Zaprawa do pieca murarskiego

Niezależnie od tego, jaki rodzaj mieszanki zostanie użyty do układania pieca, musi być skuteczny, ponieważ jest to wytrzymałość konstrukcji, dobry wygląd i bezpieczeństwo podczas pracy. Istnieje kilka głównych kompozycji: glina, cement, wapno. Każdy rodzaj rozwiązania jest stosowany na różnych etapach budowy, więc nie można określić opcji uniwersalnej.

Absolutnie wszyscy eksperci zgadzają się, że cegły należy układać na glinie.

Tylko ten materiał ma niezbędne cechy:

1. Po podgrzaniu rozszerzenie objętościowe normalnej zaprawy zbiega się z rozszerzaniem się cegły. Zapobiega to pękaniu podczas pracy.
2. Materiał nie wydziela szkodliwych substancji w wysokich temperaturach.
3. Odporność na ciepło pozostaje taka sama.
4. Zapewniona jest niezbędna przyczepność między cegłami.

Aby przygotować odpowiednią mieszankę, należy wykonać kilka czynności.

Ustalenie proporcji

Glina dzieli się na tłustą i chudą. Roztwór tłuszczu będzie plastyczny, ale po całkowitym wyschnięciu pęknie, cienki zacznie się kruszyć pod wpływem niewielkiej siły.

Istnieje kilka metod określania wymaganej ilości piasku w roztworze:

Metoda kulkowa

Na początek glinę w tej samej ilości wlewa się do 5 pojemników (litrowy słoik jest w porządku), po usunięciu dużych grudek. Następnie piasek wsypuje się do brzegów w stosunku 10, 25, 75, 100, 150%. Dodaje się wodę i roztwór, dokładnie miesza, aż do uzyskania jednorodnej masy.

Z każdej próbki formuje się kulkę o średnicy 5 centymetrów, którą zamieniamy w ciasto o grubości około 3 centymetrów. Pozostaw materiał do wyschnięcia przez 10 dni w temperaturze 20 stopni (temperatura pokojowa).

Po tym okresie brzegi ciasta są dokładnie sprawdzane. Pojawiły się pęknięcia - kompozycja jest tłusta, kruszy się po naciśnięciu - cienka. Zwykłe ciasto nie ulega uszkodzeniu i może wytrzymać upadek z wysokości metra.

Metoda wiosła

Pojemnik (najczęściej wiadro) wypełniony jest gliną i piaskiem. Przez stopniowe dodawanie wody i mieszanie uzyskuje się kremowy roztwór. Wymieszaj trochę zawartość płaskim talerzem i wyjmij. Jeśli na desce pozostanie mieszanka o grubości milimetra, dodaj glinę. Dwa milimetry i obecność skrzepów to norma, a wszystko, co większe, to tłuste rozwiązanie, trzeba wsypać piasek.

Metoda wici

Wałek (o grubości 15 milimetrów i długości 15 centymetrów) jest formowany z kompozycji o różnych proporcjach i rozciągany. Tłusta próbka łatwo się rozciąga i ma niewielką grubość w miejscu zerwania. Normalna wić po zerwaniu ma średnicę około 3 mm, a chudy okaz szybko pęka i praktycznie nie zmniejsza się na końcach.

Czyszczenie gliny i piasku

1. Piasek. Musi być przesiany przez sito o rozmiarze oczek 1,5 na 1,5 milimetra. Po pozbyciu się dużych cząstek piasek jest myty. W tym celu wykonuje się rodzaj siatki przy użyciu zwykłego płótna. Konstrukcja jest zamocowana, materiał wlewa się do niej i myje pod bieżącą wodą, aż woda na wylocie siatki będzie stosunkowo czysta. Zanieczyszczenia są usuwane.
2. Glina.Istnieją 2 metody czyszczenia:
   
   • Suchą glinę przepuszczamy przez sito o oczkach 3 mm (za poprawną uważa się tę grubość szwu).
   • Metoda aluwialna. Zabiera się podłużny pojemnik (mała łazienka lub koryto). Zainstalowany pod kątem około 8 stopni. Górna część wypełniona jest gliną, dolna wypełniona wodą. W takim przypadku substancje nie powinny wchodzić w kontakt.

Następnie glina jest myta łyżką lub wbijana w nią. W dolnej części z czasem powstaje jednorodna masa, którą przenosi się do innego pojemnika i filtruje.

Moczenie gliny

Bez względu na to, czy kupowana jest gotowa kompozycja, czy materiał jest wydobywany samodzielnie, glinę należy namoczyć przed użyciem.

Aby to zrobić, wlewa się go do przygotowanego pojemnika z warstwą 20 centymetrów, wyrównuje i zalewa wodą, aby płyn całkowicie pokrył suchą masę. Następnie dodaje się kolejną warstwę i ponownie wylewa.

Po 24 godzinach kompozycję miesza się, w razie potrzeby dodaje się wodę i dopiero dzień później glinianą „śmietanę” można użyć do pracy.

