Jak podłączyć difavtomat: sekwencja prawidłowych działań, schemat połączeń w sieci jednofazowej i trójfazowej

Zastosowanie urządzenia różnicowego pozwala na wymianę 2 modułów elektrycznych jednocześnie - maszyny wsadowej i wyłącznika różnicowoprądowego, dlatego, jeśli prawidłowo podłączysz difavtomat, możesz jednocześnie chronić instalację elektryczną przed ogniem i żywy organizm przed porażeniem prądem obecny. Elektryk jest zaproszony do przełączania i odłączania sprzętu, ale wszystko możesz zrobić sam.

Projekt i funkcje

W budowie instalacji elektrycznych stosuje się różne moduły, które je chronią, a także zapewniają bezpieczne użytkowanie. Jednym z nich jest automat różnicowy. Jest to połączone urządzenie, które łączy wyłącznik i wyłącznik różnicowoprądowy (RCD) w jednej obudowie.

Jego zastosowanie pozwala jednocześnie chronić kable i urządzenia elektryczne przed nagłymi przepięciami w poborze mocy systemu oraz wyłączać dopływ prądu w przypadku wycieku. Z wyglądu przypomina przekaźnik różnicowy (inna nazwa RCD), ale istnieje wiele różnic.

Ustalenie, gdzie jest difavtomat i gdzie znajduje się przekaźnik, naprawdę nie jest trudne. Jeśli porównamy oznakowanie produktów, widać, że na RCD nie ma oznaczenia cech literowych zwalnia, to znaczy, gdy C10 jest napisane na module, jest to urządzenie różnicowe, a jeśli 10A jest przekaźnik.

Ponadto na schemacie pokazanego korpusu difavtomatu narysowany jest przekaźnik elektromechaniczny.

Skład difavtomat

Konstrukcję produktu ochronnego można podzielić na 2 części - mechaniczną i elektroniczną. Pierwsza składa się z mechanizmów przełączających i grupy styków przeznaczonych do podłączenia kabli wejściowych i wyjściowych, a druga zawiera różnicowy przekładnik prądowy.

Można wyróżnić następujące: główne elementy konstrukcji modułu:

• zaciski śrubowe;
• grupy kontaktów;
• wyzwalanie elektromagnetyczne;
• uwalnianie termiczne;
• zsyp łukowy;
• kanał wylotowy gazu;
• dźwignia włączania i wyłączania;
• karta kontrolna;
• przekładnik prądowy;
• śruba regulacyjna.

Dźwignia przełącznika jest przeznaczona do podłączenia obciążenia do linii energetycznej. Wyzwalacz termiczny montowany jest na płycie uzyskanej przez sprasowanie dwóch metali o różnej przewodności cieplnej, która po podgrzaniu pozwala na jej zginanie. Wyłącznik elektromagnetyczny to cewka z rdzeniem trzymanym przez sprężynę. Kiedy dochodzi do zwarcia, powstaje w nim strumień magnetyczny, którego siła przekracza siłę sprężyny.

Tak więc połączone urządzenie, podobnie jak przełącznik pakietów, ma 2 zwolnienia - elektromagnetyczny i termiczny. Odłączają linię elektryczną w przypadku wystąpienia na niej prądu zwarciowego lub jeśli podłączony do niej sprzęt zaczyna zużywać niedopuszczalnie wysoką moc. Może to być spowodowane uszkodzeniem izolacji kabla lub usterką techniczną.

Jednocześnie za pomocą transformatora różnicowego moduł może monitorować występowanie prądu upływu, gdy się pojawi, uruchamiany jest mechanizm, który zatrzymuje przepływ prądu do strony obciążenia.

Zasada działania

W zintegrowanym wyłączniku zastosowano transformator. Jego działanie opiera się na zasadzie zmiany równowagi strumienia magnetycznego. Transformator to toroidalny ferromagnes, na którym nawinięte są 2 uzwojenia, tworząc w rzeczywistości 2 cewki.

Przewód fazowy linii elektrycznej jest podłączony do pierwszego, a przewód zerowy do drugiego. Przechodząc przez zwoje w kierunku do przodu i do tyłu, prąd wytwarza pole magnetyczne w każdym uzwojeniu. Strumienie te są równe co do wielkości i przeciwne w kierunku. W efekcie powstaje sytuacja zrównoważona, gdyż pola te wzajemnie się unicestwiają.

