Zasada działania palnika wtryskowego do małych kuźni polega na zasysaniu strumienia gazu do korpusu palnika. Możesz go kupić w sklepie. Jeśli jednak własnoręcznie wykonałeś palnik gazowy wtryskowy do pieca, nie będzie on służył gorzej.
Powiemy Ci, jak zbudować narzędzie zgodnie ze wszystkimi zasadami. Najważniejsze jest uwzględnienie wszystkich wymagań w produkcji. W końcu nadal masz do czynienia z wybuchową mieszanką gazu i powietrza.
Treść artykułu:
-
Charakterystyka i rodzaje palników wtryskowych
- Zasada działania palnika
- Klasyfikacja palników według głównych cech
- Domowy palnik wtryskowy
- Plusy i minusy palnika wtryskowego
- Wnioski i przydatne wideo na ten temat
Charakterystyka i rodzaje palników wtryskowych
Stopień odpadów metalowych po podgrzaniu do kucia, intensywność tworzenia się kamienia na powierzchni i całkowite zużycie gazu zależą od konstrukcji palnika pieca. W kuźniach zamkniętych stosuje się palniki o krótkim płomieniu.
Ich konstrukcja gwarantuje szybkie mieszanie mieszanki palnej, co zapewnia wysoką wydajność. Produkty spalania z przestrzeni roboczej paleniska są usuwane równomiernie i tak efektywnie, jak to możliwe.
Zasada działania palnika
W palnikach tego typu spalany jest propan pochodzący z gazociągu lub butli. Tutaj w wyniku wyrzutu powstaje mieszanina gazu i powietrza, tj. zasysanie tego ostatniego do wnętrza palnika pod wpływem energii strumienia gazu pod ciśnieniem.
W obszarze zasysania powietrza powstaje próżnia, dzięki której samo powietrze porusza się w określonym kierunku. Mieszając w korpusie palnika, mieszanina robocza jest wyciągana z niego pod ciśnieniem, tworząc wymaganą temperaturę.
Jakość pracy palnik gazowy zależy od stałości stosunku objętości gazu i powietrza. Zmiana gęstości gazu wpływa na zdolność palnika do zasysania powietrza.
Urządzenie do spalania paliwa, czyli palnik, jest głównym elementem pieca gazowego. Jego działanie zależy całkowicie od prawidłowego wykonania tego kluczowego elementu.
Wszystkim zmianom temperatury spalania muszą towarzyszyć podobne zmiany w dopływie powietrza wymaganego do spalania.
W przypadku nierównowagi wskaźników konieczna jest korekta współczynnika wtrysku w celu uzyskania jego stabilności. Osiąga się to poprzez zmianę ciśnienia gazu lub regulację przepustnicy powietrza.
Klasyfikacja palników według głównych cech
Są klasyfikowane według różnych kryteriów. Na podstawie ilości zasysanego powietrza pierwotnego rozróżnia się palniki z częściowym i pełnym mieszaniem. Głównymi cechami tych pierwszych są współczynnik wtrysku i krotność.
Stopień wtrysku jest określony przez stosunek objętości wtryskiwanego powietrza i gazu wymaganego do 100% spalania. Wyrażenie „szybkość wtrysku” oznacza stosunek objętości powietrza pierwotnego do zużycia gazu przez palnik.
Spalanie gazu w mieszaninie z powietrzem w palniku wtryskowym odbywa się w specjalnej dyszy - tunelu wykonanym z materiału ogniotrwałego
Stosowane w przydomowych kuźniach palniki wtryskowe charakteryzują się niskim (do 5 kPa) ciśnieniem gazu i średnim ciśnieniem - od 5 kPa do 0,3 MPa. Gdy gaz w palniku znajduje się pod ciśnieniem 20-90 kPa, siła zasysania powietrza pozostaje praktycznie niezmieniona, nawet przy zmianach ciśnienia gazu i podciśnienia w palenisku.
Gdy ciśnienie spada poniżej tego baru, wzrasta współczynnik wtrysku, spada ciśnienie i wzrasta rozrzedzenie w palenisku. W zależności od obecności rozdzielacza rozróżnia się palniki jedno- i wielopłomieniowe.
Istnieje podział według liczby dysz: z jedną dyszą - jednodyszową, z kilkoma - wielodyszową. Umieść te elementy centralnie lub losowo. Na tej podstawie powstają palniki z dyszą centralną i peryferyjną.
Domowy palnik wtryskowy
Do domowego palnika o standardowej konstrukcji gaz jest dostarczany z butli przez specjalny wąż, z reguły jest to propan. Nie ma potrzeby stosowania reduktora redukcyjnego, gdyż dopływ gazu regulowany jest zaworem roboczym umieszczonym na butli.
Otwieranie i odcinanie dopływu gazu odbywa się za pomocą zaworu odcinającego, pozostałe regulacje palnika wykonuje się za pomocą zaworu roboczego. Wąż gazowy, przez który przepływa gaz, jest podłączony do specjalnej dyszy ze smoczkiem.
