Filbertrównież dzięki smacznym i zdrowym orzechom, od dawna zyskuje popularność jako roślina ogrodowa. Przedstawiciele rodzaju, który łączy około dwadzieścia gatunków krzewów liściastych i drzew, można zobaczyć w różnych częściach Ameryki Północnej, Azji i Europy. Pomimo różnicy w wielkości i zasięgu wszystkie gatunki mają wiele wspólnego. Przede wszystkim dotyczy wyglądu orzechowych liści, struktury kwiatów, owoców, cech charakterystycznych ich kwitnienia i rozmnażania.
Opis rośliny leszczyny
Rodzaj corylus jest zdominowany przez duże krzewy, uformowane przez liczne pędy i osiągające wysokość 3-10 metrów. Wyjątek stanowi leszczyna, która nie jest podatna na pojawienie się pędów korzeniowych i ostatecznie przekształca się w potężne, długowieczne drzewo o wysokości do 20 metrów.
Leshchina każdego rodzaju może być łatwo rozpoznana przez owalne lub prawie okrągłe liście z brzegiem ząbkowanym i dobrze zaznaczonym żyłkowaniem. Trzymane są na krótkich, gęstych ogonkach i gęsto pokrywają długie gałęzie przypominające gałązki.
Kwiaty piwne są podzielone na męskie i żeńskie. Pojawienie się kolczyków z kwiatami męskimi jest uważane za początek uniwersalnego kwitnienia wiosennego. Nawożenie żeńskich kwiatów następuje z powodu dyspersji pyłku i pierwszego owada. W kwiatostany utworzone od 1 do 5 jajników. Owoc leszczyny dojrzewa w twardej drewnianej skorupie zwanej orzech.
Cechą charakterystyczną kultury jest obecność rodzaju owinięcia wokół jajnika. Przypominając hełm lub grecką korę, plusus powstaje ze zmodyfikowanego braktu. Gdy owoce dojrzewają, wysychają i prezentują srebrno-brązową lub brązowawą skorupę orzecha.
Uprawa orzechów laskowych
Wspaniały smak orzecha laskowego lub orzecha laskowego, nasi przodkowie docenili wysoką wartość odżywczą i skorzystali kilka tysięcy lat temu. Przez stulecia mieszkańcy Europy gromadzili owoce leszczyny, które rosły w obfitości w lasach liściastych. Pierwsze lądowania kulturowe, o czym świadczą źródła pisane, mogą znajdować się na terytorium współczesnych Bałkanów, Morza Śródziemnego na południe od Europy lub na wybrzeżu Morza Czarnego. Tak więc na Kaukazie orzechy wyrosły ponad 6 tysięcy lat temu, a ich często używana nazwa "orzechy laskowe" pochodzi z Turcji.
Odmiany południowego pochodzenia wyróżniają się dużymi owocami i doskonałą jakością orzechów.
Jednak w regionach północnych, gdzie zimy są ostrzejsze niż w Turcji, Włoszech lub Azerbejdżanie, rośliny są narażone na śmierć lub dają niewielkie zbiory. Dlatego wybór leszczyny jest ważnym zadaniem krajowych specjalistów, z których pierwszym był I.V.Michurin.
Piwnica pospolita( S. avellana)
Gatunek, nazwany od włoskiego regionu Avellano, najstarszego centrum kulturalnego w Europie, jest jednym z najczęstszych. Naturalny zasięg pospolitego orzecha laskowego lub prawdziwego orzecha laskowego obejmuje zachód kontynentu europejskiego, a także znaczną część Rosji od regionu Leningradu na północy po Krym i Kaukaz na południu.
Krzew pospolity orzechowy dobrze przystosowany do życia w popiołach leśnych, lasach stepowych, a nawet w obszarach stepowych.
