Nie na próżno przywiązuje się dużą wagę do utrzymania wilgotności powietrza w obszarze mieszkalnym, ponieważ ma to wpływ na zdrowie ludzi. Ale jaki jest sens płacić za drogie urządzenie, jeśli możesz złożyć nawilżacz własnymi rękami? Nie będzie gorszy od fabrycznego analogu.
Istnieje kilka rodzajów urządzeń, które można wykonać dosłownie na kolanie. W tym artykule przyjrzeliśmy się zasadzie działania nawilżaczy domowych i jak je samodzielnie wykonać.
Rozważane są popularne i skuteczne sposoby tworzenia warunków dla lepszego parowania związanego z podgrzewaniem wody i narażeniem na przepływ powietrza. Pokażemy Ci również, jak złożyć domowe urządzenie oparte na nebulizatorze ultradźwiękowym.
Treść artykułu:
-
Problem z suchym powietrzem
- Przyczyny braku wilgoci
- Najprostsze metody zwiększania wilgotności powietrza
-
Wykonywanie domowych nawilżaczy
- Korzystanie z grzejników
- Parowanie z wentylacją
- Korzystanie z nebulizatorów ultradźwiękowych
- Parownik w wentylacji kanałowej
- Wnioski i przydatne wideo na ten temat
Problem z suchym powietrzem
Wilgotność, temperatura i stężenie tlenu to najważniejsze parametry mikroklimatu mieszkania, od których zależy samopoczucie człowieka. Zimą w pomieszczeniach zmniejsza się zawartość wody w powietrzu. Jest to łatwy do wytłumaczenia proces fizyczny, którego konsekwencje można wyeliminować za pomocą dość prostych działań.
Przyczyny braku wilgoci
W klimacie o umiarkowanej wilgotności, typowym dla większości regionów Rosji, suchość w pomieszczeniu występuje w zimnych porach roku. Wynika to z prostego zjawiska fizycznego: ilość wody potrzebna do stuprocentowej wilgotności zmniejsza się wraz ze spadkiem temperatury powietrza.
W ten sposób zimne powietrze wlatujące z ulicy przenosi bardzo mało wody do pomieszczenia. A ciepły strumień wychodzący przez system wentylacyjny jest w stanie odprowadzić kilka razy więcej. Prowadzi to do braku równowagi.
Maksymalna możliwa objętość zawartej wody przy „-20” i „+25” stopniach różni się prawie 30 razy. Jest to główny powód suchości w mieszkaniu, gdy wchodzi mroźne powietrze.
Brak wilgoci jest częściowo kompensowany wewnątrz mieszkania dzięki następującym zjawiskom:
- dostępność otwartych źródeł wody;
- odparowanie wilgoci z umytych naczyń, umytych rzeczy;
- oddychanie ludzi i zwierząt domowych;
- podlewanie kwiatów, czyszczenie na mokro.
Często nie może to całkowicie przywrócić zawartości wilgoci do pożądanych wartości. W dokumentach regulacyjnych, takich jak SNiP 41-01-2003 „Ogrzewanie, wentylacja i klimatyzacja” oraz SanPiN 2.1.2.2645-10 „Wymagania sanitarno-epidemiologiczne warunków życia w budynkach mieszkalnych i lokalach” wskaźniki optymalnej wilgotności względnej ustawiony w zakresie 30-45%.
W tym zakresie najemcy starają się osiągnąć standardowe wskaźniki poprzez wszelkie adaptacje. Jest wiele nawilżacze domowe.
Jednak urządzenia wysokiej jakości są drogie i wymagają konserwacji. Dlatego wielu skłania się ku alternatywnym metodom nasycania powietrza wodą lub robienia domowych urządzeń.
Większość nowoczesnych domowych nawilżaczy powietrza działa na zasadzie wytwarzania „zimnej” pary z natrysku ultradźwiękowego.
