Wybór wentylatora wyciągowego łazienkowego lub toaletowego: znane marki, montaż zrób to sam

Naturalna wentylacja często nie wystarcza do stworzenia optymalnego mikroklimatu w łazience. To wszystko jest winne braku dopływu powietrza z zewnątrz. Stała wysoka wilgotność prowadzi do pojawienia się grzyba, a także korozji metalowych przedmiotów. Aby usunąć wilgotne powietrze, należy zainstalować wentylator łazienkowy w przewodzie wyciągowym, po połączeniu będzie również usuwał nieprzyjemne zapachy z toalety.

Wynalazek wentylatora i jego rodzaje

Organizacja wentylacji pomieszczeń sięga czasów starożytnych, kiedy wszystkie działania były jeszcze w zwykłej wentylacji. W XIX wieku rosyjski naukowiec E. X. Land zasugerował, że wysokiej jakości wentylacja jest niemożliwa bez sztucznej wymiany powietrza. Pierwszy wentylator został wprowadzony w 1832 roku przez rosyjskiego wynalazcę A. A. Sablukowa.

Jako inżynier wojskowy zaproponował wykorzystanie wynalazku do suszenia w pomieszczeniach zamkniętych, w ładowniach statków. A już w 1835 roku konstrukcja została po raz pierwszy użyta w kopalni Chagir w Ałtaju, po czym wymuszona wentylacja stała się powszechna i nadal jest w użyciu.

Zgodnie z definicją techniczną wentylator to urządzenie służące do przemieszczania gazu poprzez wytworzenie nadciśnienia lub podciśnienia. Zgodnie z jego konstrukcją może być promieniowy lub osiowy.

Urządzenie typu promieniowego

Radial (odśrodkowy) wykorzystuje koło z ostrzami. Zasysa powietrze od przodu i wyrzuca je pod kątem 90°C. Dzięki konstrukcji podobnej do spirali urządzenie odśrodkowe jest mniej wydajne niż typ osiowy, ale wytwarza silne ciśnienie i jest cichsze.

Gdy koło nabiera prędkości, powietrze, przechodząc przez otwory między łopatkami, dostaje się do mechanizmu łopatkowego umieszczonego w kierunku promieniowym. Tam jest ściskany i wyrzucany pod wpływem siły odśrodkowej do obudowy wykonanej w formie spirali. Następnie powietrze jest kierowane do portu wylotowego.

Wentylatory promieniowe są zaprojektowane tak, aby ich łopatki były skierowane do tyłu. Jest to najbardziej ekonomiczny rodzaj pod względem zużycia energii spośród różnych rodzajów produktów. Zazwyczaj tego typu urządzenie montuje się pod sufitem.

Zasada działania urządzenia osiowego

Wentylatory osiowe lub inaczej osiowe wykorzystują wirnik jako jednostkę główną, który jest zainstalowany na osi silnika elektrycznego, składa się z zewnętrznego wirnika i ma w swojej konstrukcji łopatki. Są ustawione pod kątem, aby dostosować właściwości aerodynamiczne. Dzięki takiemu układowi powstaje przepływ powietrza.

Prawie wszystkie wentylatory toaletowe i łazienkowe stosowane w domowej wentylacji są typu osiowego. Zastosowanie tego typu wentylatora jest wygodne przy wytwarzaniu powietrza kierowanego o różnej mocy i ciśnieniu.

Jako silnik elektryczny stosowany jest jednofazowy silnik asynchroniczny, którego oś powtarza ruchy wtłaczanego lub odprowadzanego przez niego strumienia powietrza. Taki silnik elektryczny składa się z wirnika umieszczonego wewnątrz stojana. Odstęp między nimi nie przekracza dwóch milimetrów. Stojan ma postać rdzenia z rowkami, na których nawinięte jest uzwojenie. Wirnik wygląda jak ruchoma część z wałem, zawierająca rdzeń ze zwartym uzwojeniem. Ten projekt przypomina koło wiewiórki.

Po przyłożeniu prądu przemiennego do uzwojenia stojana, zgodnie z prawami fizyki, pojawia się przemienny strumień magnetyczny. Na zamkniętym przewodzie umieszczonym w tym przepływie następuje indukcja elektromagnetyczna, co oznacza, że ​​pojawia się prąd. Z tego powodu sam przewodnik z prądem znajduje się w zmiennym polu magnetycznym. Prowadzi to do rotacji przewodnika, wirnika.

