Drut dwużyłowy: cechy kabli o różnej liczbie żył, która jest lepsza - skręcana lub jednożyłowa

Przy projektowaniu i instalacji domowej instalacji elektrycznej ważną decyzją jest wybór rodzaju zastosowanego przewodu. Aby znaleźć najlepszą opcję, należy wziąć pod uwagę wszystkie niuanse - obciążenie elektryczne, lokalizację, liczbę zagięć i rezystancję. Na podstawie tych wstępnych danych będzie jasne, jaki rodzaj drutu jest potrzebny - dwurdzeniowy, jednożyłowy lub linkowy i jakie powinien mieć parametry.

Rodzaje przewodów i ich charakterystyka

Istnieją dwie szerokie kategorie przewodów, w zależności od ich konstrukcji. Produkty jednordzeniowe różnią się tym, że metalowy rdzeń, przez który przepływa prąd, zawiera tylko jeden, następnie jest pokryty jedną lub kilkoma warstwami materiału izolacyjnego. Linki składają się z dwóch lub więcej elementów przewodzących prąd, które są pokryte izolacją.

Oprócz pojedynczych przewodów wykonywane są kable. Główną różnicą między przewodem skręconym a skręconym jest to, że przewodzący rdzeń w drucie zawiera kilka drutów, które nie są od siebie odizolowane – są po prostu splecione ze sobą i są solidne konduktor. Kabel zawiera oddzielne izolowane przewodniki, które są następnie połączone wspólną izolacją.

Oprócz wskaźników żyły przewody mają inne kategorie różnic. Jest to rodzaj metalu, który jest używany do produkcji przewodników, klasa elastyczności gotowego produktu, a także materiał użyty do izolacji. W zależności od tych cech zmienia się przeznaczenie i zakres tych przewodów.

Materiał produktu

Bez względu na ilość rdzeni, do produkcji wyrobu można wykorzystać miedź lub aluminium, czasami stosuje się stop tych pierwiastków. Jednak druty aluminiowe są stopniowo zastępowane miedzianymi ze względu na ich większą funkcjonalność. W nowoczesnej, niezbyt wysokiej jakości technologii można spotkać stalowe żyły pokryte warstwą miedzi, ale to najgorsza opcja, ponieważ taki drut jest bardzo kruchy, kruchy i trudny do lutowania i cynowanie. Na przykład takie druty można zobaczyć w niedrogich chińskich girlandach noworocznych.

Klasa elastyczności

Wskaźnik ten zależy bezpośrednio od rodzaju materiału, liczby drutów w rdzeniu i ich grubości. Zgodnie ze stanowym standardem istnieje taka klasyfikacja drutów według stopnia elastyczności:

• 1 - ta klasa obejmuje druty z monolitycznym rdzeniem jednodrutowym lub składające się z kilku drutów o dość dużym przekroju i określa taką odporność na zginanie, biorąc pod uwagę materiał do produkcji: drut miedziany jest w stanie wytrzymać 50 zgięć, aluminium - tylko 20, po czym deformacji nie można już przywrócić, drut pęka i można go tylko lutowane. Pierwsza klasa to najbardziej sztywne druty, stosowane są w konstrukcjach stacjonarnych z minimalną liczbą zagięć.
• Klasa 2 obejmuje skrętki miedziane i aluminiowe marki PV-2, zawierające od 7 do 91 drutów o przekroju 0,5 mm². Te opcje są już bardziej elastyczne niż w poprzedniej klasie.
• Trzecia klasa nie obejmuje już drutów aluminiowych ze względu na niestabilność odkształcenia tego metalu w porównaniu z miedzią. Ta kategoria obejmuje skrętki marki PV-3.
• Czwarta klasa obejmuje kable marki KG, składające się z kilku żył wielodrutowych.
• Druty elastyczne piątej klasy noszą markę PVA i składają się z wielu bardzo cienkich drutów miedzianych. Są to produkty bardzo wysokiej jakości, które wytrzymują do 1 tys. cykle gięcia.
• Kable wysokoelastyczne klasy 6 - marka KOG - zawierają również cienkie przewody przewodzące, zjednoczone w żył, ale ich liczba jest nawet większa niż w przewodach klasy piątej, co zapewnia ich superelastyczność kable.

Planując zastosowanie drutu w określonym obszarze należy przede wszystkim zwrócić uwagę na elastyczność, aby produkt nie zepsuł się zaraz po zamontowaniu.

