Proces cynowania grotu lutownicy: jak cynować nową i miedzianą powłokę, prawidłowa praca z lutowiem

Lutowanie materiałów podczas pracy z elektroniką radiową jest rzeczą powszechną. Nauka lutowania jest łatwa, a wraz z doświadczeniem umiejętność będzie tylko rosła. Ale narzędzie wymaga wysokiej jakości konserwacji, aby mogło działać bezbłędnie. Rzemieślnik musi umieć odpowiednio ocynować grot lutownicy, aby lut się na niej trzymał, a grot nie mógł zostać uszkodzony.

Istniejące powłoki i ich cechy

Tradycyjnym materiałem jest miedź. Ma dobrą przewodność cieplną, więc miedź była używana w produkcji od czasu wynalezienia lutownicy. Ale materiał ma wadę - wysokie zużycie. Metal ten charakteryzuje się wypaleniem i zdolnością do rozpuszczania się w lutowiu. Producenci z czasem zaczęli pracować nad niedociągnięciami, które dały początek galwanicznym powłokom niklowym lub srebrnym.

Nikiel jest odporny na zużycie i bardzo trwały. W rezultacie konsument otrzymuje napiwek o długiej żywotności.

Ale jest wada - słaba przyczepnośćprzez co końcówka niklowa nie jest w stanie dobrze trzymać lutowia. Lutowanie można wykonać tylko podając materiał bezpośrednio na miejsce, które jest wstępnie ogrzane żądłem.

Srebro ma dobrą przyczepność, ale niską przewodność cieplną. Materiał jest rozpuszczalny w lutowiu i ma wysoki koszt. Podczas pracy miedziana podstawa bardzo szybko się odsłania, a drogie żądło trzeba szybko wyrzucić.

Końcówki miedziane są nadal intensywnie używane przez radioamatorów, unikając zaawansowanych powłok. Musimy pogodzić się ze specyfiką miedzi - szybkim utlenianiem w wysokich temperaturach. W rezultacie przyczepność spada, a rzemieślnicy muszą szybko wyczyścić końcówkę, wymazując cienką warstwę metalu i czyszcząc ją z żużli.

Nowoczesne końcówki natryskowe również muszą być przygotowane do pracy, tylko technika jest nieco inna. Na ich powierzchni gromadzi się lut, który należy okresowo usuwać. Odbywa się to w taki sposób, aby nie uszkodzić drogiej powłoki, w przeciwnym razie zamiast napylonej końcówki można uzyskać zwykły pręt miedziany.

Przygotowanie miedzianej końcówki

Lut dobrze leży na lekko nagrzanej końcówce, ale pod jednym warunkiem - musi być czysta. Jest to możliwe tylko w niskich temperaturach, ponieważ trudno jest manipulować rozszczepionym żądłem. Zadaniem na początku pracy jest oczyszczenie narzędzia. Po podgrzaniu należy okresowo szlifować utlenioną warstwę, aby poprawić przyczepność.

Z zimnej lutownicy można wyjąć pręt i przeprowadzić jego wysokiej jakości czyszczenie. W takim przypadku przypadkowe uszkodzenie grzałki nie zadziała. Cała końcówka jest całkowicie przetworzona, ponieważ miedź wewnątrz grzałki również utlenia się pod wpływem wysokich temperatur. Powoduje to pogorszenie wymiany ciepła i marnowanie energii.

Przed cynowaniem lutownicy z miedzianą końcówką należy ją oczyścić z brudu. Praca wykonywana jest pilnikiem i papierem ściernym. Materiał jest zaostrzony do czystej warstwy, dzięki czemu miedź wygląda jak nowa. Najpierw wykonuje się zgrubne czyszczenie pilnikiem, a następnie powierzchnię poleruje się papierem ściernym do stanu gładkiego.

Doświadczeni rzemieślnicy pętają końcówkę, co nieznacznie zmniejsza szybkość utleniania. Proces polega na równomiernym utwardzeniu powierzchni pręta miedzianego delikatnymi uderzeniami młotka w kowadło.

Cynowanie miedzianej końcówki odbywa się na 2 sposoby - z kalafonią i nacieranie cyną. Pierwsza opcja charakteryzuje się wysokim wydzielaniem dymu, dlatego nie jest zalecana do lokali mieszkalnych ze względu na zagrożenie dla zdrowia. Zaleca się przeprowadzenie zabiegu na balkonie. Oczyszczony grot umieszcza się w pojemniku z kalafonią, w którym wcześniej umieszcza się trochę lutowia, który błyskawicznie zakrywa grot i zapobiega jego utlenianiu. Po użądleniu przetrzeć naturalną szmatką. Zrób to ostrożnie, aby się nie poparzyć. Próbują wcierać lut w miedź.