Dojrzałe rośliny osiągają wysokość około 5 metrów i, w sprzyjających warunkach, doskonale się rozwijają, tworząc gęste, trudne do przejścia zarośla. Pospolita leszczyna przedstawiona na zdjęciu czuje się pod koroną lasu liściastego. Oto rośliny:
- chroniony przed mrozem;
- uzyskać wystarczającą ilość składników odżywczych i wilgoci;
- , ale z powodu słabego rozprzestrzeniania się pyłku owoc nie jest w pełni produktywny lub nie tworzy wcale jajnika.
Przeczytaj również: Uprawa truskawek w workach - wszystkie subtelności i tajemnice!
Gatunek jest aktywnie wykorzystywany przez ludzi. Ze względu na wytrzymałość, bezpretensjonalność i zimotrwalosc, w hodowli stosuje się orzechy laskowe. Dziś ponad 20 gatunków orzechów laskowych z orzechów laskowych, dając orzechy laskowe o doskonałej jakości i kilka ciekawych form dekoracyjnych, które słusznie zdobią zarówno ogród, jak i krajobraz miejski, rozprzestrzeniły się w Rosji.
Dekoracyjne formy orzechów laskowych
Uzyskanie orzechów nie jest jedynym celem orzechów laskowych. Rośliny ozdobne są szeroko stosowane, różniące się od dzikiego przodka kolorem liści, koroną i pojedynczymi pędami.
Najbardziej popularny jest liść leszczyny czerwonolistnej. Krzew różni się niewiele od normalnej rośliny, ale jego liście mają wyraźny czerwonawy odcień.W tym samym czasie, na młodych płytkach liściowych zaczerwienienie jest znacznie jaśniejsze niż u nasady pędów, a w cieniu pojawia się coraz więcej zielonych odcieni. Cechą orzechów C. avellana atropurpurea jest zabarwienie antocyjanów nie tylko liści, ale także pióropuszy wokół jajników.
Wiele rosyjskich odmian orzechów laskowych wyróżnia się również ich czerwonawym ulistnieniem, co daje dodatkową wyrazistość do nasadzeń.
Oprócz leszczyny purpurowej w rosyjskich ogrodach można zobaczyć inne odmiany. Przykładem są różnorodne formy:
- Albovariegata, odróżniająca się liśćmi, na której wyraźnie zielony lub prawie biały pasek jest wyraźnie widoczny wzdłuż krawędzi;
- Aurea, w kolorze liści i całej korony, z których przeważają odcienie żółtego i złotozielonego;
- Aureomarginata, w której złoty kolor wpływa tylko na krawędź blaszki liściowej i tworzy rodzaj granicy.
Do dyspozycji projektantów krajobrazu i wszystkich, którzy nie są obojętni na nietypowe rośliny, występują formy leszczyny, ząbkowane, ząbkowane, pierzaste, a nawet złożone.
Hazel ma niewątpliwe znaczenie:
- płacze lub C. pendula, rosnące w formie łodygi z opadającymi gałęziami;
- jest zakrzywiony lub C. contorta, którego wszystkie pędy są misternie skręcone, a prędkość firmy jest kilkakrotnie mniejsza niż zwykłych roślin.
Hazel large( C. maxima)
Gatunek, od którego zaczęła się uprawa orzecha, nazywany jest dużą leszczyną.Od najdawniejszych czasów roślina, jako źródło pożywnych i bardzo smacznych orzechów, uprawiana była na Bałkanach, we Włoszech, w Turcji, na Kaukazie i na Krymie. Nazwa włoskiego regionu Lombardia stała się znana jako lombardzki orzech, a ludzie z regionu Morza Czarnego znali to jako Pontic.
Podobnie jak inne gatunki, ta roślina jest wymagająca na glebie. Gdzie leszczyna rośnie:
- gleba jest wstępnie nasycona substancjami odżywczymi;
- dba o regularne nawadnianie i napowietrzanie;
- regularnie stosuje top-dressingi, które są szczególnie ważne dla uzyskania stabilnej i pełnoprawnej uprawy.