Tak więc głównym powodem suchego powietrza w pomieszczeniach jest przepływ powietrza o bardzo niskiej zawartości wilgoci. Istnieją jednak teorie, że niektóre urządzenia (grzejniki, grzejniki olejowe, konwektory, żarówki) „osuszają” powietrze.
Tę mitologię wspierają producenci sprzętu grzewczego i „zaawansowani” menedżerowie w zwiększaniu sprzedaży urządzeń o wysokiej wartości.
Nie może być fizycznych podstaw do zniknięcia cząsteczek wody w salonie, jeśli nie ma przenośnego zderzacza hadronów ani artefaktu obcego high-tech cywilizacja.
Reakcja chemiczna wiązania wody na skutek oddziaływań wewnątrzcząsteczkowych (hydratacja) zachodzi w tak nieznacznej ilości, że można ją pominąć. Dlatego można „oszczędzić” tylko na wentylacji, ale doprowadzi to do naruszenia bilansu tlenowego. Pozostaje tylko jedno - kompensacja utraty wilgoci.
Najprostsze metody zwiększania wilgotności powietrza
Problem suchego powietrza jest znany od dawna, więc jest doświadczenie zwiększająca się wilgotność w tak elementarny sposób:
- Wisząc mokrą szmatkę na linach. Parowanie jest intensywne, ale materiał szybko schnie. Dodatkowo pranie zajmuje dużo miejsca.
- Instalacja napełnionych zbiorników o dużej powierzchni parowania. Są to zwykle umywalki, chociaż można korzystać z akwarium po zdjęciu górnej szyby.
Posiadanie dużej ilości roślin w domu również zwiększa wilgotność. Muszą być często podlewane, co powoduje, że woda przedostaje się do powietrza przez liście (transpiracja).
Taki kwiat odparowuje około 200 gramów wody dziennie, to znaczy jest w stanie uwolnić wilgoć na 30 metrów sześciennych powietrza w pomieszczeniu, aby nasycić go do 35 procent wilgotności w temperaturze „+22” stopni
Wycieranie podłogi i elementów wnętrza wilgotną ściereczką działa podobnie do powieszenia wilgotnej szmatki: powietrze jest szybko nasycone. Dlatego nie należy zaniedbywać tego rodzaju sprzątania, zwłaszcza zimą.
Wykonywanie domowych nawilżaczy
Proste parowanie ma wadę: albo proces jest zbyt wolny, albo konieczne jest zajęcie dużej powierzchni pod „parownikiem”.
Aby rozwiązać ten problem, wykorzystuje się zwiększenie szybkości przedostawania się wody do powietrza w wyniku jej ogrzewania lub nadmuchu. Ponieważ takie nawilżacze powietrza są łatwe do wykonania własnymi rękami, nie musisz wydawać pieniędzy na zakupione produkty.
Korzystanie z grzejników
Woda o temperaturze wyższej niż otaczające powietrze paruje znacznie intensywniej. Jako element grzejny zwykle stosuje się system grzewczy. Jego głównymi zaletami jest to, że nie wymaga dodatkowego zużycia energii i działa cały czas.
Stały przepływ wody do chłodnicy można zapewnić w następujący sposób: pod baterią instalowany jest pojemnik, w którym opuszcza się szmatkę, której górna część jest przywiązana do chłodnicy. W wyniku efektu kapilarnego woda unosi się, nagrzewa i odparowuje.
Szmata jest przymocowana z przodu chłodnicy. Może to trochę zepsuć wygląd, ale taki projekt jest skuteczny i prosty.
Podobną, ale nieco bardziej złożoną konstrukcję można wykonać dla rury grzewczej. Aby to zrobić, użyj zwykłej plastikowej butelki, z boku której wycięty jest otwór. Pojemnik jest zabezpieczony drutem lub innym trwałym materiałem. Przywiązana jest do niego szmata, przez którą popłynie woda.
Możesz zrobić nawilżacz w następujący sposób. Ponieważ jednak obszar parowania będzie niewielki, ilość wilgoci dostającej się do powietrza również będzie nieznaczna.