Lokalizacja produktu

Prostym rozwiązaniem jest zamontowanie wentylatora wyciągowego w łazience lub toalecie zamiast kratek wentylacyjnych w ścianie. Metoda instalacji nie wymaga żadnych skomplikowanych czynności, wystarczy ułożyć przewód zasilający. Ale poza tym, jeśli pozwalają na to wymiary pomieszczenia, możliwe jest skuteczne wykonanie układu wydechowego na suficie.

Opcja sufitowa bardziej korzystnie, ponieważ zgodnie z prawami fizycznymi ciepłe powietrze ma tendencję do góry, gdzie jest łatwo zbierane przez przepływ wytwarzany przez wentylator. W takim przypadku istnieje możliwość zorganizowania systemu kilku pracujących wentylatorów jednocześnie.

Metoda kanału stosuje się go, gdy w kilku pomieszczeniach wykonywane są oddzielne kanały powietrzne, przechodzące w jeden duży kanał. W tym kanale znajduje się urządzenie wentylacyjne. Ta zasada konstrukcji sprawdza się w budynkach wielokondygnacyjnych, gdy urządzenie wyciągowe znajduje się na poddaszu.

Podstawowe parametry do wyboru

W wyspecjalizowanych punktach sprzedaży dostępne są różne modele gotowych wentylatorów wyciągowych. Wszystkie są praktycznie przystosowane do montażu w przewodach okrągłych lub prostokątnych.

Otwory wentylacyjne w pomieszczeniach są różnej wielkości. Im większe otwory, tym szybciej usuwane jest wilgotne powietrze. Najmniejsza średnica wentylatora wynosi 80 mm, a największa nie przekracza 200 mm. Obliczenie wymaganej średnicy jest łatwe, w tym celu należy zmierzyć otwór kanału za pomocą prostej linijki.

Przed wyborem wentylatora do łazienki lub toalety musisz zdecydować o optymalnej charakterystyce. Główne parametry, na które należy zwrócić uwagę, są następujące:

1. Wydajność. Jest on określany przez wartość natężenia przepływu powietrza na jednostkę czasu. Innymi słowy jest to ilość powietrza, którą porusza się w ciągu jednej godziny, jednostką miary jest m³/h. Dobry wskaźnik zaczyna się od 90 m³/h. Ale tutaj należy rozumieć, że rozmiar kanału wentylacyjnego również ograniczy wydajność. Wpływa na to długość linii, napotkane zagięcia i rozgałęzienia, a także kształt i materiał kanału.
2. Poziom hałasu. Jest uważany za niski do 24 dBA, a od 25 dBA do 45 dBA będzie już dobrze słyszalny, przy czym należy zauważyć, że producent deklaruje wartość parametru w idealnych warunkach. Podczas pracy wartość wskaźnika hałasu wzrośnie, na co wpływa zarówno materiał kanału, jego konstrukcja, jak i jakość montażu samego okapu.
3. Wymagane napięcie sieciowe. Większość urządzeń jest zaprojektowana do pracy z sieci o napięciu przemiennym 220 woltów. Ale są też w sprzedaży wentylatory, które działają ze zmniejszonym napięciem o stałej wartości, na przykład 12 lub 24 woltów. Preferowane jest niskie napięcie, ponieważ zwiększa ono bezpieczeństwo w pomieszczeniu.
4. Klasa ochrony. Jego wartość jest wybrana co najmniej IP 34. To oznaczenie standardowej klasyfikacji międzynarodowej charakteryzuje się stopniem ochrony przed działaniem ciał stałych (pierwsza cyfra) i wody (druga cyfra).
5. Dodatkowe funkcje. Obejmuje podświetlenie, pilota, kontrolę prędkości, wymienne panele, a czasem bardzo niezbędny zawór zwrotny, który znajduje się za wentylatorem i służy do blokowania powietrza z wentylacji systemy. Jego zastosowanie będzie potrzebne, jeśli kanały powietrzne z różnych pomieszczeń zostaną połączone w jeden system, na przykład z kuchnią. Wpływ czynników zewnętrznych może również powodować ciąg wsteczny.
6. Tryb działania. Standardowe urządzenia są połączone w taki sposób, że działają tylko przy włączonym świetle. Jest to wygodne, ale mało praktyczne, ponieważ światło będzie musiało pozostać włączone przez długi czas, ponieważ nie będzie możliwe usunięcie całego wilgotnego powietrza w krótkim czasie. Wygodny tryb to automatyczny rodzaj pracy z zegarem, który pozwala ustawić czas pracy po włączeniu wentylatora. Ponadto często jest wyposażony w czujnik wilgotności. Jego zadaniem jest uruchomienie pracy urządzenia wyciągowego przy wzroście wilgotności powietrza i zatrzymanie go po osiągnięciu normalnej wartości.

