Stabilizator napięcia do kotła gazowego: zasady doboru, główne kryteria, rodzaje urządzeń

Aby zapobiec uszkodzeniom urządzeń, producenci produkują specjalne stabilizatory napięcia do kotłów gazowych, które stanowią gwarancję prawidłowej pracy urządzeń. Są to małe urządzenia, które wygładzają szczyty i spadki napięcia wyjściowego, wyrównując wydajność centralnej sieci energetycznej. Warto dowiedzieć się więcej o tym, jak dobrać odpowiedni model stabilizatora i na jakie parametry należy zwrócić uwagę.

Dlaczego potrzebujesz stabilizatora

Prawie wszystkie kotły gazowe są wyposażone w elektroniczną tablicę sterującą i pompę obiegową. To dwa kluczowe elementy systemu., charakteryzujący się zwiększoną wrażliwością na jakość prądu. Jednostka elektroniczna odpowiada za wszystkie główne procesy: spalanie gazu, regulację temperatury chłodziwa, usuwanie produktów spalania i wiele innych. W przypadku prądu o napięciu 300 V gwarantowane jest wypalenie. W związku z tym kocioł nie będzie działał bez niego. Naprawa elektroniki w drogich modelach to 80% jej kosztów, jeśli nadal jest to możliwe.

Aby temu zapobiec, możesz zainstalować stabilizator napięcia do kotła, wybrany na podstawie cech technicznych konkretnego modelu. Na wyjściu powinien pokazywać napięcie równoważne regularnej fali sinusoidalnej. Dodatkowe zadania, z którymi musi sobie poradzić, to utrzymanie kotła przez całą dobę oraz optymalizacja impulsów i spadków napięcia.

Wskazówki dotyczące wyboru urządzenia

Dla tych, którzy nie wiedzą, jak wybrać stabilizator napięcia do kotła gazowego, eksperci zalecają zwrócenie uwagi na kilka podstawowych parametrów.

Pobór energii - pierwszy parametr, od którego musisz budować. Przeciętny kocioł gazowy wymaga zasilania 110-150 W, z czego 40-60 W dla elektroniki i 90 W dla pompy cyrkulacyjnej. Te dane techniczne można znaleźć w karcie danych kotła.

Przydatna rada: przy wyborze sterownika moc należy obliczyć według tego samego wzoru co moc obciążenia na kotle, mnożąc ją przez 5. Otrzymaną liczbę należy pomnożyć przez współczynnik ochrony 1,3. Ostateczna liczba będzie optymalnym wskaźnikiem mocy stabilizatora.

Pamiętaj, aby wziąć pod uwagę zakres napięcia wejściowego i czas reakcji na wahania napięcia. Ten parametr pokazuje szczyt fali, którą urządzenie stabilizuje w ciągu 1 sekundy.

Rodzaje regulatorów napięcia

Na rynku dostępnych jest kilka rodzajów kontrolerów. Pierwszym kryterium, według którego są one rozróżniane, jest sposób instalacji. Mogą to być modyfikacje podłogi lub podwieszane. Podwieszane są zawieszone na ścianie i różnią się kompaktowymi wymiarami, co w ograniczonej przestrzeni może być podstawowym parametrem.

Ale główna gradacja na klasy odbywa się zgodnie z metodą przełączania uzwojenia. Według niej istnieją cztery rodzaje stabilizatorów.

Serwo (elektromechaniczny)

Są to jednostki identyczne w konstrukcji jak transformatory samochodowe (suwak porusza się wzdłuż uzwojenia za pomocą serwonapędu). Są uważane za najczęstsze na rynku.. Ich główne zalety:

• możliwość stopniowej regulacji bez zmiany sinusoidy prądu i zakłócenia fazy;
• wysoka dokładność stabilizacji (równa 7 V lub 3% rozpiętości);
• kompaktowy rozmiar.

Ale pod względem takich cech, jak poziom hałasu, szybkość reakcji i żywotność, są gorsze od dwóch następnych typów.

Przekaźnik (elektroniczny)

Konstrukcja takich urządzeń polega na przełączaniu uzwojenia za pomocą przekaźnika. W przystępnej cenie wyróżniają się wysoką niezawodnością i stabilną pracą. Modele przekaźnikowe mają zamkniętą obudowę, która zapobiega przedostawaniu się wilgoci lub kurzu na płyty.

Kluczowe zalety modeli elektronicznych:

• natychmiastowa reakcja na zniekształcenia fal;
• bezpretensjonalna konserwacja;
• niska cena;
• duża szybkość neutralizacji zmian parametrów prądu wejściowego.

Jedyną wadą takich konfiguracji jest duży zakres błędów stabilizacji. Średnio wynosi od 5 do 9% lub 9-17 W, co nie jest uważane za krytyczne nawet w przypadku bardzo wrażliwej elektroniki.

Triak

Kolejna grupa kontrolerów szeroko dostępna w sprzedaży. Konstrukcja takich jednostek obejmuje elementy dwóch poprzednich, ale różni się ulepszoną automatyzacją. Ich mocne strony to:

• wysoka odporność na zużycie i wszelkiego rodzaju uszkodzenia mechaniczne;
• wielostopniowy automatyczny kompleks ochronny, w tym ochrona przed zwarciem lub zbyt niskim lub zbyt wysokim napięciem;
• różne modele (w sprzedaży stabilizatory podłogowe i wiszące);
• niski poziom hałasu;
• gwarancja stabilnej pracy sprzętu w przypadku chwilowych przeciążeń.

Tyrystor

Jest to zestaw stabilizatorów do kotła gazowego, którego konstrukcja obejmuje zastosowanie specjalnych przełączników tyrystorowych. Na starcie wpływają bezpośrednio na działanie sinusoidy. Jest to jeden z najbardziej czułych rodzajów stabilizatorów, ponieważ określenie zmian napięcia odbywa się w ciągu ułamków sekundy. Uruchamianie urządzeń kontrolowane jest przez zintegrowany procesor. Ich główne zalety to:

• odporność na przeciążenie (w tym przypadku sterownik automatycznie wyłączy stabilizator);
• bezgłośność pracy;
• brak tworzenia łuku;
• kompaktowy rozmiar i niewielka waga;
• szeroki zakres napięć, w których mogą pracować: od 110 do 300 V.

Wersje jedno- lub trójfazowe

Jeśli kocioł gazowy jest przeznaczony do pracy w sieciach 220 V, odpowiada to ten sam stabilizator. Jeśli wymaga połączenia trójfazowego, wymagany jest model do podłączenia do sieci 380 V. W niektórych przypadkach dla każdej fazy instalowany jest stabilizator jednofazowy. Zapewnia to wysoki poziom ochrony, jednocześnie oszczędzając pieniądze przy zakupie drogiego urządzenia trójfazowego.

Ponieważ jakość zasilania jest słaba, zakup stabilizatora jest dobrym zabezpieczeniem przed wypalaniem się kotłów grzewczych. W niektórych nowych budynkach mocne stabilizatory są instalowane bezpośrednio na tablicach rozdzielczych, ale dla kraju jest to raczej wyjątek od reguły niż prawidłowość. Szczególnie konieczne jest instalowanie takich urządzeń w domach zbudowanych w Związku Radzieckim, w których pierwotnie nie przewidziano okablowania wymaganego dla nowoczesnej ilości sprzętu gospodarstwa domowego.