W przypadku przebicia izolacji w podłączonej linii lub wystąpienia obwodu z ziemią, równowaga strumieni magnetycznych jest zaburzona. W transformatorze powstaje napięcie, które jest podawane na zaciski sterujące przekaźnika. Działa i łamie integralność linii energetycznej, odłączając pod napięciem część podłączonego do niej obwodu.

Działanie trójfazowego difavtomatu przebiega w podobny sposób, ale podczas uzwojenia transformatora stosuje się 4 uzwojenia, 3 z nich są fazowe, a 1 ma wartość zero. Jeśli nie ma prądu upływu, całkowity strumień magnetyczny również wyniesie 0. W przypadku zaniku prądu w co najmniej jednym z przewodów fazowych pojawia się pole magnetyczne, które wyzwala przekaźnik.

Aby urządzenie reagowało na dużą wartość prądu, jest on używany Elektrozawór (cewka rdzeniowa) i wyzwalacz termiczny. Gdy wystąpi zwarcie, prąd w linii natychmiast rośnie, co powoduje wciąganie rdzenia elektromagnesu. Jego ruch uruchamia mechanizm zwalniający, który otwiera styki zasilania. Przy chwilowym zerwaniu styków tworzy się łuk, do gaszenia, którym służy komora gaszenia łuku, składająca się z zestawu płyt. Powstające gazy są odprowadzane przez odpowietrznik.

Ochrona termiczna jest wyzwalana ze względu na właściwość płytki bimetalicznej do odkształcania się po podgrzaniu. Gdy zaczyna się nadmierne zużycie energii, płyta nagrzewa się i po chwili ugina się, przerywając chroniony obwód.

Charakterystyka urządzenia

Przed podłączeniem maszyny różnicowej konieczne jest jej prawidłowe wybranie. Ponieważ produkt łączy w sobie 2 inne urządzenia, charakteryzuje się parametrami obu modułów. Najważniejsze z nich to:

1. Maksymalny prąd. Wskazuje najwyższą wartość, jaką maszyna może przejść przez samą siebie bez pogorszenia swoich właściwości. Jego wartość dobierana jest w zależności od mocy i podłączonego obciążenia. Moduły do ​​16A są zwykle instalowane na grupach gniazd, a moduły do ​​oświetlenia 10A.
2. Typ wydania. Jest oznaczony literami łacińskimi i charakteryzuje się charakterystyką czasowo-prądową, to znaczy ile razy należy przekroczyć aktualną ocenę.
3. Napięcie robocze. Istnieje możliwość podłączenia maszyny różnicowej do sieci jednofazowej i trójfazowej. W przypadku sieci 220 V przeznaczone są urządzenia z 3 zaciskami śrubowymi, a 380 V - z czterema.
4. Prąd nastawy. Określana przez minimalną wartość prądu upływu. W pomieszczeniach domowych stosowane są wartości znamionowe 10 i 30 mA.
5. Klasa przekaźnika różnicowego. Pokazuje, na który przebieg odpowiada moduł. Może to być prąd przemienny, stały lub tętniący z różnymi czasami opóźnienia wyzwalania. Wybór wymaganej klasy opiera się na rodzaju obciążenia. W prywatnych domach i mieszkaniach stosuje się maszyny klasy A, do opraw oświetleniowych AC.
6. Prąd podróży. Charakteryzuje się wartością, przy której urządzenie jest wyzwalane. Najczęściej spotykane są automaty zaprojektowane na 6000 A.
7. Stopień ograniczenia prądu. Istnieją 3 klasy, które oznaczają czas wyłączenia obciążenia urządzenia w przypadku wystąpienia wartości prądu awaryjnego. Najszybszy jest trzeci stopień.
8. Tryb temperaturowy użytkowania. Zwykle mieści się w zakresie od -5 C do +40 C.
9. Rodzaj wykonania. W produkcji difavtomatów wykorzystywane są 2 rodzaje urządzeń - elektromechaniczne i elektroniczne. Zasadnicza różnica między nimi polega na tym, że te pierwsze mogą odłączyć przewód neutralny, podczas gdy te drugie wymagają do działania źródła zasilania, ale mają mniejsze wymiary.

Instalacja i podłączenie

Przed bezpośrednim podłączeniem difavtomatu do sieci jednofazowej lub trójfazowej jest on instalowany w panelu elektrycznym. Montaż nie wiąże się z żadnymi skomplikowanymi czynnościami i leży w gestii nawet niezbyt doświadczonej osoby.

Zgodnie z zaleceniami elektryka urządzenie przed montażem należy dokładnie sprawdzić, czy nie ma pęknięć i odprysków. Następnie należy odłączyć zasilanie linii wejściowej. W tym celu maszyna wprowadzająca znajdująca się przed licznikiem jest zwykle wyłączona.