Kultura, dająca najwyższej jakości orzechy laskowe lub orzechy laskowe, można łatwo odróżnić za pomocą dużych, wielopiętrowych krzewów osiągających wysokość 10 metrów.
Dwukrotnie uzębione, owalne lub prawie okrągłe liście rośliny są zauważalnie owłosione. Na płytkach liściowych żyłkowanie jest wyraźnie widoczne, a młode liście często mają bogate zabarwienie antocyjanu. Są czerwonawe i długie, całkowicie zaciemniające szczypce z orzechami.
Hazel Treelike( C. colurna)
Hazel, który wygląda jak krzak, który nie jest znany wielu, ale wysokie drzewo, nazywany jest drzewem. Gatunki charakterystyczne dla Azji Mniejszej, Kaukazu i Zakaukazia, a także Półwyspu Bałkańskiego i orzechów pontyjskich należą do najstarszych kultur, które zainteresowały człowieka swoimi owocami.
Drzewo orzechowe było uprawiane w Turcji przez długi czas, ale dziś ustąpiło miejsca bardziej produktywnym i prostym kultywatorom krzakowym w technologii rolniczej.
Drzewa, które żyją w wieku 200 lat, coraz częściej znajdują miejsce w ogrodnictwie. Rośliny, które są znane jako orzeszki niedźwiedzi, można znaleźć dzięki:
- smukłe pnie pokryte szarawą korą;Korona
- , mająca postać szerokiej świecy lub stożka;
- ciemne listwy zębate;
- zebrał 3-8 kawałków owoców, ukrytych w aksamitnym, gęsto wypreparowanym plyusie.
Orzechy laskowe tego gatunku są nie tylko jadalne, ale bardzo smaczne. Dojrzewają późnym latem lub w pierwszej połowie września. W Rosji drzewo orzechowe jest w stanie przynieść owoce tylko w regionach najbardziej wysuniętych na południe, w środkowym pasie kultura jest wykorzystywana jako roślina ozdobna.
Przeczytaj również: Używamy środków ludowych do walki z Medvedką
Hazelnut( C. heterophylla)
Odmiana azjatycka jest powszechna, gdy kończy się obszar wspólnej leszczyny. Zróżnicowany orzechowy liść, nazwany z powodu charakterystycznego kształtu blaszek liściowych, można znaleźć na Dalekim Wschodzie, w regionie Chita, w Chinach, Mongolii, a także na Półwyspie Koreańskim, a nawet na wyspach japońskich.
Podobnie jak jego gatunek, ten gatunek preferuje suche zbocza, na których chętnie rosną lasy mieszane i lasy dębowe. Krzew:
- różni się koroną szeroko zaokrągloną, składającą się z kilku pni o średnicy 10 cm;
- na wysokości dochodzi do 3 metrów;W sprzyjających warunkach
- tworzy gęste zarośla, które hamują wzrost innych gatunków charakterystycznych dla zarośli.
Charakterystyczną cechą leszczyny wielolistnej są liściaste płytki z niewielką ostrą końcówką i odciętą górną częścią.
Wczesne kwitnienie i owocowanie są również charakterystyczne dla gatunku. Obwód jajnika składający się z dwóch części, dojrzewania plususu, w kształcie przypominającym dzwonek. Dojrzałe orzechowe orzechy osiągają średnicę 15 mm. Rdzeń ukryty jest pod silną szarą powłoką.
Roślina jest niezwykle odporna, toleruje suszę lepiej niż inne gatunki i nie obawia się mrozu. Pozwala to na sadzenie leszczyny na Syberii, wykorzystując ją do wzmocnienia zboczy wąwozów, posadzonych tam, gdzie istnieje niebezpieczeństwo erozji wietrznej.
Najważniejsze jest to, że miejsce, w którym krzewy mają rosnąć, powinno być chronione przed zalaniem i stagnacją w stanie stopionym lub deszczówką.