Pozwala to ustawić wielkość i prędkość płomienia. Smoczek i rurka są umieszczone w metalowym szkle. To tutaj propan jest nasycony tlenem z wchodzącego powietrza.
Schemat standardowego palnika gazowego. Na jego podstawie możesz opracować własny projekt. Dla wygody naprawy i obsługi lepiej, aby był łatwo składany
Z metalowego kubka palna mieszanina wchodzi do strefy spalania przez dyszę pod ciśnieniem. Aby proces był ciągły, w dyszy znajdują się specjalne otwory, które działają jako dodatkowa wentylacja.
Do samodzielnej produkcji potrzebny będzie rysunek palnika gazowego do pieca, a także zestaw narzędzi i materiałów:
- kawałki rur, sprzęt;
- Bułgarski;
- pilnik półokrągły lub okrągły;
- wiertarkę, jeśli nie, można zastąpić wiertarką;
- spawanie półautomatyczne;
- kran, rysik, wiertarka, metalowa szczotka, młotek, szczypce;
- koła - rozbiórka, cięcie;
- blacha o grubości 1,2, 3 mm;
- sprzęt ochronny do spawania.
Wszystkie prace nad produkcją urządzenia do spalania paliwa składają się z pięciu etapów.
Podczas tworzenia palnika gazowego należy wziąć pod uwagę obowiązkowe wymagania dla nich: bezpieczeństwo zapłonu gazu, stabilne spalanie, bezpieczeństwo w przypadku zmiany ciągu (uderzenie odwrotne) i prawdopodobieństwo wybuchu mieszanki palnej, niewrażliwość na wilgoć wewnątrz dąbrówka
W pierwszym etapie wykonywany jest dyfuzor. Jako materiał wyjściowy możesz wziąć kawałek rury o odpowiedniej średnicy. Na przykład tłumik ze stali nierdzewnej lub rura wodna.
Wzdłuż rury za pomocą szlifierki wykonuje się nacięcia na żądaną długość. Na rurę nakłada się koszyk łożyskowy o odpowiedniej średnicy. To samo powtarza się po drugiej stronie.
Nacięcia są spawane, następnie pobierana jest ściernica listkowa i powierzchnia jest obrabiana aż do uzyskania całkowitej gładkości. Zaparz i oczyść wszystkie istniejące pory i niegotowane obszary. Za pomocą okrągłego lub półokrągłego pilnika usuwa się zadziory wewnątrz części.
Aby wykonać pracę w trybie ekonomicznym w stosunkowo niskich temperaturach, rura 3 ma cienka ścianki, co zwiększa prędkość gazów, sprzyja lepszemu mieszaniu, zapobiega zapalaniu się mieszanki rura
Kolejnym krokiem jest wyprodukowanie miksera i konfusera. Pierwsza wygląda jak tuba. Wystarczy fajka wodna o średnicy około 2 cm i długości 9 cm. Rura jest przyspawana do dyfuzora, a do niej konfuser stanowi stożek wlotu powietrza.
Półfabrykat do niego można wyciąć z arkusza o grubości 1,2 mm. Następnie jest wyginany, szew jest spawany, a gotowa część jest spawana do mieszalnika. Od końca wykonana jest płaszczyzna, która przylega do podkładki regulacyjnej. Zmniejszając/zwiększając szczelinę między konfuserem a myjką, reguluje się przepływ powietrza wlotowego.
Następnie rozpoczynają produkcję mechanizmu do podawania składników mieszanki gazowo-powietrznej. Ten krok wymaga śruby z długim gwintem M10. Kapelusz jest odcinany, a następnie od końca wiercony jest otwór przelotowy o średnicy 5 mm, wycinany jest gwint M6.
Aby stworzyć dyszę, możesz użyć końcówki do podawania drutu spawalniczego z urządzenia półautomatycznego. Ponieważ ma przyzwoitą długość, należy go przyciąć. W takim przypadku za gwintem powinno pozostać około 3-4 mm. Reszta wystarczy na zrobienie kolejnego odrzutowca.
Do dalszej pracy potrzebna będzie podkładka o średnicy zewnętrznej 43 mm. Możesz go kupić lub zrobić sam z blachy. W środku podkładki wywiercony jest otwór o średnicy 1,2 cm. Do gotowej podkładki przyspawana jest nakrętka M10.
Podczas montażu urządzenia nakręć nakrętkę na śrubę, zamontuj podkładkę regulacyjną, wkręć dyszę gazową. Dysza jest umieszczana równo z podkładką, obracając ją. Pierwsza wkręcana nakrętka jest umieszczona na środku gwintu.
Przed przystąpieniem do instalacji należy wykonać wspornik do montażu do nadwozia. Można go wycinać z blachy. Bez zmiany pozycji montażu nakładają go na konfuser, mocują wspornik i przyspawają go do nakrętki i korpusu. Miejsce spawania nie jest bardzo ważne, ale konieczne jest, aby konstrukcja była sztywna.
