Zasada klasyfikacji kondensatorów: główne typy i typy, cechy i opisy

Kondensator występuje w postaci elementu elektronicznego, składającego się z 2 płytek, pomiędzy którymi znajduje się dielektryk. Klasyfikacja kondensatorów opiera się na materiale do produkcji płyt, rodzaju dielektryka i innych kryteriach. Przedmiotowa część jest wykorzystywana w urządzeniach radiowych i elektronicznych w celu wykonywania różnych zadań.

Rodzaje produktów

Urządzenia pomagają określić optymalną częstotliwość drgań na generatorach. Eksperci w dziedzinie elektroniki wiedzą, czym są kondensatory. Standardowa klasyfikacja opiera się na dielektryku o własnych właściwościach.

Biorąc pod uwagę to kryterium, wyróżnia się następujące modele:

• odkurzać;
• z dielektrykami stałymi, gazowymi i ciekłymi;
• elektrolityczny.

Pod względem objętości rozróżnia się urządzenia zmienne, stałe i trymujące. W pierwszych modelach pojemność zmienia się pod wpływem napięcia i temperatury. Kondensatory stałe mają stałą pojemność przez cały okres eksploatacji. Odpowiedniki trymera mogą zmieniać pojemność. Służą do jednorazowej lub okresowej regulacji obwodu.

Biorąc pod uwagę zakres zastosowania rozróżnia się następujące typy kondensatorów:

• niski wolt;
• Wysokie napięcie;
• puls;
• rozruch (uruchom silnik);
• przytłaczające zakłócenia.

W praktyce rzadziej można spotkać modele z innych klas.

W elektronice zarówno użytkownicy, jak i profesjonaliści mogą natknąć się na papierowe urządzenie. Ten typ kondensatora jest stosowany w obwodach niskiej i wysokiej częstotliwości. Dielektrykiem u jego podstawy jest specjalny papier kondensatorowy. Urządzenie ma niską wytrzymałość mechaniczną. Często montowany jest w metalowej obudowie, która służy jako mechaniczna podstawa całej konstrukcji.

Analog metalowo-papierowy ma wysokie właściwości hermetyczne i znaczną pojemność właściwą. Jednocześnie różni się od innych typów wysokiej jakości izolacją elektryczną. Wykorzystuje metalową próżnię osadzaną na samym dielektryku.

Urządzenia elektrolityczne charakteryzują się obecnością cienkiej warstwy tlenku metalu. Powstaje elektrochemicznie na okładce. Jako kolejną osłonę stosuje się suchy lub płynny elektrolit.

Materiał użyty do stworzenia metalowej elektrody:

• tantal;
• aluminium.

Eksperci rozumieją termin „elektrolit” jako jednostkę aluminiową z płynną osłoną. Większość urządzeń z tej grupy jest spolaryzowana.

Gdy polaryzacja jest odwrócona, wewnątrz urządzenia zachodzi nieodwracalna reakcja chemiczna. Prowadzi to do jego zniszczenia.

Specjaliści uważają, że produkt wybuchnie z powodu uwolnionego w nim gazu. Superkondensatory są również uważane za kondensatory elektrolityczne. Charakteryzują się dużą pojemnością elektryczną – kilka tysięcy faradów.

Aluminium i tantal

Do produkcji elektrody dodatniej można użyć aluminium, a do dielektryka trójtlenku glinu. Kondensator o tym składzie działa tylko przy niskiej częstotliwości, a jednocześnie ma dużą pojemność, umiarkowanie niską rezystancję i indukcyjność.

Produkty tantalowe są wyposażone w metalową elektrodę tantalową. Dielektrykiem jest pięciotlenek tantalu.

Kondensator ma następujące właściwości:

• zwiększona odporność na wpływy zewnętrzne;
• ścisłość;
• niewielki prąd upływu.

Oprócz standardowych produktów w obwodach można znaleźć nowoczesne kondensatory półprzewodnikowe. W nich film tlenkowy jest zastąpiony dielektrykiem polimerowym. Takie modele nie są nadęte. Nie wyciekają ładunku.

Ze względu na swoje wysokie właściwości fizyczne część ma duży prąd impulsowy, niską rezystancję i stabilną temperaturę. Aby dowiedzieć się, jak wygląda kondensator polimerowy, możesz zdemontować filtr z zasilacza impulsowego. Nowoczesne urządzenie często zastępuje analog tantalowy lub elektrolityczny instalowany w przetwornikach DC-DC.

Urządzenia filmowe

Produkty, w których dielektrykiem jest folia z tworzywa sztucznego w postaci poliestru, polipropylenu lub poliwęglanu nazywane są produktami foliowymi. Elektrody są natryskiwane na folię. W niektórych modelach wykonane są z folii zwijanej. Czasami folia jest ściskana razem z folią dielektryczną. Siarczek polifenylenu jest używany z nowoczesnych materiałów do produkcji dielektryka.

Urządzenia foliowe charakteryzują się następującymi właściwościami:

• prawidłowe działanie przy wysokim prądzie;
• dobra wytrzymałość na rozciąganie;
• mała pojemność;
• mały wyciek;
• szerokie zastosowanie w obwodach rezonansowych.

Niektóre rodzaje folii mają dobre właściwości temperaturowe i wysoką odporność na przebicie elektryczne.

Ceramika i powietrze

Do produkcji urządzenia można wykorzystać specjalne surowce ceramiczne, które mają różne właściwości, w tym wysoką przepuszczalność elektryczną. Ze względu na te ostatnie cechy urządzenie ma niewielkie parametry. Pod względem pojemności może konkurować z analogiem elektrolitycznym. Jednocześnie kondensator ceramiczny może pracować z różnymi polaryzacjami.

Ze względu na małe parametry obudowy urządzenie posiada specjalne oznaczenie. Jeśli powietrze jest używane jako dielektryk, kondensator będzie działał dobrze przy wysokiej częstotliwości. Takie modele służą do konfiguracji urządzeń.

Wspólne parametry

Kupując kondensator na własną rękę, szczególną uwagę zwraca się na jego parametry techniczne. Głównym parametrem jest pojemność. Jeżeli wartość wskaźnika nie przekracza 9999 pF, na wykresie nie ma jednostek miary. Jeżeli pojemność przekracza wskazane liczby, ale nie więcej niż 9999 μF, jednostka miary jest wskazana na schemacie.

Dodatkowo wskazane jest napięcie nominalne: 5-1000 V i więcej. Eksperci doradzają zakup kondensatora z marginesem napięcia znamionowego. W przeciwnym razie mogą wystąpić awarie dielektryczne. Samo urządzenie zawiedzie. Dodatkowe parametry to temperatura pracy, prąd. Na współczesnym rynku można kupić kondensatory jedno- i trójfazowe. Przeznaczone są do instalacji wewnątrz i na zewnątrz.