Jak sprawdzić przekaźnik pod kątem działania: ciągłość zacisków za pomocą multimetru

Chociaż urządzenia elektromechaniczne są uważane za niezawodne, z czasem stają się bezużyteczne. Przekaźnik nie jest wyjątkiem. Wydajność można sprawdzić na kilka sposobów. Najwygodniejszym i najszybszym z nich jest test ciągłości za pomocą urządzenia pomiarowego - multimetru. Aby poprawnie wykonać test, musisz nie tylko umieć korzystać z testera, ale także zrozumieć istotę urządzenia przekaźnikowego.

Projekt urządzenia przełączającego

Przekaźnik elektryczny to urządzenie przeznaczone do stosowania jako przełącznik. Wie, jak podłączyć lub odłączyć obwód elektryczny, w zależności od dochodzącego do niego sygnału sterującego. Linia połączona z elementem nazywana jest kontrolowaną, a ta, przez którą wysyłane jest do niej polecenie, nazywana jest kontrolą.

Przekaźniki służą do automatyzacji różnych operacji. Z powodzeniem radzą sobie z zarządzaniem różnego rodzaju sygnałami, ochroną urządzeń elektrycznych. Znajdują zastosowanie w systemach bezpieczeństwa i ogrzewania, inżynierii dźwięku, czyli wszędzie tam, gdzie konieczne jest automatyczne przełączanie trybów pracy przy zmianie dowolnych parametrów.

Podczas rozwiązywania różnych usterek technologicznych jednym z etapów naprawy jest testowanie elementu przełączającego. Odbywa się to za pomocą miernika wielkości. Ale zanim sprawdzisz przekaźnik pod kątem działania za pomocą multimetru, powinieneś wiedzieć, jak działa i zrozumieć zasadę jego działania.

Zasada działania

Przekaźnik to elektromagnes składający się z grupy styków, zwory i cewki indukcyjnej. Wszystkie części są instalowane na podstawie i umieszczane w zamkniętej obudowie. Elementy montowane są w następujący sposób: kotwica (jarzmo) jest umieszczona na szczycie rdzenia układu magnetycznego. Jest utrzymywany w pozycji wyjściowej za pomocą sprężyny i jest ruchomą płytką w kształcie litery L.

Do dolnego ramienia przekładni przymocowana jest grupa płytek ze stykami, a naprzeciw nich ta sama liczba podstaw styków. Każdy styk płytowy wystaje na zewnątrz obudowy, tworząc przewody urządzenia.

Zasada działania urządzenia elektronicznego polega na zdolności pola elektromagnetycznego do oddziaływania na przedmioty przewodzące. Po przyłożeniu napięcia do zacisków uzwojenia, prąd zaczyna przez nie płynąć. Gdy jego wartość osiągnie określoną wartość, w uzwojeniu powstają dwie siły (elektromotoryczna i magnetyczna), które zmuszają zworę do dociskania powierzchni cewki, pokonując siłę sprężyny.

Jednocześnie porusza się ramię z nieruchomymi płytkami stykowymi, wyginając je w taki sposób, aby zerwały kontakt z połączoną grupą. Rezultatem jest kontakt elektryczny. W przypadku podłączenia do zacisków tych płytek linia jest zamknięta.

W zależności od konstrukcji położenie początkowe może być zamknięte lub otwarte, dlatego w przekaźniku drugiego typu po podaniu napięcia linia się otworzy. Gdy tylko sygnał o wymaganej amplitudzie zostanie usunięty z zacisków cewki przekaźnika, styki urządzenia powrócą do pierwotnego stanu.

Rodzaje i cechy

Elektryczne elementy przekaźnikowe różnią się liczbą wyprowadzeń i kształtem, ale ich istota pozostaje taka sama - podłączenie lub odłączenie obciążenia od linii sygnałowej. Według rodzaju procesów fizycznych, które prowadzą do ponownej komutacji, przekaźniki dzielą się na następujące typy:

• neutralny - nie zależy od polaryzacji sygnału podawanego na wyjścia sterujące;
• spolaryzowane - w nich położenie styków zależy od kierunku prądu;
• magnetoelektryczny - reagują tylko na prąd stały;
• ferrodynamic - w ich konstrukcji zastosowano rdzenie ferromagnetyczne, które wzmacniają strumień magnetyczny;
• indukcyjny - oparty na zależności między zmieniającym się strumieniem magnetycznym a prądem indukowanym w przewodzie;
• termiczny - reagują na ciepło, które pojawia się, gdy prąd przepływa przez płytki i zmienia ich kształt;
• elektroniczne - wykorzystują właściwość złącza p-n do przewodzenia prądu tylko w jednym kierunku (dioda).