Nacieranie cyną jest metodą praktycznie bezdymną. Oczyszczone żądło jest podgrzewane i zanurzane w kalafonii. Następnie przetrzyj ciepłą powierzchnię cyną. Procedurę powtarza się kilkakrotnie, warstwę ochronną przeciera się szmatką.

Wstępna obróbka podłoża natryskiem

Końcówka z napylaniem ceramicznym lub niklowym nie musi być cynowana, - tak radzą producenci, ale to nic innego jak chwyt reklamowy. Takie powłoki są również podatne na utlenianie, ale proces przebiega wolniej. Cynowanie grotu lutownicy nowoczesnej stacji lutowniczej sprawdzoną metodą nie zadziała - zniszczy powłokę.

Te końcówki czyści się małym kawałkiem bawełnianej szmatki. Aby to zrobić, dodaj lut do kalafonii. i ogrzane żądło zanurza się w mieszaninie, którą wcześniej wciera się szmatką. Stopiony lut powleka końcówkę i tworzy warstwę ochronną.

Cynowanie w procesie lutowania

Przygotowanie do pracy odbywa się w miłej atmosferze. Po pewnym czasie przyczepność końcówki spada, ponieważ miedź zaczyna się palić. Zwykle zaczyna się to za 5-10 minut. Istnieje kilka sposobów na prawidłowe cynowanie lutownicy podczas pracy.

Drewniany klocek

Deska iglasta powinna być zawsze pod ręką u mistrza. To drewno zawiera naturalną kalafonię. Na pręt wylewa się topnik i umieszcza się trochę lutowia. Gdy tylko żądło traci przyczepność, pociera się je o drewno. Dzięki temu można nie tylko czyścić, ale także naświetlać lutownicę.

Metoda charakteryzuje się dużą szybkością. Fabryczne stacje lutownicze posiadają pojemnik z metalową gąbką. W życiu codziennym używają zwykłej metalowej myjki.

Doświadczeni rzemieślnicy smarują spód gąbki topnikiem. Płytkie zanurzenie końcówki pozwoli na łatwe czyszczenie. Ale jeśli zanurzysz bazę w lutowiu, a następnie zanurzysz ją głęboko w gąbce, docierając do warstwy topnika, to czyszczenie będzie połączone z cynowaniem.

Trudno jest uszkodzić narzędzie, nawet gdy jest mocno dociśnięte. Metoda jest odpowiednia dla każdego typu urządzenia.

Sprawdzona metoda i profilaktyka

Poprzednie metody zostały wynalezione stosunkowo niedawno. Nasi przodkowie przeprowadzili cynowanie w nieco inny sposób, używając pilnika z drobnym nacięciem. Do wykonania pracy potrzebny będzie stół warsztatowy, który czasami jest zastępowany płytą, a także kalafonia i lut ogniotrwały.

Procedura:

1. Zeskrob jedną powierzchnię podstawy.
2. Instrument zanurza się głęboko w kalafonii i pociera o drewno czystą stroną.
3. Kontakt z drzewem odbywa się w miejscu, w którym wcześniej ułożono lut. Procedurę powtarza się kilka razy.
4. Mają do czynienia z drugą stroną.
5. Cynować resztę powierzchni pręta.

Procedura zajmie co najmniej 10 minut. Ten czas się opłaca, ponieważ możesz dłużej pracować z narzędziem bez dodatkowego czyszczenia.

Środki zapobiegawcze przeciw utlenianiu:

1. Regulator temperatury w stacji lutowniczej należy ustawić na najniższą możliwą wartość.
2. Maksymalna moc jest ustawiana tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne.
3. Doświadczeni rzemieślnicy wyposażają stojak lutownicy w wyłącznik ogranicznika napięcia: ciepło jest utrzymywane, gdy narzędzie nie jest używane, a powłoka nie utlenia się.
4. Po każdym lutowaniu powłoka jest odnawiana.

Świadomi rzemieślnicy zawsze mają swój instrument pod ręką. Wskazane jest zdejmowanie grotu lutownicy po pracy i dodatkowo przed nią, po długotrwałym przechowywaniu. Środki zapobiegawcze podczas lutowania pomogą pozbyć się słabej przyczepności lutowia do końcówki dowolnego materiału.