Na podwórku leszczyna dowiodła swojej bezpretensjonalności i posłusznego usposobienia. Jest lekki, ale może rosnąć w półcieniu, zagęszczoną koronę można łatwo uporządkować za pomocą nożyc, a przy odpowiedniej pielęgnacji krzewy żyją i owocują przez kilka dziesięcioleci.
Mandżurska leszczyna( C. sieboldiana var. Mandshurica)
Mandżurska leszczyna rośnie na rosyjskim Dalekim Wschodzie, w Korei i północnych Chinach. Ta odmiana różni się od roślin opisanych powyżej w nietypowej postaci plyus. Tworzącą się gęstą rurkę, która ukrywa orzech, rośnie do 6 cm
Pędy tworzące krzew o wysokości do 4 metrów pokryte są brązowo-szarą korą, gładką na młodych gałęziach i pokryte pęknięciami na wiecznym drewnie. Dla gatunku charakterystycznego duże, miękkie liście. Jajnik, który tworzy się po majowym kwitnieniu, jest zgrupowany razem o 3-4 kawałki. Orzechy dojrzewające w pierwszej połowie jesieni mają podłużny spiczasty kształt. Jądra są cienko łuskane i jadalne, ale zdobycie orzechów jest trudne z powodu zrogowaciałych grudek.
Roślina nie boi się szronu. Dlatego przy odpowiednim miejscu do sadzenia leszczyny na Syberii i pielęgnacji, kultura może być wykorzystywana jako roślina orzechowa i ozdobna.
Jak wyhodować orzechy laskowe
Orzechy laskowe - mało wymagająca kultura, o którą zadbają nawet początkujący ogrodnicy. Przygotowanie do sadzenia i pielęgnacji dla pospolitej leszczyny zaczyna się od wyboru odpowiedniego miejsca.
Hazel lubi światło, ale może rosnąć w cieniu. Ale jeśli listowie sadzonki jest czerwone, będzie jaśniej wyglądać na słońcu. W cieniu rośliny takie stopniowo tracą swoją atrakcyjność i stają się zielone. Liście w kolorze białym lub żółtym, blakną pod bezpośrednim światłem słonecznym, a tutaj musisz zadbać o ochronę w najgorętsze godziny.
W środowisku naturalnym krzewy osadzają się w lasach liściastych z luźną ziemią bogatą w próchnicę.W tym przypadku system korzeniowy rośliny nie toleruje stojącej wilgoci, a susze szybko wywołują więdnięcie liści i spadek plonu.
Wiosną roślina budzi się wcześnie, a przeniesienie jej do nowego miejsca może spowodować długoterminową aklimatyzację.Dlatego najlepszy czas na sadzenie leszczyny to jesień.
Wgłębienia o wymiarach co najmniej 50 × 60 cm są przygotowywane wcześniej. Jeśli uprawa i pielęgnacja leszczyny zostanie wykonana raz po kilku osobnikach, pozostawia się między nimi około 4-5 metrów wolnej przestrzeni. W celu szybkiego ukorzenienia i aktywnego wzrostu w celu zasypania przygotowuje się mieszaninę na podstawie:
- żyznej gleby;
- 10 kg wysokiej jakości próchnicy;
- 200 g superfosfatu;
- 50 g nawozu potasowego.
Czytaj również: Liść kapusty - gatunek, odmiany, uprawaGdy zbiornik jest wypełniony, gleba jest zagęszczana, obficie nawadniana, a następnie mulczowana w celu utrzymania optymalnej wilgotności gleby. Jak uprawiać orzechy laskowe, nie tylko dekorować witrynę, ale także regularnie delektować się smacznymi orzechami. Eksperci doradzają, aby wybrać odmiany w zależności od terminu kwitnienia, a także wziąć pod uwagę możliwość zapylania przez wiatr.
Pielęgnacja roślin obejmuje: podlewanie
- , istotne podczas okresu dojrzewania orzechów;Górny opatrunek
- wczesną wiosną iw czasie formowania się jajnika;
- przycinanie w celu utworzenia korony, odmłodzenie lub utrzymanie zdrowego stanu.