Ponadto urządzenia są podzielone według typu styków, które mogą być trzech typów: normalnie zamknięty, normalnie otwarty i przełączny. Jak każde urządzenie elektromechaniczne, przekaźnik charakteryzuje się parametrami technicznymi, które decydują o działaniu i przeznaczeniu urządzenia. Oczywiście niemożliwe będzie sprawdzenie wszystkich parametrów przekaźnika za pomocą multimetru, ale za jego pomocą można dokładnie określić działanie przełącznika. Główne cechy urządzenia to:

• napięcie uzwojenia to wartość amplitudy sygnału, przy której przekaźnik przechodzi z jednego stabilnego stanu łączenia styków do drugiego;
• prąd przełączania oznacza najwyższą wartość prądu, jaką przekaźnik może przejść przez siebie bez zmiany swoich parametrów;
• napięcie znamionowe podzielone jest na wartości odpowiadające przemiennemu i stałemu poziomowi sygnału, wskazuje maksymalną różnicę potencjałów, której wystąpienie jest dopuszczalne na podłączonym obciążeniu wnioski;
• częstotliwość robocza to liczba przełączeń, które urządzenie może wykonać w jednostce czasu;
• odporność na zużycie jest określona przez mechaniczną niezawodność grup styków, mierzoną w cyklach;
• czas odpowiedzi charakteryzuje się interwałem, w którym zmienia się pozycja grup styków po nadejściu sygnału sterującego.

Przygotowanie do weryfikacji

Przed przystąpieniem do diagnozy ważne jest, aby zdecydować o celu wniosków z badanego elementu. W tym celu można skorzystać z arkusza danych urządzenia, czyli dokumentacji wydanej przez producenta. Zawsze opisuje charakterystykę i schemat urządzenia.

Często schemat urządzenia przekaźnikowego jest prezentowany na samym elemencie. W tym przypadku styki sterujące są przedstawione za pomocą kropek połączonych cewką indukcyjną, a styki przełączające są reprezentowane przez linie proste z linią przerywaną wskazującą ich możliwe położenie. Co prawda piny do zasilania mogą być również wyprowadzone w formie prostokąta z prostymi segmentami wystającymi ze środka jego bocznych boków, sterowanymi jak konwencjonalny wyłącznik mechaniczny.

Ale nawet jeśli nie ma takiego schematu, możesz spróbować ocenić kontakty wizualnie (wyjścia sterujące są nieco jaśniejsze). Jeśli przekaźnik jest wlutowany w obwód, łatwo będzie śledzić wspólną magistralę i ścieżki zasilania na płycie. Jednocześnie kontakty są często podpisywane na tekstolicie, a zgodnie ze schematem ideowym będzie można określić ich przeznaczenie.

Aby przetestować przekaźnik za pomocą testera, można użyć zarówno przyrządu cyfrowego, jak i analogowego. Ale ze względu na łatwość użytkowania lepiej jest dać pierwszeństwo pierwszemu. Nie jest wymagana żadna konfiguracja ani specjalne przygotowanie instrumentów. Jedyne, na co należy zwrócić uwagę, to stan baterii multimetru. W testerze cyfrowym ikona wymiany baterii nie powinna się świecić na ekranie, ale w wersji analogowej przy zwarciu ze sobą dwóch przewodów pomiarowych strzałka musi być skierowana w przeciwną stronę zadrapanie.

Oprócz testera do wykonania zestawu pomiarów potrzebny będzie regulowany zasilacz. W celu uzyskania prawidłowych wyników testów przekaźnik musi zostać usunięty z obwodu. Wynika to z możliwego bocznikowania jego zacisków zarówno aktywnymi, jak i pasywnymi elementami radiowymi, dlatego za pomocą zasilacza napięcie jest dostarczane na wyjścia w trybie autonomicznym. Przekaźnik sprawdzany jest w kilku etapach, podczas których jest testowany:

• meandrowy;
• stan normalnie zamknięty;
• normalnie otwarta pozycja.