Przekręcając i odkręcając śrubę, reguluje się stopień wyrzutu. Jak pokazuje praktyka, optymalny wynik osiąga się, gdy dysza wchodzi w konfuzer na głębokość około dwóch mm. Ilość napływającego powietrza jest kontrolowana przez podkładkę.
Ostatnim krokiem jest testowanie. W tym celu na śrubę nakłada się wąż. Na reduktorze ustawiony jest wskaźnik ciśnienia 0,2 kg/cm². Można z tą wartością poeksperymentować, ale trzeba pamiętać, że przy dużym przepływie gazu butla, zwłaszcza o pojemności 5 litrów, może szybko zamarznąć. W takim przypadku bardziej odpowiednia jest dysza 0,6 mm.
Przed zapłonem podkładkę należy całkowicie zamknąć lub pozostawić niewielką szczelinę. Po rozpaleniu gazu dopływ powietrza jest stopniowo zwiększany. Płomień nabiera coraz intensywniejszego niebieskiego koloru i stopniowo oddala się od dziobu palnika. Cechą pracy palnika w palenisku otwartym jest to, że przy dalszym wzmaganiu strumienia powietrza płomień oddziela się od palnika i następuje jego wygaszenie.
Aby uniknąć takiego zjawiska, wzdłuż toru płomienia umieszcza się przeszkodę (przegrodę) lub stosuje się palnik w zamkniętej przestrzeni. W takim przypadku ogień wychodzący z dyszy zapali gaz, a spalanie zostanie utrzymane.
Palnik wtryskowy wprowadzany jest do paleniska przez wyposażony otwór w ścianie izolowanego termicznie pojemnika. Ważnym warunkiem bezpiecznej pracy jest obecność przeciągu
Jeżeli palnik pracuje na gazie głównym, to w idealnych warunkach jego płomień powinien być jasnoniebieski. Gdy źródłem gazu jest butla wypełniona mieszaniną propan-butan, mieszanina palna wygląda jak żółte języki.
Taki palnik typu wtryskowego dobrze sprawdza się w zamkniętej przestrzeni. Jeśli dobrze to ustawisz, możesz uzyskać temperatury do 1200⁰. Warunki te są odpowiednie do kucia przedmiotów z pilników, wyżarzania ostrzy, topienia metali nieżelaznych.
Gaz podawany jest do palnika z sieci lub butli, procesem steruje regulator. Aby sprawdzić regulację i ciśnienie, przeprowadza się rozruch próbny gazu lub mieszanina gazówpodczas monitorowania zapachu.
Plusy i minusy palnika wtryskowego
Zastosowanie wysokiej jakości palnika gazowego do fałszować ma szereg zalet:
- wykorzystanie energii gazu do wtrysku powietrza;
- dobre mieszanie powietrza z gazem;
- możliwość kontrolowania stosunku objętościowego gazu / powietrza przy zmianie reżimu temperaturowego palnika;
- łatwość użycia;
- rentowność;
- prostota konstrukcji.
Backgammon z zaletami, są też pewne wady. Palniki jednodyszowe, biorąc pod uwagę moc cieplną, są dość długie. Konieczne jest zapewnienie ścisłego wyrównania osi dyszy i palnika. Robią dużo hałasu podczas pracy.
Moc palnika wtryskowego zależy od ilości gazu, jaką zużywa w jednostce czasu. Ten parametr jest znacząco różny dla różnych palników.
Istotnymi wadami palników niskociśnieniowych jest długa długość palnika, a także zależność szybkości dopływu powietrza wtórnego od rozcieńczenia spalania.
Zapozna Cię z rodzajami palników gazowych do pieców łazienkowych i sposobami ich montażu następny artykuł, który warto przeczytać wszystkim właścicielom terenów podmiejskich z własnymi łazienkami.
Wnioski i przydatne wideo na ten temat
Szczególnie popularny jest palnik wtryskowy opracowany przez Aleksandra Kuzniecowa. W tym filmie opowiada, z czego składa się konstrukcja i jak ją złożyć:
Przykład działania palnika wtryskowego:
Prawidłowo zaprojektowany i wykonany własnymi rękami dokładnie do wymagań, palnik wtryskowy stanie się niezawodnym pomocnikiem na długi czas. To urządzenie zastąpi drogie prefabrykowane narzędzia. Z jego pomocą możesz rozwiązać wiele codziennych problemów bez korzystania z pomocy profesjonalistów.
Chcesz porozmawiać o tym, jak zmontowałeś palnik wtryskowy do kucia własnymi rękami? Czy masz jakieś przydatne informacje na temat artykułu? Prosimy o zostawianie komentarzy w poniższym formularzu blokowym, zadawanie pytań, zamieszczanie zdjęć.