W regionach o silnych zimach młode krzewy mogą zamarzać.Zaleca się ukłon w ziemi i schronienie. Leżanka na wiosnę pozwala roślinie uwolnić się od złamanych, zamrożonych lub wysuszonych gałęzi. Ponadto prosta procedura pomoże prawidłowo uformować koronę, aby zapewnić dostęp słońca do każdej gałęzi owocnika.
Aby to zrobić, w każdym krzaku pozostało 8-10 silnych pędów, a pozostałe, próbując uwolnić środek, są usuwane na poziomie gruntu. Dla leszczyny możliwe jest uprawianie na kratownicy, a także tworzenie się rośliny łodygi.
Aby nie osłabiać buszu, corocznie wycinają nadmiar korzeni. Jest to szczególnie ważne w przypadku próbek szczepionych.
Hazel: użyteczne właściwości i przeciwwskazania
Głównym skarbem rośliny są orzechy. To prawdziwy magazyn witamin, zdrowych tłuszczy, białek i minerałów.
Około 65% wagi rdzenia zawiera niezbędne kwasy tłuszczowe. Wśród mikro i makroelementów znajduje się magnez, potas i wapń, fosfor i siarka, cynk, mangan, fluor. Witaminy są reprezentowane przez grupę B, kwas askorbinowy, A, E i PP.Zawartość kalorii 100 gramów owoców wynosi 700 kcal.
Bogata kompozycja i wysoka wartość energetyczna produktu określa korzystne właściwości orzechów laskowych i przeciwwskazań, które należy wziąć pod uwagę podczas spożywania smacznych orzechów.
Jak przydatne są orzechy laskowe? Orzechy bogate w zdrowe tłuszcze, magnez i potas są cennymi produktami do zapobiegania i leczenia chorób serca i naczyń, w szczególności: miażdżyca tętnic
- ;
- choroba niedokrwienna;
- , stwardnienie naczyń mózgowych;
- zawał mięśnia sercowego.
Naturalny środek nie tylko pobudza mięsień sercowy, ale także wzmacnia naczynia krwionośne, poprawia jakość krwi. Ponadto orzechy laskowe są przydatne w układach nerwowych i trawiennych, stymulują pęcherzyk żółciowy, poprawiają metabolizm i przeciwdziałają procesowi starzenia się organizmu.
Ze względu na masę witamin, białek i kwasów tłuszczowych, owoce leszczyny są niezbędne w diecie wegetarian, a osoby z nietolerancją laktozy mogą zastąpić mleko krowie smacznym i zdrowym mlekiem z orzechów. Niska zawartość cukru gwarantuje, że deser z orzechów laskowych nie wpływa na zdrowie cukrzyków i nie powoduje przyrostu masy ciała dla osób, które próbują schudnąć.
Mówiąc o zaletach leszczyny pospolitej, nie wolno nam zapominać o liściach, korze, plyusie i innych częściach rośliny. Wszystkie zawierają substancje biologicznie czynne, które nadają surowcom roślinnym właściwości ściągające, przeciwgorączkowe, rozszerzające naczynia krwionośne, przeciwzapalne i regenerujące. Infuzje i stada na bazie orzechów laskowych opisują problemy z trawieniem, chorobami naczyniowymi, chorobami dróg moczowych i inwazją robaków.
Olej z orzechów włoskich ma działanie gojące rany. Pomaga szybko usunąć podrażnienia, zmniejszyć ból i przyspieszyć regenerację tkanek. Mleko z rozdrobnionych ziaren jest sprawdzonym lekarstwem na leczenie zapalenia błony śluzowej żołądka, zapalenia pęcherzyka żółciowego i jelit, jak również na inne problemy, którym towarzyszą kurcze, podrażnienia i ból.
Tajemnice uprawy orzechów - wideo