W sprzedaży jest wiele pojemników do nawilżania powietrza, które są przymocowane z przodu grzejników. Ten sam projekt można wykonać samodzielnie z plastikowych butelek.
Parowniki naścienne są dostępne w różnych kształtach i rozmiarach. Wykonane są z ceramiki lub tworzywa sztucznego. Możesz również samodzielnie wykonać i pomalować taki pojemnik.
Na akumulator można postawić pojemnik z wodą. Im niższy poziom cieczy, tym szybciej wyparuje. Materiał korpusu może być dowolny: najważniejsze jest to, że ma wysoką przewodność cieplną.
Niebezpieczeństwo obiektów zainstalowanych na akumulatorze polega na trudności w ich bezpiecznym zabezpieczeniu. Kot lub dziecko może zrzucić całą konstrukcję na podłogę.
Metody te sprawdzają się dobrze w przypadku grzejników o temperaturze 60-80°C. Nie używaj ich do piekarników lub kotłów, w których temperatura ciała jest znacznie wyższa, ponieważ szmaty lub plastik zapalą się.
Parowanie z wentylacją
Nasycenie powietrza wilgocią następuje znacznie intensywniej pod wpływem wiatru. Ten czynnik jest stosowany w domowych nawilżaczach, które łatwo zbudować własnymi rękami, jeśli masz wentylator.
Możesz wymyślić wiele kombinacji z bateriami lub wentylatorem. Należy jednak przestrzegać środków ostrożności i, jak pokazano na tym zdjęciu, nie jest to konieczne
Domowy nawilżacz z wentylatorem działa na zasadzie: do zbiornika przez wlot otwór wchodzi do strumienia powietrza, podnosi wilgoć i wychodzi przez specjalnie do tego celu wykonane otwory.
Zwykle jako naczynie stosuje się plastikową butelkę o pojemności trzech litrów lub więcej. Do uporządkowania przepływu najczęściej stosuje się chłodnicę komputerową działającą z napięciem 12 lub 24 woltów.
Najtrudniejszą rzeczą w sferze praktycznej jest bezpieczne zamocowanie wentylatora i zapewnienie jego szczelności, aby wilgotne powietrze nie wychodziło i nie spadało na łopatki i część pod napięciem.
Zamiast plastikowej butelki lepiej zastosować sztywniejszy pojemnik na korpus nawilżacza, na przykład plastikowe wiaderka. Łatwiej przymocować na nich chłodnicę
Główną wadą takich nawilżaczy jest hałas z pracującego wentylatora. Pobór mocy standardowych lodówek jest niski i mieści się w zakresie 3-6 watów.
Korzystanie z nebulizatorów ultradźwiękowych
Najbardziej wydajne są nawilżacze ultradźwiękowe z wbudowaną dyszą do zimnej wody. Można go kupić w wyspecjalizowanych sklepach lub znanych witrynach internetowych.
Do montażu najprostszego nawilżacza ultradźwiękowego potrzebne będą:
- nebulizator ultradźwiękowy przeznaczony do objętości 0,3 l / h (jego koszt wraz z zasilaczem wynosi około 500 rubli);
- chłodnica z karty graficznej lub procesora (cena - 150 rubli);
- plastikowy pojemnik (cena - 70 rubli).
Nebulizator ultradźwiękowy należy przykleić do dna pojemnika, aw wieczku nad nim należy wyciąć otwór, do którego można przymocować wąż. Takie urządzenie „doskonale” sobie poradzi funkcje nawilżaczazagnieżdżone w prefabrykatach.
Nie powinno to trwać zbyt długo, aby uniknąć kondensacji. Wytnij drugi otwór na chłodnicę i zamontuj go tak, aby kierował strumień powietrza do pojemnika.