Sam moduł zabezpieczenia różnicowego jest przymocowany do szyny DIN zainstalowanej w osłonie. Ten drążek posiada wypustki na górze i na dole, a produkt do montażu posiada zatrzask z tyłu.

Aby je połączyć, górne mocowanie kładzie się na szynie, a następnie z niewielkim wysiłkiem dociska się dolną część urządzenia, aż kliknie. Następnie w płaszczyźnie poziomej maszynę można przenieść w dowolne miejsce na całej długości szyny din. Izolacja jest usuwana z wymaganych przewodów - około 10 mm - po czym są one wkładane do gniazd maszyny i dociskane zaciskami śrubowymi. Istnieje zasada, że ​​przewody doprowadzające nawijane są od góry, a te dochodzące do ładunku od dołu. Zachowane jest również kodowanie kolorystyczne przewodu: fazowe są brązowe, neutralne są niebieskie, a uziemienie jest zielone.

Gdy tylko urządzenie zostanie zainstalowane na swoim miejscu, przejdź do jego połączenia. W tym przypadku różnica między siecią jednofazową a siecią trójfazową polega na liczbie przewodów prądowych: 1 lub 3, a zasada przełączania jest taka sama. Istnieją trzy rodzaje połączeń:

• wprowadzający;
• selektywny;
• z uziemieniem.

Typowe przełączanie

Najpopularniejszą opcją jest schemat połączeń difavtomatu jako urządzenia wejściowego. Taki układ oznacza jego instalację bezpośrednio w linii za licznikiem lub wstępną osobną maszyną. Nie ma zasadniczej różnicy, gdzie zainstalować urządzenie: przed lub po przełączeniu pakietu wejściowego, nie ma.

Połączenie jest następujące: przewód fazowy wychodzący z miernika jest włożony do górnego zacisku urządzenie, oznaczone na obudowie łacińską literą L, neutralne zamocowane w terminalu, podpisane literą N. Z dolnych styków difavtomatu przewód neutralny jest podłączony do bloku zerowego, a przewód fazowy jest podłączony do przełączników pakietów. Następnie z każdego wyłącznika kierowany jest w stronę chronionego obciążenia i tam wciągany jest przewód neutralny z kostką zaciskową.

To połączenie pozwala chronić wszystkie przewody i sprzęt przed uszkodzeniem, a ludzkie ciało przed prądem upływowym w razie wypadku na dowolnej linii dystrybucyjnej. Ale jednocześnie cały dom zostanie pozbawiony energii i dotyczy to zarówno grupy gniazd, jak i oświetlenia.

Schemat selektywny

W tym przypadku stosuje się zarówno difavtomat wprowadzający, jak i oddzielne moduły dla różnych linii ładunkowych. Początek komutacji jest taki sam jak w poprzedniej metodzie. Ale przed odłączeniem maszyn wsadowych przewody są podłączone do połączonych urządzeń grupy. Aby to zrobić, przewód fazowy jest podłączony do modułu różnicowego bezpośrednio za nim, a zworka jest już umieszczona od niego do drugiego, a więc wszystkie urządzenia przechodzą. Przewód neutralny z szyny zerowej jest doprowadzany do każdej maszyny własnym kawałkiem drutu. Z wyjścia modułów przewody są podłączone do przełączników pakietów, a następnie do obciążenia.

Zaletą tej opcji jest możliwość odłączenia przez system części obwodu, w której doszło do wypadku, podczas gdy reszta będzie w pełni działać. Selektywność obwodu implikuje użycie urządzeń od większych do mniejszych, to znaczy urządzenie wejściowe musi mieć większą charakterystykę odpowiedzi elektrycznej niż urządzenia grupowe. Na przykład moduł do zainstalowania na grupę jest wybrany z prądem upływowym 30 mA, a moduł wejściowy ma 100 mA.

W sektorze prywatnym kabel elektryczny składa się z 3 przewodów dla sieci jednofazowej i 5 dla sieci trójfazowej. Dodatkowy przewód jest uziemiony. W tym przypadku element uziemiający jest podłączony do oddzielnego bloku, a od niego jest bezpośrednio podłączony do obciążenia.

Jak tylko okablowanie zostanie zakończone, użyj multimetru, aby sprawdzić, czy nie ma zwarcia na liniach. Jeśli wszystko jest w porządku, włącza się maszyna wprowadzająca. Wydajność modułów różnicowych jest sprawdzana za pomocą przycisku „test” przewidzianego w ich konstrukcji.