Diagnostyka uzwojenia

Uzwojenie przekaźnika elektromechanicznego jest cewką indukcyjną, czyli drutem nawiniętym spiralnie wokół rdzenia. Ma pewną rezystancję, którą można obliczyć za pomocą prawa Ohma: R = U / I, gdzie prąd i napięcie są pobierane jak najwyższe do zasilania urządzenia. W każdym razie wartość rezystancji cewki powinna mieścić się w zakresie od dziesiątek do setek omów. Ale w przypadku przekaźnika półprzewodnikowego liczba ta może wynosić nawet kilka kiloomów.

Ta pozycja służy do sprawdzania integralności cewki. Testowanie można przedstawić jako następującą sekwencję działań:

1. Multimetr przełącza się w tryb wybierania rezystancyjnego. W tym celu przełącznik urządzenia przesuwamy w obszar oznaczony na urządzeniu symbolem Ω, a zakres ustawiamy na około dwa kiloomy.
2. Jeden przewód pomiarowy łączy się z gniazdem oznaczonym V / Ω, a drugi z COM.
3. Sondy przewodowe dotykają zacisków przekaźnika odpowiadających stykom sterującym.
4. Na podstawie odchylenia strzałki lub wyświetlanej liczby rozpoznawany jest opór uzwojenia.

Należy zauważyć, że cewka przekaźnika elektromechanicznego może być zabezpieczona diodą, dlatego w zależności od biegunowości zastosowanych sond wartość rezystancji może się zmieniać. Duża rezystancja między pinami sterującymi będzie odpowiadać otwartej cewce lub będzie wskazywać na pogorszenie połączenia przewód-pin.

Testowanie grupy kontaktów

Aby zadzwonić do przekaźnika za pomocą multimetru, styki przełączne są sprawdzane w 2 etapach. Po pierwsze, ich rezystancja jest mierzona w trybie autonomicznym, a po drugie - po przyłożeniu napięcia do uzwojenia przekaźnika, dlatego do zdiagnozowania urządzenia potrzebne będzie dodatkowe źródło zasilania. Zgodnie z charakterystyką techniczną przekaźnika na bloku napięciowym, amplituda i kształt sygnału są ustawione zbliżone do wymaganych do działania elementu przełączającego.

Na przykład, jeśli urządzenie jest zaprojektowane do działania przy stałym napięciu 36 woltów, źródło można ustawić na dowolną wartość z zakresu od 30 do 40 woltów. Teoretycznie przełączanie może działać nawet od 12 woltów, ale taki styk będzie zawodny, chociaż jest to czysto indywidualne dla każdego modelu przekaźnika. Ale konieczne jest ostrożne przekraczanie wartości, ponieważ zawsze istnieje ryzyko spalenia uzwojenia urządzenia.

Jeżeli tester jest cyfrowy to przechodzi w tryb ciągłości diody. Obszar ten jest oznaczony na mierniku ikoną - |> | -))). Urządzenie analogowe jest urządzeniem wskaźnikowym, jest ustawione na limit omów pomiaru rezystancji.

Przewody pomiarowe podłącza się do gniazd V/Ω i COM testera. Muszą być ze sobą zamknięte lub otwarte. W pierwszym przypadku multimetr cyfrowy wyemituje sygnał, a na urządzeniu analogowym strzałka będzie odchylać się do zera. Po otwarciu czujnik zegarowy pokaże nieskończoność, a cyfra 1 zaświeci się na ekranie cyfrowym.

Następnie styki sterujące zasilane są napięciem ze źródła sygnału. Jednocześnie słychać charakterystyczne kliknięcie na przełączniku elektromechanicznym. Po włączeniu zasilania sytuacja z pracującym przekaźnikiem powinna zmienić się na odwrotną: gdy napięcia są na nie ma uzwojenia, normalnie otwarte grupy nie powinny być ze sobą połączone, ale normalnie zamknięte, wręcz przeciwnie, połączony. Sprawdza status każdej grupy kontaktów.

Aby przetestować przekaźnik półprzewodnikowy, multimetr przełącza się również w tryb ciągłości diody. Gdy sondy testera zostaną dotknięte, urządzenie poda do niego niewielkie napięcie. Jeśli przekaźnik jest uszkodzony, na ekranie multimetru pojawi się zero, ale w przypadku serwisowania - liczba 0,7 lub 0,5, odpowiadająca wartości przejścia p-n.