Lodówkę 12 V można podłączyć do sieci 220 V za pomocą starej ładowarki do telefonu komórkowego, która nie jest używana zgodnie z jej przeznaczeniem. Wystarczy podłączyć przewody
Będziesz musiał zrobić kolejny otwór w osłonie na kabel zasilający z opryskiwacza. W rezultacie opryskiwacz ultradźwiękowy wytworzy zimną parę, która zostanie wydmuchana przez przepływ generowany przez wentylator.
Ten model ma jedną poważną wadę. Podczas naturalnego zimnego parowania czysta woda unosi się w powietrze, a ultradźwiękowy atomizer, tworząc „mgiełkę” maleńkich kropelek, wychwytuje również rozpuszczone pierwiastki.
Gdyby zastosowanie nawilżacza często sole wapnia znajdujące się w wodzie z kranu, osadzające się na elementach wnętrza, tworzą biały nalot widoczny dla oka. Nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, ale trzeba go cały czas sprzątać. Dlatego urządzenia oparte na nebulizatorze ultradźwiękowym muszą być wypełnione wodą filtrowaną lub destylowaną.
Parownik w wentylacji kanałowej
Przy dużej powierzchni mieszkania lub domu prywatnego problem z nawilżaniem powietrza powstaje przy pomocy kilku oddzielnych urządzeń. Trzeba je nie tylko kupić lub wykonać samodzielnie, ale także stale monitorować dostępność wody i jakość pracy. W takim przypadku pomoże instalacja jednego urządzenia w kanale wentylacyjnym nawiewu.
Możesz stworzyć własną jednostkę nawilżającą, która działa albo na zasadzie tworzenia „mgły” przez parownik ultradźwiękowy, albo wykorzystując ideę przepływu przechodzącego przez zwilżoną barierę. W drugim przypadku, im większa powierzchnia wdmuchiwania mokrej powierzchni, tym większa objętość parowania.
Istnieją dwa zasadniczo różne podejścia do zwilżania wysadzonej przeszkody. Możesz wykonać instalację obrotową, której dolna część znajduje się w wodzie. W wyniku rotacji „dyski” stają się mokre, przez które przepływa strumień powietrza nawiewanego.
Przykład centralnej części nawilżacza obrotowego. Zwykłe płyty gramofonowe osadzone są na metalowym trzonku. Głównym warunkiem jest dobre zamoczenie materiału krążków
Istnieje również możliwość dokupienia bariery w postaci kasety komórkowej. Za pomocą pompy woda jest dostarczana do zraszacza, który spływając w dół odparowuje i wchodzi do pomieszczenia przez system wentylacyjny.
Schemat ideowy nawilżacza opartego na kasecie o strukturze plastra miodu. Wchodzące powietrze musi być podgrzane, w przeciwnym razie będzie w stanie zebrać niewielką ilość wilgoci
Należy pamiętać, że przy stosowaniu nawilżaczy kanałowych konieczne jest okresowe przeprowadzanie procedur mających na celu dezynfekcję urządzenia przed patogenami. Obejmuje to obróbkę biocydami i osuszanie systemu, gdy system jest bezczynny.
Wnioski i przydatne wideo na ten temat
Nawilżacz do butelek plastikowych z chłodnicą komputerową:
Nawilżacz za pomocą parownika ultradźwiękowego:
Produkcja nawilżacza kanałowego na bazie kaset o strukturze plastra miodu:
Aby samodzielnie wykonać nawilżacz powietrza w gospodarstwie domowym, nie potrzebujesz specjalnych umiejętności ani drogich materiałów i komponentów. Najprawdopodobniej konstrukcja urządzenia będzie mniej elegancka, ale jego funkcjonalność będzie zbliżona do fabrycznego urządzenia. Ponadto w przypadku awarii produkt domowej roboty jest łatwiejszy do naprawy.
Czy chciałbyś podzielić się wersją nawilżacza własnego wynalazku lub produkcji? Czy masz przydatne informacje na temat artykułu, którymi warto się podzielić z odwiedzającymi Twoją witrynę? Prosimy o pozostawienie komentarzy w formularzu pod blokiem, zamieszczenie zdjęcia i zadawanie pytań.