Skład warstwy izolacyjnej

Izolacja przewodu składa się z materiału dielektrycznego, który chroni człowieka przed porażeniem elektrycznym, a także zapobiega mechanicznym lub innym uszkodzeniom przewodu. W zależności od przeznaczenia istnieją różne modyfikacje materiału izolacyjnego o szerokiej gamie cech i właściwości. Izolatory wysokiej jakości powinny być tak elastyczne jak rdzeń wewnętrzny i mieć dobre wartości wytrzymałościowe. Za najczęściej stosowane na rynku uważane są następujące materiały:

• Polichlorek winylu (PVC). Zaletami tego typu izolatora jest szeroki zakres niskich temperatur, w którym zachowuje wszystkie swoje właściwości użytkowe, a także wysoką elastyczność, dzięki której można go stosować w najbardziej niedostępnych miejscach oraz odporność na wszelkie wpływy środowiska, w tym kwasy, wilgoć i czynniki mechaniczne odkształcenie. Ma jednak również wady – w wysokich temperaturach traci część swoich właściwości, może stać się kruchy, a światło ultrafioletowe generalnie przyspiesza rozkład polichlorku winylu.
• Polietylen usieciowany (XLPE) może różnić się gęstością, ale jednocześnie jest równie odporny na negatywne wpływy z zewnątrz. Istnieje forma wulkanizowana i zwykła. Pierwszy toleruje wpływ różnych temperatur krytycznych, ale drugi reaguje niestabilnie na ciepło, co czyni go nieodpowiednim do stosowania w warunkach wysokiej temperatury.
• Izolacja gumowa charakteryzuje się złożonym składem - zawiera zarówno naturalne składniki, jak i elementy pochodzenia syntetycznego. Odmiana ta jest ceniona za wysoką elastyczność, która jednak z czasem maleje, przez co warstwa izolacyjna może pękać. Ponadto tego typu izolator nie ma wystarczającej odporności na wysokie temperatury i wytrzymuje tylko do 65 stopni.
• Izolacja PTFE ma wyjątkowe właściwości – ta powłoka izolacyjna uważana jest za bardzo mocną, odporną na absolutnie wszelkie agresywne wpływy środowiska i praktycznie odporne na uszkodzenia mechaniczne. Jednak fluoroplastik nadaje się wyłącznie do rdzeni o niskiej klasie elastyczności, ponieważ jego wytrzymałość nie pozwala na elastyczność. Instalacja takich przewodów wymaga profesjonalnego podejścia i starannego projektowania.
• Izolator wykonany z papieru impregnowanego kompozycją dielektryczną jest obecnie coraz rzadziej używany - z powodzeniem zastępowany przez nowocześniejsze analogi. Do impregnacji używa się oleju, wosku i kalafonii, a jako bazę przyjmuje się celulozę siarczanową. Ta izolacja jest używana tylko jako jedna z warstw izolacyjnych kabli elektroenergetycznych. Dielektryk papierowy nie jest używany jako niezależne uzwojenie, ponieważ jest całkowicie niestabilny na wpływy zewnętrzne.

W każdym konkretnym przypadku montażu okablowania może być odpowiednich kilka opcji na raz, jednak należy również zacząć od całkowitego przekroju przewodu.

Cechy przekrojowe

Jedną z najważniejszych cech wydajności każdego przewodu i kabla jest powierzchnia przekroju. Wartość ta zależy bezpośrednio od tego, jakie obciążenie można przyłożyć do produktu bez obniżania jego jakości.

Aby obliczyć całkowite obciążenie, możesz użyć danych paszportowych urządzeń, które mają być podłączone w danym pomieszczeniu. Aktualną siłę oblicza się według wzoru I = P / 220, gdzie P jest całkowitą mocą urządzeń elektrycznych. Dopuszczalne obciążenie drutu miedzianego wynosi 10 amperów na milimetr kwadratowy, a drutu aluminiowego - nie więcej niż 8 amperów.

Jeśli okablowanie jest ukryte w ścianie lub specjalnej rurce, to wartości te należy pomnożyć przez 0,8, co będzie poprawką. Ale generalnie - są specjalne stoły do ​​różnych sytuacji, gdzie szczegóły danych są wskazane z większą dokładnością dla każdego konkretnego przeznaczenia przewodów i kabli.