Przygotowanie roztworu

Najpierw wylewa się warstwę piasku, następnie wlewa się glinę i ponownie wlewa się piasek. Jeśli na wierzchu widoczne są gliniane kałuże, należy dodać piasek. Powstałą kompozycję dokładnie miesza się, aż pojawi się jednorodna masa przypominająca śmietanę. Aby uzyskać większą wytrzymałość, zaleca się dodanie 150-200 gramów soli na wiadro preparatu.

Wysokiej jakości mieszanka po przefiltrowaniu przez palce daje wrażenie szorstkości, a nie filmu z odrobiną przeplatanej ziarenkami piasku.

Łatwiej będzie przygotować roztwór glinki, jeśli kupisz do niego składniki w sklepie. Ale nie należy bezgranicznie ufać producentowi. Lepiej sprawdzić zawartość tłuszczu i przesiać materiały sypkie.

Mieszanka cementowa

Charakteryzuje się łatwością przygotowania i dużą trwałością. Ale słaba tolerancja na wysokie temperatury obfituje w pęknięcia w murze podczas pracy pieca. Dlatego najczęściej służy do budowy fundamentów lub układania rur.

Przygotowanie:

Do pojemnika roboczego wsypywany jest wstępnie oczyszczony piasek i cement w wymaganej proporcji. Proporcje zależą od marki cementu, ale standardowa opcja to 1 do dwóch (cement to jeden). W tym przypadku dolna warstwa to piasek, górna cement.

Roztwór dokładnie miesza się ze stopniowym dodawaniem wody. Powstałą kompozycję należy bez trudu wycisnąć ze szwu między cegłami, ale nie wypłynąć stamtąd. Zaleca się pełne wykorzystanie gotowej mieszanki w ciągu godziny po przygotowaniu.

Kompozycja limonkowa

Przy budowie pieców dopuszcza się również bardziej złożone rozwiązania z wykorzystaniem wapna. Stosowane są głównie do tynkowania.

Przede wszystkim wapno gasi się wodą i przechowuje w specjalnym pojemniku lub dole przez około 7 dni. Rezultatem jest „mleko”.

Istnieje kilka opcji mieszanki do przygotowania roztworu:

1. Glina plus azbest. Proporcje: 1 część gliny, jedno ciasto wapienne, 2 piasek i 0,1 azbestu. Najpierw przygotowuje się suchą mieszankę, do której dodaje się gęste „mleko” z gliny i wapna, wymieszane w osobnym pojemniku. Następnie roztwór jest dokładnie wymieszany.
2. Gips z azbestem. Proporcje: jeden piasek, jeden gips, wapno - 2 części, azbest 0,2. Technologia gotowania: suche składniki miesza się bez wody i wlewa wapno. Następnie gotową kompozycję doprowadza się do jednorodnej masy i nakłada na powierzchnię.

Takie rozwiązanie ma pewne ograniczenie – należy z niego skorzystać w ciągu 7 minut. Sprawcą jest gips, który bardzo szybko twardnieje.

Dekarstwo

Aby nadać wyjątkowy połysk, piec jest kaflowy. Do tych celów zaprawa gliniana nie jest odpowiednia, ponieważ cierpi na przyczepność do ceramiki. Nie zaleca się również stosowania mieszanki cementowej - piec się nagrzewa.

Najlepszym rozwiązaniem jest kompozycja gliniasto-cementowa. Proporcje: glina i cement w jednej części, piasek - 2 części. Przygotowanie: do zmieszanej suchej mieszanki piaskowo-cementowej dodaje się glinę rozcieńczoną wodą i całość dokładnie miesza.

Aby uzyskać lepszą przyczepność, podczas układania zaleca się wykonywanie szwów z pogłębieniem do wewnątrz do 10 milimetrów. Nawet jeśli nie zostało to zrobione, zawsze możesz zmielić już zamrożony szew.

Przygotowanie zaprawy do murowania i wykładania pieca to bardzo pracochłonny i odpowiedzialny proces, który nie toleruje zaniedbań. Należy pamiętać, że konstrukcja będzie stale narażona na działanie wysokich temperatur, nagrzewania i wychładzania. Dlatego rozwiązanie złej jakości bardzo szybko doprowadzi do konieczności naprawy pieca, a nawet jego całkowitej przebudowy.

Dobry wynik gwarantują:

1. Dokładne czyszczenie suchych materiałów sypkich z zanieczyszczeń i dużych brył.
2. Precyzyjnie odmierzone proporcje składników.
3. Jakościowo i powoli przygotowana glina i wapno (w razie potrzeby).
4. Prawidłowo dobrany rodzaj rozwiązania. Nikt nie może zabronić używania czystej gliny do podbudowy lub cementu do murowania, ale wynik może być bardzo rozczarowujący.

Pamiętać! Naruszenie szczelności rdzenia pieca podczas pracy może doprowadzić do przedostania się tlenku węgla do pomieszczenia mieszkalnego, ze wszystkimi wynikającymi z tego katastrofalnymi konsekwencjami!