętrze nowoczesnego domu
Na montaż kanałów powietrznych proste połączenia kanałów powietrznych wraz z odgałęzieniami, trójnikami i innymi kształtkami są montowane w bloki o długości do 30 metrów. Ponadto, zgodnie ze standardami, instalowane są elementy złączne. Przygotowane bloki kanałów powietrznych montuje się w miejscach dla nich przeznaczonych.
Zapozna się z wymaganiami prawnymi dotyczącymi organizacji wentylacji w prywatnym domu następny artykuł, który warto przeczytać wszystkim właścicielom podmiejskich nieruchomości.
Wnioski i przydatne wideo na ten temat
Mocowanie kanałów powietrznych do płyt sufitowych:
Wykonywanie zacisków do okrągłych kanałów własnymi rękami:
Jak wygląda kompletna linia wentylacyjna:
Montaż systemu wentylacyjnego w prywatnym domu nie wymaga angażowania dźwigów i innego specjalistycznego sprzętu, ale już w fazie rozwoju projektu należy wziąć pod uwagę cechy układu domu, lokalizację konstrukcji budowlanych na drodze wentylacji autostrady.
W przybliżeniu „na oko” nie można określić długości połączeń kanałów i odległości między łącznikami. Aby to zrobić, musisz znać normy i na ich podstawie wykonać obliczenia w oparciu o określone warunki. W wyniku odpowiedniej pracy Twój dom zostanie wyposażony w wydajny i trwały system wentylacji zapewniający wygodne życie.
Chcesz porozmawiać o tym, jak zmontowałeś system wentylacji w swoim domu/mieszkaniu/biurze? Czy masz przydatne informacje na temat artykułu, które należy przekazać odwiedzającym witrynę? Prosimy o wpisywanie uwag w poniższym formularzu, zamieszczanie zdjęć i zadawanie pytań.