Popularni producenci

Asortyment prezentowanych produktów jest bardzo duży. Kupując urządzenie wydechowe, przede wszystkim zwracają uwagę na jego markę. Znane marki gwarantują zgodność z deklarowanymi właściwościami, wsparcie gwarancyjne i pogwarancyjne.

Największą popularnością wśród kupujących cieszą się następujące firmy::

1. Otwory (VENTS). Produkuje również swoje produkty pod marką Domovent. Europejska firma powstała w latach 90-tych, zyskała szerokie uznanie na świecie i stała się liderem w produkcji wentylacji. Seria „Otwory wentylacyjne M» i otwory wentylacyjne K»osiągając wydajność do 340 m³/h. Produkty wyposażone są w system ochrony przed przegrzaniem.
2. Elektrolux. Szwedzka firma, która wyróżnia się designerskim podejściem do rozwoju swoich linii modeli domowych. Prezentowane serie Premium, Magic, Rainbow pozwolą kupującemu wybrać urządzenie w dowolnej kategorii cenowej. Firma zwraca szczególną uwagę na materiały i opakowania swoich produktów. Modele z zegarem są oznaczone literą T, a modele z czujnikiem wilgotności są oznaczone literą H.
3. Równanie. Hiszpańska marka produkująca niedrogie, wysokiej jakości produkty, ale o przeciętnych parametrach technicznych. Daje pięcioletnią gwarancję.
4. Kat. Kolejna hiszpańska firma, która przyciąga swoim podejściem projektowym. Jako panel dekoracyjny stosuje się nie tylko wysokiej jakości plastik ABC, ale także szkło. Seria X-MART umożliwia ustawienie urządzenia zarówno na ścianie, jak i na suficie, natomiast przedni panel jest wysuwany.
5. Gorenje. Słoweńska firma znana jest z produkcji sprzętu AGD. Wszystkie silniki elektryczne stosowane w produktach Gorenje są wyposażone w samoresetujący się bezpiecznik termiczny. Najbardziej popularna jest seria wentylatorów osiowych BVX.

Robienie kaptura własnymi rękami

Jeśli z jakiegoś powodu nie ma ochoty kupować gotowych produktów, łatwo jest samodzielnie wykonać układ wydechowy. Do tego będziesz potrzebować:

1. Wentylator 12 V. Wygodne korzystanie ze starego zasilacza komputerowego o średnicy 80 lub 100 mm w zależności od wielkości kanału wentylacyjnego.
2. Zasilacz o poziomie napięcia wyjściowego 7-12 woltów, dowolny kształt sygnału. Nadaje się do każdego urządzenia o prądzie 0,25 A lub większym.
3. Przewody instalacyjne. Wystarczy przekrój 0,75 mm².
4. Dekoracyjny grill.
5. Zawór zwrotny.

Jak widać, rzadkie elementy nie będą potrzebne. W przypadku braku zasilania można zastosować dowolny transformator z uzwojeniem pierwotnym zaprojektowanym na 220 woltów i wtórnym na 7-12 woltów. W razie potrzeby zwoje trzeba będzie przewinąć lub rozwinąć.

Samo montaż odbywa się w kilku etapach. Najpierw do wentylatora mocuje się zawór zwrotny o odpowiedniej średnicy za pomocą improwizowanych środków, na przykład kleju topliwego. Następnie przewód wyjmuje się z wentylatora i podłącza do wyjścia zasilacza. Wejście zasilania jest połączone z przerwą w przewodzie dochodzącym do lampy oświetleniowej. Konstrukcja wentylatora i zaworu jest zainstalowana w otworze wentylacyjnym i uszczelniona na całym obwodzie. W tym celu stosuje się silikon, piankę poliuretanową lub szpachlówkę.

W rezultacie okazuje się, że po włączeniu światła włączy się nie tylko oświetlenie, ale także ostrza urządzenia zaczną się obracać. Od góry konstrukcja zamykana jest ozdobnym grillem. W razie potrzeby do obwodu dodaje się zegar i prosty regulator prędkości na triaku. A zasilacz jest zasilany nie z przełącznika, ale osobnym przewodem wychodzącym z panelu lub gniazdka.

Ważne jest, aby podczas instalacji wentylator był właściwie zorientowany. Strumień powietrza musi być skierowany z pomieszczenia do kanału. Ponieważ praca wiąże się z niebezpiecznym napięciem 220 woltów, należy przestrzegać wymagań bezpieczeństwa elektrycznego.