Wady i zalety różnych typów

Nie da się jednoznacznie powiedzieć, który kabel jest lepszy – jednożyłowy czy wielożyłowy, ponieważ oba spełniają swoje funkcje i są z powodzeniem stosowane w różnych sytuacjach. Wszystko zależy od projektu, parametrów technicznych danego przewodu oraz przewidywanego obciążenia okablowania.

Bardziej szczegółowe różnice można zobaczyć w poniższej tabeli:

Linka	Drut lity
Różnice w charakterystyce i zakresie zastosowania wynikają z cech konstrukcyjnych:
Klasa elastyczności: 3-6	1 i 2, w zależności od pola przekroju i materiału, z którego wykonano rdzenie.
Cel: Tymczasowe elastyczne połączenia	Okablowanie stacjonarne.
Żywotność: mniej niż 5 lat	Ponad 30 lat.
Wygoda instalacji: wysoka elastyczność pozwala na układanie drutu w dowolnym miejscu z dowolnymi deformacjami płaszczyzny - zgięciami, skręceniami i tak dalej.	Trudna instalacja ze względu na małą elastyczność.
Wysoka cena.	Niższa cena, bardziej ekonomiczna opcja.

Możemy zatem stwierdzić, że zalety każdego rodzaju drutu ujawniają się tylko w ich obszarze zastosowania. Na przykład do ruchomych złączy przenośnych urządzeń elektrycznych - czajników, żelazek i innych "pokojów" techników, lepiej byłoby użyć bardziej elastycznego drutu ze skręconym rdzeniem i elastyczną izolacją.

Podczas układania kabla zasilającego do użytku stacjonarnego można oczywiście również użyć linka - jest bardziej elastyczna, łatwa w montażu, jednak ze względu na jej żywotność, to nierentowny. W przeciwnym razie po pięciu latach będziesz musiał zmienić okablowanie. Dlatego w takich przypadkach lepiej jest użyć rdzenia jednordzeniowego.

Dlaczego żywotność skrętki jest tak krótka, nawet w łagodnych warunkach? Faktem jest, że małe druty są utleniane w procesie wielokrotnego przepływu prądu, co prowadzi do zmniejszenia sekcji roboczej rdzenia przewodzącego prąd. Jeśli nadal będziesz przykładać takie samo obciążenie do takiego drutu, w końcu zawiedzie i wypali się. Kabel jednożyłowy nie różni się na tym stopniu utlenienia, dzięki czemu wytrzymuje znacznie dłużej.

Podsumowując dostarczone informacje, możesz podać konkretne przykłady użycia, aby nie pojawiło się pytanie, który jest lepszy - drut skręcony lub drut jednożyłowy.

Przewód linkowy jest używany w następujących sytuacjach:

• Układanie przewodów w rurach i specjalnych kanałach kablowych (a także w budynkach przemysłowych i prywatnych) dla tymczasowe zastosowanie, zwłaszcza jeśli okablowanie musi pokonać dużą liczbę zagięć i odkształceń w procesie instalacja. Do tych celów druty takich marek są używane częściej niż inne - PVS, ShVVP, PuGV.
• Podłączanie sprzętu AGD i wszelkich mobilnych urządzeń elektrycznych, a także żyrandoli, przedłużaczy i urządzeń niestacjonarnych (Kabel KG, Przewody MGSHV, VVP, PVS).
• Okablowanie w samochodzie i podłączenie systemów audio - najlepiej nadają się do tego marki o podwyższonej odporności na wibracje: PGVA, KRPT, PTL200, PuGV.
• Kable do podłączenia telefonu i Internetu, a także alarmy i zewnętrzne anteny telewizyjne - UTP, FTP, PKSV, KSPV, TPPEP, TRP.

Jeśli chodzi o zastosowanie drutów litych, zakres ich zastosowania ogranicza się do układania w ścianach betonowych (marki VVG, NYM, PuV, AVVG), a także w kopalniach, tunelach i rur (kable pancerne AVBbShv, ASB, SKl), w transporcie elektrycznym (MF, MK, NLF) oraz wewnątrz płynnego betonu w celu przyspieszenia jego krzepnięcia przez ogrzewanie (PNSV, APV).

Dlatego w przypadku okablowania w zwykłym domu lub mieszkaniu konieczne jest stosowanie sztywnych drutów litych, najpopularniejsze marki tego typu to VVG, VVGng, VVGng-LS i NYM. A w ruchomych tymczasowych połączeniach, przedłużaczach i sprzęcie AGD będziesz musiał użyć drutu z przewodami wielodrutowymi, a także kabli tego samego typu - PVA i ShVVP.